The broken one {Aiden}

Ze keek even rond. Het veldje waar ze nu was was bedekt met struiken waar de laatste bessen van het seizoen nog aanhingen. Het verwonderde haar dat ze nog niet waren opgegeten door hongerige Pokémon die voorbij waren gekomen, maar goed, zij had er geen last van als er een verdween en ze had er ook geen last van als er een bleef hangen, dus echt veel aandacht hechte ze er niet aan. Ze zuchtte even en stapte verder waarna ze hing zitten in de schaduw van een grotere bessenstruik. Haar blik gleed over de hemel, waar verscheidene vogelachtige Pokémon voorbij vlogen. Soms zag ze een Combee of twee, drie. Maar meer zag ze niet aan die hemelsblauwe lucht. Ze zuchtte daarom even en leunde wat naar voren waarna ze in kleermakerszit hing zitten en voor zich uit staarde, alsof ze op iets wachtte, maar niet goed wist wat het juist was. Ze zuchtte even en sloot haar ogen, denkend aan Lawrence, de nieuwe Sandile. Wat moest ze nu beginnen met dat mormel?

Toen ze opeens een luid geluid hoorde, keek ze even op, maar de eigenaar van het geluid was sneller en kwam voor haar voeten neer, waar deze zijn vleugels opende en krijste. geschrokken schoot Tawn naar achter, tot tegen de stam, of centrum... Of wat het ook was van de struik aan. De grote Pokémon begon met zijn vleugels te slaan en even was het meisje bang dat de Pokémon haar zou opeten. Ze slikte even, maar opeens vloog de Pokémon op... Hu? Wat? Ze knipperde een paar keer met haar ogen tot de angst uit haar grijsbruine ogen was verdwenen en schoof toen langzaam vanonder de struik vandaan. Met grote ogen keek ze naar de jongen, iemand die ze kende... Soort van... Ze was verrast bij het zien van een Pikachu op zijn schouder en een Eevee aan zijn voeten. “Het spijt me,” Ze kwam overeind en keek hem recht aan. Hij had eens gezegd dat hij zo'n Pokémon in zijn box had zitten... "Het is niet erg," zei ze terwijl ze een blik legde op de Pikachu. "Heb je haar toch maar gevangen?" zei ze terwijl ze nogmaals knipperde met haar ogen. Dat had ze helemaal niet verwacht.

Ze keek hem aan, zijn schaapachtige grijns liet haar even ongemakkelijk lachen. Hij leek even na te denken, maar uiteindelijk wist hij het. “Ah, het meisje van de Eevee,” Ze knikte even kort naar hem. Hij was de jongen van de Charizard en de vest. Die vest was echt lekker warm geweest. Maar goed, dat was toen. De jongen grijnsde even naar haar, zij had een kleine lach op haar lippen, maar opnieuw niet zo groot. “Ze is sindsdien heel wat sterker geworden, maar ‘t is nog steeds een monster,” Vertelde hij over de Pikachu en ze keek even naar de gele Pokémon. Toen ze opeens een tikje voelde tegen haar voet, keek ze naar de grond, waar ze een ultra schattige shiny Eevee vond. "Oh..." zei ze wel meteen. Ze smolt helemaal weg voor de schattigheid van de Eevee en bukte zich meteen om de grijze Pokémon te aaien. Wat een schatje!

Ze lachte zachtjes toen de grijze Pokémon op haar rug rolde. Tawn wilde de Pokémon vastnemen en gaan vertroetelen, want dit bracht echt oude, goede herinneringen terug van Sachi. Nu zij een Glaceon was, was aaien nogal... Pijnlijk. Ze kon haar lichaamstemperatuur nog steeds niet zo goed onder controle houden. Dus als je haar probeerde te aaien, dan had je vaak het probleem dat de koude je wegjoeg. Ze aaide de Eevee even over haar buikje en lachte even tevreden. “Élise, je verpest mijn angstaanjagende reputatie wel een beetje zo, weet je dat?” Ze keek even weg van het grijze beestje, recht naar de jongen voor haar. "O ja, zo angstaanjagend," zei ze met een klein lachje. “Vandaag gaan we niet zwemmen, hoop ik?” Ze keek hem even droog aan, totaal niet echt geamuseerd. "Nee bedankt," zei ze dan maar droogjes terug. Daarna keek ze terug naar de Eevee en vervolgde ze met het aaien van haar. Oh ze was schattig!

Ze had stiekem erg veel plezier met dit. Ze had zelf een redelijk grote lach op haar gezicht en deze was oprecht. Dit was waarschijnlijk het eerste dat meezat in dagen... Nee weken! Ze lachte daarom ook... Ze aaide de Eevee goed en lette helemaal niet meer op de roodharige. Nee, zijn Eevee was leuker, dat... Moest ze eigenlijk wel toevoegen. Ze grijnsde even. “Hoe is ‘t met je Eevee?” Toen hij die vraag had gesteld, keek ze toch op. Ze aaide nog een laatste keer de shiny Eevee en kwam overeind... Hoe spijtig ze het ook vond. Ze knikte even naar hem. "Heel goed," zei ze met een klein lachje. Ze pakte daarom ook de Pokéball van Sachi en richte deze op de grond. Een rode straal maakte contact met de bodem en vormde de Glaceon. De Ice Type Pokémon keek meteen naar de persoon. Toen ze doorhad wie het was, keek ze even rond, vast opzoek naar Tyrion, de Charizard. "En mijn eerste badge is ook al binnen," vervolgde ze met een klein grijnsje. Maar deze verdween al snel weer aangezien het nu ook weer zoveel voorstelde.