For every loss there is a gain

Verveeld was Ace uit het raam aan het staren van  de trein. Nog geen dag geleden had hij een train ticket gekocht zodat hij naar  Kiloude City kon gaan. Hij had wel eens gehoord van de Friend Safari die daar te vinden was en hij wou die wel eens gaan bezichtigen. De kans dat hij niks vond dar naar zijn goesting was, was zeer groot maar hij moest iets te doen hebben. Voor één keer had hij ook maar eens besloten om zijn twee pokémon in hun bal te laten. Luxio zou enkel maar grommen naar de andere mensen die dat op de train zaten en Bolton, zijn Gengar, ging iedereen laten verschieten en weg jagen. Het klonk wel als muziek in zijn oren maar dat wilde niet zeggen dat het een goed idee was. Hij wou naar Kiloude City gaan en als zijn pokémon de boel op stelten gingen zetten dan zou hij snel de train uit gegooid worden. Daarom dat hij maar besloot om ze in hun bal te laten. Een verveelde zucht verliet zijn mond terwijl dat hij wat onderuit ging liggen in de stoel. Er was echt niks te zien. Zowel buiten de trein als in de trein. Het enige waar hij nog iets aan zou kunnen hebben was aan de krant die op de zetel naast hem lag. Ace had die nog niet geopend omdat hij eerder geen zin had om te lezen, maar se verveling sloeg echt te hard toe. Hij nam de krant maar vast en legde die op zijn schoot. Hij overliep de kranten koppen maar er stond niet meteen iets tussen dat echt de moeiten leek om ook maar te lezen.
Zoals gewoonlijk was de krant gevuld met een hoop onzin. Onzin, onzin en nog meer onzin. Het enige waar zijn ogen wel op bleven hangen was een artikel dat ging over Team Rocket. De woede kwam haast meteen weer naar boven bij de herinnering. Die roodharige kerel zou hij nooit vergeven. Enkele dagen geleden had hij zijn Magmar weten te stelen met één of andere speciale bal. Het was zeker geen gebeurtenis die hem goed was bevallen, en de eerste paar dagen had hij zich rot gezocht naar de kerel. Ace had zijn naam dus dat was al iets, maar hij had geen succes. Zijn pokémon was zoek en de man ook. Toch ging hij niet opgeven. De man ging boeten voor wat hij had gedaan en daar ging Ace wel voor zorgen. Hij liet zijn ogen glijden over het artikel en las elk woord. Er stond in dat er steeds meer pokémon werden gestolen en veel mensen waren er nog niet uit hoe dat het kon. Hij wist hoe, soort van. Hoe zo'n bal kon ontstaan bleef een raadsel maar in ieder geval bestond het en eigenlijk wou hij ook wel zo'n bal in zijn bezit hebben.
Mensen zeiden altijd dat je nooit iets moest doen bij een ander dat je zelf ook niet leuk vond. Ace vond het alles behalve leuk dat zijn pokémon gestolen was, maar zelf zou hij het ook doen als hij de kans had. Je moest eens nagaan hoeveel onrust je daarmee kon veroorzaken. Hoeveel verdriet dat je iemand ermee kon doen of hoe kwaad je iemand kon krijgen. Ace was in ieder geval razend geweest toen dat zijn Magmar gestolen was, maar het kon bij andere mensen ook wel anders gaan. De groen harige jongen besloot maar om de krant weer dicht te doen en weer weg te leggen nadat hij het artikel volledig had gelezen. Achter hem kon hij horen hoe dat een man zei dat ze er bijna waren, en hij hoopte maar dat het waar was. Veel zin had hij niet meer om stil te zitten in die trein. Het duurde hem allemaal net wat te lang. Het was dan ook een hele opluchting toen hij een stem hoorde zeggen dat ze direct gingen aankomen en dat mensen dus hun spullen konden klaar nemen om direct naar buiten te kunnen. Dat liet Ace zich geen twee keer zeggen. Hij stond dan ook recht en nam zijn rugzak erbij waar dat hij wat eten in had zitten. De zak had hij opgeborgen op het rek dat boven de zetels was bevestigd. Bijna tegen het plafon aan. Hij hing de rugzak weer over één schouder en wierp vervolgens weer een blik uit het raam. Zijn bestiming kwam in zicht en niet veel later begon de train te vertragen om vervolgens te stoppen. Een jongen wou zo te zien zeer snel de trein uit en kwam op Ace afgelopen. Je kon gewoon zien dat hij klaar was om hem uit te weg te duwen als de jongen niet uit de weg ging. Jammer voor de jongen ging Ace wel degelijk uit de weg maar liet hij de knul wel struikelen waardoor die met een knal op de grond viel. 'Dat komt ervan als je niet rustig bent.' Ace stapte rustig over de jongen heen, al was de verleiding groot om er gewoon op te stappen, maar dat deed hij maar niet.
De jongen liet hij op de grond liggen terwijl dat hij zelf naar buiten liep. Het voelde goed om eindelijk zijn benen weer te kunnen strekken, maar hij ging niet te lang rond hangen op één plek. Hij liep van de trein weg en ging meteen opzoek naar de friend safari. Het was niet zo'n heel moeilijke opgaven om de Safari te vinden want het stond aangeduid met pijltjes en je kon er ook niet meteen naast kijken.

Ace zijn pokémon zaten nog steeds in hun bal en daar gingen ze ook blijven tot ze in de Safari waren. Eerst wou Ace weten welke pokémon dat hij daar allemaal zou tegen komen. Met een beetje geluk kwam hij nog een pokémon tegen die hij echt kon gebruiken. Eén die hij echt wel in zijn team wou hebben. Dat viel echter allemaal nog af te wachten. Het was ook goed mogelijk dat het allemaal zeer hard tegen viel. Misschien kwam hij wel een wurmple tegen of één of andere pokémon die hij echt niet wou hebben. Maar dan ook echt niet.
Eenmaal bij het gebouw dat vermoedelijk de ingang moest voorstellen ging Ace naar binnen. Binnen zag het er mooi uit maar niet zeer spectaculair. Toch liet hij zijn ogen even de kost om alles in zich op te kunnen nemen terwijl dat hij zich naar de balie begaf waar een iets oudere man ander stond die hem met een vriendelijke glimlach begroeten. 'Dag reiziger, ik vermoed dat je hier bent voor de Friend Safari?' zei de man. De toon waar hij op sprak was vriendelijk, en de glimlach leek ook niet te verdwijnen. Het antwoord op die vraag was echter zeer simpel. Natuurlijk was hij daar voor de friend Safari. Waarom zou hij daar anders zijn? Om te genieten van de bloempjes en om wat te zonnen zodat hij een mooi bruin kleurtje zou kunnen krijgen? Nee, dat was helemaal niet zijn bedoeling. Daarbij werd het ook te koud om nog echt te zonnen. Het regende veel vaker en de wind was ook veel harder geworden. Zon weer was het zeker niet meer. 'Dat klopt ja.' zei Ace dan toch. Hij besloot maar om niet meteen grof te doen tegen de man. 'Dan zou ik zeggen veel plezier in de Friend Safari. Ik hoop voor je dat je leuke pokémon tegen komt, want niet iedere pokémon laat zich voor elke trainer zien.' een frons verscheen op Ace zijn gezicht bij het horen van die woorden. Ja, hij was zeker wel verward want hij had geen idee wat dat de kerel daarmee bedoelde maar hij stelde geen verdere vragen. Hij ging maar door de deur die hem in de grote tuin zou doen laten uitkomen.
Eenmaal in de tuin was het ergens duidelijk wat de man bedoelde. Er was geen enkele pokémon te zien en dat bracht toch vraagtekens bij Ace naar boven. Bolton had ook besloten dat het weer eens tijd was dat hij terug uit zijn bal kwam. Met een grote grijns keek hij om zich heen. 'Wel dat is aardig dat je wilt helpen met zoeken.' zei Ace grijnzend naar zijn Gengar die alvast verder liep en om zich heen keek. Om de zoveel tijd ging hij naar een boom toe of naar een struik om daarin te kunnen kijken in de hoop een pokémon te kunnen vinden maar ze kwamen niks tegen. Misschien was het wel allemaal opgezet spel en kwamen ze helemaal niks tegen. 'Ik ga nog beginnen denken dat dit tijdsverspilling was.' mompelde Ace zuchtend terwijl dat hij om zich heen keek. Bolton keek heel even achteruit naar zijn trainer en voor een tel was zijn grijns verdwenen om niet veel later terug te verschijnen. Zodra dat de grijns ook verschenen was liep de pokémon aan een normaal tempo weg terwijl dat die aan het lachen was. 'Oi! Dat is ook niet de bedoeling!' riep Ace zijn pokémon na terwijl dat hij zelf de achtervolging maar in zetten. Hij had echt geen zin om zijn pokémon te verliezen in de tuin. Dan zou het echt zeer veel werk zijn om hem weer terug te vinden. Bolton bleef ondertussen maar verder lopen tot ze op een open plek terecht kwamen. In het midden van de open plek bevond zich een groot meer waar dat Gengar ook te zien was. Hij had een pokémon vast en was eraan aan het trekken om die zo richting zijn trainer te brengen. Het drong eerst niet tot Ace door welke pokémon het was maar wanneer hij dichter bij kwam zag hij dat het een Prinplup was.
'Mooie pokémon, maar die heb ik echt niet nodig.' zei Ace terwijl dat Gengar alleen maar meer moeiten deed. De pinguïn was veel lawaai aan het maken en leek vooral kwaad te zijn. Hij probeerde zichzelf les te trekken maar zonder veel succes. De Prinplup wist pas weer los te komen wanneer dat Gengar deze los liet. Door dat de blauwe pokémon nog steeds aan het trekken was viel die naar voor zodra dat hij werd los gelaten en kwam in het water terecht. Gengar moest door die actie hard lachen en ook Ace kon zijn lach niet in houden. 'Laten we maar gaan voor meneer besluit aan te vallen.' zei Ace lachend terwijl dat hij alvast verder liep. Gengar bleef nog even wachten tot de pokémon weer boven kwam en stak vervolgens zijn tong uit. De Prinplup spatten op zijn beurt wat water naar de Gengar die enkel maar vrolijk weg liep om zijn trainer weer te volgen. 'Nu gaan we eens opzoek naar iets dat we echt nodig hebben, niet ie-' juist wanneer hij wou zeggen dat hij niks wou zien dat hij niet nodig had zag hij iets verder op een groepje Poliwags zitten. Deze waren vrolijk met elkaar aan het spelen, en waren zich van geen kwaad bewust. Nee, dat was echt niet de pokémon die hij nodig had in zijn team. Die pokémon had hij echt niet nodig.
Bolton besloot om weer eens sociaal te gaan doen. Hij liep op de pokémon af om zo gezegd mee te gaan spelen. Zijn spelen was enkel iets totaal anders. Hij gooide de pokémon in de lucht en de eerste paar die hij gooide ving hij ook weer op, nadien gooide hij ze in de lucht maar ving hij ze niet op. De pokémon vielen daardoor hard op de grond en lachend liep Gengar terug naar zijn trainer toen hij de pokémon kwaad had gekregen. 'Je bent echt geweldig.' zei Ace grijnzend tegen zijn pokémon terwijl hij zijn hand even op zijn hoofd legde. Het was grappig hoe dat de Gengar elke pokémon wel kon irriteren op zijn eigen manier. In ieder geval deed het de Gengar plezier en vond hij het leuk. Terwijl dat de twee dan ook aan het weg wandelen waren stak Gengar zijn tong nog eens uit naar de kwade groep Poliwags.

Ze waren weer al een hele tijd onder weg toen dat ze een grot bereikt hadden. Ace moest toegeven dat de plek echt heel groot was. Overal was wel iets te zien maar het bleef moeilijk om een bepaalde pokémon te vinden want er waren maar zeer weinig pokémon te vinden. Daarom dat hij ook de grot in ging omdat hij daar misschien wel een pokémon kon vinden. Eén die goed in zijn team zou staan en die hij kon gebruiken om zijn Magmar terug te krijgen. Elke pokémon die daar ook maar een beetje bruikbaar voor was zou hij geweldig vinden, al moest hij die dan eerst nog vinden.
Bolton begon het ook wat beu te worden en ook hij begon zich te vervelen. Dat was te merken aan het feit dat hij aan het huppelen was in plaats van te wandelen. Het was een gewoonte geworden van hem nadat hij was geëvolueerd. Eerst had hij geen benen of ook maar iets dat erop leek, maar vanaf het moment dat hij het wel had vond hij het geweldig. Hij zweefde veel minder en begaf zich vooral op de grond. Dan liep hij rond en deed hij voor de rest niets speciaal. Ook huppelen hoorde daar kennelijk bij. 'Je komt zeer stoer over als je zo huppelt. Zeer...mannelijk.' zei Ace met een brede grijns. Bolton draaide zich even om en stak vervolgens zijn tong uit terwijl dat hij verder bleef huppelen. De jongen lachten even zacht en liep maar gewoon verder. Hij had wel veracht dat hij ergens een Zubat zou zien vliegen maar ook die pokémon zag hij nergens. Het deed toch een heel groot vraagteken bij hem opkomen. Er was echt iets vreemds aan deze plaats, maar de man aan de ingang had het gezegd. Het had toen vreemd geklonken maar uiteindelijk snapte Ace wel wat ermee bedoeld werd. Elke trainer kon maar bepaalde pokémon tegen komen en tot op dat moment had hij nog niets zinnig tegen gekomen. Hij had al een Piplup in zijn box zitten en een Poliwag had hij echt niet nodig. Die pokémon was alleen maar goed voor de Gengar om zich mee te vermaken. De pokémon zou het niet erg vinden om nog wat pokémon in de lucht te gooien en te laten vallen.
'Misschien moeten we gewoon terug gaan.' zei Ace zuchtend. Hij gaf niet graag op maar ze hadden nog niks gevonden en dat werkte enkel op zijn zenuwen. De laatste tijd was hij al niet goed gezind wat wilde zeggen dat hij wel eens wat prikkelbaarder kon zijn dan gewoonlijk. Ace wou zich al om draaien maar hij werd tegen gehouden door Bolton. Hij had zijn kleren vast gehouden en zodra dat de jongen zich weer om draaide wees hij dieper de tunnel in. 'Wil je echt verder?' vroeg hij op een vrij verveelde toon en Gengar knikte hevig. Hij begon zelfs al verder te wandelen, zijn trainer moest maar volgen. 'Ik hoop voor je dat er iets is.' mompelde Ace terwijl dat hij verder wandelde. Ondertussen rommelde hij maar in zijn rugzak opzoek naar een zaklamp. Aan het begin van de tunnel had hij nog zonder gekund maar hoe dieper hij ging, hoe minder dat hij zag. Het licht dat van de zaklamp kwam deed de omgeving wat meer verlichten maar hij zag nog steeds geen pokémon. Iets verder op kon hij wel een ander licht zien. Licht dat precies van buiten leek te komen maar er was zo te zien geen uitgang. 'Dat ziet er veelbelovend uit.' zei Ace terwijl hij het licht toe ging.

Eenmaal hij bij het licht was, was hij ook op een open plek terecht gekomen. Er was niet veel te zien behalve één pokémon. Een gele pokémon met een bruin achtig onderlichaam. Het wezen zag er echt vreemd uit, hij kon niet anders dan dat toe te geven. Hij wist niet meteen wat voor pokémon dat het was, dus haalde hij zijn pokédex erbij. 'Drowzee, puts enemies to sleep, then eats their dreams. Occasionally gets sick from only eating bad dreams.' wist de pokédex hem te vertelen na nog wat andere informatie. Een interessante pokémon was het zeker. 'Bolton, volgens mij hebben wij een nieuw teamlid gevonden.' zei Ace met een brede grijns op zijn gezicht. De Drwozee had zich ondertussen omgedraaid en leek door te hebben dat er een gevecht ging plaats vinden, al stond hij er maar zeer rustig bij. Gengar daarin tegen stond haast te springen van vreugden omdat hij weer eens mocht vechten.

GEVECHT START VANAF HIER

Bolton had zich voor zijn trainer opgesteld en keek de Drowzee uitdagend aan. Hij deed zelfs met zijn hand het teken dat de pokémon moest afkomen, een teken dat hij echt wou vechten. De Drowzee ging er tot Bolton zijn geluk op in en gebruikten Poison Gas, al had het bijna geen effect op de Gengar. De gengar vond het alleen maar grappig dat de pokémon zo een aanval probeerde. 'Gebruik Mean Look en daarna Sucker punch!' de eerste aanval zou ervoor zorgen dat de pokémon die hij wou vangen niet even ging lopen, de aanval nadien moest echt voor schade zorgen. Als het raak was natuurlijk. Vol spanning keek Ace toe hoe dat zijn pokémon op de Drowzee af ging en die nadien een harde klap verkocht. De pokémon schoof wat naar achter maar wist toch te blijven staan. De Drowzee schoot zelf ook in actie en probeerde een Headbutt uit. Gengar deed op dat moment zelfs geen moeiten om het te ontwijken en liet het gewoon over zich heen komen. Een Normal type move had geen effect op hem maar dan ook helemaal geen effect. 'Lick nu hij nog dicht in de buurt is.' de roze lange tong van Gengar kwam meteen uit zijn mond hangen en ging over de pokémon heen. De Drowzee leek het echt niet leuk te vinden dat de tong over hem heen kwam, en het liet ook wat schade achter bij de pokémon. Haast meteen ging de gele pokémon enkele passen naar achter om de afstand tussen de twee te vergroten. De Drowzee leek de tong zo erg te vinden dat hij zelfs Disable gebruikte waardoor dat Gengar een tijd die aanval niet meer zou kunnen gebruiken. Even leek Bolton daardoor wel uit het veld geslagen maar hij wist zich al snel weer op te pakken. 'Shadow punch.' voor die aanval moest Gengar niet eens dicht in de buurt zijn. Hij bokste zeg maar de lucht en uit zijn vuisten kwamen precies twee andere vuisten die gemaakt waren van schaduw. De Drowzee wist de aanval jammer genoeg te ontwijken.
'We laten ons niet doen, gebruik Night Shade.' nadat Ace die woorden had uit gesproken zag hij hoe dat de Drowzee ineens naar zijn hoofd greep en angstige geluiden begon te maken. Een grote grijns kwam op  Ace zijn gezicht bij de reactie die de aanval teweeg bracht. 'Gebruik maar Sucker punch nu dat de Drowzee nog niet hersteld is.' Gengar liep op de Drowzee af en zijn vuist lande hard tegen de pokémon aan. Drowzee had het duidelijk niet zien aan komen want hij was te druk bezig geweest met de beelden die hij door kreeg. Door de Sucker Punch vloog hij een heel eind naar achter en kwam terecht tegen de harde wand van de grot. 'In ieder geval ben je geen opgever.' zei Ace grijnzend toen dat hij zag hoe dat de Drowzee weer recht ging staan en terug de aanval in ging. Confusion werd gebruikt door de Drowzee en jammer genoeg had het wel effect op Gengar. Bolton werd helemaal verward en wist niet meer wat die aan het doen was. 'Damn it Bolton, probeer Shadow Punch.' de Gengar probeerde de aanval wel uit te voeren maar in plaats van dat hij de Drowzee raakten werd hij zelf geraakt en vloog hij wat naar achter. Dit was niet goed. De gele pokémon kende misschien geen aanvallen die effect hadden op Gengar, maar zo zou de Gengar zelf wel een einde aan zichzelf brengen. 'Sucker punch dan?' hij moest toch zeker wel iets proberen, want de Drowzee stond ondertussen maar rustig toe te kijken met een tevreden uitdrukking op zijn gezicht. Die uitdrukking werd alleen maar groter wanneer dat Gengar zichzelf weer raakten.
'Blijf je sucker punch maar gebruiken tot dat het eindelijk raak is!' Ace werd er gek van dat zijn pokémon alleen maar zichzelf aan het raken was. Heel de tijd opnieuw raakte hij zichzelf en niet de Drowzee. Natuurlijk verzwakte Gengar zichzelf zo alleen maar, maar het leek een goede training. Hij moest er maar mee leren omgaan, en dat leek hem de beste methode. De Drowzee ging toch niet meteen veel schade aanrichten. Dat kon niet. Uiteindelijk wist hij toch zijn doelwit te raken. De sucker punch raakte Drowzee en de gele pokémon had het niet eens zien aankomen. Hij vloog weer een heel eind naar achter en Gengar keek tevreden. Hij schudden even met zijn hoofd om zijn gedachten weer op een rij te brengen, en aan de grijns op zijn gezicht zag het ernaar uit dat hij geen last meer had van de confusion. Jammer genoeg had hij wel een hoop schade aangericht. 'Shadow punch en dan nog eens lick.' twee schaduw achtige handen kwamen weer vanuit de handen van Gengar en schoten op de Drowzee af die zich nog probeerde te herstellen van de vorige aanval die raak was. Hij was stond nog maar net recht of viel alweer op. Gengar haasten zich naar de pokémon toe en ging weer met zijn tong over de Drowzee heen. 'Nog een laatste keer Night shade en dan zullen we wel eens zien of deze flinke jongen gevangen wilt worden.' zei Ace tegen zijn Gengar. Bolton knikte en deed wat hem gevraagd werd.
Drowzee leek er allemaal maar genoeg van te hebben. Weer hield hij zijn handen tegen zijn hoofd in de hoop de beelde weg te houden maar het lukten hem niet. Het lukte hem gewoon niet en dat was alleen maar beter voor Ace. De groen harige jongen pakte één van zijn rode pokéballen erbij en keek er even naar voordat hij die gooide. 'Op hoop van zegen.' zei hij om vervolgens de pokébal naar de Drowzee te gooien. Voor dat de pokébal de gele pokémon zou raken ging deze open en verdween de pokémon met een rode flits in de bal. Dat waren altijd de spannendste momenten als je een pokémon ging vangen. De pokébal viel namelijk op de grond en het rode knopje van voor ging nog heel de tijd aan en weer uit, terwijl dat de pokébal nog aan het bewegen was. Bolton stond nog steeds op zijn plaats en keek net zoals zijn trainer afwachtend toe. Zelfs bij Ace versnelde zijn hartslag wat, gewoon door de spanning. Nadat zijn Magmar gestolen was vond hij dat zijn team zo klein was geweest. Magmar was eerder zijn sterkste pokémon geweest en natuurlijk hij moest perse worden gestolen. Ach, het maakten niet uit. Zijn team zou wel sterker worden, en hij ging zijn Magmar heus wel terug krijgen. Hij zou er alles voor doen. Of toch bijna alles. Ook Ace had nog zeker limieten. Dat waren echter zorgen voor later, op dat moment was het belangrijk dat de Drowzee in zijn pokébal zou blijven.
Gengar liep zelf nog wat dichter naar de pokébal toe en stak zijn hand al uit naar de bal om er een zachte tik tegen te geven. 'Waag het niet dat te doen.' zei Ace streng en juist op tijd. Gengar had de bal bijna aangeraakt maar wist nog net weg te trekken toen hij zijn trainer hoorde. Een zucht verliet de paarse pokémon zijn mond terwijl dat hij op zijn buik ging liggen en naar de bal staarde die nog aan het bewegen was. Ook hij wou wel een nieuw maatje in zijn team hebben. Aan de Luxio had hij namelijk niet zo veel doordat die zo serieus was. Ze kon niet tegen een grapje en hield zich meestal afzijdig van de andere pokémon.