Turn your back on Mother Nature

De dagen werden korter en kouder. Er waren minder Pokémon te vinden dan anders, waarschijnlijk omdat de meesten zich wat terugtrokken in de onbewoonde gebieden van Kalos. Langs de routes was er niet meer die overvloed aan Pokémon die je wel in de lente en zomer kon vinden. De meeste vogels waren al gevlogen, en de enige Pokémon die het meisje nog maar bezat waren een Braixen en een Feebas. Met die laatste had ze nog niet veel kunnen doen, kortom omdat het wezentje niet echt iets kon doen. Binnenkort zou ze in de steden komen met wat meer water, steden aan de kust, en zou ze haar Feebas goed kunnen trainen. Voor nu was het enkel de Braixen die vaak in actie kwam. De laatste tijd had ze gehoord dat de activiteit van Team Rocket groter was geworden, en dat was dan ook de reden dat ze een stuk oplettender was geworden. Veel weerstand zou haar Braixen waarschijnlijk niet geven. Piper was een starter en daarom gewild, en ook een Feebas kwam je niet zo vaak tegen. Misschien was dat dan ook wel de reden dat ze op dit moment op zoek was naar een Pokémon die het derde plekje in haar team zou kunnen innemen. Ze liep over de lege route heen die naar Cyllage City leed. Op de gym had ze zich nog even niet zo gefocust, dat zou ze doen als haar team weer wat was aangesterkt met wat nieuwe gezichten. Vandaag was het zo'n dag dat iedereen het liefst in bed bleef liggen met een warme kop chocolademelk of thee. En dan nog het liefst met een schaal vol koekjes en iets om je mee te vermaken, zoals een spel of iets dergelijks. Tot nu toe had het meisje dus nog geen enkele Pokémon gezien, de meeste waren niet zo gek op het koudere weer en bleven op de beschutte plekjes zitten. De kliffen waren hoog en de koude zeewind blies in haar gezicht. Achter haar strompelde Piper mee, die ook niet echt fan was van deze route. Keira had al een tijdje het gevoel alsof ze in de gaten gehouden werden. En toen plots, boven op een van de rotsen, stond er iets. Een witte Pokémon met een wat merkwaardig uiterlijk keek op hen neer, sprong toen weg en verdween. Piper had het ook gezien en wisselde een snelle blik met haar trainster. Als ze het goed had was dit een Absol, een Pokémon die ze al in vele verhalen was tegengekomen, maar nog nooit echt had gezien. In een paar seconden was haar humeur totaal omgeslagen en zette ze haar voet tegen de stenen klif aan. "Kom op, Piper!" De Braixen volgde haar voorbeeld en redelijk behendig klauterde het tweetal naar boven. Het gebeurde maar een enkele keer dat haar voet uitgleed en dat ze een stukje terug zakte, maar wist altijd haar evenwicht te houden en klom weer verder omhoog. Keira klom als eerste over de rand en hielp de Braixen het laatste stukje omhoog. Toen ze zich omdraaide stond hij daar, een trotse blik in zijn ogen en waarschijnlijk met een licht uitdagende blik. Een blik die haar licht deed grijnzen en de Braixen naar voren liet stappen. Het leek wel alsof de Absol haar uit had gekozen om dit gevecht mee te doen. De wind blies lichtjes door haar haren en liet wat blonde plukken opwaaien. Ze stak haar arm naar voren en de Braixen stapte ook verder naar voren, klaar voor de strijd. De Absol schoot een krachtige Razor Wind af die regelrecht op de Braixen af kwamen zetten. Keira moest haar arm voor haar ogen slaan om niet door de bak stof verblindt te worden. Braixen wist een van de luchtmessen te ontwijken, maar werd vol geraakt door de andere. Piper vloog achteruit en kwam redelijk dicht bij de rand. "Pas op!" riep Keira en de Fox Pokémon sprong naar voren. De Absol grimaste enkel een beetje, wetend dat hij best een riskerend strijdveld had uitgekozen. "Ember." Een redelijk grote vlam schoot op de Absol af die razendsnel ontweek. Oké, ze moest een andere tactiek bedenken. De Absol zette een Quick Attack in en kwam razendsnel op de Braixen afzetten. Wachten, nog even wachten op het juiste moment. "Flame Charge!" Een grote steekvlam omvatte de Fox Pokémon en ze sprong naar voren zodat de twee elkaar raakten. Beide vlogen weer terug naar achteren, maar dit keer was er bij de Absol ook wat energie af gegaan. Ze wilde Piper opdragen om een Psybeam af te schieten, maar bedacht zich net dat de Absol daar zowat ongedeerd van zou blijven. "Fire Spin." Een snelle vlam suisde door de lucht en omcirkelde de Absol, die wat verbaasd leek en toen van alle kanten werd aangevallen. De Absol had nu over zijn lichaam verschillende brandplekken zitten en was duidelijk verzwakt, maar ook Piper was niet ongedeerd gebleven. "Scratch!" Maar net toen de Braixen op de Absol afstoof deed deze een Double Team en stond het helemaal vol met allemaal Absol's. Keira kon dan ook niet voorkomen dat de echte Absol naar voren sprong en zelf een Scratch uitdeelde aan Piper. "Nog een keer Fire Spin." Een vlam die krachtiger was dan eerst schoot op de Absol af, die redelijk hard geraakt werd door de vlammen en zachtjes gromde. De wind was wat opgestoken en wild wapperden haar haren heen en weer. De Braixen hijgde zacht en hield haar stok zoals altijd in haar handjes geklemd. De Absol wierp nog even een snelle blik op Keira en als ze niet beter wist zou ze denken dat hij glimlachte. Uit haar zak toverde ze een lege Pokéball, wierp deze hard op de Absol af waarna deze door de windvlaag heenschoot en niet ver afweek. De Pokéball raakte de Absol op het voorhoofd en deze werd opgeslokt in het ronde voorwerp. De Pokéball viel met een kleine klap op de grond, rolde door de wind nog een stukje door tot hij tot stilstand kwam tegen een uitstekende rots en begon zachtjes wat heen en weer te wiebelen.

Zacht knarste ze met haar tanden toen ze zag hoe het ding stopte met wiebelen en weer open klapte. Een kleine rode flits en de Absol stond weer voor hun neus, kleine grimas op zijn gezicht en duidelijk nog niet uitgevochten. "Jij," zei het blonde meisje en hield haar ogen scherp gericht op de Disaster Pokémon. "Piper, doe Ember!" De rode straal vloog op de Absol af, maar deze wist hem voor de helft te ontwijken en dus had de aanval niet het volle effect. De grond begon te trillen, Keira verloor haar evenwicht en viel met een klap achterover waardoor ze wel erg dicht bij de rand kwam. Een kleine gil verliet haar mond toen achter de Absol een enorme Onix uit de rotsen kwam zetten. De Braixen was naar haar toe gerent en hielp haar overeind. De Absol had zich nu met zijn rug naar Keira en Piper gekeerd en stond oog in oog met de Onix. Deze zwiepte met zijn stenen staart en sloeg de witte Pokémon ruw weg. Nu richtte hij zich op Keira en de Braixen, die zich op de rand van de trillende klif bevonden. Net toen het grote beest op hen af kwam zetten sprong er naast haar iets weer op de klif, het was de Absol. De Disaster Pokémon stortte zich op de Onix en voerde een Razor Wind uit die niet ontweken kon worden op zo'n kleine afstand. Met zijn grote poten wist hij nog een redelijke Scratch toe te dienen op de kop van de Onix en trapte deze met zijn achterpoten hard tussen de ogen toen hij weer op de grond sprong. Het grote stenen beest brulde woest en wilde net op de Absol afschieten toen Keira weer bijgekomen was van de schrik. "Fire Spin!" Een grote vlam schoot op de Onix af en op hetzelfde moment vuurde de Absol een Razor Wind af. De Onix werd vol geraakt en werd door de kracht van beide aanvallen naar achteren geslingerd. Met zijn staart haalde hij uit en miste Piper net, maar raakte de Absol weer vol tegen diens flank aan. Het wezen werd naar de klif geslingerd en viel half over de rand heen. Terwijl de Braixen wat Ember's afschoot op de Onix om deze op afstand te houden, wat maar met moeite lukte, rende Keira naar de rand toe en zag hoe de Absol zich met een enkele poot vast kon houden aan een rots, terwijl hij voor de rest boven een kolkende zee bungelde. Keira pakte zijn voorpoten vast en trok hem weer op de klif, terwijl de Pokémon zijn kop even liet rustten op haar schoot om vervolgens weer op de springen en te voorkomen dat de Braixen frontaal geraakt zou worden door de Onix. De blondine deelde telkens weer andere bevelen uit die de Braixen keurig opvolgde en de Absol maakte er telkens een goede combinatie bij zodat beide aanvallen telkens doel raakten. Na een tijdje begon zelfs de Onix te verzwakken en trok het beest zich terug, wat niet erg stilletjes gebeurde omdat de grond weer enorm begon te trillen, en verdween tussen de rotsen. Piper stond dicht bij haar en trok haar nu weer overeind, lichtjes trillend op haar poten omdat ze nog nooit zo'n grote en sterke tegenstander gehad had. De Absol stond een eindje bij hen vandaan en keek met een koele blik in zijn ogen toe. Keira richtte zich nu weer tot de Disaster Pokémon, om verder te gaan waar ze mee was begonnen voordat ze gestoord werden. "Ember en Fire Spin!" De Fire Spin kolkte in het rond en schoot op de Absol af, maar de Ember kwam in de kern van de Fire spin te liggen en werd als het ware omringd door een extra ring van vuur. Het had een enorme krachtpatser en de al wat uitgeputte Absol werd tegen de rotsen aan gesmeten, wel aan de kant waar geen klif was gelukkig, want zo bruut was zelfs Keira niet. Weer hief ze haar arm op en klemde de Pokéball stevig tussen haar vingers. Met een kracht gooide ze deze weer door de kolkende windvlagen heen en de bal ketste af tegen de flank van het witte wezen. De Absol werd opgezogen door de Pokéball die weer op de grond viel en tot vlak voor de voeten van de Braixen rolde, die 'm tegenhield zodat hij niet verder rolde en vervolgens weer begon te wiebelen.