[SUI] Terror in Twilight

A start, an end, a rise and fall

Meer en meer mensen lapte de wetten van dit land aan hun laars. Zij was er daar één van natuurlijk. Waarom zou je regels moeten hebben? Als ze één ding had geleerd, tenminste van de tijd dat ze het zich kon herinneren, waren de regels er om overtreden te worden. Het motto waar ze het beste mee kon leven. Ook nu weer, terwijl ze lekker op de schoot zat van een of andere rijke dronkaard. Normaliter deed ze hier echt niet aan ofzo, maar ze wist hoe ze de mannen moest inpalmen en zolang niemand er achter kwam dat ze eigenlijk een tutje van Team Rocket was. Well, niemand zou er waarschijnlijk over klagen. Haar blauwe ogen gleden over haar gezelschap heen. De lucht van dik met de geur van sigarenrook en en alcohol. Zelf had Alysha nog niet zo heel veel op, maar gelukkig kon ze goed genoeg acteren dat ze aangeschoten was. Af en toe een kusje, dan een zuigzoen in zijn nek. Ze kon niet klagen, ze had het best wel goed hier. Nee, ze speelde geen goedkope dame, in dit gezelschap, maar het was de makkelijkste manier om aan geld te komen. Ook nu weer glipte ze de portemonnee van de vent uit zijn broekzak, stak ‘m zo onopvallend mogelijk weg in haar pakje en stond op. ”Lieverd, ik moet even naar het toilet. Zie ik je dan buiten? Betaal jij alles?” De dikke vent maakte een geluidje van goedkeuring en met redelijk stabiele passen wandelde. Lenig klom ze door het raampje boven de toiletten, het was een cliché move, maar ze wist zeker dat ze die gast genoeg dronken had gevoerd dat hij zich niets meer zou herinneren morgenochtend. Haar blauwe ogen gleden over de portemonnee, waar ze kalmpjes het briefgeld uit haalde en in haar uniform stak. De pasjes haalde ze er ook maar meteen uit, die zou ze bij HQ nog wel kunnen ontcijferen en kraken. De lege portemonnee viel uiteindelijk op de grond, terwijl de bleke vrouw doorliep. Zachtjes begon te regenen, terwijl in de verte de zon al weer op kwam. Het was een lange nacht geweest, tijd om naar bed te gaan.

Ze wist niet eens hoe ze het had gedaan, maar tegen de tijd dat ze wakker werd was de zon al weer aan het dalen. Haar klok gaf aan dat het pas tegen half zes was, wat redelijk veel kon verklaren. De dagen werden merkbaar korter, terwijl de nachten langer werden. Ze herinnerde zich nog dat ze pas tegen half 6 terug was en toen was de zon opgekomen. Had ze dan echt ruim twaalf uur geslapen? Lekker dan. Ze rekte zich uit en bleef op haar rug in het bed liggen, terwijl haar blauwe ogen naar het plafond staarde. ”More and more people were refusing to obey the laws of the land,” mompelde ze, terwijl ze terug dacht aan haar activiteiten van de afgelopen paar nachten. Ze kon er niet om heen dat ze er zelf ook bij hoorde. Lak aan regels hebben, alles het liefst willen afslaan. De regels die ze het liefst wilde breken, waren de regels omtrent liefde. Daar kon je de meeste mensen mee kapot krijgen. Ze wist het, ze had het zelf ook meegekregen. Want ook zij, hoe koud en machtig ze zich af en toe ook mocht voelen, had met een gebroken hart gestaan toen ze voor de zoveelste keer werd afgewezen. Natuurlijk wist ze dat dat ook kwam omdat ze veel te snel verlieft werd, maar daar had ze nu een plan op bedacht. Het maakte immers niet uit wat zíj voelde, zolang de ander het maar zou voelen. Dan was de pijn zelfs nog erger. Alysha greep de randen van haar dekbed vast en gromde zachtjes, terwijl ze zich omdraaide. Die vervloekte pijn, alsof ze niet wist hoe het was. Echt, ze moesten eens weten.

Het had iets langer geduurd dan dat ze had gewild, maar ach. Ze stond buiten en dat was wat gelde. De zon, die langzaam aan het zakken was, zorgde voor een bijna spookachtig toneel. Ze had zichzelf in de richting van Geosenge Town bewogen, zonder uiteindelijk doel eigenlijk. Ze had haar handen op d’r rug gelegd en haar blauwe haar bewoog sierlijk door de bries die door het dorpje heen bewoog. Ergens in de verte zag ze een groepje pokémon zitten en puur uit verveling kwam ze dichterbij. Er zat een stuk of zeven Starly’s, een zeer irritante vogel pokémon die nog wel eens de neiging hadden om haar wakker te maken. De pokémon in het midden trok echter wel haar aandacht. Haar blauwe ogen waren gelocked in de fel gele ogen van een Staravia, de geëvolueerde vorm van Starly. Een glimlach kwam op haar gezicht en ze haalde een pokéball te voorschijn. ”Glacia, feestje,” sprak ze zoetjes en de Froslass kwam te voorschijn. It’s show time!

”Double Team, Glacia!” commandeerde Alysha haar pokémon en de ice/ghost pokémon verdubbelde zichzelf totdat er zes Froslass’ om de Staravia heen stonden. De Starly waren door het beginnen van het gevecht weggevlogen, maar het was duidelijk dat de Staravia dit gevecht nog wel wilde voltooien. De Vogel-pokémon keek eventjes om zich heen en vloog toen de lucht in, waarschijnlijk om meer overzicht te krijgen. Daarna kwam hij opeens razend snel weer naar beneden om één van de kopieën van Glacia te vernietigen met een Wing Attack. ”Glacia, nu Icy Wind!” De échte Froslass maakte zich los van haar klonen en vuurde ijskoude wind op de vliegende pokémon af. IJs begon zich te vormen op diens vleugels, maar hij sloeg hard door om op te warmen en het ijs te laten smelten. ”Glacia, nu. Dwing hem op de grond met een Confuse Ray!” De Froslass maakte een paarsige bal tussen haar armpjes en vuurde deze op Staravia af. De Vogel pokémon was zo druk bezig geweest met het warm maken van diens vleugels, dat hij de bol niet kon ontwijken en er verscheen een verwarde blik in zijn ogen. Toch wist hij overeind te blijven en Glacia zo waar aan te vallen met een Quick Attack. De Froslass deed een poging om weg te springen, maar de vogel was d’r te snel af en ze werd vol geraakt. ”Glacia!” riep Alysha geschrokken uit en ze knarste met haar tanden toen de Froslass weer overeind kwam. Dat zou hem zwaar komen te staan!””Glacia, maak het af met Icy Wind!” De Froslass vuurde nog een keer haar vernietigende ijswind op de Staravia af, die met zijn pootjes op de grond vastgevroren werd. Mooi zo.
Alysha pakte een pokéball uit haar zak en gooide deze naar de pokémon. ”Nu ben je van mij!” gromde ze naar de pokémon.

A start, an end, a rise and fall

De Pokéball vloog weer open en de vogel-pokémon kwam tevoorschijn. Alysha gromde zachtjes en keek toe hoe de Staravia zijn vleugels opende en met zijn snavel zijn vleugels ging verzorgen. De Froslass keek eventjes over haar schouder naar haar trainer, wachtend op een antwoord of iets om te gaan doen. Ze wist dat de Staravia haar gewoon belachelijk aan het maken was momenteel door te doen alsof het hem niets boeide dat er net een vang poging op hem was gedaan. Hij ging rustig door met zijn vleugels schoon te maken, terwijl Alysha zich steeds meer aan zijn gedrag ging ergeren. ”Glacia, Powder Snow,” gromde ze met opeen geklemde kaken naar haar pokémon. De Froslass sloeg haar handen samen en bleef stokstijf staan, terwijl het om haar heen begon te sneeuwen. Een vlaag aan sneeuw vloog op de Staravia af, die door zijn eigen gedrag de aanval te laat door had en van een steen werd geslagen. Een glimlach kwam op het gezicht van de trainster, ze had nog een kans om die eikel te verslaan. De Staravia was duidelijk niet gecharmeerd van de plotselinge aanval terwijl hij zich aan het verzorgen was. Hij vloog de lucht in en schoot op de Froslass af met een Wing Attack. ”Dubble Team!” commandeerde Alysha nog net op tijd en de Froslass wist te ontkomen aan de Wing Attack aanval van de Staravia. De vogel vloog weer de lucht in en bleef daar hangen om te kijken wat Alysha ging doen met haar pokémon. ”Glacia, we moeten dit snel afmaken,” mompelde de blauw-harige vrouw terwijl ze nadacht. Glacia was sterker dan deze pokémon, maar haar aanvallen waren langzaam, ondanks de typ-advantage. Ze kon Lloyd inzetten natuurlijk, maar zijn aanvallen zouden niet al te veel schade kunnen doen aan een pokémon zoals Staravia.
Het vele nadenken van Alysha, zorgde ervoor dat de vogel pokémon zich waarschijnlijk begon te vervelen, want de Froslass werd opeens aangevallen door een Quick Attack. Glacia kwam op haar rug terecht, maar wist zichzelf weer overeind te krijgen. Net op tijd om te zien dat de vogel-pokémon een Dubble Team aanval ging doen. Goed, dit gevecht werd steeds irritanter en ze moesten snel handelen. ”Glacia, Dubble Team en daarna Icy Wind,” zei ze tegen haar pokémon, die verdween in een ronde van dubbelgangers. Nu leek het weer alsof er evenveel Staravia’s als Froslass’ waren, maar Alysha had vertrouwen in dat ze de échte ertussen uit kon krijgen. En haar vertrouwen werd beloond toen opeens een Staravia naar beneden kwam vallen, terwijl ijs over zijn lichaam liep. Alysha pakte de pokéball en gooide deze voor de tweede keer tegen de pokémon aan.