[HF] Twilight

Silvie keek naar Aqua, de Totodile was er in geslaagd haar bot kwijt te raken. Ze zuchtte, ze moesten het wel terug vinden, want ze had het beloofd terug te geven aan Natan. Mimi zweefde onrustig boven haar trainer en keek om haar heen met een oplettende blik. "Goed, Aqua, we gaan je bot zoeken en dan gaat het in de tas, oke," een wat teleurgestelde blik zat op de Totodile's snuit, maar ze leek het te begrijpen. Silvie richtte zich tot Mimi, de Misdreavus was een erg oplettende pokémon, dat was duidelijk uit de blik in de ogen van de pokémon. "Mimi, heb jij dat bot ergens gezien? En kun je ons helpen zoeken?" Mimi keek met een ongelovige blik naar onder, alsof het een onmogelijke opgave was dicht bij de grond te komen. Maar daarna kwam er een wat geruststellendere uitdrukking op het gezicht van de kleine spook pokémon. Mimi vloog naar onder en keek over de grond, elk plekje leek ze eerst grondig te scannen voor ze verder vloog. Na even speuren, ze deden alle drie mee, kwam er een kreetje van Mimi. Silvie en Aqua rende haast naar de Misdreavus toe en keken wat ze had gevonden. Mimi keek naar onder, het bot hing in een struik, met wat venijnig uitziende dorens. Silvie keek naar het bot, waarschijnlijk had een of andere Zigzagoon het ding gepakt en los gelaten toen er geen waarde aan bleek te hangen. Aqua keek naar Mimi, ze had wat vragends in haar blik, maar de Misdreavus was duidelijk niet van plan de doornige struik in te vliegen en het ding te pakken. Silvie keek naar haar Totodile en Aqua leek te beseffen dat er niks anders op zat. Met op elkaar geklemde kiezen liep de kleine pokémon de struik in nadat Silvie de nepschedel van de kop van de Totodile haalde. Aqua reek in de struik en greep het bot vast. Het ding leek uit de poot van de Totodile te glippen en een gefrustreerde kreet ontsnapte aan Aqua, die normaal zo rustig was. Direct na de brul begon de pokémon te gloeien. Silvie keek toe hoe de Totodile een halve meter groeide en gevaarlijk uitziende stekels kreeg totdat ze geen Totodile meer was. Aqua greep haar bot en kwam uit de struik, ze leek niet echt door te hebben wat er was gebeurt. Silvie pakte ademloos haar pokédex en scande de pokémon die Aqua was geworden. "Croconaw, the Big Jaw Pokémon, and the evolved form of Totodile. It opens its mouth wide and attacks, and if it loses its teeth, they regrow quickly. Once it bites down on something, it won't let go until it loses its fangs. There are always 48 fangs lining its mouth." Aqua keek naar het bot en legde het op de grond voor Silvie neer. Het meisje pakte het ding op en borg het samen met de schedel op in haar tas, die pasten toch niet meer. "Wauw Aqua," de Croconaw hield haar hoofd niet-begrijpend schuin en keek toen om haar heen, had ze iets gedaan? Grinnikend schudde Silvie haar hoofd om de verbaasde uitdrukking op de grote snuit van de pokémon die er nog steeds niks van begreep.

& Keira Jones

Aqua keek op bij het horen van voetstappen en keek enthousiast naar degene die was komen aanlopen. De Croconaw leek iets te merken, of het door het lopen kwam of omdat ze opeens een halve meter groter was, in elk geval keek Aqua naar onder en zag dat ze iets anders was dan een Totodile. Een geschrokken kreetje verliet de bek van de krokodil. Silvie keek naar haar pokémon en had op dat moment het gevoel dat ze haar hand voor haar gezicht moest slaan. Mimi keek met grote ogen naar het meisje wat was komen aanlopen, ze zou waarschijnlijk nooit de sociaalste pokémon uit Silvie's team worden. Aqua zat nog steeds in een crisis omdat ze niet begreep wat er was gebeurd, de Croconaw bekeek haar buik, staart, en deed een poging naar haar rug te kijken. Silvie liep op de pokémon af, Mimi op een zo dicht mogelijke afstand achter haar, en zuchtte even. "Aqua," de Croconaw keek op, ze had een wat paniekerige blik in haar ogen. "Rustig," met een blik op de tanden van de pokémon had Silvie al kunnen vertellen dat je de Croconaw beter niet boos kon maken, of bang. Mimi riep iets met een schriel kreetje en Aqua keek haar met een schuin gehouden hoofd niet-begrijpend aan. Mimi vervolgde haar gesprek en Aqua leek wat tot rust te komen. Silvie richtte zich tot het meisje wat er nog stond. "Eh.. Hoi," begon ze wat stuntelig.

"Ik ben Keira Jones, en dit is Piper," Silvie keek even naar de Fennekin en glimlachte, het waren leuke pokémon, die vosjes, zelf had ze die misschien gekozen als ze naar het lab zou zijn gegaan voor een starter. "Je Croconaw is echt geweldig," Aqua keek verbaast bij het woord Croconaw, alsof ze niet wist wat dat was. "Bedankt," glimlachte Silvie bij het compliment. "Piper ziet er ook erg leuk uit," vervolgde ze, een complimentje gevend aan de kleine vosachtige pokémon. "Ik ben Silvie en dit zijn Aqua en Mimi," stelde ze zichzelf en haar pokémon voor. Mimi bleef half achter haar trainer, alsof ze bang was voor Keira en haar Fennekin, eigenlijk kon dat ook best het geval zijn, bedacht Silvie, aangezien de Misdreavus bang leek te zijn voor bijna alles. "Heb je haar al lang?" Vroeg ze toen, Fennekins evolueerde ongeveer tegelijk met Totodiles aangezien ze beide starter waren, uit andere regio's, dat wel.

"Een tijdje ja," de Fennekin werd geaaid en Silvie glimlachte bij het zien van de kleine pokémon. Een piepje klonk achter haar en Mimi was weg. Waar was de Misdreavus heen? De brunette keek om zich heen, ook al had ze de pokémon nog maar erg kort, het was niks voor Mimi om zo maar weg te gaan, dat was duidelijk. Silvie richtte zich nog even naar Keira. "Ik moet Mimi gaan zoeken," zei ze met wat ongerustheid in haar stem, de breeder keek naar onder, naar de Croconaw. "Aqua, kun je me helpen?" De krokodil maakte een instemmend geluid en begon met kijken naar de Misdreavus. "Eh, ik denk dat dit dan het afscheid is," Silvie keek even wat spijtig, en draaide zich toen om om haar pokémon te vinden. Als afscheid hief ze nog even haar hand op en richtte zich toen op het vinden van Mimi. Hoe moeilijk was het om een angstig spookje te vinden?

Silvie knikte en liep een kant op om de Misdreavus te vinden. Het was niks voor Mimi om zo maar weg te vliegen, maar aan de andere kant kende ze de spookpokémon nog niet zo goed. Het was Aqua die Mimi weer terug vond, de Misdreavus was verstopt in een boom en keek angstig naar een Pikachu, de `enge` muis keek nieuwsgierig naar de Misdreavus en liet een paar verbaasde pika`s horen. Silvie zuchtte en riep de naam van haar nieuwe spookpokémon. Mimi kwam aangevlogen en verstopte zich op de schouder van haar trainster. Waarschijnlijk was de Misdreavus geschrokken van de Pikachu en was toen gevlucht voor de pokémon. In elk geval was de pokémon nu weer terug. Silvie pakte de pokébal van de Misdreavus en liet de kleine spookpokémon weer terug keren. Ze zou wel alleen meg Aqua lopen.