Ready, steady... Hey! Come back!

Ze fronste even bezorgd toen ze zag hoe het meisje daar lag. Even wierp ze een vurige blik op haar Pokémon, die enkel met grote, onschuldige ogen neerkeek op de trainster. Even siste ze iets onverstaanbaar naar haar Eevee, maar deze reageerde niet. “Nee!” Opeens keek Tawn op toen ze hoorde wat het meisje zei. Nee wat? Ze fronste even keek even niet begrijpend naar haar. Uhm, wat bedoelde ze? Nee, als in 'het maakt niet uit, het was een ongeluk' op haar 'het spijt me' of toch maar een andere nee? Ze liet even haar blik over naar de Eevee gaan, in de hoop daar een antwoord te vinden. Deze had ook haar blik op haar gelegd en even kruisten hun blikken elkaar. Uit het niks sprong het bruine diertje uit haar handen. "He...!" Een shock belette haar van haar zin af te maken. Het kwam als een verassing, maar een echte ongewilde verassing. Het hing snel, maar de pijn was echt wel snijdend geweest. Haar ogen waren opgesperd en haar mond was wat open, alsof ze wilde schreeuwen maar het er niet uitkwam. Na enkele tellen sloot ze haar mond en knipperde ze even met haar ogen. Kijk, als Sachi nooit zo stom was geweest was dit nooit gebeurd! Een boze blik vestigde zich op de Pokémon. De Eevee leek moeite te hebben met haar lach in te houden, oh en ze hield blijkbaar ook nog van leedvermaak! "Sach!" Gromde de trainster woest naar haar Pokémon. Toen ze even haar hand door haar haar wilde halen, viel de Pokémon om van het lachen en was een luide schaterlach te horen. Toen Tawn haar hand op haar blonde haren legde werd het duidelijk. Snel trok de trainster haar kap over haar hoofd. Niemand, mocht het zien, het zag er belachelijk uit. Haar kaken kleurden zacht roos toen ze even haar blik snel over de lachende Pokémon liet gaan. Sachi! Toen ze zag dat het meisje terug ietwat bij zinnen was, liet ze rustig haar kap op, hopend dat het wilde kapsel niet zou ontsnappen en stak ze haar hand opnieuw uit om haar rechts te helpen. Toen ze de trainster recht had geholpen, kruiste ze ietwat ongemakkelijk haar armen. Ok, die haren moesten blijven zitten, dan waren ze braaf. “Het maakt niet uit,” Een voorzichtige glimlach kwam op haar gezicht, het was klein maar het was er wel. “Het spijt mij ook van mijn Blitzle en van al die woedende ogen, maar ja, ze zijn wat verdedigend,” Tawn knikte even langzaam. "Begrijp ik wel," zei ze waarna ze zelf ook een woedende blik op haar Pokémon legde. Die stomme pluizige Pokémon gaf ook enkel om haar eigen entertainment!
Toen het bruine vosje langzaam overeind kwam, haar lippen nog naar boven gekruld en een zacht gegrinnik hoorbaar, kon Tawn zien dat ze had gehuild... Whut? Was het zo grappig geweest? Even siste ze even boos naar de Eevee om haar aandacht te krijgen, maar meer dan een spottende blik kreeg ze niet uit de Pokémon. Ze snoof even luid en draaide haar weg van de Eevee. Ja, die zou zeker straf krijgen, dat was zeker. Het meisje die ze net op de meest ongelukkig manier had ontmoet, had opeens de Totodile in haar armen. Deze hapte speels naar haar haar en zag er voor Tawn stukken schattiger uit dan dat monster van haar. “Mijn Blitzle heet Dusty, de Ponyta heet Chantal, de Starly,” Starly? Ze fronste even en keek even rond, maar vond enkel de Staravia die ze eerder had opgemerkt. “Staravia, is Keegan en de Totodile hier heet Breeze,” zei ze. Tawn knikte een klein lachje kwam opnieuw op haar lippen. Toen ze opeens voelde hoe de kap langzaam van haar hoofd gleed, greep ze er snel naar. Het was een laatste reddingsactie geweest. Snel en een beetje hevig trok ze de kap wat meer over haar hoofd zodat haar voorhoofd ook bijna verdween in de schaduw van haar kap. “En jou Eevee heet dan vast Sachi?” Ze liet de kap nog niet los en knikte even ongemakkelijk. "Uh, ja, Sachi," zei ze terwijl ze haar blik even naar de Eevee verplaatste. Deze keek haar aan met opnieuw een spottende blik. Even dacht Tawn dat ze rood zou komen van woede, maar ze beheerste haarzelf. Snel keek ze even naar de trainster en terug naar haar Pokémon, maar keek daarna terug naar het meisje. "O ja, ik ben Tawnee," zei ze met een klein lachje, haar handen nog steeds stevig aan de randen van de kap geklemd. De lach voelde zo onnatuurlijk en ongemakkelijk aan, hij zag er vast geforceerd uit. Ja, heel goed Tawn, wat een goede eerste indruk maak je toch...
Ze keek even snel naar de Pokémon die het meisje had voorgesteld. "Dus, je bent een trainer?" zei ze terwijl ze de forceerde glimlach van haar gezicht liet gaan. Haar blik rustte even op de Blitzle. "Dusty, toch?" zei ze terwijl ze even een vragende blik op de trainster legde. Daarna keek ze weer naar de Pokémon. "Die zie je niet veel in Kanto," zei ze met een klein lachje. Langzaam gleden haar handen van haar kap af, nu zou hij wel blijven zitten. Ze keek even snel naar het meisje. "Oh ja, ik kom uit Kanto, ik ben hier eigenlijk nog niet zo lang," zei ze met een ietwat nerveuze lach. Snel keek ze weg waarna ze naar Chantal keek. "Ponyta's zie je er wel veel," merkte ze op. "Het zijn echt geweldige en mooie Pokémon," zei ze met een klein lachje. Zoveel leuke herinneringen aan Kanto. Het maakte haar blij, fleurde haar dag ietwat op. Daarna keek ze terug naar het meisje, haar blik viel opeens op het blauwe wezentje in haar armen. Ze lachte even zachtjes, ze vond haar echt zo schattig! Ze had echt een zwak voor jonge Pokémon zeker? Ze maakte daarna terug oogcontact met het meisje en lachte daarna naar haar. Opeens schoot haar iets te binnen. Snel draaide ze haar om naar waar haar Eevee nog net had gezeten. Deze was uiteraard verdwenen, maar gelukkig was ze nog in zicht. Ze was blij rond de Ponyta aan het dartelen. Haar ogen waren groot en ze leek zich helemaal geen zorgen te maken om de boze blikken. Ook haar onschuldige gedrag leek even alles beter te maken. En toen moest ze denken aan haar haar en veranderde de lach op haar gezicht in een boos gezicht. Nope! Ze knipperde even langzaam, ze zou Sachi nu echt niet uit het oog verliezen. Als ze nog een iets zou doen, zou Tawn echt boos worden... Eigenlijk was ze dat al...

Nadat ze zei dat het begrijpend was zei het meisje; “Het was niet echt op jou bedoeld, sorry..” Ze keek even naar haar, trok de kap wat meer over haar hoofd heen zodat haar haren niet zichtbaar zouden worden en knikte naar haar, dat snapte ze best wel. Toen ze zei dat haar Eevee Sachi heette, antwoordde de onbekende redelijk enthousiast. “leuke naam!” Ze knikte en perste een lach op haar lippen, onnatuurlijk als dat hij eruit zag, was het vast een raar zicht. Vervolgens stelde ze zichzelf voor en al snel reageerde het meisje ook. “Had ik mij al voorgesteld?” Tawn schudde haar hoofd, maar liet de rand van haar kap niet los, voor het geval het ding ervan zou vallen en haar haren zichtbaar zouden worden. Dat zou het laatste zijn dat ze wilde. Want echt, haar haar trok op niks nu... En ze had zich al zo belachelijk gedragen en het was nog maar hun eerste ontmoeting. “Naja, ik ben dus Elisia, voor het geval ik dat nog niet gezegd had,” Ze knikte naar het bruinharige meisje en lachte daarna. Het was maar een kleine lach geweest, maar deze keer was ze natuurlijk en minder geforceerd dan die ervoor waardoor ze vast minder raar over kwam. Ze schraapte even haar keel en durfde toen een hand van haar kap te halen, gevolgd door de andere. Ze zou wel blijven zitten toch? Ze zuchtte even zachtjes, dat hoopte ze toch. "Aangenaam," zei ze vervolgens met opnieuw een ietwat te geforceerde lach op haar lippen. Ja, het lachen moest ze nog echt wel leren en vooral het spontane gelach, want dat ging nog steeds niet zo soepel als ze had verwacht of had gehoopt.
Toen ze vroeg of ze een trainer was reageerde het meisje tegenover haar bijna meteen. “Ja, sinds kort hoor, hiervoor liep ik enkele maanden doelloos rond, met alleen Dusty en Chantal,” Ze knikte even als teken dat ze het begreep. Toen ze begon over de Blitzle, vertelde het meisje tegenover haar dat ze uit Unova kwam. Ze knikte dat ze het begreep en vertelde toen dat zij uit Kanto kwam, wat dus een uitleg was op het feit dat ze de gestreepte Pokémon niet vaak gezien in haar regio. “Oh okay, over Kanto heb ik veel gehoord, het klinkt leuk!” Ze knikte. Het was niet dat het veel anders was dan andere regios, het was gewoon dat ze daar geboren was en ze was er opgegroeid, het was haar thuis, dus was Kanto erg dierbaar voor haar. Mensen die uit Unova of Johto of eender welke regio kwamen, zouden hetzelfde zeggen over hun regio, dat was echt wel normaal. Toen het blonde meisje vervolgde met de Ponyta, kreeg ze als antwoord dat ze wel overal een beetje te vinden waren. Tawn knikte. De Pokémon waren erg geliefd bij vele trainers, dat was iets dat ze zeker wist. Maar hoe kon je nu niet houden van de vlammende manen, die prachtige pels en dat elegante lichaam? De Pokémon was gewoon ontworpen om van te houden, daar was geen discussie over mogelijk. Ze keek even naar de mooie oranje Pokémon, Chantal genaamd. “Ik kom uit Sinnoh,” Tawn keek terug naar Elisia en knikte. "Daar ben ik nog nooit geweest," gaf ze eerlijk toe terwijl ze even een klein lachje op haar lippen kreeg. Stiekem vroeg ze f hoe het er was, was het anders dan Kalos en Kanto? Eigenlijk waren Kalos en Kanto de enige regios waar ze ooit geweest was, ze had toch iets met regios met een K... “De Staravia komt ook uit Sinnoh, maar ik heb hem hier gevangen,” Ze knikte. "Mijn Eevee heb ik als ei ontvangen van mijn broer," zei ze met een lach toen ze even keek naar de Pokémon. Vele mooie herinneringen hingen vast aan die ene zin en dat deed de trainster goed. Ze lachte even zachtjes, maar haalde die al snel van haar lippen en trok haar kap nog wat meer over hoofd, nog steeds bang dat ie' af zou vallen. “Heb je al een gymbadge?” Tawn schudde meteen onzeker haar hoofd terwijl haar handen nog steeds aan de kap hingen, aangezien ze nu snel kon afvallen. Daarna liet ze haar handen terug zakken en keek ze Elisia recht aan. "Jij?" Vroeg ze simpel.
Ondertussen was de Eevee rond de Ponyta gaan dartelen, maar deze vond dat alles behalve fijn en liet een kleine Ember uit haar mond rollen, een die Sachi elegant en snel ontweek en daarna even een frons op haar gezichtje zette. Tawn legde even een blik op de Eevee en vernauwde haar ogen wat toen ze zag dat de Eevee en Swift aanval wou uitvoeren. "Waag het niet!" zei ze wel meteen, waarop de Pokémon even schuin keek naar haar trainster en toen haar bekje terug sloot en haar oren in haar nek legde en traag knikte. Daarna ontmoette ze elkaars blik even en Tawn zag best wel het koude ijs dat in haar embere ogen lag, maar ze negeerde het volkomen en bleef erin staren, tot zij wegkeek. Het was een manier van respect afdwingen, vond ze, en ze moest ervoor zorgen dat haar Eevee wat respect voor haar kreeg en haar niet zomaar rond duwde en haar eigen zinnetje deed. Ze zuchtte daarom even zachtjes en keek toe hoe de Eevee hing zitten en naar de oranje Pokémon keek, zonder verder eigenlijk iets te doen.

“Lastig soms, zo veel pokémon,” Ze keek op toen Elisia wat zij en keek haar even aan. De Blitzle had haar in de gaten en de Totodile vond de schouder van de brunette blijkbaar erg lekker, want ze had besloten er lekker in te happen. Het was zacht, want anders zou het meisje daar nu niet zo staan en zou eer waarschijnlijk al een wond zijn. Tawn knikte naar haar en dacht even na over het feit dat ze eigenlijk nog een paar Pokémon nodig had voordat ze kon proberen de gym uit te dagen. Ze beet even op haar onderlip, trok de kap nog wat meer over haar hoofd en keek toen even naar haar Eevee, die nog steeds in het gras zat te kijken naar de Ponyta. Ze keek terug naar de trainster voor haar en kniket. "Kan ik begrijpen," zei ze vervolgens zonder enige emotie door te laten klinken. Toch liet ze even een klein lachje zien. "Ik weet nog niet welke Pokémon ik ga vangen," zei ze, een beetje luidop denkend. Ze keek even terug naar Sachi, die nog steeds niks had gedaan waar de trainster zich over moest schamen. Ze zuchtte daarom even opgelucht en keek terug naar Elisia. De Staravia van het meisje had nu haar Eevee in de gaten en de Blitzle keek niet langer naar de bruine Pokémon, maar kwam naast het bruinharige meisje staan. Tawn keek even naar de gestreepte Pokémon, het was best een mooie Pokémon, maar ze zou toch een Ponyta boven een Blitzle verkiezen, enkel en alleen voor het feit dat firetypes gewoon leuker waren. En misschien ook omdat ze gewoon mooie herinneringen had aan de Ponyta's die vroeger vrolijk in de weides naast haar schooltje liepen. Ze had altijd al een gewild toen ze klein was, maar die droom was gewoon vervaagd door de tijd heen en was al lang in haar achterhoofd aan het verstoffen. Nu wilde ze niet meer zo vurig een Ponyta, het karakter van een Pokémon was nu het belangrijkste voor haar. De band die zij had met haar Pokémon was iets waar ze nu meer waarde aan hechte dan aan een speciale Pokémon bezitten, want een band was toch meer waard dan eender welke Pokémon.
De trainster tegenover haar had haar Pokémon op de grond geplaatst en deze rende nu op haar Eevee af, wel meteen volgde Tawn -ietwat bezorgd om zoal haar Pokémon als de andere Pokémon- de jonge watertype. Toen deze tot stilstand kwam en onschuldig naar haar Eevee keek, zag ze dat de bruine Pokémon haar even vragend aankeek. Maar toen de Totodile haar bek opende, sprong de Eevee meteen overeind en zette ze een paar stapjes naar achter met wat opgezette pels. “Breeze, nee!” zei Elisia meteen. Tawn wist precies wat de blauwe Pokémon wou gaan doen. Deze Pokémon, Breeze genaamd, hield van bijten en wilde blijkbaar overal in bijten. Het was vast een leerproces in de Totodile familie, maar het was vast geen toeval dat ze wilde bijten. Met die kaken zou je wel in alles bijten. Ze keek even naar Elisia. "Vaak problemen mee?" Vroeg ze vervolgens, aangezien het eruit zag dat ze dit niet voor de eerste keer moest zeggen. Ze legde haar blik terug op de blauwe Pokémon, die even een waterstraal uitspuwde op de grond en deze bevochtigde. Ze zag hoe Sachi even fronste en daarna even een wenkbrauw optrok, ze snapte er duidelijk niet veel van waarom deze Pokémon random aanvallen op de grond uitvoerde. Ze zag er het plezier niet in en dat snapte Tawn wel aangezien ze ook niet echt zag hoe leuk dat nu was. Het was niet echt de moeite waard aangezien je er ook niks voor terug kon krijgen, toch? Ja, behalve misschien een betere bloei van het gras, maar het was bijna winter dus veek nut had het niet. Toen opeens de Pokémon opsprong en op haar Eevee afrend met een luid gegil, zette Tawn een stap nar voren en keek ze met een frons naar wat de Totodile zou doen. “Breeze!” Zei het meisje waardoor ze wel snapte wat er zou gebeuren. Zou ze iets doen? Misschien? Maar het was al te laat om nog te beslissen, want ze had al haar tanden in de pluizige staart van haar Eevee gezet. Deze sprong meteen op, half van de pijn, half van het verschot en begon rondjes te rennen. Ze gilde het uit en gaf een paar pijnlijke piepjes. “Oh nee,” Hoorde ze en ze keek even naar het bruinharige meisje. Ondertussen was de Totodile begonnen met het schudden van haar kop, waardoor de Eeve omviel en begon om te rollen. “Sorry,” Zei ze meteen waarna ze haar Pokémon optilde. Tot haar grote verbazing zag ze hoe de Pokémon losliet. De Eevee sprong meteen recht en gromde even vijandig naar de trainster en de Totodile. Ze liet even een boos gepiep horen en opende daarna haar bekje om opnieuw een Swift aanval uit te voeren. "Sachi!" zei ze meteen, waardoor de Pokémon nu nijdig in haar richting keek. Ze wandelde daarom ook naar haar Pokémon toe en besloot om haar op te tillen en haar vast te blijven houden. Sachi vond dat natuurlijk fijn en dat wist Tawn maar al te goed, ze kende de Pokémon toch zo goed. Ze drukte de Pokémon tegen zich aan en zij drukte haar kopje tegen Tawn aan en sloot haar oogjes. Het was best wel een vertederend zicht, de Eevee die haar oogjes had gesloten en zich had opgerold in haar armen. Ze keek er even naar en zag toen dat de staart van de Pokémon, die er best wel beschadigd uitzag aangezien er hier en daar wat plukjes haar miste. Ze liet haar grijze blik op de trainster vallen en knikte naar haar. "Maakt niks uit," zei ze met een lachje. "Nu heeft ze tenminste haar lesje geleerd," ze hoorde een zacht gebrom van haar Eevee en ze keek even grijnzend naar haar Pokémon, die een oog had geopende en haar even aankeek. Ze had tenminste gelijk en ze hoopte dat de Eevee nu wel had geleerd dat ze niet zomaar iemand mocht aanvallen, want dan zou je een Totodile aan je staart hebben. Ze grijnsde weer even naar haar, waardoor de Eevee even haar ooglid wat liet zakken waardoor ze nu nogal ongeamusseerd naar haar trainster keek. Zij grinnikte even zachtjes en keek toen terug naar het bruinharige meisje. Ze liet even hand naar haar kap gaan en trok deze terug wat mer over haar hoofd, aangezien hij bijna was afgevallen. Toen liet ze haar arm rond de Eevee gaan en drukte ze haar terug tegen haar aan. Het warme lijfje van de Pokémon voelde goed aan en de Pokémon genoot ook echt van de aandacht, want ze had haar ene oog terug gesloten en had besloten wat te rusten in de armen van haar trainer.