Closed - Just give it to me.

_{- For Evan.}

_{Speciaal voor Team Rocket had Floyd even de terug reis gemaakt naar Kalos. Wanneer dat hij eenmaal terug geland was met Waglington, wilde hij gelijk terug naar Hoenn. Het was veel te koud in Kalos en de sfeer die er heerste was niet wat hij wilde. Juist buiten Dendemille Town was hij geland zodat hij geen onrust zou stoken met zijn Hydreigon. Voordat hij de stad in ging had hij ook zijn pokémon weer laten terugkeren zodat hij aan zijn zoektocht kon beginnen. Een Ether. Dat was wat hij zocht en wat ze nodig hadden op de base, maar hoe kwam je er ooit achter wat iemand allemaal bij zich had? Als je random aan een vreemdeling ging vragen of hij het had, zou het opvallen. Dus moest het anders gebeuren en Floyd kreeg al snel een klein idee.
Hij liet Grindelwald uit zijn bal en hoopte dat de pokémon voor één keer eens zou luisteren. ‘Probeer een rugzak te stelen wil je en kieper de spullen er maar allemaal uit,’ zei hij tegen het kleine wezentje, terwijl dat hij gewoon om zich heen keek. De Mimikyu leek toch te begrijpen wat de bedoeling was en liep naar een willekeurig iemand om gelijk naar die zijn rugzak te springen. De pokémon hoopte dat hij de rugzak ergens beet kon nemen, zodat hij er toch aan hing. Al moest hij tegelijkertijd ervoor zorgen dat zijn ‘doek’ niet af hem viel. Floyd wist dat het niet de ideale pokémon ervoor was, maar hij kon altijd proberen.}

_{- For Evan.}

_{Floyd had besloten dat hij eerst ging zien hoe dat Grindelwald het deed en pas achteraf, wanneer dat het echt nodig was, zou ingrijpen. Om niet op te vallen, had hij plaatsgenomen op een bankje waar hij in alle rust kon zitten en gewoon kon toekijken. Een Ether kon niet zo’n heel moeilijke opdracht zijn. Het enige wat hij moest was er één vinden en dat was het. Als er zich uiteindelijk problemen zouden voordoen, dan had hij nog steeds wat truckjes die hem konden helpen. Een level honderd pokémon, zijn vlindermes dat in zijn broekzak was verstopt en gewoon zijn ervaring. Het hing allemaal af van Grindelwald en hoge verwachtingen had Floyd niet. Het was nog maar een baby, veel kon je er niet van verwachten.
Maar de pokémon deed het beter als verwacht. Hij werd niet meteen weg gejaagd, maar in plaats daarvan hurkte de persoon bij hem neer. De pokémon leek enkel maar weinig interesse te hebben in de persoon zelf en probeerde nog steeds een opening te vinden naar de rugzak van de jongen. Floyd kon zich onmogelijk voorstellen dat de kleine pokémon zelfs wist wat een Ether was, maar als hij al in de rugzak terecht kwam was het toch iets.}