A hottie in a hottub [+Valentino]

Vincent vertelde hem dat hij zelf ook niet zo dapper was. Valentino tuitte zijn lippen even en keek bedenkelijk naar het water. Zat daar verschil in, dan? Voor hem klonk het hetzelfde… “Avonturistisch is ook iets waar ik naar opkijk, dan,” glimlachte hij naar de jongeman, terwijl hij zich wat verder het water in liet zakken. Ah, zo warm! Het voelde bijna als een hele comfortabele knuffel. Bij de vraag of hij een Breeder was, keek Valentino even schuin naar Vincent. “Oh!” reageerde hij, zich realiserend dat het vast zo had geklonken door het eieren uitbroeden. “Eigenlijk coördinator. Een beginnende. Ik vind het gewoon heel leuk om eieren uit te broeden en de pokémon dan trucjes te leren,” legde hij schaapachtig uit.

De plagerige woorden van Vincent schoten niet in het verkeerde keelgat, maar Valentino werd er wel door verrast. Een lichte blos verscheen op zijn wangen terwijl hij verbaasd naar de jongen keek en zijn tong weer probeerde te vinden. Shit, wat moest hij daar op reageren? Amber liet het er altijd zo makkelijk uit zien, maar Valentino vond het alles behalve. Bij gebrek aan een betere reactie forceerde hij er een lach uit en wreef achter zijn haren. “I-Is dat zo?” kwam er uiteindelijk uit. “Ik zou het niet weten, ik heb nog niet echt meegedaan aan een Contest hier.” In Alola waren ze in ieder geval niet, of althans, niet naar zijn weet. Misschien dat het ooit zou overslaan.

Vincent had er schijnbaar geen problemen mee dat Valentino zich in genegenheid voelde gebracht en ging verder met het gesprek. Valentino, echter, had even nodig om zich te herpakken. Was dat nou echt… Geflirt geweest? Dat was hij niet echt gewend, zeker niet van een jongen. Hij wist niet helemaal hoe hij zich erbij moest voelen, maar besloot uiteindelijk net als Vincent het gesprek voort te zetten. Dat leek hem in ieder geval de beste optie. “Ja, we zijn hier nog niet zo lang,” wist hij eruit te forceren. Het klonk niet heel nerveus, maar het was vast te horen dat hij van zijn stuk was gebracht net. “Op het moment is mijn Rotom, Doritos, mijn beste optie,” sprak Valentino vervolgens. Praten over pokémon ging hem stukken gemakkelijker af, dus hij voelde zich al snel weer op zijn gemak. “Doritos heb ik het langste in bezit,” legde hij kort uit. “Wie is jouw partnerpokémon?” kaatste Valentino de vraag terug.

Vincent vertelde dat zijn partner een Scizor was. Valentino keek met grote ogen naar de jongeman, onder de indruk van het feit dat hij al een volledig geëvolueerde pokémon op zak had. “Wow, hoe lang zijn jullie dan al samen op reis?” vroeg hij geïnteresseerd aan Vincent. Hij vond het fantastisch om zulke verhalen te horen, zeker als het om de band tussen pokémon en trainer ging. “Dan ben je vast al een Ranger met een hoge rang, of niet soms?” Misschien kon Vincent Amber dan wel helpen met haar groeiende carrière! Hij kon vast wel wat tips krijgen voor haar.

Valentino keek verbaasd op toen hij merkte dat de sfeer een beetje veranderde. Had hij iets verkeerds gezegd? Lichtelijk beschaamd biechtte de jongeman op dat hij zelf pas een half jaartje onderweg was en dat hij net als Amber de Student Ranger rang had. Valentino glimlachte geruststellend naar zijn gezelschap. “Ik ben ook laat begonnen,” vertelde hij aan Vincent. “Daar is niks mis mee. Ik wou dat ik je tips kon geven, maar ik ben zelf geen Ranger en Amber heeft ook nog niet heel veel ervaring.” Een Scizor in je team was echter niet niks.

Vincent zien relaxen spoorde hem ook aan om zich te ontspannen. Hij imiteerde de jongeman zijn houding en liet een opgeluchte zucht uit zijn mond ontsnappen. “Mee eens,” sprak hij tevreden. Nog geen vijf seconde daarna of hij schrok op toen een luide plons zijn oren reikte en hij bijna kopje onder ging omdat het water zich verplaatste. Verrast rechtte Valentino zijn rug en keek hij op, waardoor zijn blik al snel op twee nieuwkomers viel. Niet zomaar nieuwkomers, maar twee pokémon. Waren ze wild? Hij had ze nog nooit eerder gezien. Eentje had een rode huid en was breed gebouwd, terwijl zijn vriend blauw was en een slanke, lange bouw had. Wacht, hadden ze nou een karatepak aan? Zag hij dat nou goed…? Onzeker wierp hij een blik naar Vincent.

Er werd iets gemompeld, maar Valentino kon het niet meteen verstaan. Vincent vervolgde dat het fighting type pokémon waren en dat baarde hem toch wel een beetje zorgen. Vechten in dit bad was wel het laatste wat hij wilde en naar zijn eigen ervaringen hielden dat soort pokémon van vechten. Er kwam echter niet direct fysiek contact tussen de mensen en pokémon, waardoor Valentino zijn spieren ook weer liet ontspannen. Er was niks mis met meer aanwezigen. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd. “Leer je dat op de academie?” vroeg hij geïnteresseerd aan de jongeman. “Over elke pokémonsoort en wat voor types,” voegde hij ter verduidelijking eraan toe.

Zijn gezelschap ontspande geleidelijk aan ook, al was Vincent een stuk meer ontspannen dan hij was. Dit keer volgde Valentino het voorbeeld niet, maar hij richtte zijn aandacht wel op de jongeman waar hij mee in gesprek was. Er werd hem vervolgens verteld wat er ongeveer op de academie werd geleerd en wat je er kon verwachten, maar Vincent biechtte ook op dat hij al een hoop van de pokédex had overgenomen. “Oh, ja, natuurlijk,” glimlachte hij naar de ander. “Die krijg je van de professor, toch? Ik heb er nog geen,” legde hij uit. De professor in Alola was een erg… Drukke man, dus Valentino wilde hem niet storen met zijn bezigheden. Bovendien was hij niet echt een trainer, maar meer iemand die van pokémon en het leven genoot. Daarom had hij de professor in Hoenn ook nog niet opgezocht.