A rustle in the wind reminds us a fairy is near. |Open.

Taking this to the grave

Met een lichte grijns op zijn gelaat, wandelde een jongen een winkel in Lumiose City binnen. In zijn armen droeg hij zijn Mawile, één van de Pokémon die hij in de Kalos regio had bemachtigd. Hij had haar nu al enkele weken en in deze tijd hadden de twee samen een prachtige band opgebouwd. Ze bracht veel tijd door buiten haar ball en leek nooit van zijn zijde af te wijken, waardoor de twee een enorm goed team vormden. Haar kracht, gepaard met haar talent om situaties in te schatten, zorgde ervoor dat ze ook een enorme aanwinst was binnen zijn team. Ze had zijn tactieken sneller onder controle gekregen dan al zijn Pokémon tot nu toe en wist precies wat er van haar verwacht werd. Haar snelheid was misschien niet het beste gezien de tot bek uitgegroeide hoorn, maar ook dit was geen al te groot nadeel, gezien haar snelle reacties, waardoor ze snel tegenaanvallen kon doen, in plaats van ontwijken.
Vandaag was hij hier dan ook voor haar. In zijn bezit had hij al twee mega stones, de Charizardite X en de Scizorite, welke hij beiden met liefde in gebruik had genomen, al had hij nog geen enkele gym uitgedaagd met de Pokémon. Hier zou binnenkort verandering in komen. Zou de Mawile goed reageren op haar Mega vorm, dan was het tijd voor Gym nummer drie. Na al hun trainingen en het feit dat ze voordeel hadden tegen de komende gym, werd het tijd om verder te gaan. Mega Mawile en zijn Charizard zouden zijn standaard wapens zijn, al had hij Garrett en Ronan nog mocht dit niet slagen. Deze waren wel van een lager level dan Arya en Tyrion, maar beschikten beiden alsnog over een enorme kracht die niet onderschat mocht worden. De Treecko daarentegen zou hij nog niet gebruiken, die was nog lang niet klaar voor een gevecht als deze, al begon de Pokémon zeker steeds meer te leren en bij te raken met het team. Het zou nog niet eens genoeg zijn geweest om te winnen van Gym twee, dus om hem al te gebruiken tegen nummertje drie zou wel heel erg optimistisch zijn.

‘Goedemiddag,’ klonk een vriendelijke stem en Aiden keek op. Voor zijn neus stond een jong meisje, net wat jonger dan hij, met lang blond haar en een vriendelijke glimlach op haar gelaat. In eerste instantie leek het niet op een werkneemster, tot hij het naamplaatje ontdekte.
“Oh, hey,” sprak hij daarom. Smooth. “Ik ben op zoek naar een Mega Stone,” fronste hij rustig. Het meisje knikte vrolijk en richtte haar blik op de Mawile, wie liefjes in de armen van haar trainer hing. Ze leek totaal op haar gemak, ondanks het feit dat ze op onbekend terrein was. Ook was de winkel aardig druk, iets waar ze totaal geen aandacht aan leek te besteden, simpelweg omdat haar trainer zo dichtbij was. Voor haar was de jongen immers een held. Hij had haar destijdse trainer verslagen en had in haar bijzijn nooit een gevecht verloren. Dit was toch iets om trots op te zijn, al kon dit natuurlijk ieder moment veranderen. Hij had immers pas twee badges. Een ervaren trainer kon je hem nog lang niet noemen. Hij was nog een simpele beginner. En dit was niet erg. Zo lang was hij immers nog niet in Kalos.
‘Ik neem aan dat je op zoek bent naar de Mawilite?’ klonk er en Aiden keek op. Even wilde hij vragen hoe ze het wist, tot hij zich realiseerde dat Arya zich in zijn armen bevond. “Ja, de Mawilite,” herhaalde hij rustig. Wist hij veel hoe die stenen allemaal heetten. Voor hem was het gewoon Arya’s Mega Stone, Tyrion’s Mega Stone en Garrett’s Mega Stone. Misschien dat hij het ooit allemaal zou gaan onthouden, maar nu was niet die tijd.
‘Hier heb ik hem. De Mega Stone kan verwerkt worden in een accessoire. Heeft u hierin een voorkeur?’ vroeg het meisje vriendelijk, terwijl ze wees naar een bepaalde steen achter het glas. Aiden fronste licht. Ja… Hoe kon een Mawile nou een Mega Stone dragen? Eh…
‘De meest comfortabele die we hebben is deze,’ sprak het meisje. Ze verplaatste zich naar de achterkant van de winkel, waarna ze een klein bandje en een Mawilite uit een doos tevoorschijn haalde en opnieuw richting Aiden kwam. ‘Zou ik hem even om mogen doen?’ vroeg ze, waarna ze de Mawile aankeek. Even leek deze te twijfelen bij de gedachte aan een wildvreemde die haar aan zou raken, maar na een korte blik op haar trainer landde ze op de grond, zodat de band rond haar hoorn vastgemaakt kon worden. Even fronste Aiden, terwijl hij keek hoe het meisje de Mawilite pakte en voorzichtig de grote hoorn vastpakte, waar ze het bandje omheen wikkelde. Nu pas viel Aiden op dat er twee neppe blaadjes staken uit de band, waardoor de paarse Mawilite ietwat op een bloemetje leek. Het was een veel schattiger gezicht dan hij gewend was van zijn Pokémon, maar hij moest zeggen tevreden te zijn. Arya was nou eenmaal het type Pokémon die een glimlach op je gelaat toverde met haar onbegrensde schattigheid, ondanks de enorme kracht die ze had. Haar rode oogjes stonden dan ook afwachtend op haar trainer gericht, hopend op zijn goedkeuring die zo veel voor haar leek te betekenen.
“Helemaal perfect,” zei hij daarom en hij aaide de Mawile kort over het hoofd. Dit zag ze als een goed moment om terug in zijn armen te springen, waardoor hij weer recht ging staan en het meisje aankeek. “Dan wil ik graag betalen.”

Met redelijk snelle passen had Aiden Lumiose City verlaten. Dit keer niet via Camphrier, maar via de Badlands, zodat hij niet door de Reflection Cave hoefde om richting Shalour City te gaan. Immers was dit de stad waar hij zijn derde gymgevecht zou gaan houden. De plek waar hij, hopelijk, een nieuwe badge zou winnen. Hij was benieuwd hoe ver de rest van de trainers waren die hij tot nu toe tegengekomen was. Velen wisten nog niet af van Mega Evoluties tot hij er één liet zien, dus of ze zelf al sterk genoeg waren voor de derde gym leek hem ergens bijna onlogisch. Dit kon hij natuurlijk fout hebben. Misschien had Sycamore gewoon niet goed zijn best gedaan in het inlichten van elke trainer. Hij leek Aiden immers geen al te georganiseerd type.
Aangekomen in de Badlands, besloot hij dat dit het perfecte gebied was om de Mawile te gaan uittesten. Hij hield er namelijk niet van, de aandacht die mensen gaven aan zijn Pokémon in hun Mega vorm. Hij had de stenen enkel om het maximale uit zijn Pokémon te halen, niet om ze te gebruiken als pronkstukken om zo zijn status aan te duiden, of iets in die richting. In tegendeel, zelfs. Hij vond het alleen maar ongemakkelijk. Immers had hij gezien dat Team Rocket in het gebied was. Hoe meer mensen wisten van zijn Mega’s, hoe groter de kans dat zij het ook zouden weten. En wie weet hoe lang het dan zou duren voor ook hij een doelwit zou worden. Natuurlijk was er maar een kleine kans dat degene die hem probeerde te overvallen dit zou overleven, maar mochten ze slagen, zou hij toch één van zijn dierbare Pokémon kwijt zijn. Dat was, vanzelfsprekend, een risico dat hij weigerde te nemen.

“Dus, Arya. Wat denk je ervan?” vroeg Aiden met een kleine grijns aan zijn Mawile, wie enthousiast uit zijn armen sprong. Met de gloednieuwe Mawilite op haar kop keek ze haar trainer aan, wachtend op zijn woorden, wachtend op die woorden waar ze beiden al een hele tijd op hadden gewacht. Geen van beide wist hoe ze zou veranderen in haar Mega vorm. Of ze het aan zou kunnen was een tweede. Hij hoopte van wel… Ze zou een perfect wapen zijn in de komende gym.
“Arya. Mega Evolve,” sprak Aiden, terwijl hij zijn vingers legde op zijn eigen Keystone, wie zich om zijn pols bevond. Het ding begon licht te geven en al snel volgde de Mawilite. De Mawile opende haar bek en sloeg haar kop wat naar achteren, terwijl haar complete lichaam omhuld werd door een rode gloed. Wat als eerste begon te veranderen was de hoorn. In plaats van één, had ze al snel twee vervormde bekken die uit haar kop staken. Ook groeide ze aanzienlijk.
Toen de gloed eenmaal verdween, waren de veranderingen pas echt duidelijk. Waar haar ene bek haar normaal al voor redelijke intimidatie zorgde, had ze er nu twee. Ook waren de bekken enorm veranderd. De bekken waren vervormd en hadden grotere tanden, waardoor ze een veel angstaanjagender uiterlijk hadden. Ook waren zowel de ogen als de benen van de Mawile nu magenta-gekleurd. Ze had nu ook langere haren rondom haar armen, welke magenta-gekleurde markeringen hadden rondom haar polsen. Gezien het feit dat ze toch flink gegroeid was en nu de twee angstaanjagende bekken had, moest Aiden toegeven dat ze er ronduit geweldig uit was gaan zien. Nu was het nog een kwestie van uittesten. Hij kon haar immers niet meteen het diepe in gooien in de gym.

“Arya, Iron Head!” riep Aiden uit bij het zien van een Trapinch. Zonder enige twijfel richtte de Mawile haar magenta ogen op de Pokémon en binnen no-time omhulde een zilveren gloed haar kop, waarna de Trapinch zonder enige waarschuwing vol aan de kant geramd werd, om meerdere meters te vliegen voor hij op de grond landde. Dit maakte hem duidelijk kwaad en hij schoot richting de Mawile, van plan zijnde om een Bite uit te voeren.
“Jij ook je Bite, Arya!” riep Aiden uit. De Mawile draaide zich snel om, waardoor haar twee gigantische, angstaanjagend uitziende bekken op de kleine Trapinch gericht stonden. Met één van de twee bekken beet ze hem hard, terwijl de andere rustig op zijn plek bleef. Dit betekende dus dat ze ze afzonderlijk kon bewegeen?! Wat enorm gaaf!
“Gooi hem de lucht in en doe je Fairy Wind!” riep Aiden uit. De Mawile knikte en zonder enige twijfel werd de Trapinch omhoog gegooid. Na deze actie begon de Mawile hard rond te draaien, waarna een gigantische wind ontstond, die de Trapinch nog verder omhoog lanceerde. Niet lang daarna landde hij verderop op de grond. Hij wist nog één angstige blik op de Mawile te richten, voor hij er vandoor schoot, duidelijk niet van plan zijnde om verder te vechten tegen de Mega geëvolueerde Mawile.

“He-le-maal geweldig!” grijnsde Aiden naar de Mawile. Even gloeide de Pokémon, waarna ze haar normale vorm terug had. Al moest Aiden zeggen direct gek te zijn geworden op de Mega vorm, was dit toch wel de vorm waarin hij Arya kende en die ze altijd zou hebben buiten gevechten om. Ze sprong in zijn armen en hij aaide haar glimlachend over haar kop. “Je deed het perfect, Arya,” complimenteerde hij de Pokémon, wie een tevreden geluidje maakte. Niet alleen behield ze haar gewoonlijke tactiek, ook waren er enorm veel dingen veranderd. Ze scheen veel sneller te zijn in de vorm die ze had aangenomen en met de twee bekken kon ze iemand vastgrijpen en dan met de andere bek aanvallen. Dat was perfect! Hij kon zich geen betere Pokémon voorstellen om zijn derde Gymgevecht mee te beginnen. Hij wist nu zeker dat alles anders zou zijn dan in zijn vorige Gym, waar hij de eerste keer verloren had omdat hij zich niet voorbereid was. Hij zou nog enkele dingen moeten doen voor hij de Gym uit zou dagen, maar het zou niet lang meer duren. Binnenkort zou hij zijn poging gaan doen. Het was tijd om Arya en Tyrion eens goed te testen. Immers waren beiden niet gebruikt in de tweede Gym, dus waren beiden vol passie om zichzelf te bewijzen. Dit was goed. Dit zou een bepaalde motivatie opwekken die misschien wel tot een winst kon leiden.