Hulpeloze Mareeps [Ragya Airon]

Bij de woorden van de ander knikte de roodharige enkel. “Deal” Hierna ging al haar aandacht weer naar de Ninetales en diens nieuwe tegenstander. De Zweilos stond tegenover haar vos en liet een diep geluid horen uit diens keel. Heel gezellig en aangenaam allemaal. Na nog een grauw schoot hij naar voren in een Dragon Rush. Met een flinke snelheid kwam het ding dichterbij. “Quick Attack, dan Flamethrower” Dit werd nog een helwerk zeg, dat ding kon tegen vrijwel al haar aanvallen. Hoe dan ook sprong Aldrei net op tijd weg door haar Quick Attack en vuurde hierna de aanval af. Ragya zelf moest ook even opzij stappen om niet in de vuurlijn te komen, maar dit ging haar bijna natuurlijk af. Geloof er maar op dat je maar één keer geraakt hoeft te worden met een aanval om je lesje te leren. De roodharige zag nog net in haar ooghoek wat er met de Arcanine gebeurde, die hierna de opdracht kreeg voor een Flame Burst. Dit werd nog warm hier.

De roodharige was eigenlijk niet van plan om aan de kant te gaan. Vandaar dat ze even moest realiseren wat Flynn zei voor ze terug reageerde. “Hmmm, ik zal het overwegen, dichterbij is wel leuker” Sprak ze geamuseerd terug. Ze bleef dus ook zo lang mogelijk staan terwijl Aldrei verder vocht met de Zweilos, en de Arcane ook voor zijn aanval ging. Ragya stapte uiteindelijk wel opzij toen de vlammen dichterbij kwamen, en drukte zich tegen een inham van de muur aan zodat ze veilig stond. “Hypnosis” Riep ze haar pokémon toen toe, nogal al klaar zijnde met de Zweilos, stomme beesten ook. Al lag die mening voornamelijk omdat ze slechte ervaringen had gehad met Hydreigons.

Ragya kwam weer in beeld toen het directe gevaar van levend verbrand worden geweken was. Nou, wat deden ze het toch goed. Dat vooral omdat haar blik op de vleermuis van de ander gleed. Deze vloog door het vuur heen, maar begon op een bekende manier licht te geven. En ja hoor, na enkele minuten was er ineens een Golbat voor in de plaats gekomen. “Gefeliciteerd” Sprak ze geamuseerd, want dit was toch echt het beste moment de ander te feliciteren. Haar tegenstander sliep nu immers en- Damnit. De Arcanine kwam in een fikse snelheid hun kant op. Ze zag hoe Aldrei het ook had opgemerkt en even gromde om te laten weten dat ze klaar was. “Protect om hem te stoppen, dan Hyper Beam” De gouden pokémon wachtte af tot de hond dichterbij kwam, toen het erop begon te lijken dat hij haar zou rammen zette de teef een afwering op, als een doorkijkbare muur die je alleen zag door de schimmering erin. De Arcanine liep er tegen op en werd daarna meteen begroet door een Hyper Beam. Ragya ging er vanuit dat de pokémon van de ander wel op zou vliegen. Vast wel.

Wow, die vleermuis was nog verdomd snel ook. Ragya leunde nu gewoon tegen de muur aan terwijl zij en Aldrei samen keken naar de sterren aanval. Haar tegenstander sliep en leek binnenkort niet wakker te worden. De agent beet zichtbaar ook zijn kaken op elkaar van frustratie, en ging er maar vanuit dat die Arcanine het langer vol moest houden. “Aldrei, Overheat, probeer ons agentje er ook bij te pakken” Te weinig vuur vanaf haar kant. Zelf liep ze verstandig wat verder weg. “Als ik jou was zou ik achter de pyromanische vos gaan staan” Sprak ze op bijna vrolijke toon, terwijl haar blik gretig wachtte op de aanval. Vuur tegen vuur was niet een geweldig plan, maar tja, vuur tegen een mens leek normaal goed te werken.

Oh, dat hoefde de ander niet twee keer te zeggen. De Ninetales liet haar ogen oplichten en al snel raasde er een prettige vlammenzee door het arme steegje heen. Misschien dat ze het hierna moesten verven ofzo. “Misschien is dit een goed moment ons vertrek te maken” Sprak ze plechtig, waarnaar ze zich al omdraaide en zich klaar maakte een eindje weg te komen voor de vlammen eenmaal gedoofd waren. Het duurde niet lang voor de Ninetales weer naast haar stond en ongeduldig omhoog keek. Ja ja, ze hadden hun plezier ook weer gehad.

Bij de opmerking van de ander maakte ze een buiging, zo goed het kon in een rennende wijze. “Ik heb ook nog een lelijk brandje gezien” Sprak ze humoristisch terug. Ze vond het helemaal niet erg, hoe kon het ook anders. Al snel waren ze redelijk uit de buurt van het steegje waardoor ze rustiger ging lopen, aangezien dat minder opvallend was dan twee sprintende mensen.

“Verassend genoeg wel, wie had dat nou gedacht” Het was bij haar ondertussen geen verassing meer te noemen als ze werd opgepakt. Want hoewel ze normaal geweldig was in dingen ontwijken, kon ze soms nog te fanatiek zijn en met zulke acties als deze de ongewenste aandacht trekken. Ze werkte eraan in ieder geval. Dat was toch wat waard. “Maar ik denk dat ik maar optrek naar een stad waar we niet gezocht worden. Als je wilt kan ik je een lift geven?” Geen idee hoe deze vent rondkwam, hij zag er ook wel uit als iemand die een auto had, maar aan de andere kant was hij tot nu toe te voet meegegaan. In ieder geval wou ze de ander best achterop haar paard nemen, iets wat vrij makkelijk ging. Ook was het leuk om te zien hoe sommige bleven zitten, lichtelijk leedvermaak van tijd tot tijd was natuurlijk niet slecht.

De ander wees haar aanbod af, iets wat haar niet perse tegen zat. Het was het minste wat ze had kunnen aanbieden nadat de man haar entertainment voor de dag was geweest. Ze luisterde even naar zijn woorden, de vergelijking wel passend vindend. Enige probleem dat ze zag was dat wolven in een groep leefde en dat niet haar ding was, maar dat wist de ander natuurlijk niet, die dacht dat ze bij Team Rocket zat. Toen de ander zijn zippo aanreikte nam ze het metalen ding aan en draaide het even rond in haar hand, om hierna kort het vlammetje vrij te laten terwijl een schuine grijns haar gelaat sierde. “Bedankt, maar ‘t zelfde geldt andersom natuurlijk ook” Rood haar, pyromaan, boze Ninetales. Moest wel makkelijk te vinden zijn als je er ook nog redelijk wat aanleg voor had.