Hulpeloze Mareeps [Ragya Airon]

De roodharige keek even naar de badge case die de ander tevoorschijn haalde, om de badge te zien die erin zat. Ze knikte eventjes, denkend aan haar eigen doosje. Hoe kon Flynn alles zo bij de hand houden? Serieus, als zij een veldfles, verrekijker en die case nog allemaal netjes bewaard moest hebben voor zulke gesprekken kwam het niet goed. Alles zat in haar rugzak, of ja, ergens daarin. Waar precies leek ze nooit te weten. Maar het leek haar logisch dat de ander op rondreis was, ze deed dat zelf immers ook. Toen leek ineens het gesprek wat serieuzer te worden, en ze keek even naar de ander om zijn gezicht af te lezen. Tja, dat was misschien lastig uit te leggen. Technisch gezien hoorde ze er nog niet in, of ja, ze was aangenomen maar moest zich nog bewijzen. Nu wachtte ze op reactie hiervan of ze er ook nog echt bij zat of niet. Maar ze ging hier een vreemde ook niet alles aan de neus hangen. "Dat kan je zeker aannemen" Reageerde ze dus simpel. Een klein leugentje erom heen kon geen kwaad, ze stond in ieder geval aan dezelfde kant en daar ging het om. Daarbij kon ze altijd Aldrei nog inzetten mocht de ander moeilijk doen, maar ze had het gevoel dat hij zelf ook niet een en al harmonie en vriendschap was.

Bij de woorden van de ander keek ze met onschuldige blik. Ze zette een zwak stemmetje op. "Misschien ben ik gewoon bang van de grote intimiderende man die vragen stelt over een bende schurken terwijl we helemaal alleen in een donker steegje zitten, en praat ik daarom maar mee voor mijn eigen veiligheid" Met haar grote en kleine bouw kon ze makkelijk voor onschuldig kind doorgaan, vooral als je haar vergeleek met degene naast haar. Toch werd het al simpel genoeg duidelijk toen ze hierna haar wenkbrauw optrok. Normale brave burgers begonnen ook niet over Team Rocket tegen vreemde, niet op die zin. En dan had je nog het gedeelte in haar dat gewoon de reactie wou weten. Bij de verdere woorden van de ander knikte ze even, een geamuseerde blik in haar ogen. Ze was niet gek.. Nou ja, niet op die manier. Ondertussen was Aldrei ook bij hun komen zitten, die de spanning had aangevoeld en daarom was begonnen met grommen richting de ander.

Blijkbaar stond onschuldig zijn haar niet goed, en ze kon het er niet meer mee eens zijn. Toch was het handig om het achter de hand te kunnen houden voor als het nodig was. Maar ze kon dat ook niet bepaald lang volhouden. Ze keek nog steeds geamuseerd uit haar pigmentloze ogen richting de ander. Deze kreeg ondertussen ook een kleine lading van Aldrei over zich heen, die dreigend gromde, De vos was niet bang iemand aan te vallen en de roodharige liet de gouden pokémon ook maar lekker doen. Ze stopte die wel als ze het nodig vond. De ander haalde iets uit zijn broekzak en ze bekeek het duidelijke teken dat erop stond. Tevreden keek ze hem aan. Nou, was dat zo moeilijk? Niet dat zij het met alle zekerheid had kunnen zeggen, maar ze was nu eenmaal niet van de veilige aanpak. "Daar lijkt het wel op, Gamall" Het was goed om te weten wie je tegen je had en wie met je. Ze legde haar hand tegen de vos aan, die zeker klagelijk op het muurtje ging liggen, wachtend op een kans alsnog de ander op z'n minst te bijten. Ragya keek even voor zich uit. "En hoewel ik dit steegje zeer sfeervol vind, vind ik we wel weer weg kunnen, wat denk je ervan om koffie te halen?" Koffie was immers altijd goed in haar ogen. Ze zouden waarschijnlijk wel een omweg moeten nemen, aangezien ze geen zin had over de wegblokkade van de ander heen te klimmen.

Ze gingen dus koffie halen, dat was ze zelf toch wel van plan om te doen met of zonder de ander, maar Flynn was nog niet de ergste. Hij sprong er als eerste af, en meer uit fatsoen dan dat ze het echt nodig had pakte ze de hand aan, om ook naar beneden te springen en soepel terecht te komen naast de ander. Aldrei had ondertussen hetzelfde gedaan en hapte nu richting de enkels van de ander. Het was duidelijk dat ze ervan uit ging dat de ander toch wel zou ontwijken, maar de vos wou wat dreigen, ze vond het niet leuk als er zo lax naar haar om werd gekeken. Toch liep de Ninetales hierna weer vooruit. "Ik zou graag willen zeggen dat ze normaal zo niet is, maar dan zou ik er wel heel ver vanaf zitten" Ragya leek het gedrag van haar pokémon wel gewend te zijn, want dit was het verste dat de ander zou krijgen in de richting van een sorry. Met die vos kon ze wel bezig blijven.

Bij de vraag grijnsde ze even zelfverzekerd. Immers leek koffie een van de middelen te zijn een Ragya op te roepen in je nabije omgeving. Van nature wist ze dus een flink stel café's te vinden en zou het anders niet al te lang duren voor ze er een gevonden had. "Ik weet wel iets" Sprak ze dus ook zonder te twijfelen, al keek ze hierna even bedenkelijk om zich heen. "Al ga ik normaal via de hoofdstraat" Ze stak haar handen in haar zakken en besloot de smalle weg naar links te volgen, natuurlijk met de standaard zekerheid die ze altijd bij zich droeg.

De ander volgde haar gewoon, iets waar ze wel aan kon wennen. Wat had hij toch een vertrouwen. In ieder geval wist ze waar ze naar toe moest, dus dat hielp. Ze sloeg dus ook het hoekje om en volgde het steegje verder. Ondertussen liep Aldrei met hun mee en hielt haar blik op de ander, het niet vertrouwend dat Ragya met haar rug naar hem toe stond. Nu was het humeurige beest ook niet zo fan van andere vertrouwen. Gelukkig duurde het niet lang voor ze weer een hoekje om gingen en zo weer bij de hoofdstraat kwamen, met een paar huizen verderop al een café. Tevreden met zichzelf keek ze achterom en wenkte met haar hoofd wat verderop. "Verderop kunnen we gaan drinken" Waarna ze zelf al die richting op liep.

De roodharige liep naar het terrasje toe en nam hier plaats, tevreden dat ze nu even kon gaan zitten. Bij de woorden van de ander moest ze even grijnzen, er leek een hint van trots in haar blik te zien. "Ze vertrouwd alleen mij, ieder ander wilt ze het liefste in brand steken." Ze keek met een klein grimas naar de ander. "Dus zonder mij hier zou je allang een Fire Blast naar je hoofd gekregen, wat men wel niet zonder mijn vriendelijkheid aan zou moeten" Reageerde ze, het laatste sarcastisch terwijl ze haar hand even door de vacht van de Ninetales liet gaan.

De ander ging nu ook zitten en leek de omgeving in de gaten te houden. Zelf was ze vrij makkelijk in zulke dingen en maakte zich er dus ook geen druk om. In plaats daarvan stak ze haar hand op naar een serveerster zodat ze konden gaan bestellen. Bij de woorden van de ander grijnsde ze kort. "Ben blij dat het gewaardeerd word" Ze was zeer vriendelijk op het feit dat ze met iedereen ruzie zocht na.