This ain't a scene. +Ragya

Weak spot? Vast niet, maar haar vraag leek niet te bevallen. Dat maakte het voor de zeer vriendelijke roodharige alleen maar leuker. Ze begreep het heus wel dat je je leven niet aan iedereen zijn neus ging hangen, maar zelf had ze nooit hetgene in gezien om er zo beschermend over te zijn. Het is al gebeurd, je kan er niet op terug genomen worden als je het zegt en er waren toch maar weinig mensen over met een blije jeugd. Persoonlijk was ze er dus heel makkelijk in, ook al was de hare evenmin rozengeur en maneschijn. Daarbij kon je via een geschiedenis wat over des betreffende persoon te weten komen, en dat was altijd fijn. "Dat zijn er maar weinige" besloot ze te vertellen, in haar stem nog altijd de aanleiding dat hij door kon gaan. Ze gaf niet zo makkelijk op, of ze probeerde het nog twee glazen vol te houden op zijn minst. Wat er daarna nog over was van haar geheugen bleef een raadsel. Toch luisterde ze wel naar de uitleg, want het bleek dat ze veel geluk had gehad met de afgelopen kaarten. Blijkbaar kon ze nu de ander laten drinken. Yay. Dat ging ze misbruiken, wanneer hij het niet aan zag komen natuurlijk. Of als hij een slok nam in plaats van haar vraag te beantwoorden, kon ze er nog achteraf mee aan komen. Jammer genoeg moest dit plan even uitgesteld worden, want de 2 betekende dat zij moest drinken. Ze pakte haar glas dus op en nam enkele goede slokken, om hierna weer een kaartje om te draaien. "Drie?" Vroeg ze maar. Wetend dat de uitleg dan wel zou volgen. Aldrei vond het argument van de ander niet goed genoeg. Sinds wanneer wisten die honden wat een goede reactie was? Alsof hun vuur hadden, nee, natuurlijk vond Lugus het niet goed. "Dat zien we nog wel" Sprak ze simpel, duidelijk makend dat ze niet zomaar klaar was met haar kampvuurtje. Hierna blafte ze even kort, zodat ook het laatste gemompel stopte. Echt een idee wat te doen had ze nog steeds niet, dus pakte ze maar een kaart bij -iets wat veel moeilijker was dan je zou denken met alleen een staart-

De roodharige keek wat ongeamuseerd. Kom aan, ze had informatie nodig. Kon ze hem later mee terug pakken of back stabben. Dat had ze gewoon nodig. Daarbij was alles beter als ze die bescherming had van veel over een ander weten. Dan was blackmailing ook een optie. Maar goed, ze had al genoeg op dat het haar niet meer zo interesseerde. Ze haalde dus haar schouders op, al was het bij haar wel duidelijk dat het onderwerp wel eens terug kon komen. Hierna bleek het dat ze moest drinken, waardoor ze naar haar lege glas keek. “Zo terug” Ze greep het roze ding en liep weer terug naar de bar. Waar ze een Vodka mix geval bestelde. Het moest te zuipen zijn, en tja, aangeschoten haar vond het allemaal niet meer zo erg. Zodra ze het drankje voor haar kreeg ging ze weer zitten aan tafel en nam nu enkele slokken. Hierna kwam de uitleg voor de volgende kaart. De moed zonk haar even in de schoenen. Misschien had ze iets minder sterks moeten nemen. Maar goed. Ze hief haar glas en knikte dat ze er klaar voor was, waarna ze het naar haar lippen bracht. Ondertussen was de Ninetales verder gegaan. Bij de woorden van de ander kwam er een geamuseerd licht in haar amberen ogen, terwijl ze haar kop draaide. Iemand in de fik zetten, met alle liefde. “Misschien ben je toch niet zo’n saaie hond” Ze grijnsde, en wachtte tot het weer haar beurt was.

De aangeschoten Ragya interesseerde het niet meer om dronken te worden. Waarom ook niet? Wie weet was ze wel super gezellig dronken, waarschijnlijk niet. Maar hey, het was niet haar probleem. Met een beetje geluk wist ze de volgende dag nergens meer vanaf en was alles veilig. De roodharige begon dus op een normaal tempo te drinken, gewoon als ze normaal zou doen. Het leek er niet op dat ze zomaar op zou geven, al was deze strijd ver in haar nadeel. Ze was hier gekomen om dronken te worden, en dat zou nu gebeuren ook. Trouwens, nu ze toch een peptalk aan het geven was. Vodka was lekker, het smaakte best goed. Misschien lag het eraan dat haar smaakpupillen al aan het staken waren. Aldrei keek even opzij naar Lugus toen hij gromde, en zo natuurlijk als het was reageerde ze evengoed met haar eigen klank. Nee, de Ninetales was hier niet om vriendjes te maken. Van haar pacht mocht die hond met heel de tafel mee afbranden. Het interesseerde haar helemaal niks. Maar nu ze toch hier bezig was kon ze net zo goed wat gezellig doen, zover het de vos ooit zou lukken. "Dat zeggen ze allemaal' Sprak ze na een korte beweging van haar oor. Hierna deed ze weer een zet, al was haar geluk blijkbaar verdwenen. Het kon immers ook niet voor eeuwig goed gaan. De mensen lachte spottend en grijnsde wat over een domme Ninetales. Meteen vlogen haar oren naar achteren en zette ze haar voorpoten op tafel, zo omhoog komend. Ze begon diep te grommen en keek de grappenmaker dreigend aan. "Wat wil je doen dan, bontkraag?" sprak die enkel, blijkbaar de vos geen bedreiging vindend. Aldrei zwiepte met haar staarten en vloog over de tafel heen, de ander aan. Nee, de gouden vos was niet bang om mensen aan te vallen, voor haar was het allemaal hetzelfde. Daarbij kon ze vrij slecht tegen haar verlies.

Ragya bleef ook dingen, maar het was sterk spul en ze was het niet gewend. Ze had blijkbaar van zichzelf wel een hoge alcoholgrens, dat was duidelijk. Maar door de weinige ervaring kon ze niet anders dan uiteindelijk haar glas terug op tafel zetten. Urgh, die kwam hard aan. Even schudde ze met haar hoofd en veegde een haarplukje uit haar gezicht. Haar rode blik viel weer op Nathan. “Dit betekend dus dat ik nog een slok moet nemen?” Haar accent werd al dikker in de woorden. Normaal sprak ze redelijk fatsoenlijk, met de klankverandering enkel op het einde van de zinnen. Nu drong die toon door in ieder woord, wat het niet bepaald verstaanbaarder maakte voor iemand die het niet gewend was. Uiteindelijk zou ze waarschijnlijk terug Ijslands gaan praten, als ze haar aandacht er niet meer bij kon houden. Aldrei was ondertussen helderder dan ooit, ze was immers ruzie aan het maken. “Saaie pokémon” Reageerde ze droog op zijn vraag. Dat was toch logisch of niet dan? Echt, zulke beesten kregen een mega evolution en een standbeeld maar zei niet? Waar moest het toch heen met de wereld. Maar toen kwam de vos in een pokergevecht terecht. Ze stond nu met vier poten op een van de mannen, en hoewel ze helemaal niet zo groot en bedreigend was vanaf de overkant van een tafel, viel dit best tegen als het beest ineens op je stond met diens tanden naast je nek. Aldrei stopte niet om het feit dat de andere geen pokémon waren, ze had zelf ook met Ragya gevochten toen zij nog een Vulpix was geweest en de roodharige een klein meisje. Bij de woorden van de ander draaide ze enkel haar oor even naar achteren. Hierna hapte ze in de arm van de man, die natuurlijk een gedempte kreet liet horen. De andere bleven echter niet kijken en eentje haalde uit. Dit zorgde ervoor dat Aldrei op tafel sprong en deze in de fik zetten met een simpele aanval, om hierna nog een vuurbal op de mensen af te vuren. Verderop greep iemand een brandblusser, maar de vos draaide zich simpel om terwijl ze in haar vlammen stond. “Pak wat geld, dan gaan we” Klonk er vrij bevelend van de teef. Zelf kreeg ze het ook voor elkaar wat geld te grijpen in haar staarten en muil. Natuurlijk was niet al het geld eerlijk verdiend, maar Aldrei besloot dat het spel zo vele malen leuker was.

Ragya was na haar verlies al vrij ver heen te noemen. Alles ging gewoon wat slomer en het deerde haar allemaal niet meer zo. Zuipen of niet zuipen, winnen of verliezen. Ze won toch altijd, ze was gewoon de Queen. De Queen van wat? Ehem. De Vodka –zo heette dit spul toch? Ja.. ja het was vodka- Ahem. Nogmaals; de Vodka Queen. En Nathan was enkel een onderdaan tot haar glorie. Of with his head~ Goed, misschien dat nog net niet, hij was immers entertainment. En misschien zelfs onderdak voor de nacht. Ze had immers een gepaste slaapplaats nodig en ze ging er niet vanuit dat haar trouwe schildmacht Aldrei haar naar het luxueuze onderkomen van kraakpanden ging dragen. Bij zijn reactie hief ze wat gammelig haar glas, grijnsde misschien nét wat te tevreden en nam een slok. Hierna pakte ze een kaartje en draaide die sierlijk om, zo een aas onthullend. “Aas, wat mag deze kaart betekenen mijn beste?” Misschien had ze wat rustiger aan moeten doen met de alcohol. Aldrei was ondertussen aan het genieten van haar vuurtje terwijl ze geld bij elkaar smokkelde. Het voordeel van 9 staarten en een muil, ze kon redelijk wat te pakken krijgen. Ook de Ninetales sprong nu van tafel af en volgde de Lucario als de onschuld die ze was. Jammer genoeg klonk er van achter haar al wat over twee pokémon buiten zetten. Oeps. Ze liep snel door. Als ze het geld nu in Ragya’s tas kon dumpen was het goed, ze zou heus wel weer binnen komen als ze buiten gezet werd.

Ragya leunde naar achteren, een zelfingenomen lach op haar gezicht al was ze duidelijk niet meer haarzelf. Ze was relaxter, al was haar eigen karakter heus nog niet verdwenen. Maar goed, ze moest zichzelf gedragen. De groenharige legde het allemaal nog een keertje uit en Ragya maakte een wat ongeduldig gebaar waarna ze opstond. Ze pakte haar glas die zo goed als leeg was en keek even naar Hotstuff. “Zo terug” Hierna gaf ze een plagende knipoog en liep toen naar bar. Het eerste nam ze maar terug, er was nog maar weinig over van haar normale karakter. Als de Vodka Queen was ze misschien net wat te flirterig en haar standaarden wat te laag. Al moest ze toegeven dat Hotstuff zijn naam verdiende, natuurlijk niet het beste paard van stal, maar goed genoeg de Queen te dienen. Er knaagde nog iets lichtelijk in haar achterhoofd, iets wat bekent stond als gezond verstand, maar ze durfde te wedden dat het na nog een rondje zuipen wel weg zou gaan. Nadat ze nog wat van haar spul had gekregen liep ze weer terug en ging weer zitten. Ze knikte dat ze er klaar voor was en begon toen weer te drinken. Peh, ze zou hem deze keer eens laten zien hoe goed ze was. Hij kon niet eens aan haar schaduw tippen. Aldrei nam haar geld heel snel mee naar een plek waar het wel veilig was. In tegenstelling tot de hond kon zij met haar kleine grote best goed samenvoegen in de menigte. Ze liet de ander ook verstandig achter zich terwijl ze aankwam bij de tafel van het tweetal. Deze waren op het moment net aan het drinken en Aldrei gaf zichzelf de toestemming de rugzak onder de stoel vandaan te schuiven. Met haar snuit en een poot kreeg ze de rits open gewringt, waarna ze haar buit erin duwde. Eenmaal er zo goed mogelijk ingepropt deed ze een mislukte poging de rits te dichten, en duwde de tas weer terug. Hierna blafte ze even naar Lugus, ten teken dat hij op moest schieten. Ze moesten wel wat langer binnen blijven, Aldrei had nog een drukke planning voor de avond, zoals darten.

Ragya had heel dat gedoe met logisch denken geschrapt. Ze was nu alleen nog maar aan zuipen. Het interesseerde haar niet hoe het morgen zou gaan, waar ze wakker werd of met wie. Misschien was er nog wel een leuke jongen in de bar, het was niet dat haar prioriteiten zo hoog stonden. Ook de roodharige begon nu te drinken. Ze zat netter dan ze ooit zou doen als ze nuchter was. Natuurlijk zat ze altijd al wat rechter dankzij een slechtere rug en haar eeuwige trots. Maar nu zat ze alsof de Queen of Great Britten er niet bij kon tippen. Yup, dat werd morgen veel koffie om weer normaal te worden. Zou je eigenlijk koffie met alcohol kunnen drinken? Of een betere vraag; hoe zou het smaken. Zo veel vragen kwamen in haar op terwijl ze zichzelf lam zoop. Aldrei keek opzij naar de hond, zich nog altijd afvragen waarom dat dat beest zo saai was. Echt, er was geen bal aan. Zo’n serieus, ferm ding zonder een greintje losheid erin. En die beesten waren zo populair? Ze had Drowzee’s gezien die nog spannender waren. Toen hij mompelde keek ze hem aan met een killerblik. Maar aangezien Ninetales geen doodsogen hadden, iets wat haar zeer leuk had geleken, moest ze toch nog antwoord geven. Ze gromde kort. “Nou, wat wil je doen? Kijken wat er aan die tafels verder te beleven is of datgene met wapens?” Haar blik en interesse gleed naar het darten. Echt een wapen was het niet, maar veel beter als een stel kaarten. Daarbij durfde ze te zweren dat je er iemands oog uit mee kon steken. Konden ze dat anders doen? Leek ook leuk.

De roodharige was heel rustgevend aan het drinken. Waarom had ze hier tegen op gekeken? Dit ging heel erg goed, geen zorgen. Nog even en er kwamen hier afrikaanse beesten een liedje zingen, zo goed ging het. Toen Hotstuff moest stoppen keek ze hem triomfantelijk aan. “Gestopt is gestopt, ‘k heb gewonnen” Sprak ze zo liefelijk mogelijk als haar accent toeliet. Deze begon wel heel zwaar te worden op het moment. Zo begon je wel te waarderen hoe ze dat ding normaal onder controle hielt. Het was gewoon een kunst op zichzelf. Ragya keek even naar de kaartjes en pakte een van de gepakte op, om hierna een aansteker uit haar zak te vissen. Ring of Fire sprak haar immers vrij goed aan. En de Queen wou de knecht inmaken bij kaarslicht. Ze frummelde wat aan het wieltje en keek toen naar de groenhoofd. “Jou beurt” Beviel ze vrij dringend. Ze had nog betere dingen te doen in de avond. Aldrei keek nog even om naar haar trainster en zuchtte even. Dit kwam helemaal niet goed, die ging morgen ziek zijn. Eigen schuld, dat wel. Blijkbaar heette die dingen Darts, al leek de Ninetales er niet heel veel interesse in te hebben. “Ook goed, het is puntig en je kan er mensen in brand zette” Dat somde beiden de defenitie van entertainment wel op voor de teef. Maar de ander stemde in en ze besloot ook naar het bord toe te lopen. Hoe zou ze die dingen oppakken? … Daar kwam ze wel later op terug.