{Open} Take me back

Als er hier een iemand was die er niet in geloofde dan was het... Hij stak een hand op en wees even kalm in de richting van de persoon die hij al de tijd in zijn achterhoofd hield. "Jij," klonk er even kalm van de jongeman. Even keek de jongedame kalm op toen de vinger op haar gericht was. Arceus, wat een kindface had ze. Totaal niet... wat hij van haar rug had verwacht. Even keek de man naast hem vragend schuin naar de blonde gast. Hij grinnikte even heel langzaam. Tja, wat moest hij zeggen...? Hij kon moeilijk raden hoe iemand's face eruit zag vanaf de rug. Sorry hij was goed, maar niet zo goed. Daarvoor moest je echt een andere gast voor inhuren. Even keek de vrouw nogal raar naar de twee. "Dat kan je niet menen Louis," klonk er even en hij liet zijn hand zakken waarna hij even zuchtte. Yeah, no shit. Even voelde hij een paar klopjes op zijn rug, gevolgd door een lach van de persoon die naast hem stond. "Ik dacht dat je bekend stond mensen goed te herkennen," Even keek hij kalm naar de ander. Nou...? "Je helpt me gewoon als je zegt wie het was..." klonk er even licht smekend. Even zuchtte de blonde gast waarna hij even de man van zich wegduwde, maar omdat hij dus kleiner was en minder sterk, lukte dat niet. Die gast was immers breed gebouwd en echt sterk. Hij was echter wel alleen vandaag, wat het wel wat compenseerde om eerlijk te zijn. Kort lachte hij even naar de bruinharige vent, een knikje volgde. "Ik heb al gezegd dat ik er niks meer mee te maken wil hebben," klonk er kalm van de jongen af. "En laat me nu met rust," klonk er even waarna hij het pakje sigaretten boven haalde en er eentje uitviste. Hij stak het pakje terug in zijn broekzak en pakte de aansteker waarna hij even kort de sigaret aanstak en daarna het ding terug wegstak. Hij had het stokding in zijn mond en nam deze er toen kalmpjes uit waarna hij even uitademde en even op de borstkas van de persoon klopte. "Geloof me, je kan maar beter luisteren," zei hij even met een grijns waarna hij even de hazelbruine ogen van de grotere man vasthield. Na een tijdje liet hij zijn hand van de ander glijden en draaide hij zich om. Langzaam stak hij de sigaret terug in zijn mond... Hm... Die mensen ook.

Het was raar om te bekennen, maar het was een stuk fijner geweest in de gevangenis, waar hij niet veel problemen had. De stalkers had je immers overal. Waar je ook kwam was dit soort mensen. Ze konden echter in vele maten en soorten voorkomen. Maar voor de een of andere reden was er maar een soort die hem regelmatig lastigviel. Dat was deels zijn eigen schuld, ondanks dat hij het steeds ontkende. Hoe graag hij de dingen terug wilde naar vroeger, kon hij niet. Nog even en hij was achttien. Dan was het doei doei zachte aanpak. Hm. De blonde gast had zijn ogen gesloten en leunde naar achter op de bank, zijn kop naar achter geslaan. Zou er zoiets bestaan als... Een vertoning van goed gedrag? Hm... Even opende hij zijn ogen en staarde hij naar de blauwe hemel boven hem. Wat als hij toonde dat hij een brave vent was geworden? Naja, kijk naar dat kopje van hem, hoe kon je dat nou niet onschuldig vinden? Yeah, dat vond ie dus ook, de onschuld zelve. Hij zuchtte even en sloot zijn ogen weer. Als ze hem niet langer volgden kon hij gewoon weer verder doen hoor. Deze keer een stuk subtieler te werk gaan en misschien gewoon... Laag blijven. Of een cover hebben. Yeah. Gewoon een schoon imago hebben. Dat was ten eerste geen Team Rocket stuff gaan doen... Zoals hij dus had gehoord, bad guys. Hij zou er thuis horen, dat was waar. Maar eerst wilde hij gewoon op zijn eigen houtje blijven en kijken hoe dat ging. Wat als hij... Een ranger werd? Even fronste hij lichtjes. De goedzakjes eh... Hij zuchtte even. Dat zou nog eens wat worden als hij met hén moest gaan samenwerken. Kleffe boomhuggers. Zo zag hij hen. Maar het zou hem wel een mooi imago geven, een goede glans. Nou ja. Zolang het uiterlijk goed was, zat het goed voor hem. Hij moest niet uitdrukkelijk altijd braafjes zijn. Hij grijnsde even. dat leek inderdaad wel als een plan. En dan kon ie alleen waarschijnlijk nog dingen doen eh... yeah... Dat klonk echt redelijk. Met een knikje had hij besloten. Hij zou dat doen, als hij er klaar voor was natuurlijk.

Met een kalme blik keek hij naar de Pokéball in zijn hand. Scarlet, zijn kip, was er al in 2 jaar niet meer uit geweest. Straks was het dood en lag het te rotten. Oeps. naja, eigenlijk was een Pokéball iets dat het zou moeten bewaren en het zlu veilig moeten zijn. Eigenlijk zou hij een klacht moeten indienen als zoiets voorkwam. Naja, als hij nog bij die stinkende ouders van hem was zou dat wel handig zijn. Ze neerhalen met money. Nou ja, dat had ie niet. Het enigste van inkomen bestad hij meestal aan drank of tja, zijn sigaretten. Hij sliep toch in Pokémon Centers en voor de rest... yeah voedsel. Dat was soms stelen, dat was soms betalen, was te zien hoeveel hij over had. Hij zuchtte even en hield de Pokéball voor zich. Al snel verscheen de fire type voor zijn neus. De typische reactie van haar kwam echter al snel weer voor hem. De rode kip knipperde eerst even nuchter met haar ogen waarna ze al snel even een charmante blik oplegde en even knipperde met der ogen waarna ze even een pootje optrok en zich uitrekte, door haar vleugels op te steken. Hij zou beweren dat ze dacht dat ze een model was... want wat in de naam van Arceus was ze aan het forceren? Natuurlijk moest ook echt hij opgescheept zitten met... Dit... Verdomme...