Poison

Het was ondanks de tijd van het jaar een kille en koude ochtend. Dendemille Town was vrijwel helemaal uitgestorven. Alleen zo hier en daar zag je iemand in een zijstraatje wegschieten. Het was de bedoeling om een lekker ontbijt te halen in één van de shops die het dorpje had. Alleen bleken die vanochtend allemaal dicht te zijn. Ronduit geweldig weer. Met een slome pas ging hij in de richting van de route die vanuit Dendemille Town liep naar de andere koude steden. Hij had weinig zin in de sneeuwvelden, dus bleef hij maar een beetje in de buurt van het stadje slenteren. Zijn gedachtes zakten wat weg.. want wat moest hij nu doen..? Vroeger was zijn grote doel geweest om alle gyms te verslaan en uiteindelijk zelfs de elite vier en de champion ten onder helpen. Maar die droom leek zo ver weg, wat het tevens ook was. Het leek wel alsof hij na die eerste gym gewoon geen stap verder meer kwam. Dan was er nog het probleem dat zijn Rapidash spoorloos was nadat het van hem was gestolen. Die Nathan was een Team Rocket lid, gezien alleen die gebruik maakte van de donkere pokéballs, en had zijn sterke vuurpaard waarschijnlijk ingeleverd bij de hogere rangen. Morgen zou hij naar Lumiose City trekken, de stad waar die organisatie de baas was tegenwoordig. August vernauwde zijn ogen een beetje bij het idee. Sirius had geprobeerd telepathisch contact te maken met Epona. Maar er kwam nooit antwoord. Het leek wel alsof er iets was dat het blokkeerde, alsof ze in een onbereikbare zone zat. Heel vaag in elk geval, ze was een verse wond op zijn hart geworden. Ook zat het hem niet lekker dat Cascada nog altijd niet terecht was, ze bleef de pokémon die hij al kende sinds zijn zware tijd in Unova. Hij wilde ze terug, beide. Een zure uitdrukking speelde rond zijn lippen. Misschien was het tijd om een nieuw team op te bouwen. Hij had nu een Shuppet en een Lucario, hopelijk binnenkort zijn Rapidash weer. Hij wilde weer gyms gaan doen, in het normale leven proberen te komen zoals hij altijd al had gewild. August liep nog altijd een beetje mank, maar het was beter dan die stomme rolstoel. Het was beter voor zijn benen, maar zijn hoofd vertelde hem iets heel anders. Echt niet dat hij in dat ding bleef zitten omdat de dokters hem dat voorschreven. Hij kon best lopen, dus dan zou hij ook gewoon lopen. Maar plotseling lag hij op de grond. Zijn voet was achter iets blijven haken en had er makkelijk voor gezorgd dat de roodharige zijn evenwicht was verloren. "Wel heb je ooit.." begon hij meteen vurig en krabbelde haastig overeind. Zijn gezicht vertrok een beetje van de pijn en al snel draaide hij zich om zodat hij kon zien wat de boosdoener was geweest. Hopelijk was het geen steentje, dat zou erg falend zijn. Een geschrokken geluidje kwam uit zijn keel opzetten en hij sprong naar achteren toen hij naar een duidelijk gepikeerde pokémon keek. Een Skorupi om precies te zijn. Het paarse wezentje zwierde met zijn puntige staartje in te lucht met de intentie om August te prikken. Ai. Hij sprong net op het goede moment aan de kant. Omdat het er niet naar uitzag dat hij snel genoeg zou zijn om weg te rennen voor dit wezentje, greep hij naar zijn pokéball en haalde zijn Lucario naar buiten. De pokémon landde met gekruiste armen voor zijn neus en opende vurig zijn ogen, waarna het de omgeving scande en al snel zag wie zijn tegenstander was. De Skorupi kwam naar voren zetten en klemde zijn kaken om het been van zijn Lucario, een Bite uitvoerend. "Metal Claw." Wilde pokémon waren wat dat betrof niet bepaald veel waard zonder een trainer die hen goede instructies kon geven, want het zag er niet echt naar uit dat dit paarse wezen zo al te snugger was. Natuurlijk had zijn aanval effect gehad, maar de aanval van hun kant kwam zo extra hard aan omdat de Skorupi niet kon ontsnappen. Hij wist dat fighting moves niet enorm veel effect hadden op dit type pokémon, dus zou hij het moeten doen met de steel en normal moves en ook de enkele dragon move die zijn Lucario kende. Al zou hij wel een poging kunnen doen om een fighting type move in te zetten, want ze hadden niks te verliezen. De Skorupi liet los na de tegenaanval en kwam op zijn pootjes terecht, wierp hen een woeste blik toe en maakte een kort geluidje. Het kwam weer op hen afzetten en voerde een Pursuit uit, waardoor Sirius een klein eindje naar achteren schoof en zijn armen kruiste om zo zijn evenwicht te bewaren. "Close Combat." Haha. Daar had hij het wezentje weer mooi, want de vuisten van zijn Lucario dreunden hard op zijn paarse lichaam neer. Al had het dan niet de volle honderd procent effect die het op andere types had, het was beter dan helemaal niks. Het leek erop dat de Skorupi iets had met bijten, want nu voerde het Bug Bite uit en raakte zijn Lucario aan zijn arm. De pokémon schudde hem af en gromde waarschuwend. "Aura Sphere," zei hij toen kalmpjes. Het was één van zijn favoriete aanvallen en zeer krachtig. Ook deze aanval raakte het paarse wezentje weer fors. Toch leek het nog lang niet opgegeven te hebben. De aanval die daarna volgde was Poison Fang, een domme fout van het wezentje. Zijn Lucario was immuun voor poison type moves. Jammer voor de Skorupi, dat was dus de reden dat trainers in het voordeel waren tegen wilde pokémon. Trainers hadden weet van andere belangrijke dingen zoals het typevoordeel. Sommige dan toch. "Dragon Pulse." De aanval kwam van dichtbij en viel niet meer te ontwijken voor de poison-bug type pokémon. Een korte grijns was op zijn gezicht te zien en hij kneep fel zijn vuisten samen, hij zou dit wezentje eens laten zien dat er niet te spotten viel met team August. Al zijn pokémon waren wat dat betrof vurige types, en dit wezentje paste er wat dat betrof wel goed bij. Hmn. Misschien. De Skorupi voerde een Pin Missile uit en raakte zijn Lucario hiermee vol, maar ook bug was een type dat niet goed werkte tegen zijn pokémon. Een brede grijns werd nu een zacht lachje, een duivels lachje om precies te zijn. Hij genoot ervan om te zien hoe hopeloos het wezen eigenlijk wel niet was tegen zijn aanvallen. De andere pokémon leek niet goed te snappen waarom zijn aanvallen zo weinig zin hadden, en daar maakte August gulzig gebruik van. "Quick Attack." Nu was het hun beurt om even vol in de aanval te gaan. De Skorupi werd vol geraakt en vloog door de kracht naar achteren, kwam op zijn flank terecht en stootte zijn hoofd. Nu moesten ze op zijn manier spelen om het voor elkaar te krijgen, niet helemaal eerlijk misschien tegenover de wilde pokémon, maar wat gaf dat ook. Het zou trouwens al helemaal een trofee zijn als hij het zou vangen, dan zat het beestje er de rest van zijn leven mee. En wat dat betrof, het wezentje zelf was een aanhouder met duidelijk een prikkelend karakter. "Power-Up Punch!" Hij begon er nu toch wel plezier in te hebben, vechten was echt zijn ding. En al helemaal als er een prijs aan vast zat, een prijs die je cadeau kon krijgen. En reken maar dat hij het zou krijgen als hij het wilde. De Skorupi voerde een laatste aanval uit, Venoshock. Jammer voor hem had ook deze aanval geen enkel effect op zijn Lucario, die een keertje breed grijnsde. "Bijna zover, doe nu Bone Rush!" Het was een effectieve aanval tegenover de verzwakte tegenstander en raakte hem vol in het gezicht. Sirius kwam neer op zijn knieën en grijnsde breed, terwijl zijn scherpe blik weer naar de Skorupi schoot. "Maak het nu af met nog een Aura Sphere." Een blauwe gloed ontstond bij de vuisten van zijn pokémon en werd afgeschoten naar de verzwakte Skorupi. Deze maakte een geluid en werd naar achter geslingerd. August had ondertussen naar zijn zak gegrepen en viste een lege pokéball tevoorschijn. Zijn hand werd geheven en met een krachtige zwaai gooide hij het ding naar de Skorupi toe. Het wezentje werd erin gezogen en slaakte nog een zacht geluidje, waarna het helemaal verdween. De rood-witte bal viel op de grond en begon zachtjes te trillen en te schudden.