It's not about angels
Welkom op
Pokémon Journey!

Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
WELCOME, GUEST!
PLEASE Login OR Register.

Deel
 

 It's not about angels

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Tawnee Aguna
Member
Tawnee Aguna
Punten : 294
Gender : Female ♀
Age : 20
Type : Team Rocket
Rang : Agent
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Sandile
https://pokemon-journey.actieforum.com/t739-tawnee-aguna https://pokemon-journey.actieforum.com/t742-tawnee-s-pokedex

It's not about angels Empty
BerichtOnderwerp: It's not about angels   It's not about angels Emptywo jul 01, 2015 7:35 pm


Ze sliep eigenlijk gewoon de rest van de nacht. Af en toe werd ze wakker... Heel af en toe. Het voelde raar aan en ze voelde zich echt niet goed... Soms... Soms wilde ze gewoon dat ze stopten met dit... maar dat zou ze niet aan iemand's neus hangen. Echter leek het wel even beter met haar te gaan. Die nacht was ook best bangelijk geweest voor haar. Toen ze echter de volgende ochtend erg vroeg weer eens wakker werd, staarde ze even naar het plafond. Ze voelde zich al een stukje beter en alles was al wat zuiverder. Ze vroeg zich alleen af... Hoe lang zou dit duren voordat het weer allemaal naar slecht zou gaan? Haar blik werd verplaatst naar de muur voor zich. Door het raam viel al wat van het vroege zonnelicht dat eigen was aan het zomeruur. Ze probeerde even haar ogen wat meer open te doen en zag hoe de zon aan het opkomen was... Door de gordijnen door... Ze kreeg even een lach op haar lippen.. Dat was mooi. Het oranje licht verfde de hemel echt machtig mooi. Ze wilde naar het raam toegaan en het beter zien... Ze draaide echter haar hoofd weg bij het besef dat ze hier vast zat... Aan machines en draden die haar hopeloos in leven probeerde te houden. Even liet ze haar oogleden over haar grijze ogen gaan, een kleine lach op haar lippen. Ze waren maar machines... Ze konden niet hopen... Ze zogen alle hoop uit iedereen terwijl het gewoon probeerde het leven bij iemand toe te voegen... daarom maakte het hen hopeloos. Ze probeerde haar hand op te tillen, maar dat lukte niet. Ondertussen ging de deur even open en het blonde meisje probeerde even te kijken... wat was het? Haar oogleden streken langs haar ogen heen toen ze een verpleegster zag. Deze begon wat dingen te doen, het zakje vervangen van de infuus was een iets. Ze staarde even met lege ogen naar de persoon. Haar oogleden hingen echter ietsje over haar ogen heen, waardoor het leek alsof ze nog steeds half aan het slapen was. Vervolgens voelde ze toch even een hand op haar schouder, waardoor haar ogen wat meer open gingen. Ze keek even naar de persoon, die zich vervolgens naar iemand leek te draaien en begon te praten. Het enigste wat ze echt kon horen was iets van. "Hoenn," en "Een paar minuten," Vervolgens ging ze weg. Echter leek ze wel nog even de naam van August te vermelden, wat de jongedame meteen wakker maakte. Ze opende haar oogjes lichtjes en probeerde zich op te richten... Dat ging echt niet, misschien voor een centimeter, maar ze was te zwak. Dus haar lichaam zakte weer weg in het bed en ze liet haar oogleden over haar grijze ogen gaan. Deze actie... Dit hele gedoe... Het maakte haar zo moe en zo... leeg vanbinnen. Voor ze het echt ook besefte, had ze haar ogen weer open gedaan en keek ze even rond... Ze wilde iemand zien, maar omdat ze hier zo in het bed lag, was dat moeilijk. Haar ogen staarden strak voor zich, ookal waren ze niet volledig open. Haar lege blik zei niks... Maar aan de andere kant sprak ze ook boekdelen... Ze voelde zich zo moe... Zo verschrikkelijk moe... Ze sloot haar ogen weer en voelde hoe de slaap weer aan haar trok. Geweldig dan... dan zou ze weer slapen zeker. Langzaam dommelde ze weer in... Het kon haar eigenlijk niet veel schelen wat er zou volgen maar slapen maakte haar sterker en dat besefte ze. Ondanks de drukkende pijn, die ze inmiddels al gewoon was, leek alles voor het moment heel vredig. Ze had niet zoveel besef van wat er nu precies aan de hand was... Dat was misschien beter voor haar, ookal wist ze dat eigenlijk niet. Langzaam gingen haar ogen echter terug open. Ze voelde zich echt slaperiger worden... Toen ze echter even opkeek, zag ze dat er iemand op haar afkwam. Het was zo dat hij een spuit in zijn hand had... Wat... Wat ging ie doen? Echter had ze de macht en het vermogen niet om de vraag te stellen... Of zelfs maar de spuit weg te slaan. Dus ze kon er niks aan doen toen de naald tegen haar huid kwam en opeens een klein stekje te voelen was. Even fronste ze lichtjes van de pijn die er was, maar omdat ze erger gewend was, was het niet zo erg. Ze opende weer even lichtjes haar ogen en keek even naar de spuit die ondertussen terug werd getrokken... Ze wist echt niet wat dat was. Waarschijnlijk had het wel iets te maken met wat er zojuist was gebeurd. Echter keek ze even rond, lichte paniek in haar ogen. Wat gebeurde er? Waar was Nathan? Ze liet haar oogleden even over haar ogen rusten toen ze een nieuwe golf van vermoeidheid door haar heen voelde gaan. Echter leek ze er tegen te vechten. Niet deze keer... Haar ogen gingen wat open en ze keek even voor zich uit. Ze pakte even voorzichtig het dunne dekentjes vast met haar hand... deze verkrampte... Ze staarde echter gewoon voor zich uit. Alles was zo'n ruis... En het was net zo goed geweest. Haar oogleden vielen weer over haar ogen heen en ze voelde hoe ze zich lichter begon te voelen... Zou ze weeral slapen? Arceus... Hoeveel zou ze nog moeten slapen? Haar ogen gingen weer open en ze probeerde opnieuw haar hand op te tillen, trillend bleef deze in de lucht hangen, maar toen liet ze deze weer vallen. Waarom voelde ze zich zo zwak? Haar grip op het deken verstrekte wat en ze tilde weer haar hand op. Trillend bleef deze even in de lucht hangen. Ze opende lichtjes haar ogen en keek ernaar. Haar vingers zagen er zo dun uit. En van op deze afstand, met dit ruisachtige beeld. Ze hield wel vol en langer dan dat ze eerder had kunnen doen. Haar hand werd langzaam een vuist, waardoor deze even harder ging trillen. Ze merkte dit echter niet... Haar ogen waren namelijk gefixeert op het blauwachtige dat haar rechterarm typeerde. Ze kreeg even een lach op de lippen... Dat kende ze nog goed... Dat blauwe... Het deed haar aan iemand denken... Maar ook aan iets anders... Echter was dat een zwart gat voor haar... maar ze wist dat er nog iemand daar hoorde... Wie was echter wel een grote vraag... Of het was eerder wat... Wat was het...


{August & Nathan}
Terug naar boven Ga naar beneden
Nathan Malone
Member
Nathan Malone
Punten : 202
Gender : Male ♂
Age : 21 years 23/12
Type : Team Rocket
Rang : Investigatore
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Charizard
https://pokemon-journey.actieforum.com/t1351-nathan-malone https://pokemon-journey.actieforum.com/t3378-nathan-s-pokedex

It's not about angels Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's not about angels   It's not about angels Emptywo jul 01, 2015 8:23 pm

Het stond hem niet echt bepaald aan dat hij niet op dezelfde plek had kunnen zitten als waar Tawnee was heen gebracht. Hm, het was net alsof hij haar niet meer had mogen zien tot ze in Hoenn waren aangekomen. Hij wist dat ook August ergens was, de enige reden waarom hij überhaupt naar de regio ging. Hij snoof kort bij de gedachte, hpdat hij de ander kon betekende niet meteen dat Nathan naar een heel andere regio ging voor die operatie. Het was dat Tawnee het waarschijnlijk wou, niet dat ze dat kon zeggen... Het was moeilijk te geloven, maar toch wel echt gebeurd. Hoe lang zou de reis nog duren? Wie weet, alles zag er hetzelfde uit. Zijn gezicht klaarde wel wat op toen hij een beetje land zag, Arceusdank. Hij werd niet zeeziek of dergelijk, het was eerder dat hij dit alle liever achter de rug had, dan was het gedaan. Hij had een kamer toegewezen gekregen, al was hij daar amper in. Nathan was dan toch liever op het dek, was er ook nog wat te zien, zekfs al was het allemaal hetzelfde dat te zien was. In het waren waren wel het een en ander aan Pokémkn te vinden, teveel om ze uit zijn hoofd op te noemen. Ineens schalde er een stem door de luidsprekers die op het schip geinstaleerd bleken te zijn, met de melding dat ze over enkele minuten in Hoenn zouden gaan aankomen. Gelukkig. Eindelijk! De zeewind die hpde hele tijd non-stop aan het waaien was werd enkel erger, maar nu de jongen wist dat ze bijna in Hoenn waren was het eigenlijk best wel verfrissend. Zeker nog in combinatie met de sterke zomerzon welke menig mens leek te verbranden.
Terug naar boven Ga naar beneden
Tawnee Aguna
Member
Tawnee Aguna
Punten : 294
Gender : Female ♀
Age : 20
Type : Team Rocket
Rang : Agent
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Sandile
https://pokemon-journey.actieforum.com/t739-tawnee-aguna https://pokemon-journey.actieforum.com/t742-tawnee-s-pokedex

It's not about angels Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's not about angels   It's not about angels Emptywo jul 01, 2015 8:55 pm

Er gebeurde niet veel en ze staarde maar voor zich uit. Het regelmatige gepiep van de monitor was er nog steeds, samen met het geluid van andere machines. Waarom deden ze zo hun best om haar in leven te houden? Haar oogleden werden terug zwaar... Dammit... Ze zou weer slapen eh. Ze voelde hoe ze weer werd weg getrokken. Toch spande ze haar spieren aan. Ze wilde niet. Ze wilde echt niet... Echter nam de slaap over... Die spuit... Het had er vast mee te maken gehad. Ze slikte even en voelde hoe ze langzaam weer wegviel in een slaap. Waarom moest ze nu weer gaan slapen? Echter kon ze die vraag niet beantwoorden. Het werd heel donker en ook heel stil rond haar. Huh... Ze ging echt slapen deze keer... dat was voor het eerst.
Het moment waarop ze terug wat wakkerder werd, was een erg onduidelijk moment. Alles was onzuiver voor haar ogen. Het enigste wat ze kon horen was het gepiep van de monitor. Haar blik verplaatste zich wat door de kamer heen... Wacht, dit was geen kamer. Ze was in beweging... Op haar mond was een maskertje geplaatst. Wauw. Echter werd alles heel erg zwart voor haar ogen en verloor ze haar grip even op het bewustzijn. Dus ze viel gewoon weg. Nee, dit was geen slaap... Dit was iets veel groter.
Terug naar boven Ga naar beneden
Nathan Malone
Member
Nathan Malone
Punten : 202
Gender : Male ♂
Age : 21 years 23/12
Type : Team Rocket
Rang : Investigatore
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Charizard
https://pokemon-journey.actieforum.com/t1351-nathan-malone https://pokemon-journey.actieforum.com/t3378-nathan-s-pokedex

It's not about angels Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's not about angels   It's not about angels Emptywo jul 01, 2015 10:13 pm

Ze waren nog maar twee minuten van Hoenn verwijderd, of zo zei de stem die door de luidspreker kwam. De regio leek inderdaad wel erg dichtbij, dat kon hij niet gaan ontkennen. Hoe lang het aanmeren zou duren, dat zou wel weer een heel erg ander verhaal zijn. Daar zou Nathan dus ook alles behalve raar van gaan opkijken. Het voelde een eeuwigheid, het was waarschijnlijk ook wel een flink tijdje, maar uiteindelijk waren ze aangelegd. Aan land en mochten de boot verlaten. Wat hij echter niet had verwacht was dat er meteen een bed over het dek werd gestormt, aan land geduwd en ergens heenging. Hij zelf had het in die paar seconden dat het bed voorbijstormde kunnen zien wie erin lag. Zijn hart leek even stil te staan. Wat was er, waarom was er zo een haast mee. Nathan twijfelde niet en snel pakte hij zijn spullen, de kamer die hij had gekregen daar lag echt niets in dat bij hem behoorde gelukkig, meteen daarna ging hij hen achterna. Het ziekenhuis, natuurlijk. Waarom was dat niet als eerste bij hem opgekomen? Omdat zijn hoofd niet geheel helder aan het nadenken was, daarom waarschijnlijk. Het leek er niet op dat hij haar helemaal kon volgen, zodra hij het ziekenhuis inkwam werd ze meteen de speodeisende hulp ingebracht. Er was een raam, zodat hij nog steeds de kamer in kon gaan kijken maar het was te betwijfelen of hij dat wel wou doen. De jongen nam maar plaats op een van de stoelen die waren geplaatst, zijn hoofd omlaag gericht en merkte dus niet wie of wat er allemaal langskwam. Het ontging hem echter niet dat er nog een ander bed werd binnen gebracht. Het was iets wat hij nu vaak deed, wachten. Maar het was niet altijd even erg p om te gaan wachten. Gewoon een keertje geduld hebben voor andere mensen, dat had hij vroeger nooit. Het was dus goed dat de jongen dat nu had. Het was ergens wel raar dat hij nu bij Team Rocket hoorde maar niemand, behalve hemzelf en iemand anders, wist er nog van. Nog. Ooit zou het wel komen dat meerdere mensen ervan wisten, hij moest wel zeker gaan opletten met wie het te weten zou gaan komen. Nathan liet een kleine zucht horen, al was deze vooral binnensmonds. Hoeveel zou zijn leven nou echt gaan veranderen? Niet echt al te veel waarschijnlijk. Stelen was niet echt iets nieuws, hij had vaak genoeg de wet kvertreden, op meerdere gebieden. Toch voelde het leeg in zijn leven, alsof hij iets enorms miste. Misschien was het dat de groenharige had gedacht dat lid worden van de organistie dat ooit wel zou gaan veranderen, misschien niet. Het was nog maar twee dagen, wat had hij verwacht. Meteen al een enorme verandering? Nee, dat totaal niet. Hij moest er wel over gaan nadenken om met bepaalde mensen totaal geen contact meer te hebben, het te vermijden. Van die praatgrage mensen die geen geheim konden houden. Die mensen die alles schreeuwde wat in hen opkwam tegen alle mensen die ze tegenkwamen. Hij was nog niet so iemand tegengekomen, nog niet. En Arceus, hij was daar maar blij mee ook dat het niet zo was. Ineens kwam er iemand naar hem toegelopen, met de vraag of hij geholpen kon worden. Zag het eruit alsof de jongen hulp nodig had? Hij had geen idee, ergens voelde hij zich een wrok, aan de andere kant weer niet. Als 'antwoord' op de vraag, voor zover het dan wel een antwoord genoemd kon worden, kwam er enkel een giftige blik. Nee, niemand hoefde hem te helpen. Misschien met het nieuws dat er niets aan de hand was, maar dat zou niet gebeuren. Die blik leek voor even niet genoeg te zijn, het persoon leek nog even staan, blijkbaar geschokt ofzo door zijn reactie. Hm, niets ergs aan. De jongen wou gewoon even dat mensen hem alleen lieten. Kon hij gaan nadenken, daarna pijn in zijn hoofd krijgen van het vele nadenken en dan weer gaan andenken. Waarover, tja, van alles waarschijnlijk. Onderwerpen die zo snel vergingen als ze in zijn hoofd kwamen. Dat was het gewoon hoe hij het in het kort kon beschrijfen hoe zijn razende gedachten er op het moment aan toe gingen. Het person ging weer weg, gelukkig. Hierna richtte hij zijn blik weer omlaag, starend naar de witte tegels van het aangenaam koele gebouw in vergelijking met het hete weer van buiten. Waneer zou Tawnee de spoedeisende hulp uitmogen? Geen idee, het was maar af te wachten. Vragen ernaar was geen optie, hij zou namelijk of geen antwoord krijgen, of een vaag antwoord waar hij niets aan had. Dat was ook niet echt een geweldige optie dus nee. Soms liepen er dokters de kamer uit, soms liepen ze er in. Zou het echt zo super erg zijn? Het was maar te betwijfelen. Maar dar hij het niet zeker wist, kon de jongen enkel gaan hopen dat het niet iets groots was. Maar waarom was ze dan naar spoedeisend gebracht als er niets was? Dat zou echt niet logisch zijn. Of eigenlijk, daar zag hij de logica niet in. Andere mensen misschien wel maar hij niet. Weer kwam er iemand de kamer uit, wat hij enkel totaal niet had verwacht was dat de man recht naar de jongen liep, om hem vervolgens het een en het ander uit te leggen wat er was gebeurd en waarom de blondine daar lag. Na het einde van de uitleg waren zijn ogen groot geworden. Nee, dat was niet gebeurd onderweg. Hoe kon dat gebeuren, waarom. Wie had zo een domme fout gemaakt. Wat hem was verteld was niet echt rustwekkend, het liet hem enkel meer zorgen maken, het maakte hem meer zenuwachtiger. Zenuwachtiger over het lot van Tawn, ze moest het wel overleven. Het zou er wel niemand mee beter maken als ze dood ging. Het was hem ook verteld dat hij ergens moest gaan wachten, hierop knikte hij langzaam, nog steeds verwerkend wat er precies was verteld tegen hem. Hij had echter geen idee waar dat ene mocht zijn hpwaar hij moest gaan wachten, dus toen hij daarna had gevraagd ging de jongen daarheen, stap voor stap de instricties volgend. Om niet heel veel later voor een kamer te komen staan, deze was nog leeg.
Terug naar boven Ga naar beneden
August Norwood
Member
August Norwood
Punten : 212
Gender : Male ♂
Age : 21 years
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Arceus
https://pokemon-journey.actieforum.com/t1611-august-norwood https://pokemon-journey.actieforum.com/t1613-august-s-pokedex#28037

It's not about angels Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's not about angels   It's not about angels Emptywo jul 01, 2015 10:17 pm

De zachte aanraking op zijn kaak stelde hem tevreden, het was rustgevend. Hmn. Zijn oogleden waren ondertussen weer dicht gegleden en alles was zwart, het was wel alsof hij van zijn tenen tot hoofd verlamd was. Echter was dit eerder een natuurlijke shock waarin zijn lichaam zich verkeerde, enkel en alleen om de pijn die het moest verdragen te verminderen zodat hij er niet meteen aan onderdoor zou gaan. Het was echt allemaal heel vredig, maar de zachte handen die daarnet zijn huid nog raakten en hem kalmeerde verdwenen. Wat..? Het leek wel alsof zijn lichaam van de grond kwam.. hij was toch niet.. dood..? Er zat totaal geen kracht meer in zijn lichaam, wat dan ook slapjes in de armen van de pokémon van Tawnee hing. Niet dat hij dat zelf doorhad, hij zweefde voor zijn gevoel in de eeuwigheid van een oneindige, donkere slaap. Nog altijd droop er wat bloed uit zijn mondhoeken, maar iets er tegen doen kon hij niet. Onwetend wat er op dit moment allemaal in zijn lichaam gebeurde, hoe het hele systeem daar vastliep. Rust.. eindelijk rust, na achttien jaar opschudding. Tijdens de vlucht - die steeds sneller en ruwer leek te zijn omdat de pokémon aan moest voelen dat dit fout ging lopen als hij niet snel was - wapperde zijn vuurrode haar wat doordrenkt was met bloed en stof wild door elkaar. Zijn hoofd was in een vreemde knak scheefgezakt, maar omdat hij zich niet kon bewegen had hij hier ook geen bewust van. Zijn armen hingen sowieso doelloos, beide gebroken. En voor de rest was nergens een klein teken van gevoel. Hoe lang het duurde wist hij niet, maar ondanks alles voelde hij zich beroerder. Wanneer kreeg hij nou die welverdiende rust? Plotseling kwam hij op de grond te liggen, en dat was  pijnlijk ondanks dat hij niks uit kon brengen of zijn ogen openen. Hij wilde wel, maar kon het niet. Dat was vreemd, zoiets had hij nog nooit meegemaakt. Er klonken vele geluiden op de achtergrond, maar wat het was kon hij niet goed plaatsen. Zijn levenloze lichaam lag daar maar, als oud vuil gedumpt. Totdat het wel leek alsof vele koude handen zijn hele lichaam omsloten en hem omhoog tilde. Zou dit het werk zijn van Arceus? Een andere, koudere en hardere ondergrond kwam nu te liggen, waarna de brancard waarop men hem had gelegd met spoed en veel herrie door de gangen van het ziekenhuis heen racete. Hmn..? Vaag klonken stemmen op de achtergrond, maar er iets van begrijpen deed hij niet met zijn gesloten ogen. In werkelijkheid reed een groot team van doktoren hem regelrecht in de richting van de intensive care. Zijn hartslag werd gecheckt door één van de mensen die haastig naast de brancard meerende, maar dat was ook niet veel goeds. Er werd extra kracht achter gezet zodat het nog sneller ging. Er waren wat momentjes dat het af leek te remmen, maar uiteindelijk kwamen ze tot stilstand en waren er weer die koude handen die hem overal beetgrepen. Hij werd over getild naar een ander bed. Langzaam wist de roodharige zijn ogen weer te openen, alles was wazig en draaide. Verschillende hoofden bogen zich naar hem toe en begonnen te praten, maar het enige wat hij deed was door zijn samengeknepen ogen kijken naar wat de mensen deden. Verstaan en begrijpen, laat staan antwoorden, kon hij toch niet. Het leek alsof zijn al zwakke ademhaling nog meer beperkt werd, alsof de adem opeens in zijn keel leek te stoppen. Een luide piep klonk door de kamer heen en er klonk geschreeuw. Wat gebeurde er..? Er werd een plastic kapje op zijn mond geplaatst, maar toen hij een druk op zijn borstkas voelde sloten zijn licht geopende ogen zich weer en zakte hij weer weg in diezelfde vredige slaap.
Hij zoog een enorme hap adem naar binnen en sperde zijn ogen wagenwijd open. Het was alsof zijn longen zich opnieuw opengeklapt hadden. Verschillende hoofden met witte kapjes voor zijn mond leken bezig te zijn met hem, maar hij had het besef er niet voor. Het apparaat wat naast het bed staan begon versnellende piepjes te horen. Wat was dat nou weer voor een pestgeluid? Konden ze het niet stoppen, want het irriteerde hem nu al? Hij voelde zich zwak en afwezig, maar kon wel voelen hoe er opeens iets in zijn arm werd gespoten. Het duurde minder dan een paar seconden voordat hij zijn ogen dicht voelde zakken. Huh.
Wat er allemaal in de tussentijd gebeurde maakte de roodharige niet meer mee, want hij werd door de doktoren van het ziekenhuis in Lumiose City in slaap gehouden, een kunstmatige coma noemden ze het. Dat alles om nog te redden wat er te redden viel, gezien zijn lichaam aardig wat klappen op had moeten vangen. Toen ze de jongen van de operatiekamer wegreden lag hij op een brancard, met een enorm infuus waar verschillende zakjes medicijnen aan hingen in zijn hand geplaatst. Beide armen waren verbonden met gips en net in een operatie waren de botten weer recht gezet zodat ze door de tijd heen beter zouden kunnen helen. Echter waren ze op nog wat bijzondere fracturen in de rug en nek gekomen, iets wat hen had laten schrikken alsof Darkrai voor hun neus stond. Dit konden ze hier niet behandelen, deze jongen moest naar een speciaal ziekenhuis waar ze wel de kennis hadden om deze fractuur te behandelen. Als ze iets fout deden, dan kon hij vanaf halverwege zijn rug verlamd raken. Ook waren er wat ribben gebroken en gekneusd, maar daar hadden ze niks anders aan kunnen doen dan verbinden, net zoals de vleeswonden die hij had opgelopen. Vlak na de operatie waren ze op zijn pokéballs gestuit, en uit ééntje was een Lucario verschenen. Het beest bleef de hele tijd naast het bed van zijn trainer meelopen door de drukke gangen van het ziekenhuis, blik strak gericht op de bewegingsloze roodharige die nog altijd aan de zuurstof beademing en hartcontrole lag. Er waren dus meerdere kasten die met hem mee verplaatst moesten worden, waarna hij naar een lege kamer werd gebracht. Er moest een vervoer geregeld worden voor deze jongen. Om te voorkomen dat hij zijn rug zou verergeren lieten ze hem in deze kunstmatige coma liggen.
Van de overplaatsing uren later merkte hij niet veel, omdat hij nog altijd in slaap werd gehouden. Het enige bijzondere was dat de Lucario nog altijd uit zijn pokéball was gebleven. Sirius stond tegen de muur aan geleund en had zijn ogen gesloten, maar oren gespitst. Eerst waren de doktoren verbaasd geweest, hadden hem weg proberen te krijgen. Maar na zijn tanden te laten zien hadden ze hem met rust gelaten en hadden ze hem mee laten gaan. Het was duidelijk dat deze pokémon bij zijn trainer wilde blijven. Het wezen keek op toen het regelmatige gepiep weer veranderde. Verdwaasd keek hij naar zijn trainer, die opeens met opengesperde ogen in het bed lag. De pokémon maakte zijn rug los van de muur en stond naast het bed van zijn trainer, legde zijn hand kalmerend op die van de roodharige. Deze keek hem met grote ogen aan, maar toen de blik van Sirius afgleed naar het instrument wat de mensen gebruikten voor zijn trainer fronste hij. Het.. bewoog allemaal zo snel op en neer? Voordat hij het wist werd het bed van zijn trainer omringd door andere mensen en werd hij wel gedwongen een stap terug te doen. De zuurstof kap was voor een kort moment afgeraakt, maar dat kon Sirius natuurlijk ook niet weten. In elk geval was het wel duidelijk, August was er slecht aan toe. Het wezen beet op zijn lip, hij zou hier blijven totdat het allemaal over was.
Uiteindelijk was het allemaal afgelopen, en konden ze het schip verlaten en aan wal gaan. Nog altijd bleef de pokémon bij zijn roodharige trainer, die nu weer een regelmatige hartslag had, tot Arceus grote geluk. Hij zou er niet aan moeten denken wat er zou kunnen gebeuren. De pokémon fronste een keer kort en schudde de gedachte weg, nee, niet aan denken Sirius.
Terug naar boven Ga naar beneden
Tawnee Aguna
Member
Tawnee Aguna
Punten : 294
Gender : Female ♀
Age : 20
Type : Team Rocket
Rang : Agent
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Sandile
https://pokemon-journey.actieforum.com/t739-tawnee-aguna https://pokemon-journey.actieforum.com/t742-tawnee-s-pokedex

It's not about angels Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's not about angels   It's not about angels Emptywo jul 01, 2015 10:37 pm


Het was gewoon zwart. Ergens verwachte ze een mooi 'The end' ding. Maar dat kwam ook niet. Ondertussen in de kamer begonnen ze met het reanimeren van het jonge meisje. Een twee... Maar steeds opnieuw kwam er niks. Het platte streepje op de monitor gaf aan dat haar hart stil was. Nadat de dokters nogmaals een kans waagden het te doen en er geen reactie kwam, werd het even stil in de kamer. Echter leek een van de dokter zelfzeker te zijn. Hij probeerde nogmaals en nogmaals. De shocken die door haar heen gingen zouden pijn moeten doen... Maar ze had geen hart meer om pijn aan te hebben... Ze had geen bloed meer lopen in haar aderen... Om het te brengen naar die plek. Het werd even heel stil... Toen, haalde de dokter diep adem... En probeerde hij nogmaals... De kracht was wat meer opgedreven deze keer... En nu... Piep... Heel zachtjes klonk er een piepje. Piep.... Opnieuw een. Een voor een keken de dokters op. Piep.... Piep.... Piep. Heel langzaam begon de monitor geluidjes te maken...

Toen ze terug even haar ogen opende, was alles heel rustig. Ze wist echt niet hoe lang ze weg was geweest... Echter, toen ze haar blik verplaatste naar de raam, zag ze dat het ergens rond de middag was. Het regelmatige gepiep van de monitor leek haast rustgevend voor haar, een gewoonte. Het was bangelijk om te weten dat je het zou horen als je wakker werd. Ze haalde rustig adem. Momenteel had ze een maskertje aan. Het hielp haar deels met adem halen, dat voelde ze... Maar ze voelde ook dat haar lichaam zelf naar zuurstof riep... Dus zoveel moeite had ze niet, volgens haar. Langzaam keek ze even rond. Was er iemand? Ze voelde echter wel dat ze even op het bed lag... Dus toen sloot ze haar ogen... Dagen... Waren het echt dagen geweest?
Terug naar boven Ga naar beneden
Nathan Malone
Member
Nathan Malone
Punten : 202
Gender : Male ♂
Age : 21 years 23/12
Type : Team Rocket
Rang : Investigatore
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Charizard
https://pokemon-journey.actieforum.com/t1351-nathan-malone https://pokemon-journey.actieforum.com/t3378-nathan-s-pokedex

It's not about angels Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's not about angels   It's not about angels Emptydo jul 02, 2015 8:31 pm

Hij wist niet zeker of hij de kamer moest gaan binnen gaan, het was er leeg, geen enkel mens in te bekennen. De jongen nam maar plaats op een van de stoelen, om daar te wachten. Ineens klonk er een gepiep van wieltjes. Nathan keek op, om verderop een bed aan te treffen. Al kon de jongen niet zien wie het was, rinkelde er wel zeker een belletje toen ze de kamer werd ingebracht die de groenharige niet zo heel lang aangewezen had gekregen. Het moest jaar wel zijn, waarom iemand anders? Meteen volgde de jongen naar binnen, het leek erop dat haar bed vlak bij het raam was geplaatst. Nathan liep naar Tawnee toe, om daarna bij haar te gaan zitten. Voorzichtig haalde Nathan zijn hand over haar gezicht, het was een paar dagen geleden maar niets veranderd.
Terug naar boven Ga naar beneden
Tawnee Aguna
Member
Tawnee Aguna
Punten : 294
Gender : Female ♀
Age : 20
Type : Team Rocket
Rang : Agent
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Sandile
https://pokemon-journey.actieforum.com/t739-tawnee-aguna https://pokemon-journey.actieforum.com/t742-tawnee-s-pokedex

It's not about angels Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's not about angels   It's not about angels Emptydo jul 02, 2015 9:13 pm

Langzaam vielen haar ogen weer wat toe... Hmm... Echter voelde ze opeens een hand langs haar gezicht gaan en even reageerde ze niet. Het duurde een paar tellen voordat ze haar grijze ogen terug opende en even naar hem keek. Het was even wennen, maar uiteindelijk zag ze hem. Even lachte ze kort naar hem, een klein geforceerde lach was het... Maar het was wel een die recht uit haar hart kwam. Ze vond het fijn dat ie er nog was. En ja, ze had zoveel willen zeggen tegen hem... Maar dan opnieuw, ze kon niet. Ze knipperde enkele keren en voelde zich zo moe, maar het was eerder de moeheid die je voelde wanneer je wakker werd... Niet diegene die je had wanneer je zou in slaap vallen. Rustig haalde ze even adem. Ze had inmiddels al een mondkapje op en dat hielp haar bij het adem halen... Maar ze kon ook zelf adem halen. En om het zelf te doen voelde goed. Even tilde ze moeizaam een hand op en legde ze deze op zijn hand, voorzichtig. Daarna lachte ze nogmaals, deze keer wat ruimer, deze keer minder geforceerd dan de eerste. Ze was erg blij ja... Het maakte haar o zo gelukkig... De kleine dingen in het leven.
Terug naar boven Ga naar beneden
August Norwood
Member
August Norwood
Punten : 212
Gender : Male ♂
Age : 21 years
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Arceus
https://pokemon-journey.actieforum.com/t1611-august-norwood https://pokemon-journey.actieforum.com/t1613-august-s-pokedex#28037

It's not about angels Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's not about angels   It's not about angels Emptyvr jul 03, 2015 5:25 pm

Een ratelend geluid klonk door de gangen van het ziekenhuis en het gepraat van doktoren vulden de gangen. Op dit moment was de roodharige jongen stabiel, maar ze hadden hem hiervoor nog wat meer medicijnen moeten geven. Verschillende kastjes werden met hem meegereden omdat hij daar aan vast zat. Zijn infuus, hartslagmeter en zuurstoftoevoer. Omdat zijn longen beschadigd waren mocht hij niet zonder het kapje ademen, dat kon hij tevens ook niet op dit moment en dus had hij het wel nodig. Ook zijn hartslag was onstabiel geweest, wat op dit moment gelukkig wat beter leek te gaan omdat het lichaam wendde aan de slaap waar het in gehouden werd. Toch hadden ze hem iets minder van het spul gegeven, zodat hij wel bij bewustzijn kon zijn maar zich niet kon bewegen. Alles om zijn rug rust te geven en hiermee de kansen van het slagen van de toekomstige operatie te vergroten. Hij werd een kamertje binnengereden waar zich een andere patiënt bevond, maar zijn ogen bleven nog altijd gesloten. Sirius volgde de doktoren de kamer binnen en liet zijn ogen licht geschrokken naar de andere twee personen gaan, wat deden die nou hier?
Terug naar boven Ga naar beneden
Nathan Malone
Member
Nathan Malone
Punten : 202
Gender : Male ♂
Age : 21 years 23/12
Type : Team Rocket
Rang : Investigatore
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Charizard
https://pokemon-journey.actieforum.com/t1351-nathan-malone https://pokemon-journey.actieforum.com/t3378-nathan-s-pokedex

It's not about angels Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's not about angels   It's not about angels Emptyvr jul 03, 2015 5:48 pm

Er was een geforceerde glimlach te zien, waarom deed ze dat nou.. Toen er ineens een hand op zijn hand was te voelen keek Nathan haar recht aan, een vage glimlach verscheen op zijn gezicht. Ineens vloog de deur open, waardoor de groenharige lichtjes fronsde. Echter verdeen deze toen er een bed naar binnen werd gebracht, waar een jammer genoeg bekend iemand in lag. Natuurlijk, hij was er ook nog. Er was een Lucario oo kde kamer binnengestapt, ohja, had August niet een Lucario? Toen de twee elkaar hadden 'ontmoet' in Santalune had de ander deze. Een klein zuchtje klonk van Nathan, al sprak hij geen woord. Nog was hij niet van zijn huidige plaats afgekomen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Tawnee Aguna
Member
Tawnee Aguna
Punten : 294
Gender : Female ♀
Age : 20
Type : Team Rocket
Rang : Agent
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Sandile
https://pokemon-journey.actieforum.com/t739-tawnee-aguna https://pokemon-journey.actieforum.com/t742-tawnee-s-pokedex

It's not about angels Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's not about angels   It's not about angels Emptyvr jul 03, 2015 5:56 pm

Even zag ze een vage lach op zijn lippen, waardoor haar vingers zich lichtjes rond zijn hand krulden. Ze was zo blij dat hij hier was. Echter schrok ze lichtjes van de deur die open ging, het verstoorde het mooie regelmate geluid van de hartmonitor en liet haar kort even rondkijken. Ze kon echter geen kant op. Ze zag er dus niet veel van. Echter zag ze wel even rode haren, kort. Daardoor sperde ze meteen haar ogen open. Echter waren deze nog steeds vaag van alle vermoeidheid die in haar zat. Ze probeerde natuurlijk uit het bed te gaan en dat was te voelen toen ze even zachtjes in zijn hand kneep en ze kort het deken met de andere hand vastgreep. Echter bewoog haar lichaam niet zoals ze wilde. Toen ze dan nog eens een blauwachtig ding zag, klopte haar hart even in haar keel. Wat was dat? Wat deed het hier? Met een vage en bange blik keek ze even naar de groenharige. Teveel verandering in een keer, dat was duidelijk.
Terug naar boven Ga naar beneden
Nathan Malone
Member
Nathan Malone
Punten : 202
Gender : Male ♂
Age : 21 years 23/12
Type : Team Rocket
Rang : Investigatore
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Charizard
https://pokemon-journey.actieforum.com/t1351-nathan-malone https://pokemon-journey.actieforum.com/t3378-nathan-s-pokedex

It's not about angels Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's not about angels   It's not about angels Emptyzo jul 05, 2015 1:07 pm

In tegenstelling tot de groenharige, welke rustig reageerde bij de binnenkomst van het andere persoon, leek Tawn iets van te panikeren. Toen het erop leek dat ze het bed probeerde uit te gaan hield hij haar iets steviger vast "Blijf maar liggen." klonk zijn stem, rustig maar met een dwingende ondertoon. Het scheelde dat ze het niet meer probeerde, maar dat Nathan nu werd aangekeken met die bange blik was niet echt bepaald goeds. "Er is niets aan de hand hoor, blijf maar gewoon rustig." hij probeerde zichzelf zo geloofwaardig te laten klinken, hij hoopte maar dat zijn stem niet zo klonk als dat hij zich voelde.
Terug naar boven Ga naar beneden
Tawnee Aguna
Member
Tawnee Aguna
Punten : 294
Gender : Female ♀
Age : 20
Type : Team Rocket
Rang : Agent
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Sandile
https://pokemon-journey.actieforum.com/t739-tawnee-aguna https://pokemon-journey.actieforum.com/t742-tawnee-s-pokedex

It's not about angels Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's not about angels   It's not about angels Emptyzo jul 05, 2015 1:42 pm

Ze voelde wel hoe hij haar stevig vast had. Ze had het immers al opgegeven, al haar beweging. Haar hart klopte in haar keel. Ze was zo bang... "Blijf maar liggen." Had hij nog gezegd, maar haar blik was al op hem gefixeerd. Een heel bange blik. "Er is niets aan de hand hoor, blijf maar gewoon rustig." Ze voelde zich zenuwachtiger worden, haar hart klopte echt hard tegen haar borstkast aan... Ze keek even kort rond en leek iets te zoeken. Dit consumeerde echter veel energie, dit hele rondkijken en gesannen zijn. Haar hele lichaam trilde even toen ze zich helemaal opspande. Hoe kon dit? Wat gebeurde er? Ze was zo bang.
Terug naar boven Ga naar beneden
Nathan Malone
Member
Nathan Malone
Punten : 202
Gender : Male ♂
Age : 21 years 23/12
Type : Team Rocket
Rang : Investigatore
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Charizard
https://pokemon-journey.actieforum.com/t1351-nathan-malone https://pokemon-journey.actieforum.com/t3378-nathan-s-pokedex

It's not about angels Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's not about angels   It's not about angels Emptywo jul 08, 2015 5:11 pm

Hij probeerde er niet op te gaan letten hoe Tawn de hele tijd haar blik stevig om hem gefixeerd was. Hij zette een rustige glimlach op, zelf al wist hij maar al te goed dat het op het moment niet goed met haar ging. In tegenstelling, de blondine was zowaar aan het trippen. Gezien hij er nou niet bepaald veel tegen kon gaan doen, bleef hij maar gewoon bij haar zitten. Zelf wel rustig blijvend. Hij voelde zich niet rustig, maar hij wou wel die indruk gaan brengen. Dus gewoon normaal ermee omgaan was het maar.
Terug naar boven Ga naar beneden
Tawnee Aguna
Member
Tawnee Aguna
Punten : 294
Gender : Female ♀
Age : 20
Type : Team Rocket
Rang : Agent
Regions : Hoenn en Kalos
Icon : Sandile
https://pokemon-journey.actieforum.com/t739-tawnee-aguna https://pokemon-journey.actieforum.com/t742-tawnee-s-pokedex

It's not about angels Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's not about angels   It's not about angels Emptywo jul 08, 2015 6:06 pm

Nog kort trilde haar tengere lijfje, waarna het in schokjes kom en uiteindelijk stopte. Het was zo dat haar energie nu al op was en ja ze kon haarzelf tot het uiterste duwen... maar ze was op en helemaal op het einde van haar krachten. Langzaam keek ze naar zijn lach, wat het blonde meisje even kort naar hem terug lachtte, een beetje onzeker en moe. Daaarna knippere ze enkele keren met haar ogen en probeerde ze te vechten tegen de slaap die kwam opdoemen in haar pijnlijke kop... toch sloot ze even haar ogen... maar al snel gingen ze weer een beetje open en keek ze naar Nath... had zij hem hierin gesleurd? Ja, altijd haar schuld...
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud

It's not about angels Empty
BerichtOnderwerp: Re: It's not about angels   It's not about angels Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
It's not about angels
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» A Angels Key
» Fallen angels
» [open] City of Angels

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Pokémon Journey :: ► WELCOME TO THE POKÉMON WORLD :: Hoenn :: Slateport City-
Ga naar: