Rose Red [+Yara Celica]

De blondine vertelde dat Sivar wel iets mocht uit zoeken, maar dat zij niks hoefde. “Hoezo niks meer, heb nog helemaal niks voor je betaald,” reageerde de zwart harige verward. “Jij kiest gewoon iets lekkers uit voor jezelf oke. Of zit je tweede toetjes maag ook al vol?” vroeg Yara een beetje plagend. Ze stond voor de deur van de winkel en deed hem open “Leef jullie uit kindjes, en zoek maar iets lekkers,” zei ze terwijl ze de deur open hield voor iedereen.

Uit de vraag van de blondine kon ze uit maken dat ze de zwart harige wou verwarren. Ze lachte en reageerde tegen haar zus “Grappig grapje Cecille.” Had de blondine haar bijna te pakken om Yara in de angst en stress te brengen. Waarschijnlijk heeft de blondine het betaalt, en dan ook voor haar. Maar daar zou ze zo wel achter komen, als ze in haar portemonnee keek om de traktaties te betalen voor Sivar en de blondine. De zwart harige liep zelf ook door de winkel heen, misschien zag ze nog iets lekkers voor haarzelf. En anders desnoods nog iets voor haar pokémon. Ze zag al gauw de snoepjes dat ze samen met Chiyo de meest lekkere snoepjes vond. Maar dit keer vond ze het ook in verschillende smaken. Ze twijfelde even, maar vond het wel eens tijd worden dat ze haar zelf en haar pokémon trakteerde. Gelukkig waren er maar 3 soorten in totaal, dus ze pakte van alles twee.

De zwart harige had niet echt opgemerkt dat Cecille aan het liegen was. Ze was met haar hoofd zo erg bij de snoepwinkel. Dat ze dit keer de blondine gewoon geloofde op haar worden. Echt verdere reactie gaf ze er ook niet meer op.

Toen Yara klaar was om het snoep te pakken, besloot ze maar om te kijken hoe ver de blondine en haar pokémon waren. Yara zag de twee onbetaalde snoep eten, ze liet een zachte zucht uit haar mond en schudde met haar hoofd. “En hebben jullie al iets gekozen wat jullie willen?” vroeg de zwart harige maar. In de hoop dat de medewerker niks in de gaten zou hebben.

Yara kon wel lachen om de reactie van de blondine, alleen hoopte de zwart harige niet dat ze nu gepakt zouden worden door de winkel eigenaar. Of erger nog dat de eigenaar gewoon voorzichtig de politie had gebeld. Ze voelde misselijkheid opkomen in haar lichaam, waardoor ze wist dat er weer angst was. Iets waar ze nu helemaal geen zin in had. Om de strenge sarcastische reactie van Cecille, kon de zwart harige wel om lachen. “Na zal ik er dan een punt zak van vol scheppen voor hem?” vroeg Yara aan de blondine. Ze vroeg wat zij had gevonden en Yara keek even naar de verpakkingen in haar hand. “Het is een soort chocola. Chiyo en ik zijn er dol op,” reageerde ze op de blondine. De zwart harige keek even naar de handen van de blondine, om te kijken of zij al iets had gevonden. “Maar zussie wat wil jij nou,” begon Yara weer. Want ze wou gewoon dat haar zus iets ging pakken.

De blondine reageerde dat ze dacht dat Sivar dat niet erg vond. Natuurlijk dacht Yara al zo iets, en de gezichts-uitdrukking van de pokémon had ze ook wel verwacht. Ze pakte een zak om de snoep in te doen, en begon de snoepjes er in te scheppen. Wat Sivar blijkbaar zo lekker vond. Tijdens het scheppen reageerde Cecille dat ze zich wel voor zich zag, hoe de zwart harige samen met haar lieve kuikentje er aan smulde. Yara kon wel om de opmerking lachen, want waarschijnlijk zal haar pokémon helemaal door het dolle heen zijn. En het liefst alle repen te gelijk op eten, wat haar kleine lichaampje helaas niet aan kon. Echt blij was Yara niet met het antwoord van de blondine, dat ze soms wat zou pikken van Sivar. Maar ze zou er maar niet tegen in gaan. Waarschijnlijk zag de blondine gewoon niks lekkers waar ze nu trek in had. Ze was klaar met snoep scheppen en deed de zak dicht. Ze liep nu richting de kassa toe om af te rekenen, ze legde de spullen op de balie. De vrouw achter de balie vroeg nog of ze iets extra’s er bij wouden, maar Yara schudde nee. Dit was wel even genoeg voor nu. Ze toetste het bedrag in de kassa en vertelde hoeveel de zwart harige moest betalen .Ze deed haar portemonnee open en zag dat al haar geld er nog in zat. Wat betekende dat de blondine gewoon hun ijsjes had betaalt. Ze zuchtte even van binnen en glimlachte naar haar portemonnee, terwijl ze haar hoofd heen en weer schudde. Waarschijnlijk was het erg verwarrend voor de dame achter de kassa, maar daar gaf Yara even niks om. Ze pakte het geld uit haar portemonnee en gaf dat weer aan de vrouw achter de kassa “Alsjeblieft,” zei ze tegen haar. Ze zou eigenlijk nog 50 cent terug krijgen, maar Yara zei dat ze dat mocht houden. Voor het geval dat de vrouw inderdaad in de gaten had, dat Sivar en Cecille een snoepje hadden gepakt in de winkel. Niet dat de 50 cent dan genoeg zou zijn, maar beter een beetje voorschot dan niks toch. Ze kreeg alles netjes in een tasje terug. “Op naar de volgende winkel,” zei Yara enthousiast.

Yara kreeg een knuffel van Sivar iets waar ze hem dankbaar voor was, en hij gaf ook meteen zijn snoep zak aan hem “Goed vasthouden he,” zei ze ook nog tegen hem. De pokémon pakte hem aan en hield de zak snoep vast als een teddybeer. Het zat er zo schattig uit en Yara kon er ook niks aan doen, dan een brede te vrede glimlach op te zetten.
Ze volgde de blondine naar de deur en zag al gauw ook de agente. Ze stapte aan de kant zodat ze naar binnen konden, en zei “Goeiedag heren.” Ze hoopt dat ze niet voor hun kwamen, want de vrouw zou toch niet echt de politie hebben gebeld, omdat de blondine en haar pokémon. Zo nodige een snoepje moesten pakken in de winkel. Ze durfde niet te zuchtte, ook durfde ze nu niet de blondine een boze blik te geven. Dan zouden ze misschien alleen maar opvallend zijn.

Een van de agente begroete de twee meiden vriendelijk terug en niet veel later vroeg hij, of ze even mee wouden komen. Iets wat Yara niet zo goed begreep, maar blijkbaar waren er twee meiden bij de lokale ijssalon niet betaald hadden. Geschrokt keek ze de blondine aan, het zou toch niet zo zijn dat ze niet betaald hadden. Nee hun zouden het vast niet zijn, de politie agenten vergiste hun gewoon zich. Er waren gewoon twee andere meiden geweest die dat niet gedaan hadden. Cecille nam het woord en vertelde de agenten dat zij wel mee ging en dat de zwart harige niet mee hoefde. Iets waar Yara niet mee eens was, maar wat de blondine nog meer vertelde schrok ze even van. Dus ze hadden toch niet betaald, dat hadden zij weer. De zwart harige probeerde zo min mogelijk iets te laten merken aan de agenten. Nadat de agent vertelde dat we beiden mee moesten komen voor verhoor, en haar zus die als bescherming voor haar kwam staan. Ze legde haar hand op de schouder van de blondine en zei “Laten we nou maar gewoon mee gaan, misschien zijn wij wel gewoon de verkeerde oke?” vertelde ze rustig tegen de blondine, terwijl ze een vriendelijke glimlach gaf aan haar en de agenten.

Gelukkig stemde de blondine uit eindelijk er toch in mee, ook vanwege het feit dat ze niet meer problemen wou hebben met de politie. Iets dat de zwart harige goed kon begrijpen, ze vroeg zich eigen ook af of haar ouders er van afwisten. Waarschijnlijk deden ze dat niet, omdat Cecille niet wou dat ze zorgen om haar gingen maken. Iets waar de zwart harige niet bang voor hoefde te zijn, want soms kreeg ze toch al het gevoel dat haar ouders dat niet bij haar deden. Die waren namelijk veelte druk met geld regelen. Ze volgde de agenten richting het politie bureau, en eenmaal daar aangekomen te zijn. Zag Yara de bediende waar haar zus nog een grap over maakte, of hij niks voor haar was. Gelukkig had ze verteld dat ze er nog niet op wachtte, anders was dit nog gênanter geweest dan het al was.

Ze namen plaats aan een tafel en de agent vroeg of we eerst onze uitleg wouden geven. Haar zus vertelde dat ze een ijsje was gaan eten, en dat de zwart harige naar de wc was gegaan. En dat ze verwacht dat de blondine ging betalen, wat Yara inderdaad ook verwacht had. De blondine had de zin nog niet hoeven af te maken, voor de zwart harige. Want zij wist al genoeg dat Cecille niet betaald had, wat iedereen hier misschien al wist. Maar zij zelf wou het namelijk niet geloven, en had echt verwacht dat er een mis verstand was.

De woede wat van Cecille’s kant kwam schudde Yara weer eventjes wakker “Oke rustig aan, we wouden niet meer problemen weetje nog,” vertelde ze tegen haar zus, terwijl ze een vriendelijk glimlach gaf, en over haar rug aaide. In de hoop dat ze er weer kalm van werd. “Kijk mijn zus hier had een Brain freez, toen ik haar vroeg of ze wou betalen en liet inderdaad mijn portemonnee liggen voor haar. Toen ik naar de wc ging, want wou niet dat ze voor ons alle bij zou gaan betalen. Maar waarschijnlijk door dat ze een bevroren brein had, had ze me vraag natuurlijk niet gehoord. Dus in feiten is er gewoon ergens een misverstand tussen ons geweest,” vertelde Yara verder uit. Misschien had de blondine nog een aanvulling, want zij kon niet vanuit haar standpunt helemaal vertellen.