Shocking, ain't it

Onderwerp: Shocking, ain't it do apr 16, 2015 12:55 am

_{De deuren schoven rustig open toen Ivy naar binnen stapte en eventjes keek het meisje kalmpjes om zichzelf heen. Er waren portretten, overal. Blijkbaar hield de Gym Leader hier van fotografie, niet waar? Het meisje haalde haar schouders eventjes lichtjes op en liep door, naar de balie. Ze had een afspraak. Ze wilde de kracht van Cotton wel eens gaan testen. Ze had nog niet eens de moeite gedaan verder om haar capuchon van haar hoofd af te trekken. Waarschijnlijk zou dit ook niet gaan gebeuren. Ze kende zichzelf. Ze hield van haar capuchon. En ze had ook geen zin om zich aan de beleefdheidsregels te houden. De man achter de balie wees haar het strijdveld al snel genoeg, waar haar tegenstander al klaar stond. Het was een jonge vrouw met blonde haren, wie haar enthousiast tegemoet kwam. ‘Welkom bij de eerste gym, welkom bij de start van een grote uitdaging in je leven!‘ Oh Arceus, dacht dat mens nou werkelijk dat ze van plan was alle acht gyms te doen? Misschien als ze (ik) ineens een hele bak tijd vond ja. Ivy glimlachte wat krampachtig. “Laten we maar beginnen,“ mompelde het meisje. Eventjes keek de dame, Viola toch, haar vreemd aan, maar daarna liep ze terug naar haar eigen helft van het veld. Mooi, konden ze beginnen. Ze trok de Pokéball van haar Flaaffy van haar riem af en liet de Pokémon naar buiten. Cotton zou zich moeten bewijzen. Het was de enige Pokémon in haar team die een beetje normaal die Gym Pokémon aan kon immers.

Ze gooide de Pokéball op en liet de Flaaffy verschijnen, wie zich wat enthousiast uitrekte en met zijn staart zwiepte. Een aantal vonkjes rolden van het lichaam van de Pokémon af en Ivy glimlachte toch eventjes, erg zwakjes. Dit kon nog wel een succesverhaal worden. Ze had gehoord dat beide Pokémon van Viola zwak waren tegen elektriciteit, dus wie weet… En inderdaad, als eerste verscheen er een Surskit op het strijdveld. De Pokémon gleed op zijn dikke sprieten pootjes wat over het strijdveld heen en deed een poging dreigend te zijn, waar het miserabel in faalde uiteraard. Cotton spande zijn spieren op zijn beurt ietsjes aan, niet onder de indruk van de dreigendheid van de Surskit. ‘Begin!‘ kondigde de scheidsrechter aan, waarop Ivy geen moment twijfelde. Ze mocht dan wel altijd heel stil zijn, haar gevechtsstijl was meer agressief te noemen dan het passieve wat je eerder bij haar zou denken. “Electroball!“ De stem van Ivy schalde over het strijdveld, veel luider dan dat ze normaal zou klinken, veel feller ook. Cotton laadde de elektrische bal op en schoot het in de richting van de Surskit, wie op commando van zijn trainster aan de kant schoof met immense snelheid en op de Flaaffy afschoot met een Quick Attack. “Incasseer het, laat het niet wegkomen,“ gromde Ivy haar Flaaffy toe, wie zich schrap zette. De Surskit knalde tegen de buik van het wollige schaapje en werd beet gegrepen door de stompe, roze pootjes. Goed zo, zo hadden ze dat geoefend. “Thunder Wave!“ riep Ivy haar Flaaffy toe. De Surskit maakte een geschrokken geluidje toen het geschokt werd en schoot weg, al dan wel wat schokkeriger dan normaal en ook zeker langzamer. “Cotton Spore!“ klonk het volgende commando en het hele veld raakte bedekt met pluizige watten bollen. Ivy trok een grimas. Zie nu nog maar zo snel weg te komen van de aanvallen van Cotton. ”Electroball!” riep het meisje vervolgens. De Flaaffy laadde de bal op en schoot het af in de richting van de Surskit. Deze probeerde hem wel te vermijden, maar kon geen kant op. De aanval raakte feilloos doel en de Surskit deinsde achteruit, bibberend door de elektriciteit. Dat ging al heel mooi. Er werd een bubble afgevuurd als een reactie op de Flaaffy, wie er met een licht fronsje naar keek. Nam deze Gym Leader hen eigenlijk wel serieus? Of was het gewoon aan het dollen? Ivy wilde het niet eens weten eigenlijk. “Thunder Shock, door de bellen heen!“ sprak het meisje met een grimasje. De elektriciteit blies zich ook gewoon door de bellen heen en wist de Surskit opnieuw te schokken. Dit begon wat meer tempo te krijgen gelukkig. Hit hard and fast. Ivy was niet van het lang blijven dralen bij een bepaald iets. “Gebruik je Take Down!“ De Surskit was immers niet zo erg in de positie om te ontwijken en toen de Flaaffy naar voren sprintte, om zijn hoofd keihard tegen het kleine, fragiele lichaampje van de Surskit te beuken, had deze weinig te vertellen. De kop van een ram kon immers zo heerlijk hard zijn. De Surskit rolde achteruit en bleef eventjes stil liggen. Cotton leek zelf ook wel eventjes de Take Down gevoeld te hebben, maar leek er niet al teveel last van te hebben. Goed zo. Ivy was niet van het softe gedoe rond haar Pokémon, ze moesten presteren, net zoals zij dat deed. De Surskit schoot opnieuw naar voren en knalde tegen de buik van de Flaaffy aan. Deze grimaste wat lichtjes en keek eventjes om naar zijn trainster. Deze knikte naar de Pokémon, “Thundershock“ waarop de hoorns van de Flaaffy begonnen te knetteren van de elektriciteit, waarop de Thundershock al snel genoeg vrijkwam. De Surskit slaakte een pijnlijke kreet, waarna Cotton het wegwierp. Met een plofje bleef de Surskit op de grond liggen en kwam niet meer overeind. De scheidsrechter hief zijn vlag omhoog en gaf aan dat de Surskit uitgeteld was. Mooi, dat was één. Ivy wenkte haar Flaaffy en deze rendde weer terug naar zijn trainster. “Neem naar even een time out, ik denk dat je zo weer nodig bent, maar ik wil eens testen hoe onze nieuwe aanwinst het doet,“ merkte het meisje rustig op. Ze had de Snivy die ze gekocht had nog geen enkele keer gebruikt, en ze verwachtte ook niet dat de Pokémon het gevecht zou winnen, maar het was meer een test van kracht. Starter Pokémon waren meestal niet de sterksten, wel gebalanceerd, maar niet krachtig. Ze zou wel zien hoe de Snivy het zou doen in deze situatie.

Ze gooide de Pokéball van de Snivy de lucht in, waarop deze met een plofje op de grond terecht kwam. Deze keek wat verwonderd om zich heen, maar de Pokémon was in ieder geval sterker geworden, wat een hele achievement was wat Ivy betrof. De tegenstandster zette een Vivillon in en Ivy trok eventjes haar wenkbrauwen lichtjes op. Was dat nou jammer voor Eleanor. Nu was de kans nog minder dat de Snivy het gevecht zou winnen. Nou ja, maakte niet uit, Eleanor had backup van Cotton. En Cotton die maakte het meer dan goed op het vlak van gevechten om eerlijk te zijn. “Leaf Tornado,“ gaf Ivy aan, zo snel als de scheidsrechter zijn vlag naar beneden bewogen had. De Snivy sprong naar voren en liet een enorme hoeveelheid bladeren op de Vivillon afwervelen. Gelukkig was deze niet zo snel en wist deze de aanval niet meer te vermijden. De Vivillon werd wat naar achter gedwongen door de gras aanval, maar leek er niet zo erg van onder de indruk te zijn. Ivy kon de Pokémon hierin ook geen ongelijk geven. Het was immers een Bug/flying type. Het was nou niet echt bepaald gebouwd om slecht tegen gras aanvallen te kunnen. Eleanor leek er wat gefrustreerd door te zijn door de ineffectiviteit van haar aanval, maar hield zich wel staande. Dit staande houden verviel al snel toen de Vivillon een flinke gust uitvoerde op de Snivy, wie naar achteren tuimelde en zich nog net schrap kon zetten aan de rand van het strijdveld. De Pokémon keek verbeten omhoog met haar rode ogen terwijl Ivy haar volgende commando riep. “Wrap!“ De Snivy sprong naar voren en wikkelde zich om de Vivillon heen, die lichtjes kermde toen de druk gezet werd. Dit werkte al wat beter dan de Leaf Tornado, dat scheelde al. Maar de Vivillon leek niet gediend te zijn van de intimiteiten van de Snivy en vuurde een Psybeam af op de Pokémon. De Vivillon vloog wat op terwijl Eleanor naar beneden stortte. De Snivy plofte op de grond neer en bleef eventjes liggen. Ivy fronste. Zo snel al? Was de Snivy nu al uitgeteld? Dat kon toch niet. Het meisje zuchtte lichtjes, terwijl ze haar Pokéball hief om de Pokémon terug te laten keren, totdat de Snivy begon te gloeien. Een grimas verscheen op haar lippen. Wist de jonge Pokémon haar zowaar te verrassen? De Snivy begon namelijk te evolueren, iets wat Ivy op zich niet verwacht had. Niet dat ze het erg vond, alles behalve. Het was een positieve verrassing. Niet al te veel later stond er een Servine op het strijdveld. Een beetje beschadigde Servine, maar het was een Servine. Ivy glimlachte zwakjes en knikte naar de Pokémon. “Goed gedaan, gebruik je Vine Whip,“ merkte het meisje rustig op, waarna de Servine haar roedes losliet en de Vivillon naar beneden sloeg. “En volg op met een nieuwe Wrap!“ vervolgde Ivy fel. De Vivillon kon niet meer op tijd naar boven komen om aan de Wrap te ontkomen. De Servine had wat meer kracht in haar lichaam dan dat de Snivy had, maar alsnog wist de Vivillon te ontkomen met een nieuwe Psybeam. De Servine knalde tegen de grond op en de Vivillon leek niet al te erg onder de indruk door de gras aanvallen. Ivy zette haar vingers eventjes tegen haar voorhoofd. Dit werkte niet. Dit ging haar niet snel genoeg. Ze hief haar Pokéball en liet de Servine terugkeren. Als die Ponyta nou geen baby was, had alles hier kunnen branden, Arceus.

Cotton werd weer ingezet op het strijdveld en de Flaaffy leek weer met hernieuwde energie verder te willen. De Pokémon knetterde van de elektriciteit en leek er echt enorm zin in te hebben. Dat scheelde ook weer enorm, want als de Pokémon geen zin meer had hadden ze toch een probleem. “Confuse Ray,“ zei Ivy rustig tegen haar Pokémon, wiens hoorns begonnen te gloeien met een vreemd licht. De Vivillon keek ernaar en sperde zijn ogen wat meer open, waarna de blik wazig werd. Goed zo, raak maar verward. Een glimlachje verscheen op Ivy’s lippen. Hoe minder de Vivillon de Flaaffy zou raken, hoe langer Cotton het vol zou houden. Om een level 1 Ponyta in te zetten zou ook weer zielig zijn. En Bubblegum was nou niet echt in het team voor vechten. “Electroball!“ beval Ivy kalmpjes, waarna de Flaaffy een elektrische bal vormde tussen zijn voorpootjes. Al snel genoeg werd deze afgevuurd op de Vivillon, wie naar beneden gedwongen werd door de kracht van de aanval. “Take Down!” vervolgde Ivy rustig. Als ze de Vivillon nou eens geen kans zouden geven om aan te vallen… Zou het al heel erg schelen eigenlijk. Dan hoefden ze zich ook geen zorgen te maken over tegenaanvallen. Maar de Vivillon voerde een struggle bug uit op het moment van de Take Down en net toen de Flaaffy zijn impact maakte, werd deze naar achter geblazen door de Struggle Bug. De Pokémon gleed eventjes over de grond heen, zijn voorpootje ook eventjes neerzettend, maar had nog genoeg energie. Ivy glimlachte zwakjes. Goed zo. En zover ze kon zien.. Had Static ook effect gehad. De Vivillon bewoog met dezelfde schokkerigheid als de Surskit had gedaan. Misschien konden konden ze het zo wel afmaken dan. Het zou niet veel schelen in ieder geval… “Thunder Shock!“ riep Ivy haar Flaaffy toe. De wollige Pokémon spande zichzelf aan en liet de elektrische aanval los, waarbij de Vivillon opnieuw geshockeerd werd. De Vivillon deed nog eventjes een poging om in de lucht te zweven, waarop Ivy haar geduld een beetje opraakte. Ging nou neer, alsjeblieft. ”Gebruik je Electroball, maak het af,” merkte het meisje op, waarna de Flaaffy eventjes enthousiast mekkerde. Nou oké, tenminste één van hen twee was blij dat er nog een aanval uitgevoerd kon worden. De Electroball botste vol tegen de Vivillon aan, wie zichzelf nu echt niet meer in de lucht kon houden. Het maakte een best rappe duikvlucht naar beneden, waarna het met een plof tegen de grond terecht kwam. Hoppa. En nu liggen blijven alsjeblieft.}

Onderwerp: Re: Shocking, ain't it do apr 16, 2015 12:59 pm

Congratulations, you won!
You received the bug badge and 20 points!

» Shocking
» Not That Shocking At All
» Shocking Experience
» Shocking Static
» Shocking [open als iemand wilt hlpen om te vechten tegen een wilde Krookodile]