I'm ready

Ze kon eigenlijk best lang naar hem kijken, hem als het ware gaan bewonderen eigenlijk... ze lachte even toen ze dat besefte. En dat alles was van haar. Die schattige lach, dat mooie lichaam. Oeps, hihi. Naja, hij was haar jongen, haar vriendje en van niemand anders. "Heeft ma'am anders nog zin om iets te gaan doen, iets waarbij geen gevaarlijke pokémon aan te pas komen?" Ze grinnikte even, hij kende haar toch zo goed. "Ik was eigenlijk aan het trainen met Saiko," zei ze eventjes, kort zelf in gedachten weggezonken. "Want ik denk niet dat we hier de hele dag moeten blijven staan," nog voor ze antwoord kon geven gaf hij weer een zoen op haar lippen en ze lachte even waarna ze kort haar hand door zijn haar liet gaan, daarna liet ze haar lippen van de zijne gaan. "Oh! Weet je wat ik nog eens wil doen?" zei ze opgewekt, lachje op haar lippen. "Skiddorijden," het klonk zo derp en leuk haha.

Hij trok zijn wenkbrauwen op en ze keek hem even met een klein lachje aan. "Pas maar op, straks ben ik nog beter dan je denkt!" zei ze met een grijnsje. Hij wist immers dat ze niet de handigste was. Het zou dan ook een hele verassing zijn als ze er iets van bakte. "Dan moeten we daar maar eens voor gaan zorgen," zei hij en ze knikte. Toen haalde hij een Pokéball boven en al snel verscheen een Pidgeot, even keek ze naar de grote vogel en wel meteen liet ze een lachje zien. Ze draaide zich kort naar de zee en keek naar de lucht. Het was niet echt bewolkt en al die tijd had de Metagross hun in het oog gehouden. Toen deze zag dat deze moest komen, kwam deze aan hoog tempo op hun af. Opeens remde de Steel type ruw af, stak het zijn poten uit en lande het recht voor Tawn, waardoor de grond kort trilde. Ze grijnsde even kort, ze hield teveel van haar Metagross.

Al snel kroop meneer op zijn grote vogel, maar Tawn vond het eerst nodig haar metalen monster even te aaien. Deze sloot zijn ogen en liet even een blij geluidje horen. "Heeft ma'am zin om mee te vliegen?" hoorde ze opeens. Even keek ze op. 'Ik kan je ook vervoeren,' Hoorde ze al snel in haar hoofd. De stem van Saiko was haar zo bekend dat het bijna leek alsof het gewoon haar gedachten waren die spraken. Even keek ze kort naar de Metagross. "Weet ik best, maar ik ga voor deze ene keer mee met August, oké?" De Steel type knikte. 'Tuurlijk meesteres,' Ze lachte even en draaide zich om naar haar vriendje waarna ze zijn hand aannam en zo op de vogel kwam, voor hem. "Zorg er wel voor dat ik niet val," zei ze zachtjes terwijl ze even over de rug van zijn hand streelde. "Anders zal deze daar je nooit meer in mijn beurt laten komen," En ze liet een blik vallen op haar Pokémon, die instemmend knikte naar de roodharige.

"Ik zou niet durven," zei deze en ze grinnikte even. Natuurlijk niet. Plus hij zou echt wel op zijn dak krijgen van de Metagross, die dit helemaal niet fijn zou vinden. Toen hij een arm rond haar sloeg en haar dichter naar zich toetrok, voelde ze zich meteen veilig in zijn armen. Ze voelde zich altijd veilig in zijn armen. "Daar gaan we dan," En toen steeg de vogel op. Ze keek even nerveus naar Saiko, die meteen ook opsteeg en de twee goed in het oog hield. Ze wist dat als er iets misliep ze wel kon vertrouwen op haar Pokémon, ze had natuurlijk ook genoeg vertrouwen in August, maar je wist maar nooit. Een ongeluk was immers snel gebeurd.

Hij steeg op en ze wonnen hoogte. Ze sloot even haar ogen, genietend van die wind en van zijn aanwezigheid, natuurlijk genoot ze daar van. Ze genoot van hem, alles aan hem liet haar genieten. De wind werd wel wat sterker en even kneep ze haar ogen wat heftiger toe en snoof ze even kort waarna ze even kort haar ogen opende. Ze was wel veilig in zijn armen, maar toch was het lichtjes ongemakkelijk... "Ga wat lager, Gambler," hoorde ze en al snel daalde de vogel, waarbij Tawn haar ogen opende en nu kon zien dat ze laag over het water vlogen. Saiko raasde naast hen mee en hield de jongen goed in de gaten... Bezorgde Pokémon. Ze grinnikte even kort toen wat water in haar gezicht kwam en al snel schudde ze kort haar hoofd. Dit was echt veel te leuk.

Even steeg de vogel op en met grote ogen staarde ze naar het glinsterende water dat golfde in mooie patronen en even een soort vaag spiegelbeeld van hen maakte. Ze lachte kort, heel erg blij om wat er hier gebeurde. Dit vond ze wel leuk. Toen maakte de zee plaats voor land en al snel klapte de vogel zijn vleugels open en remde hij af, zijn poten raakten de grond en even rende hij verder en al snel stonden ze stil. "Zijn we dan," zei hij. Behendig sprong de roodharige van zijn Pidgeot en al snel voelde ze handen rond haar middel en ze gaf mee, mee naar hem toe. Ze spreidde haar armen, sloeg deze rond zijn nek en toen deze haar wilde optillen, trok ze zichzelf naar hem toe en drukte ze even haar lippen tegen de zijne. Toen ze op de grond stond trok ze zich terug en keek ze even naar Saiko die soepel lande. "Dus, op naar de Skiddo's," zei ze opgewonden en ze loste zich waarna ze even kort een sprintje trok naar het gebouw in de verte, maar nog voor ze er was, viel ze alweer stil en keek ze even om. Ze was vast veel te blij voor dit alles, hihi.

Even keek ze om naar de roodharige, lach op haar lippen. Oh ja, ze had hier zo'n zin in, misschien een tikkeltje teveel maar dat kon haar niks schelen om eerlijk te zijn. "Ik heb werkelijk geen idee hoe je aan een Skiddo moet komen, dus laat jij je sociale vaardigheden maar eens zien," zei deze en ze keek kort naar hem waarna ze even knipperde met haar ogen en toen keek naar het gebouw niet zo ver weg van hen. "Tuurlijk joh," zei ze met een grijnsje. "Ik heb social skills waar je zult van opkijken," vervolgde ze half lachend, gewoon omdat ze die niet had. Dus opkijken zou hij zeker doen, maar of het positief zou zijn, was een andere vraag. Rustig stapte het jonge, blonde meisje verder en keek ze even naar Saiko, die rustig aan het rondvliegen was. "Je hebt nog niet verteld of er iets in de tussentijd is gebeurd," zei ze op een nieuwsgierige toon.