One day you'll leave this world behind

Lag het aan hem of was het zo warm hierbinnen? Waarschijnlijk gewoon dat laatste, hij had immers geen reden om zich warm te voelen. August was niet voor niets naar Lumiose City getrokken, gezien deze stad er ook om bekend stond nooit in slaap te zijn. Het nachtleven was er geweldig, en daarvan wilde hij ook wel eens een keertje van genieten. Niet dat hij zichzelf in een keer in coma zou zuipen, hij wist wel beter. Daarom bestelde hij nog een enkele whisky, dat kon niet zo heel veel kwaad. Kort ging hij met zijn hand door zijn warrige, rode haar terwijl hij wachtte op zijn drankje.

{Eerste post voor Zoey}

De barman schoof een glas met whisky over de tafel heen naar de roodharige jongen, deze knikte als bedankje en betaalde de man voor zijn drankje. Zijn blik werd afgeleid omdat er iets in zijn ooghoek bewoog. Er zat een meisje met donker haar en paarse ogen, die flink naar hem zat te grijnzen. “Hey!” zei ze op een enthousiaste toon. De roodharige keek haar kalmpjes aan, kende hij die ergens van. Oh ja, Geosenge Town. "Zoey, is het niet?" zei hij en nam toen een slokje van zijn whisky. Dat was echt de soort drank die hij dronk, geen goedkoop spul zoals bier, wat ook nog eens vreselijk smaakte. August leunde met zijn elleboog op de bar en balanceerde het glas in zijn handen, afwachtend of het inderdaad de persoon was die hij voor zich had.

Een geamuseerde blik kwam in zijn ogen te liggen toen de andere hem vrolijk aankeek en naar hem glimlachte. “Uhuh,” zei ze terwijl ze een keer met haar hoofd knikte. Vervolgens trok een bedenkelijke blik over haar gezicht, en hij nam gebruik van de stilte om nog een klein slokje van zijn whisky te nemen. “August, toch?” De roodharige haalde het glas weer van zijn lippen en hield het in zijn hand. "Correct," zei hij en keek vervolgens toe hoe Zoey haar eigen drankje bestelde. “Eén passoa!” zei ze vrolijk tegen de barman die als een mak hondje haar glas in orde maakte. “En hoe is ‘t met jou?” vroeg de ander hem vervolgens. "Alles gaat zo z'n gangetje," zei hij met een kleine grijns en nam vol genoegen nog een slokje van zijn drankje, waarna hij deze eventjes op de bar neerzette. Hij had de hele avond nog, dus was hij zuinig met de eerste drankjes. "Aan jouw enthousiasme te zien geloof ik dat alles met jou ook goed is?" vroeg hij toen met nog altijd de geamuseerde grijns rond zijn lippen. Soms snapte hij niet dat iemand altijd zo vrolijk kon zijn. In elk geval, ze was net zo vrolijk als de vorige keer dat hij haar tegen het lijf gelopen was.