Emergency [+Ayako]

Jeanne stelde voor om de portemonnee aan de politie te geven, want die wist vast beter ermee om te gaan. Ayako moest echter niets van dat plan hebben en schudde daarom uitgebreid met haar hoofd. “We kunnen Tania vinden!” vertelde ze het meisje, koppig als ze was. Vervolgens liep ze het restaurant terug binnen, bleef in de deuropening staan en plaatste haar wijsvinger en duim tussen haar lippen. Daarna floot ze zo hard als ze kon op haar pokémon. “Goku, heb jij een goede neus?” vroeg ze aan de Treecko, die nonchalant zijn schouders ophaalde en verwachtingsvol naar Ayako keek. Hij wilde een uitleg. “Misschien kan één van de pokémon een geurspoor vinden en die volgen?” Yep. Shellos Holmes modus geactiveerd. Ayako wilde het nog lang niet opgeven. Dat er binnen twee pizza’s op hen stonden te wachten binnen nu en een half uur, dat was ze al lang en breed weer vergeten.

Het was duidelijk dat Ayako het niet eens was met Jeanne's plan. Ze moest wel toegeven, want tegen zo'n – waarschijnlijk goedbedoelde – koppigheid kon ze niet op. Ayako liep weer naar binnen en floot op haar Pokémon om te vragen of hij een goede neus had. Wacht, ze gingen toch niet...? “Maar de...” Verder dan dat kwam Jeanne niet, want Axelle kwam al op haar afgerend en ze had duidelijk zin in een speurtocht. Nog maar net op tijd kon Jeanne een zucht onderdrukken en ze keek Ayako weer aan. Hoe sneller ze die Tania zouden vinden, hoe beter. “Waar wil je eerst gaan zoeken?” vroeg ze.

Jeanne vroeg waar ze als eerste wilde zoeken en Ayako liet haar wenkbrauwen naar een bedachtzame frons vormen. “Jij had de portemonnee, toch?” stelde ze toen een wedervraag. Ze gebaarde naar haar pokémon. “Misschien kan één van hen een geurspoor oppikken en dan hoeven we die alleen maar te volgen!” Ze glimlachte trots, alsof haar idee het beste idee van Nederland Hoenn was. Toegegeven, zo slecht was het eigenlijk niet eens. Misschien was dit zelfs de snelste manier. Goku deed een stap richting Jeanne, alsof hij ermee wilde zeggen dat hij het wel wilde proberen. Ayako ging namelijk niet opgeven tot die portemonnee was teruggegeven, dus konden ze net zo goed hun best doen hiervoor. Des te sneller konden ze aan hun pizza beginnen.

Toen Ayako vroeg of Jeanne de portemonnee had, knikte ze en haalde ze het voorwerp tevoorschijn om dat nog extra te benadrukken. Ze stelde voor dat één van haar Pokémon kon proberen om het geurspoor op te pikken, maar Jeanne twijfelde eraan of ze wel Pokémon had die daar geschikt voor waren. “Kunnen ze dat dan?” vroeg ze, waarna ze merkte dat de Treecko van Ayako een stap dichterbij had gezet, alsof hij het wel wilde proberen. Axelle had dit meteen door en liep ook dichter naar haar trainer toe, waarbij ze met haar voorpoot naar de portemonnee wees. Zij wilde dus ook meehelpen. “Tja... Hoe meer zielen, hoe meer vreugd, nietwaar?” sprak Jeanne, hopend dat het hele zoekproces wat zou versnellen met twee Pokémon. Ze hield de portemonnee wat lager, zodat de Pokémon eraan konden ruiken. Axelle snoof er stevig aan, waarna ze in de lucht om zich heen snoof. Hopelijk vonden ze die Tania snel, want Jeanne kreeg met de minuut meer honger.

Jeanne haalde de portemonnee inderdaad tevoorschijn, maar scheen eraan te twijfelen of het überhaupt wel mogelijk was. Niet dat Ayako daar echt oor voor had; in haar hoofd zag ze het al volledig voor zich. “Geen idee, maar niet geschoten is altijd mis!” reageerde ze op het meisje haar woorden, waarop Goku en Axelle naar voren stapten om een poging te wagen. Jeanne vertelde dat meer zielen meer vreugd waren en daar stemde Ayako alleen maar mee in. “Precies ja!” Goku nam een flinke snuif van de geur die om de portemonnee hing en duwde zijn neus vervolgens de lucht in – zodat hij kon zoeken naar dezelfde geur. Hm, hier rook hij nik – ah! Hier wel, maar het was heel vaag. De Treecko tikte Axelle aan en wees de kant op waar de geur nog meer scheen te hangen. Misschien moesten ze dat spoor maar even volgen...