Typhlosion? [open]

De serieuze, bijna strenge blik van Jace liet haar schrikken en ze keek weg van haar vriend. Maar de dwingende vinger zorgde ervoor dat ze hem wel aan moest kijken en ze zuchtte zachtjes, luisterend naar wat hij te zeggen had. Ze beet op haar lip en sloeg haar ogen af, kon ze het maar geloven, dan zou haar leven misschien heel wat makkelijker zijn geworden. De omhelzing kwam als een zegen en ze sloeg haar armen stevig om haar vriend heen. "Ik hou ook van jou," zei ze zachtjes, terwijl ze zich in zijn nek drukte. "Ik hou zo ontzettend veel van jou," haar stem sloeg over en ze voelde hoe een nieuwe lading tranen over haar neus gleed. "Blijf alsjeblieft bij me, ik kan dit niet alleen aan," piepte ze daarna zachtjes.

Ze veegde haar tranen af aan haar toch al natte mouw en kwam overeind. Ze voelde een steek door haar borstkas heen gaan en hapte eventjes naar adem, voordat ze knikte naar haar vriend en zijn hand pakte. "Eten, lekker," zei ze zachtjes, terwijl ze hem een kusje op zijn wang gaf. Ze keek eventjes om zich heen, telde haar pokéballs en concludeerde dat ze alles bij zich had. Daarna keek ze naar Jace en glimlachte. "Kom, dan gaan we," zei ze zachtjes, terwijl ze samen in de richting van de stad wandelde. "Dank je, voor alles."