Typhlosion? [open]

Onderwerp: Typhlosion? [open] do feb 26, 2015 6:13 pm

Jace nam nog een teug van zijn sigaret en blies rustig uit. Hij keek in de blauwe ogen van de nieuwste aanwinst van zijn team. Een Quilava genaamd Dante. Hij glimlachte naar de pokémon die snuffelend tussen de rest van zijn team liep. Hij grindde naar zijn team dat er nu echt uit zag als een sterk winnend team. Nimmer meer zou hij zo verslagen worden als bij Grant z'n gym. Hij vond het nog steeds vreselijk, zijn eigen arrogantie had zijn team een nederlaag gegeven en zijn arm was gebroken in dat gevecht. Hij was nu vele malen sterker dan toen, maar vooral veel voorzichtiger. Er was zo veel gebeurd sinds toen. Hij had vaker gevochten met Team Rocket... Team Rocket pijn schoot door zijn met woede gevulde ogen en hij slikte vluchtig een pijnstiller in voor de brandwonden van die Houndoom. De pijn zou nooit weg gaan, maar de pijnstillers deden enorm goed werk, soms gingen er zelfs dagen voorbij zonder pijn. Wat het meest pijn deed was zijn hart. Iedere keer dat hij de pijn voelde wist hij dat Vivienne ook last had van de brandwonden. Hij zou ooit nog eens die roodharige hoop van Tauros-shit er van langs geven. Siren sprak plotseling telepathisch tegen hem: “Jace niet boos zijn... We zijn er voor je.” Hij knikte, maar kon alsnog de woede voelen. Hij keek naar zijn arm in het gips en zuchtte. Hij had wederom zijn arm gebroken doordat hij te dicht bij een pokémon was gekomen, al had hij over dit incident geen spijt. Hij was Vivienne te hulp geschoten bij een overval. Hij zuchtte en ging zitten op een steen. Het bos van Santalune City was vredig en kalm. Hij keerde de rest van zijn team terug met de uitzondering van Dante om aan hem te wennen en visa versa. Hij nam nog een teug en lachte naar de Quilava. Hij vond het wel een leuke pokémon en had er geen twijfels over dat hij zou uitgroeien tot een sterk teamlid, maar vreesde dat zijn team wel heel erg fire type gericht werd. Zijn twijfels werden al snel verzacht door het feit dat ook wat van zijn fire types duel types zijn. Hij aaide eventjes over de kleine pokémon z'n hoofdje terwijl hij zijn pokédex er bij haalde. Het scande piepend de pokémon en zei: “Quilava is a slim quadruped Pokémon. The top half of Quilava's body is blue, while the lower half is cream. Its ears are triangular with red insides, and it possesses a rounded nose and red eyes. It has five red spots on its body that can project flames: two in a somewhat exclamation-mark shape on its forehead and three lined up horizontally on its rear. The fire coming from its head and rear can be launched as a flame attack. It also uses gusts of superheated air as a battle technique. Quilava's fur is non-flammable, so it can withstand flame attacks. Quilava tends to be rare in the wild, but can sometimes be found living on grasslands.” Hij aaide de pokémon nogmaals en stond op. Hij begon verder te wandelen terwijl de Quilava tevreden achter hem aan liep. Zijn rechter arm in het gibs zat hem echt in de weg. Hij zuchtte eventjes voordat hij verward op keek... Was hij weer verdwaald?
Een dikke mistbank hing voor hem. Verbluft keek hij naar Dante en vroeg hem plagend: “Weet jij hier iets van?” Natuurlijk wist hij hier niets van. Jace haalde zijn schouders op en liep de mistbank in, want avontuur wacht op niemand. Hij hield Dante dicht bij hem in de buurt en strompelde verder. Er was verder weinig interessant te zien in de mist tot hij uitkwam op een kleine vlakte met een vervallen toren in het midden. Het gaf hem een naar gevoel alsof er hem iets te wachten stond. Een koude rilling vloog over zijn nek net toen het begon te regenen. Hij tilde Dante op en liep met een versnelde pas naar de toren. De toren was oud en gloomy... Jace keek in het rond naar de met mos bedekte vervallen muren. De toren leek steeds dieper te gaan, maar Jace besloot het hier maar bij te laten. Hij ging zitten op een losse steen en keek een beetje rusteloos naar de deuropening waar de regen duidelijk te zien was. Dante ging bij zijn voeten liggen en glimlachte. Jace inspecteerde de pokémon zorgvuldig terwijl deze weg begon te dommelen na een uurtje. Jace verveelde zich kapot en ging simpelweg door zijn pokédex bladeren. Quilavas waren groter dan hij eerst gedacht had. Dante had een stoere naam van een character uit een oud boek, maar zoals deze er nu zo bij lag was hij net een schattig schoothondje. Jace z'n beeld werd wazig terwijl hij ook langzamerhand in slaap viel. Dante kwam op zijn schoot liggen net voordat ook Jace weg dommelde. Hij werd ongeveer een uurtje later wakker met een enorme druk op zijn schoot. Kreunend keek neer naar een gigantische pokémon die op zijn schootlag te slapen. Jace stamelde half kreunend: “Niet... Alweer?” Hij haalde zijn pokédex er bij en scande de pokémon. Zodra het klaar was met scannen piepte het: “Typhlosion is a badger-like Pokémon with a bulky yet agile body. Typhlosion is classified as a quadruped, but it is capable of bipedal movement and is frequently depicted standing on its hind legs. When its mouth is open, it shows its thick tongue and sharp canines. It has a short snout and small eyes and ears. Typhlosion's face, underside, arms, and legs are a shade of cream, and its back is dark blue. On Typhlosion’s rear, there is a spiky, coarse fringe of fur. Across the back of its neck, there are several red spots that produce fire in battle. Typhlosion will make anything go up in flames when angered, and generates shimmering heat from its body when it is ready for battle. Though it is rare in the wild, some can be found living on grasslands.” Jace schudde zijn hoofd en haalde zijn schouders op toen hij een luide snurk hoorde. Misschien moest hij maar eens ophouden met in slaap vallen met pokémon op zijn schoot... Of pokémon eieren. Hij keek op zijn horloge en zuchtte. Tien uur al?

Onderwerp: Re: Typhlosion? [open] do feb 26, 2015 11:15 pm

i never thought this would be me♥

Oké, dit begon nu wel heel erg vervelend te worden. Elke dag was het weer hetzelfde liedje en moest ze achter de Eevee aanrennen. Echt, ze moest dat beest een halsband om gaan geven met een belletje ofzo, want anders raakte ze haar echt een keertje kwijt. De brunette racete door de straten heen, sprong over enkele obstakels heen en schoot door kleine en nauwe steegjes. Naast haar rende een grote Houndoom die vaker dan eens blafte om ervoor te zorgen dat mensen aan de kant zouden gaan. Ze zetten de Houndoom altijd in als ze de Eevee weer eens kwijt was geraakt, aangezien hij diegene was die haar geur het beste kon herkennen en kon vinden. En daarnaast, het bleef een Hellhound pokémon en kon dus gebruikt worden als speurhond, al wist ze dat hij er niet bepaald blij mee zou was. ”Waar is ze?” mompelde de brunette, terwijl ze even stil bleef staan en om zich heen keek, maar de Houndoom blafte al weer. Hij had het spoor weer gevonden en rende in de richting van een kleine markt die momenteel werd gehouden in Santalune City. Ze was hier met haar pokémon heen gekomen omdat ze bij de Chamber of Emptiness had afgesproken met d’r vriend, maar daarvoor moest ze wel haar Eevee zien te vangen natuurlijk. Ze keek goed om zich heen, maar de markt was haar veel te druk. Mensen en nog eens mensen die over de markt liepen, luidruchtig met elkaar spraken over van alles en nog wat. Echt, ze had er een hekel aan, ze kon totaal niet tegen die drukte. Gelukkig had ze een pokémon bij zich hoe nogal wat kon afdwingen, dus terwijl Kratos grommend aan haar zijde liep, kon ze makkelijk langs de mensen glippen. ”Kun je d’r vinden?” vroeg ze aan de Houndoom en de pokémon schudde zijn kop. De drukte had er waarschijnlijk voor gezorgd dat hij het spoor kwijt was geraakt. Bummer. Dit zou geen makkelijke zoektocht gaan worden, daar was ze nogal bang voor. En het had ook geen zin om de pokémon vanuit de lucht te gaan zoeken, aangezien ze de Eevee toch niet zou kunnen laten zien. Uit ervaring wist ze dat de pokémon graag onder dingen ging zitten en dan was ze vanuit de lucht praktisch onmogelijk te zien. De brunette zuchtte zachtjes en keek goed om zich heen. Het zou onmogelijk worden om de Eevee te vinden hier. Maar ze zou niet opgeven voor vandaag, ze had al genoeg moeite in die Eevee gestoken, dan kon ze nu niet gaan opgeven. De uren training, tussen enkele korte [zeer korte] slaappauzes in, moesten toch iets van vruchten afwerpen?
Dat moest haast wel want toen ze de markt, eindelijk, door was gekomen merkte ze een groep mensen op die stonden te juichen. Moeizaam wist ze zichzelf er tussendoor te wringen en zag daar hoe haar Eevee in een gevecht was met een Linoone. ”Wat is er aan de hand?” vroeg ze aan een meisje naast haar. ”De Linoone viel uit het niets die Eevee aan. Maar zo te zien heeft de Eevee de overhand momenteel, ik vraag me af waar zo’n sterke Eevee vandaan komt,” De brunette zuchtte zachtjes. ”Niet uit het wild, die Eevee is van mij,” zei ze daarna zachtjes. Het meisje keek haar even geschrokken aan. ”Nou, geef d’r dan een commando, anders wint die Linoone straks nog,” werd d’r opgedragen en nu pas zag ze hoe de tegenstander probeerde om de Eevee aan te vallen met een Slash aanval. ”Oh nee, jij gaat niet aanvallen,” mompelde de brunette zachtjes. ”Baton Pass!” riep ze opeens en vanuit haar riem verscheen zowel een rode als een witte flits, terwijl de pokémon werden gewisseld. De Eevee verdween in haar pokéball en de volledig random gekozen nieuwe pokémon bleek een Charizard te zijn. De menigte keek haar eventjes vreemd aan, maar juichte haar alsnog toe. ”Enya, Flamethrower,” zei ze tegen de Charizard. De staartvlam van de oranje hagedis vlamde sterker op en vanuit het achterste deel van haar keel verscheen een sterke Flamethrower aanval. Enkele mensen doken net op tijd weg dat ze niet verbrand werden en de brunette wreef onschuldig achter d’r hoofd. Oops, misschien toch wat beter uitkijken. De Linoone daar in tegen was niet snel genoeg geweest om aan te vallen en aan een stuk verschroeide vacht wist ze dat de aanval effectief was geweest. Jammer genoeg had het het beest ook kwaad gemaakt en hij kwam nu met een Double-Edge aanval op haar Charizard af. ”Enya, zet je schrap en gebruik Fire Fang om de aanval tegen te haan,” De Charizard zetten haar voeten steviger vast op de grond en zetten d’r vleugels uit om zich schrap te zetten. Op het moment dat de Double-Edge aanval raakte, schoof ze een kleine twee meter naar achter toe, maar ze bleef tenminste overeind staan. Snel schoot de kop van de Charizard naar onder toe en greep de Linoone bij zijn slanke lichaam. het beest, van ongeveer een halve meter lang, begon te spartelen om los te komen, maar de vlammen rond de kaken van de Charizard lieten het beest eerder piepen in pijn. Ze had geen idee in hoeverre de Eevee de Linoone al had verzwakt, maar zo te zien zou dit gevecht niet lang meer duren. De Linoone zag er immers al niet al te sterk uit, al waren zijn aanvallen wel in orde geweest. Toch vroeg ze zich af waarom het dier opeens haar Eevee had aangevallen. Misschien had ze weer eens wat gestolen van deze wilde pokémon. Nou ja, het zal ook wel, voor nu moest ze eerst dit gevecht zien te winnen, daarna kon ze de Eevee op d’r kop geven. ”Laat maar los, Enya,” sprak de brunette rustig en de Charizard liet de Linoone op de grond vallen. Deze begon te sissen en te blazen naar de Charizard, terwijl hij moeizaam nog een poging deed voor een Slash aanval. De Charizard stapte rustig opzij, waardoor de aanval mistte. De Linoone was zo te zien veel te verzwakt om nog te kunnen aanvallen en de Charizard maakte er gebruik van door hem met een Wing Attack weg te jagen. Toen de pokémon verdwenen was, liet ze de Charizard terugkeren en keek naar de mensen die hadden staan kijken. Ze glimlachte wat ongemakkelijk en wist gelukkig snel te ontkomen aan de mensen menigte. Oh Arceus, ze had dit echt niet gewilt. Waarom moest haar Eevee nou zo nodig dit uitlokken?

Toen ze een rustig plekje, net buiten Santalune City, had gevonden pakte ze de pokéball van de bruine pokémon en liet haar eruit. De Eevee begroeten haar met een vrolijke blik en probeerde direct op haar schoot te klimmen. Nu pas viel het haar op dat er een besje in d’r vacht verstopte zat en ze slaakte een zucht. ”Dus daarom viel die Linoone je aan,” mompelde ze zachtjes. ”Naida, je moet geen dingen stelen van andere pokémons, straks raak je serieus gewond,” zei ze tegen de pokémon, die ze daarna een aai over d’r kop heen gaf. Goed, nu moest ze maar eens gaan bedenken wat ze nu ging doen. Op een of andere manier moest ze haar Eevee bij zich houden en tegelijkertijd op tijd bij de Chamber zijn om Jace te ontmoeten daar. Voor nu bleef ze eventjes tegen de boom aanzitten en pakte een tweede pokéball van haar riem af. Sinds een van de vele incidenten van de afgelopen paar weken, had ze haar Shiny Gardevoir niet meer uit d’r pokéball gelaten. De laatste keer dat ze met Jace had afgesproken was het geëindigd in een ziekenhuis bezoek omdat ze getuigen waren geweest van een overval en in feite een gijzeling, háár gijzeling. De Gardevoir had haar in die situatie gered door een black hole te maken bij een van de gijzelaars, maar waar ze het meest over verbaast had gestaan was het feit dat ze tegen haar gesproken had. Dat was eigenlijk het punt geweest waarna ze de Gardevoir niet meer uit haar pokéball had gelaten. Eigenlijk zou ze ‘t er eens over moeten hebben met de pokémon, maar wist niet geheel zeker hoe dat zou gaan aflopen. Ze was immers de band met Isolde ook al kwijt geraakt en op de Weavile na, was de Gardevoir de pokémon geweest die ze het langst bij zich had. Ze slikte eventjes en klikte op het knopje van de pokéball, waardoor deze groter werd en in een witte flits stond de shiny Gardevoir voor haar. Toen ze zag dat haar trainster d’r eruit had gelaten keek ze wat verlegen weg. ”Waarom?” mompelde ze zachtjes, terwijl ze de Gardevoir aankeek. ”Waarom deed je dat niet eerder, Fiora? Was ik niet goed genoeg als trainer?” De Gardevoir keek haar geschrokken aan en schudde toen haar hoofd, maar ze weigerde nog steeds om te spreken. Wel begon de vinachtige hoorn in haar borst licht te gloeien, ze probeerde te communiceren doormiddel van gevoelens. De brunette slikte moeizaam en slaakte een zucht. ”Whatever,” mompelde ze, misschien wat botter dan de bedoeling was. ”Sorry,” hoorde ze toen opeens en haar blauwe ogen schoten open. De Gardevoir keek haar nog steeds niet aan, maar de vin gloeide licht blauw op. ”Het duurt lang voordat een Gardevoir de telepathische krachten goed onder controle heeft, aangezien alleen Ralts deze gave zou behoren te bezitten. Daarom worden we stil op het moment dat we evolueren in een Kirlia,” de stem was zacht en moederlijk, precies zoals ze van Fiora zou hebben verwacht. ”Maar toen jij en Jace werden aangevallen kon ik mezelf niet langer stil houden en moest ik hem waarschuwen om jullie beide te redden,” De brunette keek op en knikte daarna. Zo iets had ze al in gedachten gehad. ”Maar waarom werd je dan weer stil?” vroeg ze daarna, voorzichtig. ”Zoals ik al zei, een Gardevoir hoort niet te praten, daarom doen we het maar zeer zelden en alleen bij trainers die we volledig vertrouwen. Door met jou te communiceren gaf ik toe dat ik je met mijn leven vertrouw, dat was ook de reden waarom ik je te hulp schoot toen je gevangen was genomen,” Ze knikte bedachtzaam, maar stond daarna toch op. De Eevee keek haar even verbaast aan en hielt haar kop schuin toen haar trainer de shiny Gardevoir een knuffel gaf. ”Dank je Fiora, dat betekend zeer veel voor me,” mompelde het meisje zachtjes. De Gardevoir glimlachte eventjes en legde toen een arm om de schouders van het meisje heen. ”Geen dank,” sprak ze nog zachtjes. De brunette maakte zich los van de omhelsing en pakte haar pokéball. Ze liet de pokémon terugkeren en keek om zich heen. Ja hoor, het was weer zo ver. ”NAIDA!” riep de brunette kwaad, toen ze merkte dat de Eevee weer verdwenen was.

En ze waren weer terug bij af. De Houndoom naast d’r en zij rennend door het bos heen. Gelukkig had de Houndoom het spoor van de Eevee al snel gevonden en duurde het niet lang voordat ze weer rennend opzoek konden gaan naar de bruine pokémon. Probleem was nu alleen wel dat ze midden in een mistbank waren gerend, waardoor ze geen hand voor ogen zagen. De brunette gromde zachtjes, maar door dit open gebied wist de Houndoom het spoor beter te pakken te krijgen en vast te kunnen houden, dus nu zouden ze de Eevee sneller kunnen vinden, hopelijk. ”Kratos, denk je dat je de mist iets zou kunnen verminderen met een Flamethrower?” mompelde ze tegen de pokémon en deze bleef even stilstaan. Vuur vormde zich rond zijn kaken en al snel schoot er een sterke vuurstraal door de mist heen. Voor haar spatten de vuurstraal uiteen tegen … iets, dus misschien zou ze daar kunnen kijken voor haar Eevee. Net toen ze een stap in de richting van dat … ding, wilde gaan zetten begon het te regenen en niet zo’n klein beetje ook. Ze had door gehad dat het hier al eerder regent had, aangezien de grond onder hun zompig was geweest, wat het rennen vermoeilijkt had. ”Kom,”sprak ze tegen de Houndoom en al snel rende ze door de mist heen.
Voor haar doemde een toren op, was die de Chamber of Emptiness? Ze keek omhoog, maar de top was niet te zien door de mist en de regen. Geweldig, eerst maar eens schuilen. Ze was al eens eerder in de Chamber geweest, maar kon zich echt niet herinneren dat het een toren was geweest. Misschien omdat ze toen verdwaald was geweest en gewoon naar binnen was gelopen, zonder omhoog te kijken. Ze wandelde naar binnen toe, waarna haar Houndoom een blaf liet horen. Daar in de verte zag ze iets bekends. Haar Eevee stond daar, te snuffelen aan een pokémon die ze zo snel niet herkende. De jongeman die erbij was herkende ze echter wel. ”Naida!” commandeerde ze de pokémon streng en geschrokken kwam de Eevee naar haar toe terug gelopen. Daarna wandelde ze naar de blonde jongen toe en gaf ‘m een zachte tik op z’n borst. ”Slaapkop,” zei ze tegen ‘m, met een grijns op z’n gezicht. ”Arceus, ik laat je enkele dagen alleen en je hebt er een nieuw teamlid bij. Wie mag deze brombeer wezen?” vroeg ze, wijzend op de Typhlosion. Ze pakte haar pokédex erbij en scande de pokémon vlug. Typhlosion is a badger-like Pokémon with a bulky yet agile body. Typhlosion is classified as a quadruped, but it is capable of bipedal movement and is frequently depicted standing on its hind legs. When its mouth is open, it shows its thick tongue and sharp canines. It has a short snout and small eyes and ears. Typhlosion's face, underside, arms, and legs are a shade of cream, and its back is dark blue. On Typhlosion’s rear, there is a spiky, coarse fringe of fur. Across the back of its neck, there are several red spots that produce fire in battle. Typhlosion will make anything go up in flames when angered, and generates shimmering heat from its body when it is ready for battle. Though it is rare in the wild, some can be found living on grasslands. De brunette schudde haar hoofd. ”Hoe weet je toch altijd weer aan die vreemde pokémon te komen,” mompelde ze, meer tegen zichzelf dan tegen haar vriend.

tag: Jace Thorn <3 words: 2410 notes: xxx

Onderwerp: Re: Typhlosion? [open] do feb 26, 2015 11:41 pm

Jace keek naar buiten toen er een Eevee uit de mist tevoorschijn kwam gerend. Dante wist niet echt zeker wat hij moest doen en stond dus dreigend op (tot Jace z'n opluchting). Op twee poken leek Dante even groot als Jace. Maar zodra de Eevee de grote gedaante zag maakte deze een noodrem en botste onhandig tegen de grote Typhlosion z'n buik aan. Jace keek de Eevee vragend aan en lette nauwkeurig op Dante die langzaam voorover boog, over de kleine angstige Eevee heen. Jace wilde al ingrijpen, maar zijn zorgzaamheid was niet nodig. In een miniseconde ging Dante van grote dreigende gedaante naar een zachtaardig figuur. Hij aaide de Eevee rustig en keek haar met zijn grote blauwe ogen blij aan. Jace gaf zichzelf een facepalm... Zo groot en sterk, maar een groter hart. Hopelijk was hij niet zo rustig in gevechten.
Jace keek geschrokken op toen er een vlam uit de mist kwam met Vivienne er achter aan. Jace zwaaide blij terwijl hij zei: "Hey Viv." Hij blies kinderachtig zijn wangen op en antwoorde haar: "Ik ben geen slaapkop en dit is Dante ik heb hem overgekocht, maar hij is al geliefd deel van het team."

Onderwerp: Re: Typhlosion? [open] do feb 26, 2015 11:48 pm

Ze had de Eevee opgepakt en aaide d'r nu over d'r kopje heen, waarna ze liefelijk een kusje naar Jace blies. "Ja vast," zei ze vrolijk, toen hij zei dat die geen slaapkop was. Daarna zei hij dat de Typhlosion Dante heette en dat hij hem had overgekocht. Ze floot zachtjes, waarom had zij nooit geluk als het ging om pokémons overkopen. Nou ja, goed, ze had een pokémon overgevangen, dat was misschien nog wel erger. "Ik zie 't," zei ze. De pokémon torende boven haar uit, maar met alle joekels van pokémons in haar eigen team, keek ze er niet eens meer van op. "Hij ziet er tenminste lekker warm uit," zei ze op een vrolijke toon, terwijl ze langzaam haar hand uitstak om 'm te aaien. Ondertussen was Naida uit d'r armen geklommen en in d'r nek gaan zitten, waarbij de brunette eventjes moest zuchtten. "Nou ja, dit is dus Naida, de Eevee die we steeds tegen kwamen," legde ze daarna uit tegen Jace.

Onderwerp: Re: Typhlosion? [open] vr feb 27, 2015 12:00 am

Hij zag hoe Vivienne haar hand uit stak om Dante te aaien, maar Jace wilde net zeggen: "Ehm... Dat lijkt me geen goed..." Dante keek haar hand verward aan en gaf haar een langzame en awkward knuffel. Jace kon het niet laten om een korte "awww" te zeggen. Hij stond op en aaide de Eevee terwijl Vivienne in Dante z'n knuffel vast zat. Hij aaide Dante en zei: "Zo is het wel goed jij." Dante liet lachend los. Jace gaf hem een vriendschappig schouder stootje voordat hij hem terug keerde in zijn pokeball.

Onderwerp: Re: Typhlosion? [open] vr feb 27, 2015 12:04 am

Vivienne piepte zachtjes toen ze opeens een onhandige knuffel kreeg van de grotere pokémon en bleef verstijft staan. Oh. Hemel. Lief. Waarom moest haar dit nou weer overkomen? Ze huiverde eventjes en was lichtelijk opgelucht toen de Pokémon werd teruggekeerd. Iets wat haastig ademde ze in en uit, terwijl ze probeerde over de lichte schrik heen te komen. "Ik dacht dat ik na Ryuu wel iets was gewend, maar een knuffel krijgen van een Typhlosion is toch even wat anders," mompelde ze tegen zichzelf. Ze keek even naar de Eevee die van haar schouders was gesproken en nu bij Jace stond te bedelen om aandacht. "Ik snap die kleine af en toe niet. Ze rent de hele tijd weg, steelt berries van wilde pokémons, waardoor ze in gevechten beland, maar ondertussen wilt ze wel aandacht van alles en iedereen hebben," zuchtte Vivienne zachtjes. "En ik was van plan d'r te laten evolueren, maar ik weet niet of haar persoonlijkheid daardoor veranderd .." mompelde ze daarna zachtjes erachteraan.

Onderwerp: Re: Typhlosion? [open] vr feb 27, 2015 12:15 am

Jace grindde over de opmerking van de knuffel, maar veranderde zijn toon toen hij antwoord gaf: "Ja dat is inderdaad iets om voor uit te kijken, maar bij meeste evoluties verliezen ze niet hun complete persoonlijkheid ze worden alleen wat meer... Volwassen." Hij had ditzelfde probleem gehad met Nightshade die nu thuis bij pap en mam zat te trainen met de rest ter versterking.

Onderwerp: Re: Typhlosion? [open] vr feb 27, 2015 12:24 am

Vivienne zuchtte zachtjes en haalde haar schouders op. "Wie weet, misschien heb je gelijk," zei ze zachtjes. Van haar rug haalde ze de tas die ze bij zich droeg en rommelde er eventjes in, waarna ze een gladde, koel aanvoelende steen eruit haalde. De Eevee was maar wat nieuwsgierig naar wat haar baasje zou gaan doen en probeerde tegen haar benen omhoog te klimmen. "Kalm aan Naida," zei Vivienne, nu toch wel lichtelijk geïrriteerd, terwijl ze de bruine pokémon weer op de grond zetten. Ze keek Jace aan en daarna naar de Water Stone in haar handen. Misschien had hij wel gelijk en zou 't goed zijn voor het overmate speelse gedrag van de pokémon. Ze ging op d'r hurken zitten en hielt de steen hoog boven zich, zodat Naida er niet bij zou kunnen komen. De Eevee ging, met hevig kwispelende staart, voor haar trainster zitten, afwachtend wat voor spannends er nu weer ging gebeuren. Voorzichtig legde de brunette de Water Stone tegen de kop van de Eevee aan, die direct van vorm veranderde. Een bal van wit licht verscheen en even leek het alsof er puur water voor haar ontstond, die al snel de vorm aannam van een pokémon. Een water pokémon wel te verstaan, gezien de lange meerminachtige staart en vinnen rond haar kop. Toen de evolutie compleet was, keek de pokémon haar trainster nieuwsgierig aan en liet een vrolijke "Vaporeon~" horen. Vivienne kwam weer overeind en pakte haar pokédex erbij. Vaporeon is a composite creature sharing physical traits of aquatic and land animals. It is a quadruped with three small toes on each foot and dark blue paw pads on the hind feet. Vaporeon's body is light blue with dark blue ridge around its head and as a ridge down its back. This Pokémon has a split tailfin that has been mistaken for a mermaid's in the past. It has a white ruff around its neck, and three fins around its head made of cream-colored webbing. It is said that rain will come within a few hours if Vaporeon's fins begin to vibrate. Vaporeon is mostly found in urban settings and is rarely seen in the wild, but it can also be found near clean, fresh lakes. It has evolved to become better suited to an aquatic lifestyle. In addition to developing gills, it has a cell composition similar to water molecules. This structure allows Vaporeon to melt into water at will and keeps it camouflaged as it swims. Even keek ze vreemd op. Moleculestructuur die leek op water, waardoor het kon opgaan in het water? Oké dan, dat had ze niet bepaald ... verwacht. Ze keek even schaapachtig naar Jace, wat nu?

Onderwerp: Re: Typhlosion? [open] vr feb 27, 2015 12:32 am

Jace keek geïnteresseerd naar dit hele tafereel. Wat was pokemon evolutie toch een vreemd maar schoon iets. Zodra de Eevee veranderde in een Vaporeon en Vivienne deze scande was hij eveneens verbaasd naar de structuur van deze pokemon. Toen Vivienne schaapachtig naar hem keek liep hij zelfverzekerd naar de Vaporeon en hield haar een besje voor net voordat deze kon toehappen wierp hij ht besje naar buiten de regen in. Nu was het simpelweg afwachten naar wat er zou gebeuren.

Onderwerp: Re: Typhlosion? [open] vr feb 27, 2015 12:36 am

Verbaast keek Vivienne naar wat Jace van plan was en keek toe hoe hij een besje naar buiten gooide. Wilde 'ie nou echt gaan kijken of Naida in een plas water zou veranderen zodra ze buiten in de regen ging rennen? De Vaporeon keek even domweg naar de blonde jongen, maar zoefde toen uiteindelijk toch maar naar buiten toe. Ondanks dat ze een stuk groter was geworden, was ze nog net zo snel als een Eevee, dat was goed te zien. Eenmaal buiten had ze het besje al snel weer gevonden en rende terug naar binnen toe. Vivienne riep de pokémon bij zich en gaf d'r een aai. Direct viel 't haar op dat ze niet nat was. "Je neemt de regen op, dat is ook een manier om droog te blijven," mompelde ze tegen de pokémon, die haar vrolijk toesprak en het besje opat. Thanks Arceus dat ze wel een stuk rustiger was geworden.

--

Dan alsnog, de Eeveelution gif <3

Onderwerp: Re: Typhlosion? [open] vr feb 27, 2015 12:52 am

Gelukkig was het karacter van de Eevee niet al te drastisch veranderd dacht Jace bij zichzelf terwijl hij toekeek hoe de Vaporeon naar buiten stormde om het besje te pakken. Een zeer mooie pokemon, waarschijnlijk heel goed voor schoonheidswedstrijden ofzo. Jace had weinig verstand van wedstrijden. Hij had een keer mee gedaan en maakte best wat kans, maar er op storten was toch meer iets voor Viv. Hij keek glimlachend op en zei: "Ze is mooi."

Onderwerp: Re: Typhlosion? [open] vr feb 27, 2015 12:58 am

Vivienne glimlachte terwijl ze de Vaporeon een vrolijk aai over d'r kop heen gaf. De water pokémon brabbelde vrolijk, maar zocht daarna een rustig plekje op om zichzelf in te wikkelen en al snel in slaap te vallen. "Dank je," zei ze tegen haar vriend, zonder haar ogen van de pokémon af te halen. "Van alle Eeveelutions heb ik Vaporeon gekozen, niet alleen vanwege d'r uiterlijk, maar ook als counter type voor mijn team. De fire types begonnen nogal de overhand te krijgen en ik had niets dat een Water aanval kon leren, op de HM surf na voor Ryuu. Toch blijf het een vreemd idee om een Garchomp te zien zwemmen, dus daarom besloot ik Naida daarvoor te gebruiken," zei ze zachtjes, terwijl ze zich tegen Jace aan liet vallen en lekker tegen 'm aan leunde.

Onderwerp: Re: Typhlosion? [open] vr feb 27, 2015 1:13 am

Jace kende dat gevoel van type overweldiging maar al te goed. Gelukkig had hij Siren in zijn team om allen een beetje op een rijtje te zetten. Jace lachte om de gedachten van een blij zwemmende Ryuu met Viv op zijn rug rijdend. Jace kuste haar zodra ze tegen hem aan leunde en zei: "Ik hou van jou."

Onderwerp: Re: Typhlosion? [open] vr feb 27, 2015 1:20 am

Ze glimlachte toen ze een kus kreeg van d'r vriend en ging op d'r tenen staan om er een terug te geven. "Ik ook van jou," zei ze zachtjes, maar toen schoot haar iets te binnen. Ze geeuwde eventjes spontaan en zetten zich toen af tegen Jace. "Jace, dit was niet echt de reden waarom we hier hadden afgesproken, toch? I mean ..." zei ze, terwijl ze haar Holo Caster uit d'r zak haalde. Ze had een paar dagen geleden haar vriend ingelicht over het hele gebeuren met Naida en misschien was het beter als ze haar vriend ook zou inlichten over de nachtmerries waardoor ze geplaagd werd momenteel.

Onderwerp: Re: Typhlosion? [open] vr feb 27, 2015 11:21 am

Jace knikte serieus en keek naar de nu duttende Vaporeon. Ze lag er zo vredig bij. Hij keek Vivienne glimlachend aan en zei: "Het ziet er naar uit dat ze goed eet, jou werk mag ik aannemen?" Het was goed dat de pokemon nu een beter thuis had. Hij had via de holo caster de verhalen gehoord over haar vorige trainer.

Gesponsorde inhoud

» [open] switching moods [ganzenopdracht] [open]
» [open] A new team member [open]
» Open lucht muziek [Open]
» [open]the one with a Quilava[open]
» [open] the one that falls [open]