Boom clap

Hij zag hoe zijn Lucario knikte bij de woorden van het meisje, en grijnsde naar de pokémon. "Dit is Adelais," zei Tawnee vervolgens en hij keek naar de Eevee. Het wezentje begon meteen vrolijk te springen en piepte een keertje blij, hem aankijkend. "Ook aangenaam dan, Adelais," zei de jongen en glimlachte naar het bruine wezentje. Zelf had hij geen Eevee in zijn team, gewoonweg omdat het niet bepaald bij hem paste. Al moest hij toegeven dat hij de wezentjes wel schattig en ook wel interessant vond, met al zijn verschillende evoluties. Hij hoorde dat de deur van het pokémon center openging en er een paar mensen naar buiten toe kwamen. "Laten we gaan, anders is het strand straks al overbevolkt," zei hij met een kleine grijns en keek naar Tawnee. Hij had nog altijd haar hand niet losgelaten, want dat was simpelweg veel te fijn.

Hij grinnikte toen ze hem zachtjes meetrok in de richting van het strand. Met haar hand nog altijd in die van hem gingen ze dus ook in de richting van het strand, dat niet al te ver weg lag gelukkig. Al snel voelde hij dat de straat onder zijn voeten veranderde in zand, en hij hoorde het krabbelen van de golven op dit redelijk vroege tijdstip. Zijn blik gleed even af naar Tawnee, wiens hand hij nog altijd vast had. Een kleine glimlach was op zijn gezicht te zien en hij voelde het koele ochtendbriesje door zijn rode haren heen strijken. Midden op het strand stopte hij en draaide zich naar de blondine toe. "Het is hier mooi, nietwaar?" zei hij en liet zijn ogen afdwalen naar de zee. Iets waar hij altijd al een fascinatie voor gehad had. Best raar dat hij maar een water type in zijn team had dan, maar dat kon natuurlijk nog veranderen in de toekomst. Vervolgens richtte hij zijn groene ogen weer op Tawnee. Met zijn andere hand pakte hij haar vrije hand vast, waarna hij zijn hoofd wat naar beneden boog en haar zoende.

Zijn zoen werd beantwoord door haar lippen die zich op haar beurt tegen die van hem aan drukten. Na enkele tellen trok de blondine zich wat terug en raakten hun hoofden elkaar. Nog altijd waren zijn vingers in die van haar gevlochten, en een zachte glimlach speelde rond zijn lippen. "Je kunt dit erg goed," fluisterde het meisje toen op een zachte toon, waarna hij haar lippen weer op die van hem voelde. Net zoals ze eerder had gedaan trok hij zich na een korte periode weer terug. "Owh?" zei hij quasi-verbaasd, maar met een kleine grijns rond zijn lippen. Hij kon het niet laten om haar nog een klein, plagerig kusje op haar lippen te geven en rechtte zijn rug hierna weer. "Zullen we onze pokémon maar eens wat frisse lucht geven?" zei hij toen en liet een van haar handen los, om zo bij zijn riem te kunnen waar de pokéballs aan geklemd waren. Ondertussen keek Sirius lichtjes verbaasd naar de Eevee. Waarom dartelde dat wezentje altijd zo vrolijk rond? Zag het dan niet in dat de wereld helemaal niet zo prachtig was? Dat er ook duistere dingen aan de wereld zaten? In elk geval, dat was dan de gedachtegang van Sirius.

De roodharige grinnikte eventjes kort naar het meisje toen deze een shiny Charmander te voorschijn haalde. Het zag er wel schattig uit toen deze zich aan het been van de blondine vastklemde. Vervolgens verschenen er ook nog een Beldum en een Krokorok. Die eerste deed niet veel interessants, maar die tweede leek het helemaal niet leuk te vinden dat hij nog altijd een van Tawnee's handen vast had. Nu was hij het wel gewend dat pokémon hem niet al te veel mochten, dat had hij immers al een paar keer mogen beleven. "Rustig maar jongen," zei de blondine vervolgens sussend. "Hij doet me niks," vervolgde ze. De Krokorok leek er echter niet bepaald naar te luisteren. Nu was het zijn beurt om naast zijn Lucario zijn andere pokémon voor te stellen. Als eerste pakte hij drie pokéballs in zijn hand en wierp ze met een sierlijk gebaar omhoog. Vlak na elkaar klapten deze open en verschenen er dus ook drie pokémon bij hen. De eerste was zijn Dewott, Cascada. Zoals gewoonlijk maakte deze er weer een hele show van toen ze uit haar pokéball kwam, want ze maakte een sierlijke salto in de lucht en kwam toen weer op twee benen op het strand te staan. Als tweede verscheen er een Pidgeotto, die in de lucht zijn vleugels openvouwde en een korte kreet liet horen. Gambler, de Pidgeotto, keek naar beneden waar hij zijn trainer en een onbekend meisje zag staan. De Pidgeotto klapte nog een paar keer met zijn vleugels, waarna het zich op de grond liet zakken en naast de Dewott op het strand te staan kwam. Als derde verscheen er een prachtige Rapidash op het strand. Ze had haar hoofdje eerst gebogen, maar hief deze toen sierlijk en wierp een nieuwsgierige blik op de andere aanwezigen. Hij had de drie lege capsules opgevangen met zijn vrije hand en klikte ze vervolgens weer vast, waarna hij de vijfde pokéball tevoorschijn haalde. Hij hield deze in zijn hand vast en drukte het knopje in. De kleinste pokémon van zijn team verscheen, een Aron. Het wezentje keek meteen naar de roodharige trainer, en August zag het alweer gebeuren. Voordat hij het wist voelde hij hoe de Aron met een dreun in ramde in zijn buik, waardoor hij een beetje dubbelklapte. De Aron kwam weer op de grond terecht en keek nu met kraaloogjes in de richting van het meisje. "Als je het maar laat, Vidar!" waarschuwde hij de Aron, nog altijd zijn vrije hand op zijn pijnlijke buik houdend.

Het leek erop dat de blondine het leuk vond dat hij een Aron had, maar hij twijfelde of ze er nog zo over dacht toen de steel type hem een volle stoot in de buik gaf. "August! Gaat het," zei het meisje toen zachtjes nadat de Aron hem had geraakt. Nog altijd had hij de hand van Tawnee vast. "Anders moet je even gaan zitten..." zei het meisje toen. De jongen rechtte zijn rug weer even en keek naar de Aron. "Het gaat wel weer.. Het is een beetje een gewoonte geworden dat hij dit doet," zei hij, doelend op de kopstoot in zijn buik. Hopelijk zou hij daarmee stoppen als hij in zijn andere stages zat, anders kon hij alvast een harnas gaan aanschaffen. "Je hebt ook een interessant team," zei hij toen, kijkend naar haar viertal. Hij zag dat voornamelijk Cascada meteen reageerde op het 'gepraat' van de kleine Eevee. Ondanks haar zelfverzekerdheid had de Dewott toch het meeste weg van het echte moederfiguur van zijn team. Kwam misschien omdat ze zijn starter was. Epona keek nog altijd lichtjes nieuwsgierig naar het meisje, terwijl zijn Aron ondertussen in de richting van de Krokorok keek, met schitterende kraaloogjes.

"Als je teveel pijn hebt gaan we anders terug naar het Pokémon center," zei het meisje vervolgens na kort geknikt te hebben. "Het gaat wel weer," zei hij met een kleine glimlach. Het deed nog wel pijn, maar uit ervaring wist hij dat het over een tijdje wel weer weg zou trekken. "Bedankt, jij ook," zei het meisje en hij hoorde de Krokorok grommen. Hmm, blijkbaar mocht de pokémon hem niet echt. In zijn ooghoek zag hij hoe Epona lichtjes geïnteresseerd naar de Krokorok keek, hij zag er dan ook wel erg sterk uit. Nog altijd had hij de hand van Tawnee in die van hem. Ondertussen vond de Dewott het nog steeds heel leuk om te 'kletsen' met de schattige Eevee. "Is je Krokorok altijd zo vijandig?" vroeg hij vervolgens met een schuine blik op de Krokorok.

"Nee, hij is enkel wat dominant over mij," zei het meisje vervolgens. Nu kalmeerde deze wel wat. "Het is oké, Law," suste ze de Krokorok vervolgens, die iets rustiger was nu er weer wat afstand tussen het tweetal gekomen was. Hij herkende het gedrag wel, af en toe kon Epona ook zo reageren. De Rapidash duwde voorzichtig met haar warme neusje tegen de buik van August aan, waardoor deze even grinnikte en zijn vrije hand op haar warme nek legde. Op zijn Dewott na hadden de anderen nog niet echt veel contact gezocht met de pokémon van Tawnee. Behalve dan dat Epona haar blik nog altijd schuin op de Krokorok gericht had, en dat zijn Pidgeotto met een gekanteld kopje naar haar shiny Charmander keek. "Ik heb nogal wat concurrentie merk ik," zei hij met een klein grijnsje en keek naar Tawnee.

Ergens verbaasde de reactie van de Krokorok hem niet bepaald. De Krokorok stapte naar voren en trok hun handen uit elkaar en zorgde er als klap op de vuurpijl ook nog eens voor dat August wat naar achteren werd gedrongen. Echt ver weg kwam hij niet, gezien Epona's lichaam er ook nog was. Hierna draaide de grote krokodil zich naar Tawnee toe, en August kon het niet laten om eventjes te glimlachen. Well, het was duidelijk dat haar pokémon dol op haar waren.. Net zoals hij. "Law, ik ben serieus, ik hou van August," zei het meisje en hij zag hoe de Krokorok wat verstarde, hij besloot zich er even buiten te houden. "Hij is mijn vriendje," zei de blondine vervolgens. Toen Epona dit hoorde hief ze vrijwel direct haar kopje op, haar trainer lichtelijk verbaasd aankijkend. Natuurlijk had ze net wel gezien hoe het tweetal elkaars handen vast had, maar de Rapidash had er niet echt iets achter gezocht. August was immers van haar, al heel lang. Toch was haar reactie anders dan die van de Krokorok, want ze liet haar blik afglijden naar de blondine, liet haar blik hier even op rustten en keek vervolgens weer terug naar August. Alsof ze wilde vragen of het echt zo was. De roodharige knikte een keertje, waarna Epona zacht een keertje brieste en naar het meisje en haar Krokorok terugkeek.