Evolution is the key to success.

De moed was er nog niet om de Gym nu al uit te dagen. Van Lilium wist ze zich nog te herinneren dat deze Gymleader van bug types hield. Nou, ze had nu twee pokemon in haar bezet die dat soort types wel aankonden en zeker aanvallen hadden die het mogelijk maakten om de insecten de grond in te boren. Maar Hannibal en Reese hadden nog niet zoveel ervaring als Apollo, haar Treecko, die ze voor dit gevecht liever niet wilde inzetten. Hij zou het misschien niet lang kunnen redden tegen de insectaanvallen die zijn zwakte waren. Jammer. Dus wilde ze haar Treecko ook graag extra aandacht geven deze tijd, zodat hij zich niet aan de kant geschoven voelde. Toch moest ze haar andere twee pokemon voorbereiden op een Trainer die misschien veel drie keer zoveel ervaring meer had als zij.
Verderop zag ze een meisje plots op haar afkomen, die binnen een mum van tijd voor haar neus stond. “Onze blikken kruisen,” Werd er tegen haar gesproken met een grijns. Abigail voelde haar maag wat nerveus borrelen. De vorige Trainer die ze ontmoet had.. Alleen al door het denken aan hem begon haar wang te branden, de afdruk was nog steeds een beetje zichtbaar. Wacht.. ze mocht niet stoppen met haar doel door een miezerig mannetje dat zoveel over zichzelf dacht. “Dus dat betekent dat ik je mag uitdagen voor een gevecht, is het niet?” Haar wenkbrauwen kwamen wat omhoog, maar dit meisje leek uit een totaal ander hout gesneden te zijn. En.. een gevecht zou wel weer wat anders zijn dan urenlang trainen tegen wilde pokemon. "Lijkt me een goed idee." Glimlachte Abigail vervolgens. "De regels?"
Ergens vond ze het wel wat hebben. Geen voorstelling, geen namen, gewoon meteen een gevecht. Actie.

Het zou gewoon een extra uitdaging worden, meer niet. Geen vernedering, maar ook geen zwak gedoe. Een perfecte oefening om haar zenuwen tijdens een echt gevecht onder controle te houden. Dit keer hoefde ze zelf niet in actie te komen, alleen haar hersenen moesten elk stukje tactiek dat ze de afgelopen maanden had opgenomen weer in actie kunnen brengen, in flitsen van seconden.
“Eén tegen één, eerste die is uitgeschakeld verliest. Geen wissels, geen items,” Dat klonk duidelijk, heel erg duidelijk. Abigail was sowieso geen fan van het gebruik van items, het was alleen maar lastig en verlengde een gevecht niet eens op het uithoudingsvermogen van een pokemon. “Ben je het ermee eens?” Misschien overmoedig -maar zelf noemde ze het zelfverzekerd- knikte ze en maakte het veld groter door passen naar achteren te verzetten. Toen de andere trainer een pokeball tevoorschijn haalde, pakte ze instinctief die van Apollo beet. Zonder erbij na te denken had ze haar keuze gemaakt. Ze wilde hem inzetten. Imaginair kruiste ze haar vingers, hopende op geen vuur of vogel pokemon en gooide toen haar keuze op, waarbij ze zijn lege pokeball snel opving.
Aan de andere kant van het veld verscheen de andere pokemon en Abigail's hart zonk haar bijna geheel in haar schoenen. Ondertussen kende ze de Kalos starters wel en dit was degene die ze herkende als een Fennekin, de vuur soort van het trio. Apollo leek met zijn Trainer verbaasd te zijn, maar Abigail verzette haar voeten zo dat ze een vastberaden houding aannam. Dit soort gevechten konden alsnog gewonnen worden. Het was slechts een nadeel.
En hierbij nam ze gelijk de eerste zet op zich. "Quick Attack!" De Treecko zette zich met een grote kracht af van de grond en stoof op de Fennekin af, zijn grootse snelheid maakte hem bijna onzichtbaar tegenover zijn omgeving en Apollo verzette zijn lichaam zo dat hij met zijn zij tegen de Fennekin aan zou komen.

Apollo had redelijk veel snelheid opgebouwd, maar plots omhulde de Fennekin zich met een 'schild' van vuur. De Treecko leek er zelf ook van de schrikken, maar hij was te veel genaderd om nu nog te stoppen, dus crashte hij volledig met de laag van vuur. Hopelijk had hij alsnog wat contact gemaakt met de Fennekin. Redelijk geraakt rolde Apollo weg bij de Fennekin en schudde zijn kop. Dat had waarschijnlijk pijn gedaan. Abigail begon snel na te denken. Dus deze pokemon kon alle directe aanvallen afweren met een schild van vuur? Dan had ze niet veel opties over. "Leer!" Apollo zakte terug op vier poten en krabbelde terug naar een veiligere afstand en wierp een felle dreigende blik op zijn tegenstander, om angst in te boezemen. Dan zou de oplettendheid worden verminderd en misschien konden ze dan doordringen tot de pokemon en niet dat al hun aanvallen zouden worden afgekaatst door een flame charge.

De Treecko bleef op zijn vier poten staan, zodat hij sneller kon beweging voor het geval er een aanval kwam. Eerst leek het alsof de trainer er slechts voor koos om de aanval van haar pokemon te verhogen, maar plots werd er een vuur aanval gebruikt en Abigail merkte dat Apollo voor een moment verstijfde. De ember aanval was ook tegen hem gebruikt in dat helse gevecht tegen de Charmeleon. De vuur bollen kwam met een angstaanjagende snelheid dichterbij. "Quick Attack!" Koos Abigail. Apollo zette zich voor een tweede keer met een grote snelheid af van de grond en probeerde zo goed mogelijk door de regen van vuur te manoevreren. Toch stapte hij een keer net op een brandende bol en Abigail zag de pijn in zijn ogen. Zijn rug werd een keer geschroeid, maar hij kwam dichter bij zijn doel. "Spring op en gebruik Pound!" Beval ze hem. Met dezelfde snelheid maakte hij een grote sprong, uit de regen van vuur en hopelijk zou de Fennekin een te trage reactie hebben om nu nog een flame charge te gebruiken. Als een pijl schoot hij naar beneden, zijn staart klaar voor een flinke uithaal.

Zijn staart maakte contact met de Fennekin en een vlam van trots schitterde in Apollo's ogen. Hij kon vuur types wel verslaan, wacht maar af! De Fennekin rolde op haar buik, maar krabbelde weer overeind. Goed, dit gevecht was nog maar net op gang gekomen. Apollo gleed even over de grond en waaide het opgekomen stof weg met zijn handen. Zijn tegenstander had echter al de volgende aanval in gezet en Apollo kneep zijn ogen dicht. Door de kinetische kracht werd hij achterover geblazen. "Weg daar!" Riep Abigail, goed wetende dat Psybeam zo nu en dan de gave had om de tegenstander warrig te maken. Apollo snelde weg, maar het patroon van zijn weg wees op het ergste. Confusion. Abigail beet op haar lip. Het kon lang duren of misschien was het zo weer weg. In ieder geval moest ze Apollo weg zien te krijgen bij de Fennekin, totdat hij weer in staat was helder te denken. Afstandsaanvallen had hij niet echt, dus kon hij misschien verder gaan met het verlagen van de defensie. "Leer!" Maar de blik werd niet op de Fennekin geworpen, maar op de trainer van de Fennekin. Apollo deed het echter alsof hij er honderd procent van was verzekerd dat de Fennekin daar stond en wierp de dreigende blik op het meisje. Uh..

Nu werd natuurlijk de kans ingezien om aan te vallen. Potver! Apollo's leer werd onderbroken door een beweging in zijn vizier en de Treecko verstijfde. De aanval van de Fennekin werd natuurlijk versterkt. Toch was de verdediging misschien nog steeds wat verzwakt, maar wilde Abigail de kans wel aangaan om-- Door al haar twijfels werd Apollo geraakt, want de Treecko had natuurlijk gewacht op een bevel van zijn Trainer. Vol werd hij onderuit gehaald en na een paar keer over zijn zij gerold te hebben kwam hij tot stilstand. Abigail merkte dat haar pokemon moeite had met opstaan, maar aan zijn heldere blik te zien was de confusion weg. De klap had waarschijnlijk iets verricht. "Quick Attack!" Apollo zette zich af, zijn snelheid was een fractie verminderd. "Er overheen!" Apollo had dit niet verwacht maar met zijn snelheid hoefde hij zich slechts af te zetten. Met een grote sprong waagde hij het over de Fennekin te springen. "Pound!" Met een nog redelijk soepele draai draaide hij zich mid-air om en probeerde nogmaals zo uit te halen met zijn staart.

Nogmaals voelde hij het contact met zijn staart en wist hij de Fennekin weer op de grond te krijgen. Maar zijn tegenstander richtte haar kop weer naar hem en met een verrassing werd een regen van ember in zijn gezicht gejaagd. Eerst probeerde hij zijn voeting nog te behouden, maar een groot deel van de ember wist dit keer wel zijn doelwit te raken. Uitgeput rolde hij over de grond, met zijn kaak hard op de grond komende. Vermoeide geluidjes verlieten zijn mond toen hij rillend overeind kwam. Hij moest en zou doorvechten, tot het bittere einde..
Apollo verzette een stap, maar voelde een pijn in zijn poot. Abigail verstijfde op haar plek, bang voor het einde van zijn gevecht. Hij hoefde zichzelf niet zo uit te sloven, ze wist wel dat hij sterk was. Bijna had ze naar zijn pokeball gegrepen toen de Treecko zijn ogen sloot en stil bleef staan. Een plotseling wit licht omhulde de groene pokemon en Abigail's ogen werden groot. Wat.. wat ..? Apollo veranderde van vorm, groeide weliswaar en het licht barstte uit een. Er stond vervolgens geen Treecko meer maar een.. een Grovyle. Haar mond viel bijna open toen ze haar eerste pokemon door zo gegroeid zag. Nieuwe energie was opgeborreld bij de pokemon. Nou, daar ging ze dankbaar gebruik van maken. "Pursuit!" Riep ze met hernieuwde trots uit en zag haar Grovyle, nog altijd geschaad door het gevecht, met een snelheid op de Fennekin afkomen. Nog steeds kon ze niet geloven wat er zojuist was gebeurd.