Sound of madness |&Marcus

Wanneer dat Marcus begon over het ei dat hij bij zich droeg wierp hij even een blik op het ding. Het was inderdaad zwaar, en als je het hem vroeg ook zeer onhandig om overal heen te sleuren. ‘Dat zou wel handig zijn ja.’ beaamde hij. Voor hetzelfde geld speelde hij het ei anders weer kwijt en kon hij weer achter kleine jongetjes lopen. ‘Kan ik het eventueel hier even achterlaten?’ Floyd liet alvast het ei weer wat van zijn schouder afhangen, het gewicht verdween daardoor al iets, en het was veel dragelijker dan eerst. Het stond vast. Hij moest en zou het ei ergens achterlaten, het meesleuren was veel te vermoeiend en daar had hij echt geen zin meer in.
Bezatten? Oké, change of plans. Daar ging vermoedelijk zijn koffie, maar ook tegen alcohol ging hij geen nee zeggen. Hij was niet degene die vaak dronk, maar zo’n zaken konden ook veranderen. Floyd was maar al te blij dat ze niet in de base zelf wat gingen drinken, bij alle andere die beneden wat zaten te drinken. ‘Ik weet daar de ideale plek voor, en het is ook niet ver van hier.’ verzekerde hij Marcus dan, terwijl hij zich al naar de deur begaf. Floyd wachten natuurlijk wel op de man. Het was nog steeds zijn bureau, en hij had nog steeds een hogere status dan hem.