Old tower

“Ik weet wel iemand die ons kan helpen,” zei de jongen toen met een glimlach en nieuwsgierig wachtte het zwartharige meisje af, zeker toen hij een pokéball die aan zijn riem zat los klikte. “Niet aaien, hij wil nog wel ‘ns bijten,” waarschuwde de jongen haar, waarop ze knikte en vervolgens toezag hoe er een Houndour voor haar neus verscheen. Die pokémon kende ze wel, en dus was ze wijs genoeg om gewoon te doen waarvoor zijn trainer haar had gewaarschuwd. De Houndour drukte zijn neus tegen de grond aan en racete toen weg, in de richting van de trap. “Hem maar volgen?” vroeg Aiden en Dominique toverde een grijns op haar gezicht. "Follow the leader!" zei ze en ging vervolgens achter de Houndour aan, benieuwd wat hij zou gaan vinden.

Dominique had haar blik strak op de Houndour gericht toen ze de achtervolging in had gezet. De pokémon hield echter halt bij een deur, en begon toen wild tegen deze te grommen, piepen, en uiteindelijk probeerde hij er zelfs onderdoor te graven. “Het is toch best raar, zo’n toren,” merkte Aiden vervolgens op. "Ja, inderdaad," stemde het meisje in en ze keek even naar de jongen. Stiekem was ze wel benieuwd wat er achter deze deur te vinden zou zijn. Voorzichtig stapte ze langs de Houndour langs en rommelde wat aan het slot, deze deur was gesloten. Vervolgens begon ze eraan te trekken, maar echt de allersterkste was ze niet, al kon je haar niet zwak noemen. "Hij's dicht," zei ze toen. Er moest toch een manier zijn om deze deur open te krijgen?

De Houndour bleef ondertussen nog fel bezig met de deur, maar echt op een andere oplossing kon zelfs Dominique niet komen. “Arya!” Het zwartharige meisje keek op en al snel kwam de Mawile op hen afrennen. “Iron Head,” commandeerde Aiden zijn pokémon en Dominique keek toe hoe deze op de deur afsprong. Het hout maakte een krakend geluid en ze dreunde dwars door de deur heen. Het meisje stond op het punt om een vreugdedansje te doen, totdat ze zag dat de Mawile nu vastzat. Alleen haar grote bek stak nog boven de deur uit. “Oh, Muk,” hoorde ze Aiden zeggen en voorzichtig kwam ze dichterbij de Mawile. Ze zouden haar aan d'r bek naar achteren moeten trekken. "Kan je dat veilig vastpakken?" zei ze met een knikje naar de bek van de Mawile. Ze wilde namelijk niet d'r hele arm in één keer verliezen.

De jongen was voor een kort moment stil, maar schudde vervolgens zijn hoofd. Er was na die stille hint geen haar op haar hoofd die er nog aan dacht om die Mawile zo aan te raken. “Geen goed idee,” bevestigde Aiden haar toen, en ze knikte een keertje. Maar hoe zouden ze haar dan los moeten krijgen? “Maar, ik heb wel een betere,” ging de jongen toen door. Ze zag dat hij zijn hand ergens naartoe bracht, maar kon niet zien wat precies. “Arya, kom maar los meissie,” zei de jongen toen. Verbaasd keek het meisje toe hoe de pokémon begon te gloeien en deed automatisch een kleine pas naar achteren. “Nu is het handig een paar passen naar achteren te doen,” vertelde de jongen haar toen. Meteen stapte het meisje dan dus ook naar achteren, niet goed wetend wat er nou zou gaan gebeuren. Voordat ze het wist stond ze schuin achter Aiden, zodat ze achter hem kon duiken als er iets zou gebeuren. Nee, echt een enorme held was ze niet bepaald. Het duurde ook niet lang, of de deur werd met een enorme kracht uit zijn scharnieren geblazen. Nu pas kon ze zien dat het uiterlijk van de Mawile veranderd was. Mega Evolution. "Wauw," zei ze toen onder de indruk en wierp een korte blik op Aiden, en vervolgens weer op zijn Mawile. "Ik denk niet dat men blij zal zijn als ze achter deze gesloopte deur komen," zei ze met een kleine grijns en keek toen weer naar de getransformeerde Mawile. Wat een wezen was dat zeg.