Let's burn some sprouts, shall we?

En daar stond hij dan weer. Voor de tweede keer oog in oog met de gymleider waar Aiden zich eerder deze maand zo aan had geïrriteerd, de oudere man die de gym in Coumarine City leidde. Aiden was hier al een keer geweest en had destijds een plan gehad om de gym te verslaan. Ronan was begonnen en Garrett had gevolgd. Simpelweg om te laten zien dat hij alles aankon met elke Pokémon die hij had, zou hij de twee Pokémon vandaag achterwege laten, tenzij niet anders mogelijk was. Voor vandaag stonden dus drie andere Pokémon op de planning, aangezien Elise nog totaal niet bruikbaar was voor een gymgevecht.
De eerste Pokémon die gebruikt zou worden was Amore, wie haar kracht mocht meten aan de Jumpluff waar Ronan eerder van gewonnen had. Al was elektriciteit niet denderend effectief tegen een Jumpluff, was gras dat ook niet tegen Amore, dus zou dit een gevecht worden gebaseerd op kracht, tactiek en ervaring. En oh, hij zou winnen.

‘Jumpluff, laat je zien!’ riep de gymleider uit en Aiden keek toe hoe het blauwe, pluizige ding haar Pokéball verliet. Aiden sloeg zijn armen over elkaar en knikte een keer simpel richting het veld, waardoor de Pikachu van zijn schouder sprong. Krachtige schokken elektriciteit rolden over de wangen van de Pikachu, wiens blik gevuld was met een passie die Aiden onderhand maar al te goed kende. De kleine Pikachu was een echte vechtster, ondanks het feit dat haar uiterlijk niet zo zou doen denken.
“Laten wij maar beginnen. Amore, Quick Attack!” riep Aiden uit. Het begin van een gevecht was altijd hetzelfde. De tegenstander verwachtte dat je zou beginnen, dus de eerste aanval was meer een soort… Begin. Het werd vrijwel altijd ontweken en zou ook nooit de sterkste aanval van een Pokémon weergeven. Zo ging dit dus ook op voor Aiden. Quick Attack was een aanval die Pikachu al vrij snel leerde, dus het was geen geheim dat Amore de beschikking had over deze aanval.
‘Fairy Wind, Jumpluff!’ werd er geroepen. De Jumpluff creëerde een aanval die Aiden maar al te bekend was en raakte de Pikachu, al wist deze zich staande te houden op haar handjes en voeten, haar blik licht afwendend en haar tanden ontblotend in zacht gegrom, duidelijk de aanval wel voelend. Aiden wist dat hij de Jumpluff niet mocht onderschatten, vooral aangezien deze Pokémon de standaard poederaanvallen had die effecten konden creëren zoals slaap, wat de ergste van allen was. Een slapende Pokémon was niet bepaald handig in een gevecht. Het was dus enorm belangrijk om de Pokémon niet de kans te geven zo’n aanval te gebruiken.
“Amore, Electro Ball!” riep Aiden uit op het moment dat de Fairy Wind verdween. Nog ongedeerd creërde de Pikachu een bal van elektriciteit, welke ze met haar staart richting de Jumpluff schoot. Al deed deze een wanhopige poging tot ontwijken, werd de blauwe Pokémon hard door de lucht geslingerd. Helaas voor Aiden wist de Pokémon zich na een tijdje te herpakken en niet op de grond te landen, al scheen de aanval wel heel wat meer schade te hebben gedaan dan de Fairy Wind deed. Een geamuseerde grijns sierde het gelaat van de roodharige jongen, terwijl hij zijn groene ogen richtte op de vent voor ‘m, maar al snel weer terug op het gevecht. Voor nu was het nog niet de tijd om de oude vent te pesten.
‘Het is tijd voor je Tackle!’ riep de gymleider uit en Aiden keek naar de Jumpluff, om één wenkbrauw op te heffen. Maar natuurlijk, een Tackle was niet zo heel erg… Amore kon wel wat hebben. “Amore, Nuzzle,” sprak hij daarom, vlak voor de Tackle raken zou. De Pikachu draaide zich richting de naderende Jumpluff en de twee Pokémon klapten tegen elkaar aan, waardoor elektrische schokken over beide Pokémon schoten en de Pikachu enkele meters naar achteren schoof, om met een valse grijns naar de Jumpluff te kijken.
‘Paralyze…? Slim, spruit,’ klonk er van de andere kant en Aiden keek op. Licht geïrriteerd vernauwde hij zijn blik, maar woorden verlieten zijn mond niet. Kalm keek hij in plaats daarvan weer terug naar het veld. Nee, vooral na de laatste keer zou hij zich rustig houden. Hij zou dit gymgevecht niet te veel naar zijn hoofd laten stijgen en zich vooral focussen op het gevecht, in plaats van op de clownsgymleider waar hij het gevecht tegen houden moest. Het maakte niet uit… Alleen de Pokémon waren belangrijk.
“Amore, Quick Attack!” commandeerde Aiden de Pikachu en de Pokémon zette zich af, om met een gigantische snelheid richting de tegenstander te schieten. De energie van de Quick Attack was te zien als een witte straal die haar pad voor een moment verlichtte, voor de Pikachu de Jumpluff op volle kracht raakte. De blauwe, kleine Pokémon vloog richting de grond en stuiterde hier meerdere malen over, maar wist zich uiteindelijk alsnog te herpakken. Aiden zette een enorme grijns op zijn gezicht: hij had niet anders verwacht. “Nu, Thunderbolt!” riep Aiden uit. Elektrische schokken rolden over het lichaam van de Pikachu, voor ze haar lichaam omhulden en richting de Jumpluff schoten. ‘Fairy Wind!’ riep de Gymleider nog, maar het was al te laat en de Jumpluff werd vol geraakt door de Thunderbolt, welke duidelijk zijn tol begon te eisen van de kleine, blauwe Pokémon die het ongeluk had om tegen de felle Amore te moeten strijden.
‘Sleep Powder, Jumpluff!’ riep de gymleider en de Jumpluff deed een poging het poeder te gebruiken, maar plots rolden enkele elektrische schokken over haar lijfje: de paralyze. Een grijns trok over het gelaat van Aiden. Nu was hun kans om dit gevecht aan zijn einde te brengen. De Paralyze zorgde er namelijk voor dat de Jumpluff heel even niet kon bewegen en Amore’s laatste aanval kon niet anders dan genoeg zijn. Het was immers haar sterkste aanval…
“Maak het af! Thunder, Amore!” riep Aiden. De Pikachu schoot op de Jumpluff af en elektriciteit omhulde de Pikachu, waarna een enorm krachtige straal elektriciteit de Jumpluff raakte. Het moment dat de elektriciteit verdween viel de Jumpluff naar beneden, om hard op de grond te kaatsen en geen enkel teken van leven meer te vertonen. Het was meer dan duidelijk: de Pokémon was uitgeschakeld.

‘Jumpluff is uitgeschakeld en kan niet verder vechten! De winst gaat naar Pikachu!’ klonk er al gauw genoeg.
‘Jumpluff, keer maar terug,’ sprak de gymleider met een zucht en Aiden keek hem met een lichte grijns aan. “Valt tegen, doet het niet?” vroeg Aiden liefjes, voor hij zag hoe de gymleider hem met een lichte frons aankeek. ‘We hebben gezien hoe het de laatste keer eindigde, spruit. Juich niet te vroeg,’ sprak de man toen. Voor een moment sloot Aiden zijn ogen, duidelijk geïrriteerd door hoe de man dacht dat hij hem behandelen kon. “Wacht maar, we zijn inderdaad nog lang niet klaar,” sprak Aiden, voor hij de Pikachu wenkte terug te komen. Al leek de Pikachu voor een moment teleurgesteld, snelde ze al gauw naar haar trainster en plofte ze naast zijn voeten neer, om toe te gaan kijken.
‘Gogoat, stel me niet teleur!’ klonk er. De oude man gooide een nieuwe Pokéball de lucht in, waar de Gogoat uit kwam. Eerder al had Aiden het opgenomen tegen deze Pokémon. Garrett had al snel een einde gemaakt aan de geit, maar deze keer was die eer aan Arya, wie onlangs twee nieuwe aanvallen had geleerd die het verschil in dit gevecht nog wel eens zouden kunnen maken. Beiden waren super effectief tegen een grastype als Gogoat en ze had haar Mega Evolutie niet nodig om te laten zien wat voor gigantische kracht ze in haar lichaam had. Met de nieuwe aanval die hij Tyrion had geleerd, wilde hij hem namelijk toch als laatste wapen gebruiken…
“Arya, ga je gang!” riep Aiden, zijn Pokéball de lucht in gooiend. Uit de Pokéball kwam een kleine Mawile, wie opkeek naar de Gogoat en hem liefjes aankeek met haar onschuldig uitziende, rode oogjes. Ze was er klaar voor.

‘Gogoat, gebruik je Tackle!’ klonk er en Aiden kon de komende glimlach niet onderdrukken. Wat er gebeurde was namelijk precies zoals Arya zich in het gevecht tegen Ronan had gedragen. Tranen kwamen in haar rode oogjes gestaan en met een blik alsof ze elk moment kon gaan huilen, keek ze naar de Gogoat, voor het ook echt gebeurde. Tranen stroomden over haar gele wangetjes en de Gogoat weigerde aan te vallen, om zijn tegenstander vragend aan te kijken.
“Nu, Fire Blast!” riep Aiden uit. De Mawile sloeg haar kop voorover en richtte de gigantische bek, ondersteboven weliswaar, richting de Gogoat, wiens ogen zich verwijdden toen hij realiseerde in de maling te zijn genomen. Helaas voor hem bleek dit te laat, aangezien de bol vuur hem al raakte voor deze überhaupt de kracht kreeg zijn eigenlijke vorm aan te nemen. Vol geraakt door de super effectieve aanval knalde de Gogoat naar achteren, om met enige moeite overeind te komen en met zijn klauwen over de grond te krassen. Het was duidelijk dat hij Arya niet zou vergeven om haar eerdere… Leugentje. “Je doet het prima, Arya,” grijnsde Aiden echter en hij blikte even naar de oudere man, wie alles behalve geamuseerd leek door de huidige situatie. Ach, Aiden kon het hem niet kwalijk nemen: de man wist dat hij nog een Blastoise en een Scizor had, dus dat hij nog lang niet klaar was na de Mawile. Ook Amore kon nog wel even door en dan had hij nog twee lege plekken in zijn team. De man moest eens weten…
‘Bulldoze!’ werd er geroepen en de Gogoat stampte op de grond, om een Bulldoze op de Mawile af te schieten. Helaas was Arya dit keer niet snel genoeg om te ontwijken en was het haar beurt om geraakt te worden door een aanval die super effectief was. De Mawile schoof enkele meters achteruit en schudde haar kop wild, om naar haar tegenstander te kijken, klaar voor het volgende commando dat haar trainer geven zou.
“Ice Beam!” commandeerde Aiden de Mawile. Opnieuw bukte de Mawile voorover en vormde zich een lichtblauwe, bijna witte, bol in de gigantische tot bek vervormde hoorn, welke een straal van ijs richting de Gogoat schoot. De Pokémon reageerde opnieuw veel te laat en werd nogmaals geraakt door een super effectieve aanval. Terwijl Arya haar hoofd hief, werd dan ook duidelijk dat ze nog veel meer energie had dan de Gogoat, wiens ademhaling al onregelmatigheid begon te vertonen. Een geamuseerde glimlach trok dan ook al veel te snel over het gezicht van Aiden, wetende dat Arya de Gogoat aan zou kunnen. Wetende dat het niveau binnen zijn team tot nu toe veel hoger was dan die van de gym en Tyrion had nog niet eens de kans gehad zichzelf te laten zien…
‘Synthesis!’ klonk er plots en Aiden gromde zacht. Synthese? De Pokémon zou herstellen? Hey, nee, nee, dat was niet de bedoeling! “Arya, Fairy Wind!” riep Aiden daarom uit, maar de aanval bleek al klaar te zijn toen de Mawile begon rond te spinnen, een wind van witte energievlagen creërend. Zonder een commando nodig te hebben ontweek de Gogoat de naderende aanval, met zijn klauwtjes over de grond schrapend en wachtend op een commando van zijn eigenaar, wie weer enige pret in het gevecht leek te zien. Aiden snoof zachtjes. Wacht maar, hij zou laten zien waar Arya van gemaakt was…
‘Bulldoze, nogmaals Gogoat!’ klonk er. De Gogoat stampte een keer op de grond, om een schokgolf richting de Mawile te schieten. “Incasseer de aanval met Iron Defense, Arya,” commandeerde Aiden zijn Mawile. Ook al was het zo dat de aanval super effectief was zoals de Fire Blast en de Ice Beam hiervoor waren bij de Gogoat, was het allang duidelijk dat Arya vele malen sterker was en viel de aanval niet meer te ontwijken, dus was het beste wat ze kon doen de schade beperken. Een blauw schild omhulde haar lijfje toen de schokgolf naderde en deed een deel van de aanval teniet, al was maar al te goed aan haar kop te zien dat de pijn nog steeds voor haar te voelen was. Maar, opgeven zouden ze niet. In tegendeel, zelfs. Dit was het perfecte moment om de Gogoat onschadelijk te maken. Na de Fire Blast en de Ice Beam, zou het namelijk niet al te lang moeten duren voor de Gogoat eronder door zou gaan.
“Iron head!” commandeerde Aiden zijn Mawile, wie op een grote snelheid op de Gogoat afschoot en hem ramde met haar kop, welke omhuld was met een witte energie. De Gogoat werd de lucht in gegooid en landde enkele meters verderop, om met enige moeite overeind te krabbelen en zijn tegenstander bijna woedend aan te kijken.
“Nu wil ik dat je het afmaakt. Fire Blast, Arya,” commandeerde Aiden zijn Mawile. De Mawile draaide zich om en schoot een knipoogje naar de Gogoat, voor haar gigantische bek zich opende en een bol vuur zich erin creëerde. De bol werd groter en schoot richting de Gogoat, wie een poging deed tot ontwijken maar geraakt werd door de vijf stralen die uit de bol kwamen. De Pokémon bleef nog heel even staan, maar zakte al gauw door zijn poten, waarna een stilte voor enkele tellen volgde.

‘Gogoat is uitgeschakeld en niet in staat om verder te vechten. De Mawile wint,’ klonk er en Aiden zette opnieuw een grijns op zijn gelaat, zijn blik richtend op zijn tegenstander wie absoluut niet blij leek met het feit dat Aiden zo door zijn team heen paradeerde, alsof het… Alsof het helemaal niets was. Maar, hij had het moeten weten. De laatste keer dat Aiden hier was, had hij immers hetzelfde gedaan. Als Garrett toen niet geflipt was, was hij op dezelfde manier verder gegaan. Het enige verschil was dat hij nu sterker was, een groter team had en dat Garrett zijn Mega onder controle had. Alles was dus alleen maar beter geworden voor hem en slechter voor zijn tegenstander.
“Arya, je kan nog wel even door, is het niet?” vroeg Aiden liefjes aan zijn Mawile, wie even naar haar trainer omkeek en enthousiast knikte. Al was ze twee keer geraakt door een super effectieve aanval, leek er nog meer dan genoeg vechtlust in de kleine Mawile te zitten, meer dan genoeg om nog heel even door te vechten. Als het goed was, waren er immers vier Pokémon in deze gym. Wat betekende dat er nog twee over waren en Tyrion zou de laatste voor zijn rekening mogen nemen.
‘Oké, kom eruit Pumpkaboo!’ riep de gymleider uit en Aiden fronste. De derde Pokémon die de man inzette was een Pumpkaboo, een klein, pompoen-vormig ding wat leek alsof het uit een slechte halloweenreclame kwam. Aiden hief één wenkbrauw op, voor hij zijn Pokédex pakte en besloot het ding voor de zekerheid te scannen.
‘Pumpkaboo, the Pumpkin Pokémon. Pumpkaboo’s eyes can glow, which lights the way for travelers. They often sleep in the ground,’ sprak de dex, waarna enige informatie over de Pokémon zichtbaar werd. Schijnbaar was de Pokémon deels van het ghosttype, fijn om te weten…

‘Begin met Razor Leaf!’ begon de gymleider direct en Aiden stopte zijn Pokédex weg. “Arya, Fairy Wind,” gooide hij per direct terug. Hij was niet van plan zich te laten verslaan door een man als deze, dus het moment dat de bladeren richting zijn Mawile schoten, reageerde deze met een simpele Fairy Wind, ronddraaiend en de bladeren vernielend met de kracht die haar aanval hield, om de tegenstander ook te raken met de aanval. Helaas was dit meer een restant dan de gehele aanval, waardoor de Pumpkaboo zich op zijn plek wist te houden en niet heel veel schade van de aanval leek te hebben.
‘Nu, Shadow Sneak!’ klonk er. Nog voor Arya door had wat er gebeurde, werd zij van achteren aangevallen door de Pumpkaboo. Zacht gegrom klonk uit de mond van de Mawile en voor even dacht Aiden na, maar al snel wist hij wat te doen.
“Bite, Arya! Houd hem beet!” riep hij uit. De Pumpkaboo probeerde weg te schieten, maar helaas voor hem was Arya sneller. De gigantische bek klemde de Pumpkaboo beet en de pijn was zichtbaar op het vreemd uitziende ding. “Nu, gooi het de lucht in en dan je Fairy Wind!” riep Aiden uit. De Pumkaboo werd omhoog gegooid door de grote bek en terwijl deze zich probeerde te herstellen, werd de kleine Pokémon weggeschoten door de krachtige Fairy Wind die Arya wist te creëren. De Pokémon schoot de lucht in, maar kwam op een grote afstand van de Mawile weer tot stilstand. Aiden zette een lichte glimlach op zijn gezicht. Bite was namelijk ook een super effectieve aanval, gezien het deels ghost type van de Pumpkaboo. Arya tegen de derde Pokémon inzetten was dus een enorm slimme zet geweest. Nu werd het dan ook tijd om snel een einde te maken aan deze Pokémon, want Aiden wilde geen minuut langer bij die oude vent in de buurt staan.
‘Confuse Ray!’ klonk er van de kant van de gymleider en nog voor Aiden het door had, was de Mawile geraakt door de Confuse Ray en keek ze verward om zich heen, duidelijk de weg kwijt in alles wat er gebeurde. Aiden balde zijn vuist en snoof zacht. Nee, hij zou nog niet opgeven. Arya kon dit, met of zonder verwarring.
“Arya, Fire Blast!” commandeerde Aiden de Pokémon. De Mawile blikte om zich heen, maar de woorden leken niet tot de Mawile door te dringen, waardoor Aiden zacht een keer snoof. ‘Doe je Shadow Sneak, Pumpkaboo,’ klonk er van de andere kant en Aiden balde zijn vuist. “Fire Blast, Arya!” herhaalde hij nogmaals, in de hoop dat de Mawile het horen zou. Net voor de Pumpkaboo verdween, leek ze echter door te hebben wat haar opgedragen werd en schoot ze een Fire Blast op de Pumpkaboo af, door welke hij geraakt werd. De Pokémon viel met een harde plof op de grond, maar wist zichzelf al gauw genoeg weer overeind te zetten.
‘Razor Leaf, Pumpkaboo!’ commandeerde de gymleider zijn Pokémon en Arya werd vol geraakt. Aiden wist dat de eerstvolgende aanval tegen de Pumpkaboo waarschijnlijk genoeg zou zijn, maar dan zou hij daar wel aan toe moeten komen en voor nu leek het er niet op… Wacht! Feint Attack miste nooit. Indien de aanval slaagde, moest hij dus wel raken.
“Arya, Feint Attack!” commandeerde Aiden zijn Pokémon, terwijl meer bladeren de Mawile raakte. Verward ging de Pokémon op de grond zitten, de woorden niet tot haar door dringend. “Feint Attack! Nu!” riep Aiden nogmaals, waarna haar aanval slaagde en de Pumpkaboo nogmaals de grond raakte.

‘Pumpkaboo is uitgeschakeld en kan niet verder vechten! De winst gaat naar Mawile!’ klonk er en Aiden pakte de Pokéball van zijn Mawile beet. Al was ze nog niet uitgeschakeld, was het duidelijk een beter idee om Tyrion zijn laatste Pokémon te maken. Immers had Tyrion zijn Mega Stone om en deden grasaanvallen hem vrijwel niets. Bovendien was Tyrion veel sterker dan zijn gehele team, waardoor het nu hopen was dat de volgende Pokémon niet van een veel hoger niveau was.
De Pumpkaboo maakte al gauw plaats voor een Venusaur en meteen werden Aiden’s ogen groot in interesse. Arya had hij terug laten keren en hij gooide de Pokéball van Tyrion de lucht in, waardoor een Charizard tussen hem en zijn tegenstander kwam te staan.
“We zijn bijna klaar, spruit,” sprak Aiden liefjes tegen zijn tegenstander. Nee, de geintjes waren nu over. Nu was het Tyrion’s tijd om een einde aan dit gymgevecht te maken.

“Tyrion, Mega Evolve!” riep Aiden op het moment dat de gymleider zijn commando wilde roepen. Met een simpele aanraking van de Mega Stone veranderde Tyrion compleet van vorm en stond daar de grote, zwarte draakpokémon waar Aiden zo naar uit had gekeken dit gevecht. Hij kon de verbazing van zijn tegenstander zien. Immers wist Aiden dat hij de Mega Stone bij Arya wel had gezien, hij wist dat Garrett een Mega Vorm had en nu ook Tyrion. Oh, ja. En nu was het nog wachten tot het goede moment voor Blast Burn.
‘Eh… Venusaur, Take Down,’ probeerde de man. “Flare Blitz,” sprak Aiden rustig. Alleen al door de blik die Tyrion wierp op de Venusaur was duidelijk dat de grote, zwarte Pokémon alles behalve onder de indruk was. Het blauwe vuur wat over zijn wangen stroomde liep in complete regelmaat en de vlam van zijn staart brandde fel, terwijl blauw vuur zijn lichaam omhulde en hij op de naderende Venusaur af schoot. Beide Pokémon raakten elkaar in een harde klap. Niet veel meer dan een seconde ging voorbij na de knal en beide Pokémon schoten enkele meters naar achteren, maar wisten hun evenwicht te behouden.
“Tyrion, Flamethrower!” commandeerde Aiden zijn Charizard meteen. Terwijl de gymleider nog bezig was te verzinnen wat er gebeuren moest, opende de Charizard zijn bek en schoot een gigantische zee van vuur richting de Venusaur, om deze vol te raken. Natuurlijk zou Tyrion’s normale vlammenzee hem al verschrikkelijke pijn doen, maar het vuur van een Mega Charizard was zoveel sterker. De vlam oogde zoveel malen krachtiger dat Aiden bijna de angst van zijn tegenstander kon voelen toen de vlammen zijn Pokémon raakten. De enorme kracht die Tyrion uitstraalde was niet te meten aan de meeste Pokémon die Aiden tot nu toe had gezien. Na al die jaren die ze samen hadden doorgebracht, mocht dit ook wel.
De Venusaur zakte voor een moment door zijn poten, maar wist de kracht te hervinden om zichzelf overeind te duwen en recht te staan. Door het draaktype wat de Charizard had, in combinatie met het vuurtype, deed gras niet de halve damage van de normale, maar zelfs een kwart. En een Venusaur had nou niet de beste aanvalsset van allemaal. Voornamelijk normaal- en grastype aanvallen, waardoor Tyrion met zijn types en kracht nogal… Zwaar in het voordeel was, tenzij zijn tegenstander zou besluiten een slaappoeder te gebruiken, maar die zou Tyrion weten weg te werken met zijn Heat Wave, wat een wind van vuur creëerde en de aanval teniet zou doen.
‘Leech Seed!’ werd er geroepen en Aiden hief één wenkbrauw de lucht in. “Wing Attack, Tyrion,” sprak hij kalm. Tyrion had enige schade opgelopen van de klap die de Take Down gegeven had, maar afgezien van dat was de Charizard nog in perfecte conditie. De Charizard spreidde zijn vleugels, waardoor deze wit gloeiden en vele malen groter werden, voor hij een achterwaartse salto maakte en onder de Leech Seed door schoot, om de Venusaur vol te raken met zijn vleugel en achter de Pokémon tot stilstand te komen. Hij had immers niet alleen vuuraanvallen die super effectief waren: ook de vlieg-aanvallen wilden hun werk doen.
‘Sleep Powder!’ klonk er toen. Aiden schudde zijn hoofd met een lichte glimlach. “Tyrion, maak het af. Blast Burn!” riep hij uit. De Charizard keek naar de Venusaur, waarna hij begon te grommen. Blauw vuur welde op en omhulde de Charizard, waarna deze vol met zijn rechtervuist tegen de grond aan ramde. De grond rondom de Venusaur begon op te springen en Aiden hoorde hoe de Venusaur zijn aanval staakte, grommend en paniekerend. Blauw vuur mengde zich met rood vuur en de grond kraakte en scheurde, waardoor Aiden de vloer onder zijn voeten voelde trillen. Een gigantische explosie zorgde ervoor dat het veld bedekt werd met een laag dikke rook, waardoor de ademhaling zo lastig werd dat hij en zijn tegenstander beiden in een gigantische hoestbui uitbarstten.
Blast Burn was de sterkste vuuraanval die Tyrion had, een pasgeleerde aanval waardoor Aiden het effect nog niet goed genoeg kende om zeker te zijn van het neergaan van de Venusaur, maar hij hoopte zo dat de Blast Burn van zijn Mega Charizard genoeg zou zijn, al was dit voor nu nog een vraag. Tot de rook van het veld verdwenen was, zou niemand immers weten wat er met de twee Pokémon gebeurd was.