[ Route 7 ] Just Around The Riverbend.

Met z'n vieren stonden ze in het water. Khosekh, Pikachu en Deerling hadden natte vachtjes en snuiten en leken zich ontzettend te vermaken in het koele water van de rivier. Alphonse stond tot zijn knieën in het water; Hij had zijn broek opgerold en de waterspetters die hij op zijn gezicht gekregen had, hadden één van de rode stippen onder zijn ogen uit laten lopen. Desondanks leek hij zich ook kostelijk te vermaken. Het was weer zo ver: Wastijd. Zo nu en dan besloot Alphie zijn Pokémon een lekkere, natte wasbeurt te geven en nu was één van die momenten. Het was het leukste om dit in een meertje of rivier te doen en aangezien hij 1. Met zijn Pokémon kon spelen en 2. Nieuwe Water Pokémon zag, zag de jongen er nooit tegenop. Op dit moment was Deerling aan de beurt: Hij haalde zijn handen (die onder het zeep zaten) door haar zachte, roze met bruine vacht om zo zand en stof en andere zooi van haar lijfje af te halen en zeep achter te laten.

Hij haalde zijn handen op het moment echter wat afwezig door haar vachtje, omdat zijn zeegroene ogen gefixt waren op een school Goldeen die met een bocht om het viertal heen zwommen. Aah, Goldeen waren zo mooi... Er zaten ook een paar Seakings tussen; Groteske beesten die er adembenemend uitzagen. Althans, dat vond Alphie. Zijn aandacht werd echter al gauw getrokken door Deerling, die net als zijn andere Pokémon aangaf dat er iets of iemand anders was. En dus keek Alphonse om om te kijken of het iemand was die gevaarlijk was, een glimlach nog steeds op zijn geschminkte gezicht.

Oh dank Arceus dat ze eindelijk die benauwde grot had mogen verlaten. Het idee dat ze over een tijdje weer terug moest om de tweede gym uit te dagen, mocht ze de eerste gym natuurlijk kunnen verslaan. Bug types waren tricky met statussen die ze konden uitdelen... Daar wist zij immers alles van. Oz zelf kon slaap en gifpoeder feilloos gebruiken. Dat ze goed werkten had Oz toch wel in de Connection Cave bewezen. Eventjes voelde ze aan haar arm maar haar adem stokte lichtjes en haar vingers haperden. Met een koele, natte lap wat slordig om haar arm gebonden, probeerde ze de brandwond die ze had opgelopen een beetje te temperen, maar het was nog steeds redelijk gevoelig. Stomme Charmeleon... Wie liet dan ook z'n vuur Pokémon Ember afschieten in een nauwe, donkere grot?
Zwijgend liep ze langs de rivier heen en genoot ze van de prachtige bloemen velden. Ergens twijfelde ze of ze Oz uit z'n Pokéball zou laten, hij zou het hier heerlijk gevonden hebben. Maar de Vivillon was niet helemaal genezen van de Ember die hij op z'n dak had gekregen. Door de Potion die ze op hem had gebruikt was hij wel redelijk genezen, maar ze wilde het liefste dat een Pokémon Center hem ging checken voordat ze hem weer wild en vrolijk liet ronddartelen. Weggezonken in haar gedachten dat ze was ze zich pas erg laat bewust van het feit dat er iemand in de rivier stond, een jongen met vreemd rode wangen en zijn Pokémon. Ze verstarde verrast en bleef wat onhandig staan. "Uhm... Hallo," zei ze aarzelend.

notes notes notes notes

Het duurde niet lang voor de jongen om door te hebben dat dit meisje totaal geen kwade intenties had en dat leek de jongen en zijn Pokémon al snel te doen ontspannen. Ze zag er eigenlijk best wel aardig uit. Een beetje twijfelachtig, terwijl ze hem voorzichtig begroette. De glimlach op zijn gezicht veranderde in een brede grijns terwijl hij zijn handen uit de roze vacht haalde en zich volledig naar het meisje draaide. Met zwierige bewegingen maakte hij een buiginkje, met vrolijke twinkels dansend in zijn ogen. "Een hele goeie middag, madam," antwoordde hij. Hij kwam weer overeind, maar bleef in een zwierige houding staan. "Kan ik deze jonge dame ergens mee helpen, of misschien vermaken met een grand spectacle?" vroeg hij dramatisch. Zijn trekje overal een show van te maken was iets waar hij waarschijnlijk nooit vanaf zou komen, maar zelf vond hij het allemaal wel leuk.

Zijn act brak achter snel toen hij de lap rond haar arm zag. Zeegroene ogen vulde zich met verbazing en hij fronste terwijl hij zijn armen langs zijn lichaam liet vallen en haar arm bekeek. Dat zag er... Niet goed uit? Misschien was het voor verkoeling, maar iets vertelde hem dat het niet verkoeling voor de zon was. "Wat is dat?" vroeg hij daarom dus. De gedachte dat ze er misschien liever niet over wilde praten, of dat het iets persoonlijks of zo was kwam niet eens bij hem op. Zijn ogen vonden de hare vlug, nieuwsgierigheid nu in ze af te lezen. "Gaat het?"

Het was zeker een flamboyante persoonlijkheid die daar in de rivier stond rond te spetteren, dat was iets wat ze meteen op kon maken uit de gedragingen. Ze raakte dan ook meteen een beetje behoedzaam, aangezien ze niet goed wist hoe ze om moest gaan met dit soort mensen. Een beetje onhandig hield ze haar handen dan ook maar achter haar rug en strengelde ze haar vingers in elkaar, zodat ze niet nerveus met haar vingers begon te frunniken. De buiging was al een beetje much, de madam nog iets verder en bij Grand Spectacle wist ze het al helemaal niet meer. "Uhm.. goede middag," wist ze uit te brengen, waarna één van haar blonde wenkbrauwen wat vragend omhoog ging. "Grand Spectacle?" Herhaalde ze vervolgens maar. "Maar nee, geen hulp nodig," besloot ze toen maar. Hulp van een vreemde vond ze nog steeds niet echt wat. Niet alleen vernederend, maar ook gewoon domweg ongemakkelijk. Maar een pas achteruit zetten om haar ongemak aan te geven deed ze niet, dat voelde als wegkruipen als een bange Lillipup. Om haar woorden wat kracht bij te zetten probeerde ze zo nonchalant mogelijk haar handen in haar zakken te proppen en een zelfverzekerde glimlach op te zetten. Handen in de zakken stoppen op de bedoelde wijze lukte nog wel, maar de glimlach bleef wat achter. Hetgeen wat haar gelaat vertoonde was eerder een halve grijns.
Maar de 'Ik heb absoluut geen hulp nodig' houding viel helemaal in het water van de rivier toen de jongen het opviel dat er een lap om haar arm gebonden was. Ze had het ook niet zo slordig moeten doen, anders had ze het nog wel als een soort mode statement door kunnen laten gaan. Maar nee, no such luck. Toen zijn ogen de haren ontmoetten op nieuwsgierige wijze, keek ze licht nukkig weg. "Kleine brandwond, niks ernstigs," reageerde ze op zijn woorden. "Ze zou er in het Pokémon center wel goed naar kijken." Ze had er nog over nagedacht er Burn Heal op te spuiten, maar Pokémon medicijn leek haar toch niet helemaal de goede manier om een wond te doen genezen.

notes notes notes notes

Ze was wel erg terughoudend. Wat was daar nou aan? Risico's nemen, avonturen beleven, dat was wat leven was! Of althans, dat was het antwoord dat Alphie je zou geven, met veel gezwaai en drastische klemtonen. Zijn leven was een show, vol onverwachtheid en verassingen en dat was wat het zo leuk maakte. Maar het meisje had waarschijnlijk wel een reden om niet zo open en wild als Alphie te zijn. Wat dat was wist Alphie niet, maar misschien dat hij er ooit achter zou komen. Misschien was het gewoon wie ze was. Kon hij toch ook niet weten? Haar antwoorden waren maar kort en ze nam een enigszins nonchalante houding aan, hoewel Alphie niet zeker wist of hij net zo nonchalant was als ze bedoeld had. De halve grijns die op haar gezicht verschenen was gaven hem het idee van niet.

Het weerhield Alphie er echter niet van om even enthousiast te antwoorden als zijn vorige begroeting. "Ja, een grand spectacle! Speciaal voor jou, van mij en mijn lieftallige Pokémon!" babbelde hij vrolijk en hij wees zwierig naar de twee Electric Pokémon en de Grass Pokémon die achter hem stond. Alledrie zwaaide ze kort met hun staarten of hoofden of zakte ze even door hun poten als buiging. Allemaal trucjes die Alphie ze geleerd had. De Coördinator veegde wat afwezig over zijn wang om de uitgelopen schmink weg te halen, maar veel beter werd het er niet door. "Een brandwond, hm? Dat klinkt niet goed! Gelukkig dat er binnenkort naar gekeken word. Het water is heel koel, misschien kan je totdat je bij de Pokémon Center bent je lap even door het water halen zodat het lekker koel blijft," suggereerde de jongen, nu plotseling één en al serieus. Met Khosekhs Fire Charger had hij meer dan eens 'kleine brandwonden, niks ernstigs' opgelopen, dus hij kon het wel weten.

Wat voor een figuur ze nou toch weer had ontmoet, ze wist het niet. De gracieuze maar extraverte manier waarop deze jongen zich uitdrukte, verbaasde haar toch lichtjes en dwong haar automatisch tot het sociale defensief en maakte haar licht nerveus. Niet dat deze jongen helemaal wantrouwde, maar hem vertrouwen deed ze toch ook niet helemaal. Nu ook weer, het leek alsof hij zijn Pokémon zelfs helemaal afgericht had om mee te doen met zijn houding, aangezien deze ook een nette buiging maakten bij zijn woorden. Lilium krabde eventjes over haar achterhoofd, waardoor haar lange blonde lokken rond haar vingers dansten. Voor nu had ze haar haar los hangen, met haar vlinder clip ergens willekeurig om een streng haren geklemd. "Je hebt mooie Pokémon," merkte het meisje op, waarna ze met niet echt gemaskeerde bewondering naar de Pokémon keek. Pikachu kende ze wel, maar de andere twee kwamen haar niet bekend voor. "Hoe heten ze?" Besloot ze toen maar te vragen. Over de 'Grand Spectacle' durfde ze niet echt door te gaan, wie weet zou hij het vergeten. Ook al was ze wel redelijk nieuwsgierig, behoedzaamheid won het ervan en ze wist niet wat die Grand Spectacle zou inhouden.
De jongen, van wie ze niet eens de naam wist, werd echter serieus toen ze het woord 'Brandwond' in de mond had genomen en stelde voor dat ze de lap zou gaan koelen. Voor een klein moment aarzelde Lilium, maar ze haalde toen haar schouders op. "Misschien heb je wel gelijk," murmelde ze, al keek ze aarzelend naar de lap. Hem aanraken deed alleen al pijn. Maar vervolgens verbeet ze zich en begon ze, af en toe verstarrend de lap los te knopen. Uiteindelijk kon ze hem er voorzichtig afwikkelen en bestudeerde ze haar arm eventjes zelf. Nog steeds rood, nog steeds hier en daar een blaar. Het zag er nog hetzelfde uit. Eventjes beet ze op haar lip, heerlijk dit. Verdomde uit de kluiten gewassen hagedis! Ze knielde neer bij het water en dompelde de lap onder. Toen ze hem er weer uit trok, keek ze omhoog naar Alphonse, met wie ze nu eigenlijk ook meer op ooghoogte zat dan voorheen. Misschien was dit ook wel beleefder.

notes notes notes notes

Het meisje krabbelde even haar achterhoofd, waardoor de blonde lokken die los hingen zachtjes meebewogen. Nu pas leek Alphie de blauwe vlinderklip op te merken. Het was niet echt een ding dat onopvallend ging, maar blijkbaar had de jongen het toch over het hoofd gezien. Ach, één ding wist hij in elk geval zeker: De klip was zeer mooi. Misschien moest hij er ooit ook zo een kopen... Het meisje vroeg toen over zijn Pokémon, wat een brede glimlach op zijn gezicht bracht. Hij waadde door het laagstaande water naar Khosekh en legde zijn met sop bedekte hand op de natte vacht. "Dit is Khosekh," zei hij opgewekt, blij dat ze interesse toonde in zijn Pokémon. Hij vond het altijd leuk als hij dingen kon vertellen, vooral dingen over zijn Pokémon. "Een Blitzle, ik ken 'm al sinds hij uit het ei komt!" Zijn hand streek even over de gestreepte vacht voordat hij zich naar Pikachu wees. "En da's Pikachu. Een cadeautje van mijn ouders. Blijkbaar wilde hij de wereld zien en toevallig hadden ze een zoon die de wereld aan het zien was, dus dat kwam mooi uit." De Pikachu maakte een vrolijk geluidje en zwaaide naar het blonde meisje op de oever. Alphie wees toen op Deerling, die opnieuw een gracieus buiginkje maakte. "En dat is Deerling. Helaas heeft zij geen fantastisch verhaal, maar dat is oké, want ze is fantastisch!" vertelde hij.

Het meisje, van wie Alphonse de naam nog steeds niet wist, haalde vervolgens haar schouders op en mompelde dat Alphie gelijk had. Hij deed een stapje achteruit om haar de ruimte te geven, hoewel dat niet perse nodig was. Ze boog zich over de oever en dompelde de lap onder in het koele water. Kort keek Alphie naar de wond op haar arm. Het was rood met hier en daar een rode plek, of te wel eerste- en tweedegraads wonden. Hij vroeg zich af hoe ze aan de wond kwam, hoewel het antwoord waarschijnlijk het woord 'Pokémon' zou bevatten. Misschien had ze een Vuur Pokémon en ging het mis bij het trainen. Toen het meisje de lap ondergedompeld had en weer op keek, ontmoette haar ogen die van Alphonse. Een brede grijns verscheen op zijn gezicht en hij veegde snel het sop van zijn hand aan zijn broek af. Vervolgens hief hij deze naar het meisje en stelde zich vrolijk voor: "Ik ben trouwens Alphonse, maar zeg maar Al!"

Langzaam maar zeker begon ze te wennen aan het flamboyante gedrag van de jongen en een glimlach begon dan ook aan haar mondhoeken te trekken. Met een licht nieuwsgierige blik keek ze toe hoe hij zijn Pokémon benoemde en eventjes tikte ze dan ook wat in op haar Pokédex om er wat meer over op te zoeken, vooral de Deerling en de Blitzle. "Ze zijn prachtig," zei ze met een glimlach, "ik moet eerlijk zeggen dat ik nog nooit eerder een Blitzle of een Deerling gezien heb, komen ze uit deze regio?" Vroeg ze vervolgens op nieuwsgierige toon. Ze haalde vervolgens de Pokéball van haar Vivillon uit haar zak en liet deze ook open springen. "Om mijn Pokémon maar voor te stellen, dit is Oz, op dit moment mijn enige Pokémon," glimlachte ze en Oz kirde eventjes vrolijk, blij om uit zijn Pokéball te zijn. De Vivillon kwam al echter al snel op haar hoofd rusten, nog steeds last hebbend van brandplekken op zijn vleugels. Hij sloeg nog eventjes rustig met zijn glimmende blauwe vleugels, waarna hij nieuwsgierig naar de jongen en zijn Pokémon keek.
De brede grijns die de jongen haar schonk was erg aanstekelijk en Lilium glimlachte dus al snel terug. "Aangenaam Alphonse, uhm.. ik bedoel Al," Ze grinnikte eventjes toen ze meteen al de fout in ging, "Lilium is de naam," stelde ze zich vervolgens weer voor, "en Oz ken je al." Typisch iets voor haar, eerst haar Pokémon voorstellen en dan pas zichzelf. Niet de beste manieren van haar kant, maar ach, de jongen had het ook gedaan. Ze begon voorzichtig en langzaam de doek weer om haar arm te binden. Het ging niet erg makkelijk en zeker ook niet zonder pijnscheuten, maar ze was opgelucht toen hij er weer omheen zat. Hierna ging ze zitten aan de waterkant, haar armen om haar knieën heenslaande. "Ben je een Trainer of een Coördinator?" Besloot ze te vragen, redelijk nieuwsgierig.

notes notes notes notes

Een brede grijns verscheen op zijn gezicht toen zijn Pokémon gecomplimenteerd werden. Stiekem voelde hij zich zelf ook aangesproken. Het was zijn Team, dus eigenlijk was het ook een beetje een compliment voor hem, toch? En iedereen vond het leuk om complimentjes te krijgen. De jonge Coördinator in elk geval wel! "Dankje!" antwoordde hij opgewekt. Toen ze opmerkte dat ze nog nooit een Blitzle en een Deerling gezien had, krabde ze even aan zijn wang. Nog nooit? Woah! Hij wachtte echter even met antwoorden, want het meisje was nog niet klaar. Ze haalde een Pokébal uit haar zak en liet deze open springen. Een prachtige vlinder verscheen, hoewel hij verzwakt leek. Het meisje stelde hem voor als Oz. Wizard of Oz! Een frons verscheen op zijn gezicht. Blijkbaar was dit haar enige Pokémon. Dan was de brandwond dus niet van trainen. Dan had ze waarschijnlijk samen met haar Wizard of Oz een gevecht gehad. Gaaf. Ze stelde vervolgens ook zichzelf voor als Lilium. "Lilium," herhaalde hij om de naam even op zijn tong te proeven. "Lilium die nog nooit een Blitzle en een Deerling gezien heeft." Een luchtig glimlachje verscheen op zijn gezicht. "Khosekh komt uit... thuis. Ik heb hem als een ei gekregen van mijn ouders. Zij zijn breeders, dus ja. Ik heb eigenlijk geen idee waar Blitzles oorspronkelijk vandaan komen. Deerling heb ik hier in Kalos gevangen. Oorspronkelijk komen ze uit Unnova," ging hij verder. Na de Pokémon gevangen te hebben, had hij direct info opgezocht over het wezentje, en nu bleek dat. "Aangenaam, trouwens." Toen Lilium vervolgens vroeg of hij een Trainer of Coördinator was, kromp zijn grijns iets. Een schaapachtig lachje verliet zijn lippen en hij krabde de achterkant van zijn nek. "Uh, nou ja, een Coördinator, hoewel ik nog in mijn, eh, Trainings-fase ben. Ik heb nog geen lintjes..." Hij keek even weg, wat ongemakkelijk, maar al gouw vulde de gebruikelijk opgewektheid zijn ogen weer. "En jij?"

Een lichte blos verscheen op haar wangen toen de jongen haar naam herhaalde en benadrukte dat ze nog nooit een Deerling en een Blitzle gezien had, maar ze bleef nog wel glimlachen. Ze was nou eenmaal niet goed met Pokémon die niet in Kalos leefden en dezen deden dat zeker weten niet. Ze krabde eventjes over haar achterhoofd en zakte toen neer naast de rivier. Ze liet haar voeten in het water van de rivier glijden en genoot van de koelte. "Heb je Kho.. Khosekh dan al lang?" Besloot ze te vragen, voorzichtig steunend op haar handen. De Pokémon had bets een moeilijke naam.. "Mazzel trouwens dat je Deerling gevonden hebt dan," zei ze met een warme glimlach, "Als ze eigenlijk in Unova leven.. Dat is een flink eind weg," merkte ze op. Ooit wilde ze naar die regio's hier ver weg, maar voor nu was het haar thuis regio waar ze zou verblijven en was dat goed genoeg. Ze fronste eventjes lichtjes toen de jongen zichzelf wat meer terug leek te trekken door haar vraag. "Oh ik wilde je niet.." murmelde ze zachtjes en lichtjes geschrokken toen hij begon met spreken. Ze glimlachte zelf ook wat schaapachtig. "Er is niks mis met de 'trainings-fase'," zei ze, "ik ben zelf een trainer.. Maar ik ben ook nog badgeloos en heb alleen nog maar Oz. Dus zover ben ik zelf ook nog niet" Vertelde ze, nu op haar beurt eventjes wegkijkend.

notes notes notes notes

Ze leek wat moeite te hebben met de naam, maar toch was ze in staat 'Khosekh' correct uit te spreken, dus zag Alphie het nut er niet van in de naam te herhalen. Een warme glimlach verscheen om zijn lippen. "Ja, ik heb hem als ei gekregen toen ik drie was. Ik ben dus met de kleine rakker opgegroeid," zei hij en hij keek even om naar Khosekh, die opgewekt kwispelde en een paar stapjes dichterbij deed. Toen ze vervolgens opmerkte dat hij geluk gehad had een Deerling hier te vinden, krabbelde hij met een nadenkende blik even aan zijn kin. "Is dat zo?" vroeg hij aan niemand in het bijzonder. Hij had er niet echt bij stilgestaan, maar nu hij zo nadacht... Hij had nog nooit andere Deerlings gezien. Geluk had hij dus inderdaad gehad! Een vrede glimlach verscheen op zijn gezicht. "Ja ja, ik ben een echte geluksvogel!" zei hij en hij aaide Deerling opgewekt over haar zachte ruggetje. De sfeer zakte toen iets terwijl ze stamelde dat ze niet... Niet wat? Hij kreeg de kans niet om het te vragen, hoewel hij dat ook niet echt wilde. Lilium was blijkbaar ook nog in haar 'trainings-fase', zoals Alphie dat genoemd had. Om de een of andere reden maakte dat Alphie toch wat opgewekter. "Oooh, dus we zijn allebei lint-loos! Of, in jou geval badge-loos. Cool, high five!" Hij hief zijn hand in de lucht, een brede glimlach en twinkels in zijn ogen alsof hij nog een minuut geleden helemaal niet wat nerveus geweest was.

Lilium grijnsde lichtjes toen de jongen het had over opgroeien met de Pokémon. "Er gaat niks boven je eerste Pokémon," stemde ze in, "Ik heb Oz sinds ik... 10 was?" Ze keek even nadenkend omhoog, ja, zoiets ja? "Niet zo lang als jij met Khosekh natuurlijk, maar ja," ze grijnsde eventjes onschuldig. Ze deed haar schoenen wat onhandig uit en liet haar benen nu helemaal in het water glijden. "Het water is heerlijk," merkte ze tevreden op, wat naar achter leunend. Ze keek op toen de jongen zijn hand hief om een high five te geven. De ietwat onderdrukte sfeer had hij nu wel met succes verdronken, want Lilium hief haar eigen hand ook, gelukkig maar dat ze hiervoor haar verbrande arm niet nodig had, en gaf hem lachend een high five. "Ach, zal snel genoeg wel verandering in komen, toch?" Vroeg ze met een glimlach, "met zulke leuke Pokémon is een contest winnen slechts een kwestie van tijd." Ze keek nog een keer nieuwsgierig naar zijn Pokémon en glimlachte breed naar ze. Ze trok Oz voorzichtig van haar hoofd af en zette hem ook aan de waterrand de Vivillon tikte voorzichtig tegen het water en keek vervolgens op naar de Pokémon en trainer die er al in stonden met een nieuwsgierige blik in zijn ogen.

notes notes notes notes

Hoewel hij geen idee had hoe oud Lilium precies was, wist hij dat ze haar Wizard of Oz al een tijdje had. Sinds d'r 10e, dat was sowieso al iets van zes jaar terug. Genoeg tijd om een goede band te creëren met een Pokémon, en zo te zien had ze die ook. Wat onhandig deed ze toen haar schoenen uit en liet ze haar benen in het water glijden. Een vrolijke grijns verscheen op Alphonse's gezicht toen ze opmerkte hoe lekker het water was. Zijn opgewekte stemming leek aanstekelijk te zijn; met een lach gaf ze hem de high-five waar zijn opgestoken hand over vroeg. Yeah! Toen ze zei dat het waarschijnlijk niet lang zou duren voordat er verandering in zijn lege lintjesdoosje zou komen, verscheen een glimlach om zijn gezicht. Complimentjes waren altijd leuk. "Ik hoop het!" antwoordde hij en zijn blik gleed even naar zijn Deerling. Hij gaf haar een klopje op haar natte vacht en mompelde: "Jij bent ook weer klaar, dametje!" Vervolgens keken zijn zeegroene ogen weer op naar Lilium. "Ik ben er ook wel zeker van dat jij en Oz, en je misschien toekomstige Pokémon, met gemak die Gymleaders zullen verslaan!" En hij meende het. De band die zij met haar Pokémon had leek zeer sterk te zijn, en als er iets was dat een Pokémon kracht en doorzettingsvermogen gaf, dan was het een sterke band met zijn of haar trainer. Het zou helemaal goed komen met Lilium en Oz. De brede glimlach bleef op zijn gezicht hangen terwijl hij opgewekt tegen zijn Pokémon zei: "Khosekh, Pikachu, Deerling, ga maar hallo zeggen tegen Oz! Hij is heel leuk!" Met een opgewekte blik in zijn ogen keek hij terug naar Lilium. "Ben je nog van plan nieuwe Pokémon te vangen?" vroeg hij nieuwsgierig. Als ze inderdaad de Gymleaders uit wilde dagen, was één Pokémon waarschijnlijk wat weinig. Hij vroeg zich af of ze al een idee had waarmee ze haar lege Pokéballen wilde vullen.

Met een glimlach keek Lilium naar de Deerling. Ooit wilde ze er zo eentje hebben, ze vond het nu al een geweldige Pokémon. "Waarschijnlijk wel toekomstige Pokémon," zei ze tegen de coördinator met een brede glimlach. "Al wacht ik nog tot ik de juiste Pokémon vind en Oz is zelf ook een beetje een jaloers-" Ze kreeg een mep tegen haar achterhoofd. "Jaloers typje.." ze glimlachte eventjes wat wrang, waarna ze de Pokémon een plagerig duwtje gaf. Oz trok zichzelf eventjes wat terug toen de Pokémon wat dichterbij kwamen, maar keek ze toen nieuwsgierig en vrolijk lachend aan. Hij stap zijn handje nieuwsgierig uit naar ze, maar waagde zichzelf niet in het water. Dat vond hij toch weer net wat eng, zeker nu zijn vleugels er niet zoveel zin in hadden na de Ember van die Charmeleon. "Ja, ik hoop het wel, alleen met Oz ga ik het niet redden, maar ik zie nog wel wat m'n pad kruist," glimlachte Lilium naar Alphonse, "en jij dan? Jij hebt al best een groot team verzameld," zei ze met lichte bewondering.

notes notes notes notes

Ze was dus wel van plan een toekomstige Pokémon te vangen... Maar zo te horen nog niet. Zodra ze liet vallen dat haar Pokémon een beetje een jaloers type was, kreeg ze met een van de grote, helderblauwe vleugels een klap over haar blonde hoofd. Alphie moest er kort om lachen terwijl zij haar Pokémon een plagerig duwtje gaf. Ja, het was wel duidelijk dat het goed klikte tussen die twee. Een sterke band tussen Pokémon en mens was altijd mooi om te zien. Ze bevestigde nog een keer dat ze waarschijnlijk haar Team uit zou breiden en vroeg toen nieuwsgierig of Alphie nog plannen had. "Hmm," zei hij nadenkend. Hij wilde wel een nieuwe Pokémon. Een prachtige, sierlijke Pokémon. Een wonderbaarlijke Pokémon waarvoor monden open deden vallen. Maar hij had geen idee welke Pokémon dat dan was. Hij keek even nadenkend naar zijn eigen drie lieverdjes. Pikachu zat op de oever te wachten op zijn beurt en was, zodra de Vivillon interesse in hem en zijn maatjes getoond had, naar de vlinder toegetrippeld en snuffelde nieuwsgierig aan zijn heldere vleugels. "Ik ben van plan nog een Pokémon te vangen, ja. Ooit. Een mooie Pokémon. Een Pokémon die groot genoeg is om te berijden zou ook handig zijn," zei hij toen en hij haalde zijn schouders op. "Heb je nog suggesties voor me?" vroeg hij toen terwijl zijn lippen opkrulde in een kleine grijns.