Punch like a Fairy

Na ongeveer een kwartier gelopen de heuvel afgelopen te hebben, vond Lynn uiteindelijk het onverharde pad. De jonge Trainer stapte in een rustig tempo verder en zag nadat ze de hoek omgeslagen was al snel twee niet al te hoge pilaren met daarop het inmiddels bekende teken aan weerszijden van een opening in de rots staan. Ze wierp een blik opzij en zag nog net de blik van herkenning in Zara's ogen verschijnen. Lynn grinnikte even, waardoor de Liepard wat vragend maar vooral enthousiast naar haar opkeek. "Ik dacht al dat je het zou herkennen." Sprak Lynn met een glimlach "Alleen zal ik deze keer met Atlas beginnen." Hoewel de katachtige Pokémon bij het horen van deze woorden een moment wat teleurgesteld keek, knikte Zara toch en wist Lynn dat het wel goed zat. Haar maatje nam het liefste alle uitdagingen aan, maar ze leek ook wel te kunnen begrijpen dat haar teamgenoten net zo graag aan een gevecht meededen en dat zij daarvoor nog weleens een stapje terug zou moeten doen. "Als Atlas gevochten heeft, mag jij. Afgesproken?" Meteen schoten Zara's oren, die nog een beetje omlaag gericht waren geweest, omhoog en de Pokémon knikte heftig alvorens ze met een vrolijke miauw de opening in de rots binnensprong.
Vergeleken met het zachte ochtendlicht buiten, was de hoge ruimte die uit het steen was gehakt felverlicht. Zara was een paar meter voor haar tot stilstand gekomen en legde nu met een verwonderde blik in haar ogen haar kop in haar nek om naar de top van één of andere reusachtige pilaar te kijken die bijna de hele ruimte in beslag nam. De wanden van de pilaar, zag Lynn, waren bedekt met gekleurde dingen. Stenen misschien? Oké, maar.. Waar was de Gymleader? Omdat Lynn zou naar het ding voor haar aan het kijken was geweest, had ze de man die bij haar aankomst naar haar toe was komen lopen niet opgemerkt. "Ahem," De jonge Trainer richtte haar blik voor zich en zag de man staan die, als Lynn het zich goed herinnerde, precies zo gekleed was als de man in de Gym van Santalune. "Je bent hier om Grant, Gymleader van Cyllage City uit te dagen?" Sprak de man op een toon alsof hij deze woorden dagelijks zo'n duizend keer uitsprak. Wat waarschijnlijk ook zo was. Lynn schudde het van zich af en antwoordde op rustige toon: "Daar kom ik voor, ja.". De man gebaarde kort naar de pilaar en sprak verder. "Grant kan je vinden op de top, waar je de tweede badge in ontvangst kan nemen zodra je hem verslagen hebt," Er volgde nog iets waarin gezegd werd dat alleen Lynn van Pokémon kon wisselen, waar ze alleen maar op knikte. Geen zin hebbende in nog een verveeld antwoord, liep het meisje maar gewoon naar de voet van de pilaar. Naarmate ze dichterbij kwam, kregen de gekleurde vlekken een duidelijkere vorm en er vormde zich een glimlachje op Lynns gezicht. Het was een klimmuur. Hoewel Lynn zichzelf niet bepaald als een sportief type beschouwde, hield ze wel van dit soort gekke uitdagingen. Aangekomen bij de muur keek de jonge Trainer nog een keer omhoog, ze kon zien dat er af en toe platformen waren waar je even uit kon rusten. Gelukkig maar; die hele klim naar boven in één keer doen zou ze dan weer niet leuk hebben gevonden. Naast haar klonk een kleine miauw op. Zara had haar voorpoten tegen de wand aangezet en keek vragend naar haar maatje, alsof ze haar wilde vragen om haar op haar rug mee te nemen. Glimlachend gaf Lynn de Liepard een stevige aai. "Je zult even in je Pokéball moeten, Zara." Nog even keek de paarse Pokémon naar de wand voor haar, maar daarna zette ze haar voorpoten weer gewoon op de grond. Lynn haalde de Pokéball van haar maatje tevoorschijn en een paar seconden later zette de jonge Trainer haar voeten op de laagste grepen. Het klimmen vergde wat inspanning, maar al snel wende Lynn aan het ritme en merkte ze dat de inspanning haar beter na liet denken. In haar hoofd ging ze nog een keer na wat ze allemaal wist over de tegenstander die haar opwachtte op de top van de pilaar, over hoe ze Atlas' instructies zich in dit gevecht het beste kon gebruiken en over wat Aiden een paar dagen terug had gezegd. Steentjes. Ze was benieuwd.
Uiteindelijk aangekomen bij het plateau op de pilaar wachtte de Gymleader haar al op. Met zijn armen gekruist sprak de man rustig: "Ik kreeg al door dat er een nieuwe uitdager aankwam. Het duurde wel even, maar goed, niet iedereen klimt snel.". De woorden drongen wel tot Lynn door, maar ze kon het toch niet laten om haar blik op de steentjes gericht te houden. Ze zaten in zijn haar, zagen er precies uit als die waar een paar minuten geleden haar voeten nog op hadden gestaan en zorgden voor een wat.. Apart beeld. De vraag of de Gymleader zelf op dit idee was gekomen of dat het door de staff was bedacht op steentjes in iemands haar te doen flitste door Lynns hoofd  terwijl ze simpelweg antwoordde: "Hier ben ik dan.". Grant klapte kort in zijn handen en draaide zich vervolgens om zodat er genoeg ruimte tussen hen in ontstond om te kunnen beginnen met het gevecht. "Laten we dan maar beginnen," Een Pokéball was verschenen in de hand van de Gymleader "Amaura, jouw beurt!"

Met haar ene, met de Pokédex gevulde hand, scande Lynn de Pokémon van de tegenstander terwijl ze met haar andere hand Atlas' Pokéball tevoorschijn haalde. Het enige echt nuttige dat haar Pokédex haar vertelde, was dat de Amaura de ability Refrigerate had, wat inhield dat alle Normal-type aanvallen veranderden in Ice-types. Met een grijnsje wierp Lynn de Pokéball van haar eigen prehistorische Pokémon op. Ze begreep wel dat zo'n ability handig kon zijn, maar op het moment gaf dit haarzelf alleen maar een voordeel; Ice-type moves deden Atlas namelijk haast niets. Bij het zien van de Carracosta verscheen er een frons op het gezicht van de Gymleader. "Interessant," Sprak die alleen maar, al was het duidelijk in zijn stem te horen dat ook hij begreep dat dit een lastig gevecht voor hem zou worden. Atlas draaide zijn kop een moment om zodat hij een begroeting naar Zara en Lynn kon brullen, en net op het moment dat Lynn terug glimlachte en haar maatje een vrolijke miauw liet horen, klonk ook de stem van Grant op. "Rock Throw!" Snel draaide de Prototurtle Pokémon zijn kop weer en Lynn kon nog net zien dat de koele blik weer in de ogen van de Pokémon waren gekomen voordat haar ogen naar het aankomende rotsblok vlogen. "Aqua Jet eronder door, gevolgd door een Rock Slide," Sprak ze geconcentreerd. Atlas schoot naar voren als een pijl uit een boog en ontweek daarmee de aanval van de tegenstander, al was het op het nippertje. Lynn had al geweten dat de Amaura sneller zou zijn, maar nu het zich ook daadwerkelijk toonde, leek het zich meer tot haar door te dringen. De veel grotere Carracosta botste hard tegen zijn tegenstander aan, die met een hoog piepje liet blijken dat de aanval het gewenste effect had gehad. De golf stenen volgde de vorige aanval al snel op. "Aurora Beam tegen die stenen!" De straal in alle kleuren van de regenboog weerde de Rock Slide af, maar Lynn wist dat dit nog maar het begin was. Ook wist de jonge Trainer echter dat Atlas veel sterker leek dan zijn tegenstander, en dat die ene super effectieve zichtbaar veel schade had gedaan. Mischien zou dit helemaal niet zo lang gaan duren..
"Mist!" Een dikke, witte wolk verspreidde zich over het strijdtoneel en Atlas en de Amuara verdwenen er volledig in. Lynn fronste lichtjes, dit zou voor een probleem kunnen zorgen, maar ze zou erop moeten kunnen vertrouwen dat Grant zo nog wel een aanval zou willen doen en dat Atlas daar dan op zou kunnen reageren. Het commando kwam al snel: "Take Down!". Waarom de Gymleader nou juist deze aanval uitkoos, begreep Lynn helemaal niet. In ieder geval kwam het goed van pas. "Maak je klaar, Atlas!" Een zachte bonk duidde aan dat de Amaura tegen de Carracosta aangebotst was en meteen vevolgde Lynn: "Bite en Rollout,". Er was opnieuw een piepje te horen, gevolgd door een soort bonkend geluid en nog meer piepjes. Het was niet te zien, maar Lynn wist dat Atlas zijn kaken om de Amaura geklemd had en nu over de grond rolde met zijn tegenstander nog steeds vastgeklemd. Grant leek van gedachten veranderd te zijn over het mistgordijn en riep: "Bevrijd je, Amaura! Gebruik daarna Icy Wind!". Misschien was het niet lang meer nodig, maar toch wilde Lynn liever niet dat Atlas nog langzamer werd. "Wide Guard en daarna Hydro Pump!" Een ijskoude wind wakkerde aan en werd op een bepaald punt tegengehouden door een rozeachtig scherm. Het scherm was echter te laat gekomen, want Lynn zag Atlas, net als haar, zijn ogen dichtknijpen en zijn voeten wat steviger neerzetten. De wind nam af en de Prototurtle Pokémon zag zijn kans, meteen schoot een krachtige straal water op de tegenstander af. De Amaura werd vol geraakt en schoof een heel een naar achter voordat ze tot stilstand kwam. De straal water nam langzaam af en zodra Atlas voorzichtig een stap naar achter zette kon Lynn een blik werpen op de Amaura, die bewusteloos op de grond lag. Lang kon ze echter niet kijken, want vrijwel meteen slokte een rode straal de Pokémon op en vestigde de jonge Trainer haar aandacht op Grant, die met een grimmig trekje om zijn mond een tweede Pokéball tevoorschijn haalde en die strak naar een plaats voor zich gooide. "Je moet nog door Tyrunt voor die badge, word maar niet al te blij." Waren de woorden die het materialiseren van de Tyrunt vergezelden. Voor de tweede keer richtte Lynn haar Pokédex en scande haar tegenstander. De Tyrunt keek ondertussen met samengeknepen oogjes naar Atlas, die vragend een blik op zijn Trainer wierp. Lynn borg haar Pokédex op en haalde de Pokéball van de Carracosta tevoorschijn. "Je hebt het hartstikke goed gedaan, Atlas. Ik ben trots op je." Sprak ze met een grote glimlach. De warme blik keerde weer terug in de ogen van de prehistorische Pokémon en hij liet een laag, vrolijk geluid horen. Gewillig liet de Prototurtle Pokémon zich opzuigen door de Pokéball en met een knikje gaf Lynn te kennen dat Zara naar voren mocht stappen. Dat deed de Liepard met een groot enthousiasme, wat er voor zorgde dat er even een glimlach op Lynns gezicht ontstond. Al snel concentreerden zowel Zara als de jonge Trainer zich weer, en schoot de Liepard in actie.
De katachtige Pokémon opende haar bek en een klein, donker balletje vormde in de mond van de Pokémon en werd alsmaar groter terwijl ze razendsnel op haar tegenstander afrende. "Tackle!" Hoorde Lynn van de andere kant van het veld komen. Inmiddels was de Shadow Ball in Zara's bek uitgegroeid tot een goede grootte en de Liepard vuurde de intens donkere bal op de Tyrunt af. Die kwam net aanstormen om Tackle te gebruiken en kon dus niet op tijd van zijn koers afwijken om de aanval te ontwijken, maar rende wel nog steeds op Zara af. "Play Rough," Sprak Lynn met haar ogen strak op de aanstormende Tyrunt gericht. De Liepard spande haar spieren aan en zakte ietsjes door haar poten, wachtend tot de prehistorische Pokémon dichtbij genoeg zou zijn. Net op het moment dat de Zara opsprong om haar tegenstander een paar klappen te verkopen, riep Grant: "Laat die Tackle, gebruik Stomp!". Ook de Tyrunt sprong nu op en ondanks dat hij niet op dezelfde hoogte als Zara kwam, wist hij de Liepard een trap te verkopen. De Liepard werd hierdoor iets uit haar koers geduwd, maar herstelde zich zodra ze op de grond landde en "Nu Tackle!" hoorde. Ditmaal raakte de Play Rought wel en het was duidelijk te zien dat de Fairy-type aanval een grote impact had op de kleine Tyrunt. Net op tijd wist Zara opzij te duiken en kon zo de Tackle ontwijken. Meteen draaide de Liepard zich weer naar haar tegenstander en vuurde opnieuw een Shadow Ball af, om er vervolgens achteraan te rennen en terwijl de Tyrunt bezig was met de vorige aanval te ontwijken, omhulde Zara's scherpe klauwen zich met een donkerpaars aura waarmee de prehistorische Pokémon mee aangevallen werd. Doordat de Night Slash van een kleine afstand uitgevoerd moest worden, was Zara onbewust dichtbij haar tegenstander gekomen en daar maakte de Gymleader handig gebruik van. "Stomp, Tyrunt!" Voor de tweede keer werd Zara geraakt door de trap van haar tegenstander, maar ze kwam meteen terug door een zand in de ogen van de Tyrunt te gooien, zich vliegensvlug tot achter de prehistorische Pokémon te verplaatsen en vervolgens op diens rug te springen om een Slash te gebruiken. Een diepe grom verliet de Tyrunt en Lynn kon zien dat ook de tweede Pokémon van Grant het moeilijk had. "Tackle, daarna Stomp!" Blijkbaar beschikte de kleine Tyrunt niet over al te veel bruikbare moves, want deze twee aanvallen leken het vaakst opgedragen te worden door Grant, merkte Lynn op. "Play Rough," Antwoordde de jonge Trainer meteen, al was het eigenlijk overbodig; Zara was al behendig over haar tegenstander heen gesprongen en had zo de Tackle ontweken. In de tijd dat de Tyrunt zich omdraaide om Zara voor de derde keer een trap te verkopen, landden de Liepards poten meerdere keren hard op de rug van haar al raakte de stomp haar nog wel. De laatste klap van de Liepard bracht de Tyrunt uit balans en de Pokémon viel op de grond. "Kom op, Tyrunt! Tackle!" Met aanzienlijk veel moeite kwam de prehistorische Pokémon overeind en stormde nogmaals op Zara af. De Liepard beantwoordde de aankomende dreiging door ook op volle snelheid op haar tegenstander af te snel. Op het moment dat de twee elkaar frontaal zouden gaan raken, sprong de katachtige Pokémon op en draaide zich achter de Tyrunt snel om. De Play Rough sloeg haar tegenstander weer van zijn poten en de prehistorische Pokémon lag weer op de grond. De Liepard zette een stapje naar achter en wachtte met aangespannen spieren af of ze dit gevecht gewonnen had.
Aan de zijkant van het veld keek op Lynn gespannen toe. Ze hoopte maar dat het gelukt was, want dit zou natuurlijk betekenen dat ze de tweede badge had binnengehaald, maar ook de Tyrunt niet nog een keer zijn krachten zou moeten inzetten om zichzelf nog een keer overeind te heisen. De bruine Pokémon was er namelijk niet al te best aan toe, en Lynn had wel een beetje medelijden met het beestje, al liet ze dat niet echt merken..