Snapshot

Lucia liep door Santalune met haar Charmeleon naast haar, Lucy keek af en toe naar de mensen die bezig waren met het opruimen van de Halloween versieringen.  Ze waren op weg naar de gym, niet dat het echt interessant was voor de beide, maar het was een goede krachtmeting en het kon geen kwaad het eens te proberen, de gym was een insectsoort gym en daarom makkelijk voor de krachtige Charmeleon. Lucia had er ook over na gedacht Lyra eens te trainen, ook al was de Meowth er geen fan van, ze wilde graag een Persian en het enige wat zou helpen was trainen, en veel ook. Maar de eerste gym was helemaal voor Lucy, de Charmeleon had getraind, enstige situatie’s overleefd, zo als een Beartic. Kortom Lucy was klaar om een vlinder in te maken, en die andere pokémon die Viola had. De gym was ook een beetje versiert geweest voor Halloween, er hingen nep-Spinerak webben, ten minste, Lucia hoopte dat ze nep waren. Sneeuw was een ding dat ze verachtte, maar als er iets wel bijna net zo erg was al sneeuw was het wel Spinerak web in je haar. Ze rilde even bij de gedachten, insectsoort pokémon konden best leuk zijn, maar Spinerak, en haar evolutie... Het antwoord daarop luide NEE! Lucia stond ondertussen bijna voor het gymgebouw, ze liep er zelfs bijna voorbij, gelukkig was Lucy een intelligente Charmeleon en waarschuwde ze haar trainer even voordat ze naar route 22 op liepen. De brunette keek kort naar het gebouw. Het was groot en sierlijk, het paste wel, maar niet bij insectpokémon, dan moest je meer iets nemen met zes poten en vleugels. Zelfverzekerd liep Lucia de deur door, binnen was alles behangen met foto’s, het waren bijna alleen insecten, blijkbaar was het ook een museum met de werken van Viola. Ze had wel gehoord dat de gymleader bezig was met een of andere fototoestel, maar de trainster had niet gedacht dat het zo serieus was. Lucia liep naar een man die onbeweeglijk bij een pilaar stond. “Waar moet ik zijn als ik Viola wil uitdagen?” Zelfverzekerd stond de brunette voor de man, hij keek haar even inschattend aan en gebaarde toen richting een andere deur. Lucia knikte en liep richting op welke net was aangewezen. Een blonde vrouw was net in gevecht met een andere trainer, zijn Chespin had het moeilijk tegen de Vivillon van de gymleader. Blijkbaar was het gevecht bijna tot zijn het einde, want de Chespin viel na een gust neer en was uitgeschakeld. De jongen liet de pokémon terug keren, werd nog even aangesproken door Viola en liep toen met een boos, maar ook wat bezorgd gezicht langs Lucia. De trainster schonk geen aandacht aan de beledigde jongen, die hoogst waarschijnlijk niet tegen zijn verlies kon. Viola was bezig met haar vlinder en Lucia liep op de gymleader af. De jonge vrouw keek op en glimlachte. “Jij bent zeker ook een uitdager,” de brunette knikte en keek even zwijgend naar de Vivillon. “Maak je maar geen zorgen, we hebben altijd iemand klaar staan die de pokémons heelt,” een man kwam aangelopen en nam de pokébal van de andere gympokémon aan en de Vivillon vloog ook mee, dit was duidelijk al wel eens gebeurt. Tot de tijd dat beide pokémon waren geheeld keek Lucia bewonderend naar het gevechtsveld. Het veld zelf zag er uit als een standaard gevechtsveld, er om heen stonden allerlei planten, hier voelden gras en insect pokémon zich vast goed thuis. Viola keek toe hoe de uitdager de gym bekeek, maar zei niks. Toen de pokémons van Viola terug kwamen schraapte de vrouw haar keel.

“Ben je er klaar voor?” Lucia knikte en keek even naar Lucy, de Charmeleon had een zelfverzekerde en vechtlustige blik in haar ogen. De brunette ging aan haar kant staan, de uitdagers kant. Viola nam ook haar plek in en haalde een van de twee pokébals tevoorschijn. “Het wordt een gevecht van een tegen een, we vechten tot alle pokémons van iemand zijn uitgeschakeld,” ze laste even een pauze in en klikte de pokébal open. “Mijn eerste pokémon in Surskit,” Lucia knikte, ze had het begrepen, luid en duidelijk. Ze keek naar Lucy, de Charmeleon was er klaar voor, helemaal. “Ik zet Lucy in,” zei ze met duidelijke stem. De Charmeleon schoot naar voren en keek ietwat dreigend naar de Surskit. Lucy mocht de openings zet doen, zij waren de uitdagers en zo ging het. “Lucy, begin met ember,” de ember werkte niet zo goed tegen de halve water soort, maar het was een redelijk krachtige zet als Lucy die gebruikte. De Charmeleon vuurde een vlammenzee op de kleine, maar toch snelle Surskit af. De gympokémon was waarschijnlijk snel genoeg geweest om de aanval te ontwijken, jammer genoeg voor de pokémon was Lucy goed getraind en was de ember een bredere aanval en dus bijna niet te ontwijken. “Surskit, Bubble,” een serie bubbels kwam op Lucy af, de Charmeleon was in het nadeel tegen de water aanval. Lucy sprong opzij om de bubbels te ontwijken, de aanval raakte haar deels, en deed daardoor geen grote schade. Lucia noteerde dat ze een pokémon soort die effectief was tegen water pokémon moest vangen, want anders zou dit soort dingen nog wel eens moeilijk kunnen worden. “Scary face, smokescreen, en fire fang,” Lucy keek met een ernstig dreigende blik naar de blauwe pokémon voor haar, de Surskit kromp wat ineen onder de blik van de Charmeleon. Vervolgens kwamen er dikke rookwolken uit de bek van de pokémon, Lucy leek zelfs te grijnzen onder het uitvoeren van de smokescreen. De Surskit was diep in de rook verdwenen en had een beetje een paniekerige blik gehad. Lucy dook in de rook, de Charmeleon kon goed door het dichte rookgordijn zien, hoe ze het deed? Geen idee. “Water sport,” het water wat van de Surskit kwam liet de rook wat verdunnen, Lucy was vaag zichbaar als rode flits. Een schreeuw klonk, blijkbaar had de Charmeleon zich vastgebeten in de kleine blauwe pokémon. “Bubble,” het klonk niet zo zelfverzekerd als Lucia, maar dat was redelijk begrijpelijk. “Dragon rage, en scatch,” de Surskit bevond zich nog steeds in de bek van de Charmeleon, maar werd al snel losgelaten toen ze de bubbels begon te vormen. Lucy kreeg een boze blik in haar ogen en vuurde een paarse bal af op de snelle waterpokémon. Met lange klauwen haalde de Charmeleon daarna uit naar de gympokémon, de Surskit kon de aanval ontwijken door haar uitzonderlijke snelheid. Lucy gromde kort boos en keek nog eens dreigend naar de pokémon. “Dragon rage,” Lucy concentreerde zich weer en een tweede paarse gloed verliet haar mond. Vuuranvallen waren ietwat nutteloos geworden door de water sport, maar gelukkig had de Charmeleon meer aanvallen, zonder vuur. De Surskit zag er niet meer echt uit alsof ie het nog lang zou volhouden. De gympokémon werd geraakt door de paarse bal, de snelheid liet haar ook een beetje in de steek. Een grijns kwam over Lucia’s gezicht, het werd tijd dat ze door gingen naar de volgende en laatste pokémon. “Maak het af met scatch,” Lucy kreeg een vrolijke snuit en rende op de Surskit af om de pokémon nog een laatste keer te raken met haar lange, gevaarlijke klauwen. De Surskit viel neer en Viola pakte de pokébal van de verslagen pokémon.
“Goed gedaan, dan komt nu mijn laatste pokémon,” de Vivillon, die hadden ze al gezien, en nu waren ze in het voordeel, geen water meer om de Charmeleon te verslaan. De Vivillon keek zelfverzekerd uit haar ogen, al kwam er wel een kort moment van twijfel toen ze de vuurpokémon zag. “Gust, en light screen,” de vlinder klapperde met haar vleugels en stuurde zo een krachtige wind op Lucy af, de wind raakte hard, maar de Charmeleon slaagde er in rechtop te blijven staan. De Vivillon was al bezig met een soort glanzende muur opzetten die haar tegen aanvallen die van een afstand werden werden afgestuurd moest beschermen. “Fire fang,” Lucy grijnste haar scherpe tanden bloot en rende op de vlinder af. “Struggle Bug.” Lucy sprong op de gympokémon af, de Vivillon probeerde ook aan te vallen, maar zodra de scherpe tanden van de Charmeleon om het lichaam van de vlinder sloten gaf de pokémon het op. Het vuur verspreidde zich over de hele pokémon, een burn achterlatend. Lucy liet los en maakte weer wat afstand tussen de twee pokémon. “Dragon rage,” de blik die over de Charmeleons gezicht kroop was kortweg duister te noemen. Met een krachtige brul vormde de pokémon de paarse gloed voor haar snuit, de bal schoot op de Vivillon af, maar die ontweek door snel hoger te vliegen. Even sloot de pokémon haar ogen toen het vuur wat krachten van haar vroeg. Als de pokémon burned was gebleven had het gevecht waarschijnlijk korter geweest, áls ze burned was gebleven, dat was jammer genoeg niet het geval. Door de ability van de vlinder, Shield Dust, werd de status conditie zo snel genezen dat het niet echt schade had kunnen doen. “Ember,” kort had Lucia met haar tanden geknarst, dit was irritant. Lucy brulde en vuurde haar brede vuuraanval op de Vivillon af. De pokémon werd geraakt, maar veel schade deed het niet doordat het light screen nog in werking was. De Charmeleon had ook een wat gefrustreerde uitdrukking gekregen, nu was ze in het voordeel en had haar tegenstander kunnen verhinderen dat het echt veel schade deed. Erg frustrerend allemaal. “Scary face.” Lucy’s blik was al redelijk beangstigend, maar de Charmeleon slaagde er in nog enger te kijken. Elke gewone trainer zou waarschijnlijk van de boze, van haat vervulde blik schrikken, maar Lucia kende de blik, van alle keren dat Blaze thuis was en zijn dochter aan het sarren was. Meestal eindigde het met een woeste blik en een pijnlijke beet in de staart voor de Charizard. Niet dat Lucy haar vader echt hate, maar ze hadden wel een haat-liefde relatie. Wat uiteindelijk ook logisch was, want al was de pokémon in het begin erg vaderlijk geweest, meestal was de Charizard een klein kind als hij tijd met zijn dochter door bracht. Een heel erg sterk klein kind. In elk geval moet je weten dat als Lucy die blik in haar ogen had, dat alles wat in haar weg kwam en wat bedreigend was werd aangevallen, zonder dat je maar de kans kreeg te protesteren, of het uit te leggen. Inmiddels zou de light screen waarschijnlijk wel aan zijn einde zijn, dus dat betekende dat de embers weer op volle kracht werkten. En dat kon Lucy het best uitvoeren voordat er weer een nieuwe werd uitgevoerd. “Ember,” de wangen van de Charmeleon bolden op toen Lucy zich voorbereide om het vuur richting de Vivillon te spuwen. Met een triomfantelijke blik vuurde ze met het meeste van haar kracht het vuur richting de vlinder. De Vivillon verdween in de vuurwolk en toen het net zo snel weer verdween zoals het was gekomen werd de pokémon weer zichtbaar. Het vuur had duidelijk zijn sporen achter gelaten, de vlinder was aan het hijgen en keek redelijk verslagen. Niettemin was er nog steeds een sprankje met de kracht om te vechten, als dat zou verdwijnen zou de pokémon waarschijnlijk zijn uitgeschakeld. Er was altijd wel een tijd voor wat meer drama. “Smokescreen, en fire fang om het af te maken,” met een zelfverzekerde blik keek Lucia naar haar pokémon. Lucy keek ook sterk uit haar ogen en begon weer met het uitspugen van haar zwarte rookwolken. De Vivillon die het nog niet meegemaakt en riep een paar geschrokken kreetjes. Lucy verdween weer in de rookwolk en zocht naar de vliegende pokémon. Een tweede kreet bevestigde dat de Charmeleon haar tegenstander had gevonden, de rook gloeide rood op in de gym. Lucy had losgelaten en was uit de rook gekomen, de rook verdween langzaam door de openstaande ramen en de Vivillon werd zichtbaar. De vlinder lag verslagen op de grond, maar kon natuurlijk nog overeind komen. Lucia keek er naar met een koude blik, maar was eigenlijk redelijk gespannen. Wat als de vlinder met haar laatste kracht opvloog?