Run, boy, run. || & Eliot.

Hawlucha zag dat zijn aanwezigheid niet echt gewaardeerd werd. “Ksst, ga eens iemand anders lastigvallen,” sprak de man rustig, maar zijn Pikachu schoot een Thunderbolt op hem af. Acheron ontweek op het nippertje en maakte toen weer een duikvlucht in de richting van de jongen met de Pikachu, zodat zijn veren bijna de neus van de jongen raakte. Ondertussen had Eliot gehoord dat de jongen volop bezig was met zijn Hawlucha. Hij liet de Charmeleon uit diens pokéball en gebaarde dat deze zijn taak moest gaan uitvoeren. De rode pokémon knikte en liep geruisloos het steegje uit, ja, dat was iets wat hij zijn pokémon als eerste leren. Sluipen zodat niemand hen kon horen komen en gaan. Hades liep kalm over het veldje heen en zorgde dat hij een beetje uit de buurt bleef van zijn teamgenoot Hawlucha. Toen hij vlak voorbij de Eevee slenterde haalde hij naar deze uit en drukte het wezentje in zijn klauwen, waarna hij begon te rennen. Eliot sprong uit het steegje en floot, waarna de Hawlucha zijn tegenstander met rust liet en achter de Charmeleon aan scheerde. Eliot grijnsde, keek nog een keer achterom en zette het toen op een rennen.

Ze kwamen ver, zeker een halve straat lang. Maar net toen ze de hoek om wilde gaan stond er een grote, rode Scizor voor zijn neus. Het beest haalde uit naar zijn keel, maar gelukkig dook hij net op tijd weg, anders was hij er waarschijnlijk geweest. Wel hadden de scharen zijn nek geraakt, waar een beetje bloed uit druppelde nu. De andere schaar van het wezen had hem wel te pakken en duwde zijn hoofd met een dreun tegen de muur aan. Zijn Hawlucha werd ondertussen geraakt door een Electro Ball en stortte met een dreun neer op de grond, waarna hij nog een stukje doorschoof en even verderop tot stilstand kwam. “Ik denk dat het een goed idee is als je mij mijn Eevee teruggeeft,” glimlachte de trainer van de 'gestolten' pokémon toen liefjes. Charmeleon hield het wezentje nog altijd tussen zijn klauwen en kneep haar bijna fijn. "Don't think so, mate," zei Eliot met een kleine grijns rond zijn lippen. Eigenlijk zat hij niet echt in de positie om nee te zeggen, maar deze Shiny Eevee kon hem veel geld opleveren. Er was een rode flits te zien en zijn Houndour Merope verscheen ook op het toernooi. Wauw, dat wezentje maakte daar wel een gewoonte van zeg.

De jongen liet zijn Scizor terugkeren en Eliot was weer vrij. Hij duwde zijn hand tegen de schrammen op zijn keel aan en voelde dat deze nog altijd een beetje bloedde. Toen hij weer opkeek stond er een heel andere pokémon in het veld; een enorme Charizard die niet erg vrolijk leek te zijn. Whoops. “Tyrion, kijk eens,” hoorde Eliot de jongen zeggen. “Elise, bite,” riep hij vervolgens. Charmeleon schreeuwde, rende naar zijn eigenaar toe en duwde de Eevee zowat in zijn armen. Eliot pakte het shiny beest aan en hield deze uit zijn bereik, iets wat ruw met haar omgaand. “Tyrion, Shadow Claw,” commandeerde de jongen vervolgens. De Charizard kwam op Charmeleon af, en omdat die naast hem stond dus ook op hem. De Houndour gromde enkel naar de Pikachu, maar leek angstig te zijn van de Charizard. Hawlucha lag nog altijd een stukje verderop knock out op de straatstenen. Eliot zag geen andere keus liet de Eevee uit zijn handen vallen, waarna hij het nog een zachte trap verkocht zodat het best in de richting van de Charizard werd gestuurd. "Nu goed?" zei hij en keek naar de grote Charizard die hun kant op kwam.

De jongen nam zijn Eevee in zijn armen en liet deze vervolgens weer terugkeren, maar de Charizard bleef waar hij was. “Kijk, nu heb je toch wel door de verkeerde Eevee te hebben gekozen, is het niet?” Hij keek toe hoe de jongen zijn mouw iets opstroopte en zijn keystone liet zien. Hij raakte het ding aan, en de Charizard veranderde in een Mega Charizard X. “Je hebt drie tellen,” zei de jongen op een rustige toon. “Ik zou ze gebruiken om héél hard te rennen, want de Blast Burn die Tyrion zo uit gaat voeren doet echt héél veel pijn…” Eliot keek hem uitdagend aan, niet echt gelovend dat hij zijn pokémon tot zo’n daad aan zou sporen, maar toen het er toch veel te veel op begon te lijken besloot hij dat hij misschien beter het advies van de jongen op kon volgen. Waarschijnlijk waren er al een aantal tellen voorbij. Hij draaide zich om en begon te rennen, gevolgd door zijn paniekerige Houndour en Charmeleon die al snel om de hoek verdwenen. Hij zag dat het hoopje van zijn Hawlucha nog altijd in het pad van de Blast Burn lag en wierp een snelle blik op de trainer en zijn Charizard, rende terug en nam de pokémon in zijn armen.