{HF} Too spoopy

Luna schoot overeind. Vandaag was weer een nieuwe dag, tijd om dingen te doen en een kostuum te kopen voor de Halloween wedstrijd. Ze wist nog steeds niet wat ze aan ging doen. Haar ogen dwaalde even rond de kamer waar ze de avond was verbleven. Fennekin keek omhoog en staarde haar aan met hongerige oogjes. Ze zuchtte en glimlachte naar hem. "Je hebt honger of niet?" vroeg ze, al wist ze het antwoord al wel. De pokémon kwam meteen blij omhoog en dartelde op haar af. Luna trok haar pyjama shirt recht en pakte een bakje en pokémon brokjes die ze aan Despair gaf. Hij nam het blij aan en at ervan. "Terwijl jij eet, kleed ik me aan." dacht ze hardop en liep naar haar tas om haar kleren aan te doen.
Het duurde niet lang voordat ze klaarstond en al haar spullen weer gepakt had. "Kom mee Despair, we gaan ervan door." Ze moesten nog dingetjes kopen. Despair had nieuw eten nodig, zij ook en natuurlijk het Halloween kostuum wat er nog moest komen. Luna haalde diep adem en lette erop dat de Pokémon bij haar zijde bleef. Maar in de tijd dat ze samen waren had ze Despair altijd los gelaten en dat was nooit fout gegaan. Soms voelde het alsof de emotionele band die ze hadden er al vanaf dag één was.

Luna liep rustig door de stad, de Fennekin in haar armen. Toen ze de winkel in wou lopen moest ze hem helaas terug laten keren, aangezien niet alle winkels loslopende pokémon waardeerden. Daar kocht ze eten voor haarzelf en Despair en wat snoepjes. Vanavond wou ze graag het spookhuis in, ze had dingen gehoord over Pokémon die daar te vangen waren.
In een andere winkel haalde ze haar Dusk ball op, daarmee kon ze één pokémon in het spookhuis vangen. Ze was heel benieuwd naar alles, maar als ze geen kostuum kon vinden ging ze er echt niet heen en Luna kon soms nog wel een lastpost zijn met kleding.

Ze rende snel door de straten heen. Het duurde niet lang meer voordat de winkels dicht zouden gaan en ze raakte lichtelijk in paniek, want een kostuum was er nog steeds niet. Ze had wel enkele winkels doorzocht maar iets vinden wat echt bij haar paste kon ze niet vinden. Wel had ze voor haar Fennekin een klein kroontje gevonden en een cape. Die vond ze zo schattig dat ze ze gewoon mee moest nemen.
Toen ze de hoek om ging werd ze geraakt door iets en toen Luna vanaf de grond opkeek zag ze dat het een jongen was. "Hey! Kan je niet uitkijken? Als ik straks geen kostuum heb dan is dat jouw schuld." Haar temperament scheen lichtjes door in de boosheid van haar woorden, maar ze wist zelf ook wel dat ze dat eigenlijk niet kon maken.

Luna krabbelde maar overeind, ze moest wel want op de grond liggen was geen optie. En het was niet alsof de jongen aanstalten maakte om haar op te rapen. Toen ze hem goed aankeek zag ze dat  hij een paar jaren ouder was dan zij was. "En daarom zou dat mijn schuld zijn, trien?" Luna snoof. Trien?Hoe durfde hij wel naar haar toe!
Ze moest kalmeren. Ze moest rustig aan en niet meer boos doen. Zelfs niet als een walm rook haar kant op kwam. "Ik moet gewoon nog een kostuum uit zoeken en ik heb nog weinig tijd en ik heb geen zin om dat hier te verdoen." zei ze tegen hem. Ze keek haastig rond, maar ze wist de weg niet meer. Misschien dat hij hem wist? Maar het was ook zo raar om hem nu om hulp te vragen. "Jij.. jij weet toevallig niet waar nog een kostuum winkel zit hé? Of iets waar ik een kostuum nog kan halen?" vroeg ze hem toen, iets verlegen. Het was toch raar om hem nu om hulp te vragen. "Kijk, mijn Fennekin heeft al iets maar ik nog niet en.. ik weet niet meer waar ik heen moet." Ze was nu gewoon wanhopig.

Haar blauwe ogen richtte zich op de jongen voor haar. Gelukkig had hij z'n sigaret uitgedrukt. ”Daar achter zijn enkele kraampjes die kant en klare kostuums verkopen, maar ik denk dat je beter zelf wat in elkaar kan flansen,” Ze had geen tijd meer om hele dingen in elkaar te flansen. Het was te laat nu, dan had ze eerder moeten beginnen. "Misschien als ik eerder was begonnen was dat gelukt." zei ze tegen hem.
”Fine, ik help je wel met zoeken,” een glimlach kwam op haar gezicht te staan. "Dankje!" Maar hij was al weg van haar en er werd gevraagd of ze nog wel kwam. Snel kwam Luna achter hem aan. "De naam is Lucian, trouwens," meldde hij haar. "Ik heet Luna. En mijn Fennekin heet Despair." Die zat nu nog lekker in zijn ball, maar die moest er uiteindelijk ook uit komen om zijn deel van het kostuum aan te trekken. Ze liep met Lucian een winkeltje in en keek om zich heen. Snel dartelde ze naar een rek toe en begon er door te kijken. "Dit is perfect!" riep ze vrolijk uit en trok een kostuum uit de rekken. Een jurkje, helemaal in de stijl van haar starter Pokémon. "Dan lijk ik ook een beetje op Fennekin! Dat is leuk!" Luna was helemaal door het dolle van het kostuum. Het schattige jurkje, de strikjes en de lieve oortjes. Ja, dit was het!

Luna was helemaal in de wolken van haar nieuwe outfit die ze uit had gekozen. Ze glunderde en keek naar Lucian, die met haar mee de winkel in was gegaan. ”Klaar?” bromde de jongen. Ze knikte naar hem. Haar goeie bui kon nu niet meer verpest worden hoor. "Ja, ik ga afrekenen!" zei ze enthousiast en tippelde naar de kassa om het kostuum bij de vrouw neer te leggen. Die sloeg de prijs aan en zij legde het geld er neer.
Ze liep samen met Lucian de winkel uit en keek hem eventjes aan. Het zou niet lang meer duren voordat het heel halloween gebeuren zou beginnen en Luna moest zich nog in haar kostuum hijsen, maar Lucian ook. Als hij er eentje had tenminste. "Heb jij ook een Halloween kostuum?" vroeg ze meteen. Ze was wel benieuwd als wat Lucian zou gaan. "Zullen we anders eerst wat gaan drinken ergens? Dan ga ik daarna wel naar huis om mijn kostuum aan te doen." Luna keek Lucian afwachtend aan, ze wou nog wel iets leuks doen met hem. Om het een beetje goed te maken dat ze zo uitgevallen was tegen hem.