Reading Aura's ll & Marcus

Anubis liep over het gras, de jonge Riolu was los omdat Lucia graag wat gezelschap had onderweg. Lucy was nu een Charizard, en die kon niet meer echt door de drukke stad lopen. Dus nu was ze bezig met pogingen de kleine, blauwe pokémon wat reden toe te brengen. Hiervoor had ze expres Lucy in haar bal gelaten, want anders zou ze de arme Riolu bang maken, met waarschijnlijk goedbedoeld advies. Jammer genoeg had Lucia nog geen reden in Anubis kunnen ontdekken, hij zou nooit een TR pokémon worden, maar dat was gelukkig niet haar doel. Anubis had blijkbaar een heel ander gevoel tussen goed en slecht dan de meesten, want toen hij werd aangevallen door een dolle Bunnelby en moest worden gered door Lucy. En daarna had hij geprobeerd vrienden worden met de verbrande haas, VRIENDEN. Blijkbaar had de Riolu het idee dat er alleen goed bestond op de wereld. Want ook al had de Bunnelby hem daarna geslagen, hij bleef koppig volhouden en wilde met het konijn spelen. Lucia zuchtte en ging op een bankje zitten, Anubis liet ze maar even spelen. Ze moest de pokémon nog leren kennen, dus liet ze de Riolu zijn gang maar gaan.

Marcus had besloten te gaan trainen met zijn Pokémon. En het had goed uitgepakt. Bagon was een stuk zelfverzekerder geworden en durfde het zelfs op te nemen tegen Arbok. Tot voorheen moest hij niets van haar hebben en was hij erg onzeker rond haar. Waarschijnlijk kwam dat omdat Arbok tegen niemand aardig was en hij dat zich nogal aantrok.
Bagon had doorgekregen dat als hij wilde overleven met Marcus als trainer hij van zich af moest bijten en headfirst de situatie in te gaan. En dan eindelijk was het zover. Bagon landde lenig op de harde grond en balde zijn handjes. Hij sloot zijn ogen en begon te gloeien. Marcus' ambere ogen sloeg het gade. Hij moest toegeven dat hij zich toch wel enigszins trots voelde. Toen hij de met littekens bedekte Pokémon vond was hij een schaduw van de zelfverzekerde Pokémon die hij nu was. Bagon zijn silhouetten groeide en werd erg rond met niet twee maar vier pootjes. Toen de gloed wegtrok leek Bagon meer op een bepantserde bal dan wat anders. Shelgon draaide zich om en keek Marcus met vastberaden gele ogen aan. Vix blafte luid en liep naar Shelgon toe om hem nieuwsgierig te besnuffelen. "Goed gedaan" Prees hij Shelgon en hij glimlachte breed.

Zo kwam hij aan in Santalune City met Vix aan de ene zijde en Shelgon aan de andere. Hij wilde zijn Pokémon gaan opfrissen bij het Pokécenter toen hij meteen het meisje opmerkte die op een bankje neergestreken was en naar een Riolu keek. Van gezicht herkende hij haar wel maar naam zou hij niet kunnen raden. Ze was ook een Team Rocket lid. Hij had haar wel eens gezien in de kantine en een enkele keer op straat in Lumiose City en dat was het dan wel. Hij stak een sigaret op en liep naar haar toe. Hij ging naast haar op het bankje zitten en legde zijn armen op de reling achter hem zodat eentje achter haar lag.
"Yo" Groette hij met een knik en hij stak zijn sigaret aan. "Ook opzoek naar Pokémon die gestolen willen worden?"

Shelgon liep nieuwsgierig af van Marcus en Vix naar de springende Riolu die over het gazon liep. Shelgon maakte zich groot en gaf Riolu een por in zijn rug zodat hij zich omdraaide naar hem. Shelgon keek hooghartig naar de Riolu en vroeg zich af waarom hij zo veel pret maakte. Pret maken was kinderachtig. Met zijn evolutie kwamen ook bepaalde persoonlijkheidsveranderingen mee. Bagon zou spelen wel oké vinden maar zou het niet doen. Shelgon zou nooit spelen. Hij had een soort gevoel alsof dat nu niet meer kon nu hij al bijna een Salamence was. Shelgon glunderde al bij de gedachten. Hij was nu zo sterk! Hij had al die stomme Bagon uit zijn oude groep aan kunnen vallen en verslaan. En dus sprong hij even op en neer en keek Riolu doordringend aan.

Lucia keek verbaast op toen iemand naast haar kwam zitten, een man, duidelijk veel ouder dan zij was. Hij stak een sigaret op en begroete haar met een vraag. Ze keek hem ietwat koud aan, zo als ze meestal deed, en schudde langzaam haar hoofd, ze had het niet zo op pokémon stelen. "De laatste keer dat er een pokémon gestolen was werd ik aangevallen." Antwoordde de brunette wat koel. "En ik weet nog steeds niet wie dat beest heeft gestolen." Lucia dacht even aan Ace, het was misschien een dag geleden, de jongen was toch wel... interessant. Lucy kon het waarschijnlijk niet schelen, de Charizard zou met plezier voor nog een extra brandwond zorgen. Maar dat zou niet gebeuren, nog niet in elk geval, en de draak moest maar geduld hebben.
Lucia keek even naar de pokémons die op het veld stonden, Anubis had een alles behalve team Rocket karakter en had de andere pokémon nog niet opgemerkt. Een Shelgon, die had ze laatst al gezien, Salamence was ongelofelijk, maar ze had al een draak. En daarbij waren ze best klein met hun één vijftig, Dunsparce waren even groot, en die pokémons waren echt raar. Toen de Riolu werd aangetikt draaide het dier zich om. Bij het zien van de Shelgon schrok Anubis niet, ook al keek die niet al te vriendelijk. De babypokémon maakte een vrolijk en vriendelijk geluid.
Lucia had even naar haar pokémon gekeken, ze voelde er niks voor de Riolu te verbeteren, Anubis had nog niet echt door dat hij niet bij een normale trainer was. En het was een babypokémon, als ze iets van jonge, en koppige, pokémons had geleerd, was het dat je ze geen karakter kon dwingen aan te nemen. Lucia draaide zich weer naar de grunt, ze nam aan dat hij een grunt was, en keek hem weer aan. "En jij?"