[HF] Ghostbusters

Silvie liep door het spookbos, ze had een duskbal gekregen en nu mocht ze een pokémon vangen, een spookje. Nova liep naast haar, sinds de Salamance was geevolueerd was Nova veel zelfverzekerder geworden. Het zonnige humeur was nooit verdwenen en zelfs op de spookachtig versierde plek staalde de ogen van de pokémon vrolijkheid uit. Silvie wist niet zeker welke pokémon ze wilde vangen, er waren er wel een paar die ze niet wilde. Tot nu toe waren ze nog geen pokémon tegen gekomen, behalve een verwarde Zubat, maar die hoorde niet bij het spookhuis. Silvie zuchtte, Nova was vooruit gelopen, de Salamance was niet bijzonder handig in het bos, en had een jonge boom uit de aarde getrokken. Terwijl de breeder naar haar Salamance keek dacht ze een soort teleurstelling in de ogen van Nova te zien. Waarschijnlijk kwam dat omdat de pokémon dolgraag wilde vliegen en dat in het bos niet kon, sinds Nova vleugels had gekregen had ze die enthousiast uitgeprobeerd, al was het wat onhandig geweest. Silvie dacht aan haar andere pokémon, ze had een pakje voor Aqua geleend, gewoon omdat het echt grappig was de Totodile in een Cubone pakje te zien. Maar die zou ze later aandoen, nu was ze op zoek naar een nieuw teamlid en die zou ze niet vinden door daar maar te blijven staan, en kijken naar de omgevallen boom. Nova brulde en liep alvast verder. De blauwe staart van de Salamance verdween tussen de bomen, de trainster zuchtte weer en zette de achtervolging in. Nova liep richting een grote boomstronk en ging even zitten, als Salamance was ze niet bijzonder groot, misschien net iets langer dan de gemiddelde Salamance, en dat was zo ongeveer een meter vijftig. Silvie kwam achter haar pokémon aan en glimlachte toen ze Nova zag zitten. De Salamance leek wat moe en het was pas aan het schemeren, het Halloween feest moest nog beginnen. Dat was ook de reden dat Silvie nu een pokémon ging vangen, ze wilde genoeg tijd overhouden om het feest te bezichtigen en Aqua te verkleden. De brunette grinnikte bij de gedachten aan de Totodile in het pakje, het bestond uit een nep schedel en een nepbot, om vast te houden. Misschien zou ze Nova in haar pokébal doen, de Salamance was best groot, al was het niks vergeleken met andere grote pokémon, zoals Feraligatr. Silvie dacht even aan haar Totodile als de gigantische evolutie, als Aqua haar karakter hield was het geen probleem, maar een agressieve reuzen krokodil, nee bedankt. Een beweging trok de aandacht van de trainster. Een kleine, paarse pokémon kwam aangezweefd, nieuwsgierig kijkend uit haar roodachtige ogen. Bij het zien van het meisje trok er een bezorde blik over het gezicht van de kleine pokémon. Silvie keek de wilde pokémon nu nieuwsgierig aan en pakte haar pokédex. “Misdreavus, the screen pokémon. It gets nourishment from fear that it absorbs into its red orbs. In daytime, it sleeps in darkness. It likes playing mischievous tricks, such as screaming and wailing to startle people at night.” De Misdreavus keek met een wat bange blik naar Silvie, de pokémon leek of bang te zijn voor mensen of gewoon bang voor alles. De brunette vermoede het tweede nadat de wilde pokémon was geschrokken van een vallend blaadje. “Rustig maar,” met een kalme fluisterstem praatte de breeder tegen de pokémon. De Misdreavus keek bang terug, maar er zat ook iets onderzoekends in de blik. Toen stond Nova op en stoof de wilde pokémon door een boom. Met een geirriteerde 'moest-dat-nou' blik keek Silvie haar pokémon aan. De Salamance keek geamuzeerd terug en ontlokte een zucht aan haar trainster. “Moet jij dan ook alles verpesten?” Vroeg Silvie met een vage grijns rond haar lippen, soms.. De Misdreavus was niet helemaal weg, want na een paar stille minuten waarin Silvie Nova een aai over haar kop gaf, kwam de spooksoort pokémon achter een boom tevoorschijn. De brunette merkte de pokémon weer op en fluisterde in het oor van de Salamance dat Nova stil moest zijn. Langzaam draaide Silvie zich naar de wilde Misdreavus, de pokémon week even achteruit, en haalde een klein voorwerp van achter haar rug vandaan. De wilde pokémon keek even wantrouwend naar het ding en kwam niet dichterbij. Silvie legde de poképuff op de boomstronk en gebaarde tegen Nova dat ze verder moesten gaan. De Salamance keek even naar de poképuff, met een hongerige blik, maar volgde toen haar trainster. Silvie kon niet zien wat er gebeurde, maar de Misdreavus kwam voorzichig in de buurt van het snoepje en nadat ze had geconstateerd dat het niet gevaarlijk was at ze het op.


Een spookachtig geluid deed Silvie opschikken, ze had een tijdje verder gelopen en was alleen een kleine Pumpkaboo tegengekomen. Het gehuil ging door merg en been. De brunette probeerde te horen waar het geluid vandaan kwam, het kwam van links. Snel liep ze er heen, met Nova recht achter haar, het klonk namelijk niet alsof het een van de special effects was. Toen de brunette aankwam bij de bron van het geluid leek er in de eerste instantie, was het toch niks geweest? Silvie keek om zich heen, op haar hoede, en vond uiteindelijk een schim. De schim was een pokémon die haar wel heel bekend voor kwam. De Misdreavus had grote tranen in haar ogen, bij het zien van Silvie week ze niet weg, zo als de eerste keer, maar kwam juist dichterbij en verschool zich bij Nova. De Salamance liet een zachte, verbaaste brul horen, maar deed natuurlijk niks tegen de pokémon, ze bleef een goedzak. Silvie keek even naar de pokémon, maar een spookachtig gehuil deed haar schikken, het klonk niet als het verdrietige wat ze eerst had gehoord, dit was een schreeuw om angst aan te jagen. Een Shuppet verscheen met een gemene grijns op zijn gezicht, hij had kruimels rond zijn mond zitten en keek naar de Misdreavus alsof het zijn prooi was. Silvie begreep dat de pokémon misbruik van de Misdreavus had gemaakt en de poképuff had afgepakt, ze draaide zich even om en zag de pokémon bibberen bij Nova. De pokémon was duidelijk bang voor de Shuppet die met zijn gemene grijns wachtte tot de Misdreavus tevoorschijn kwam. “Nova,” zei Silvie tussen haar tanden door, de Salamance keek meteen op. “Veeg die grijns eens van zijn gezicht, wil je,” Nova brulde opgewonden en haar ogen kregen een wat gemene glans. Soms kon je wel wat lol beleven uit iemand anders ongeluk, maar alleen als diegene gemeen was, of erger, naar Silvie's idee dan. De Salamance sprong over haar trainster heen en vuurde een goedgerichte dragon breath op de Shuppet af. De wilde geestsoort pokémon werd vol geraakt en kreeg een boze blik in zijn ogen. De Shuppet reageerde met een shadow sneak, hij verdween in de grond als schaduw en kwam op Nova af, de Salamance spuwde vuur op de grond, maar het enige wat gebeurde was dat het bos in brand vloog. Snel haalde Silvie Aqua uit haar pokébal en de Totodile bluste het vuur, ook al mocht je maar een pokémon meenemen, nu was het slim geweest de water pokémon bij te hebben. Na de actie ging de blauwe pokémon na een bedankje weer in haar bal. Ook nam de breeder de moeite om de Shuppet even te scannen. “Shuppet, the Puppet Pokémon. It uses its horn to feed on envy and malice--or so it's said. It's very active at night. It loves vengeful emotions and hangs in rows under the eaves of houses where vengeful people live.” Nova ging ondertussen ook door, nadat de Salamance was geraakt door de schaduw vuurde ze een zen headbutt op de pokémon af. Die klap kwam zichbaar hard aan, de Shuppet schommelde even en keek toen nog bozer naar zijn tegenstander. Met een schreeuw kwam een zwarte bal op Nova af, Silvie las snel de info over de boze pokémon door. Immun tegen normaal, zwak tegen duister en spook. “Nova, crunch,” de Salamance brulde en vloog op de Shuppet af, letterlijk. De breedster draaide zich om naar de trillende Misdreavus. “Rustig," fluisterde Silvie tegen de bange pokémon. De Misdreavus keek haar met een oog aan, dat andere was toegeknepen, en leek het meisje bijna net zo eng te vinden als de Shuppet die nu aan het vechten was met Nova. Maar de Misdreavus ging ook niet weg, ze bleef voor Silvie zweven alsof ze niet zeker wist hoe ze zich moest gedragen. De brunette haalde rustig nog een poképuff uit haar zak, het voelde als omkopen, en hield die voor de wilde pokémon. De Misdreavus kwam schuw dichterbij en knabbelde kort aan het snoepje. Silvie keek even onwillekeurig naar de poképuff, het was in de vorm van een Litwick, iemand had snoepzakken uitgedeeld aan de mensen die hem konden verslaan. Nova had het gedaan zonder ook maar te knipperen, de Gastly waartegen ze moest vechten was zwak vergeleken met de Salamence. Silvie keek toe hoe de Misdreavus het snoep opat en met grote ogen naar haar keek, de pokémon leek haar nog steeds niet echt te vertrouwen, maar wel meer dan eerst. Nova´s brul leide Silvie af, ze keek om en zag dat de Shuppet, die eerst een gemene, zelfverzekerde uitdrukking had gehad, nogal wat schade had geleden tegenover de Salamence. De brunette keek de wilde pokémon een moment koud aan, ze had het gevoel dat deze Shuppet een vreselijke pestkop was. Nova zag de blik  ook en keek met een grijns naar de wilde pokémon. De Shuppet draaide zich om om weg te vluchten en de Salamence stuurde er nog een dragon breath achteraan. Nu die dreiging weg was konden ze weer verder, en was de Misdreavus veilig. Silvie zuchtte en keek even naar de pokémon die ze hadden beschermd. De Misdreavus leek een stuk minder bang, dat was een goed iets naar het idee van de jonge breeder.  “Laten we gaan,“ zei ze tegen  Nova, de Salamence brulde instemmend en maakte aanstalte om mee te lopen met haar trainster. Even keek de Misdreavus van slag, alsof ze niet wilde dat de twee beschermers gingen, maar daarna kreeg ze een andere blik in haar ogen, een wat onzekere. Silvie was al begonnen met lopen, ze wilde weg hier, blijkbaar bestond er niet zo iets als een aardig spook, ze bleef staan toen ze iets trekkends voelde aan haar jas. Verbaast draaide ze zich om en zag de Misdreavus voor haar zweven met een nog steeds wat onzekere uitdrukking, maar toch met iets vastbeslotens. "Wat is er? Je bent nu wel veilig." Silvie had al een vaag vermoeden, maar ze kon het beter eerst even aan de pokémon vragen. De Misdreavus keek nu vastbesloten uit haar ogen en ging naast Nova zweven, alsof ze het zeker wist. Silvie knikte langzaam. "Wil je met ons mee?" De Misdreavus liet een klein, onzeker  knikje zien. De bunette glimlachte en keek even naar haar Salamence, Nova keek terug en richte haar blik toen op de geestsoort pokémon, ze had een warme blik. "Goed," glimlachte Silvie tegen de wilde pokémon, het was misschien beter voor de Misdreavus om mee te gaan, de pokémon had duidelijk een wat bangig karakter en om haar hier achter te laten in het spookbos leek niet goed. Natuurlijk had de breedster er over na gedacht om de pokémon te vangen, maar je kon toch geen bange pokémon tegen zijn of haar wil vangen? Nu de Misdreavus het zelf vroeg was Silvie opgelucht, als ze een pokémon had moeten vangen uit dit bos was het deze wel geweest. Langzaam pakte de brunette de dusk bal die ze gratis had gekregen toen ze het bos in wilde lopen, om er eentje te vangen hadden ze gezegd. Niet dat ze er echt om gevraagd had, maar het had wel leuk geklonken. Silvie hield de pokébal voor de Misdreavus, de wilde pokémon botste er zachtjes tegen aan. Een rode straal slokte de pokémon op en de bal begon te wibelen en een, naar Silvie´s idee, irritant geluid te maken. In elk geval zou de Misdreavus zich thuis voelen in de donkere pokébal.

De bal hield op met een geruststellende klik. Silvie pakte de duskbal op en liet de Misdreavus er uit. De spook pokémon keek nieuwsgierig uit haar ogen, al zag de brunette er achter nog een beetje angst. Nova brulde zachtjes, om de nieuwe pokémon niet te laten schrikken, een begroeting en de Misdravus maakte een vrolijk geluid met haar hoge stemmetje. Silvie keek even naar haar nieuwe pokémon en dacht na over een naam. “Mimi,” twee verbaaste blikken kwamen haar kant op, de Misdreavus keek zelfs een beetje geschrokken. “Die naam past bij je,” zei Silvie vriendelijk tegen de pokémon. De  Misdreavus keek even bedenkelijk en sloot toen haar ogen om een blij geluidje te maken. Een gil trok over de drie en Silvie kromp even ineen, net als Nova, Mimi niet, die was een waarschijnlijk aan gewend. “Laten we gaan,” mompelde de brunette en ze draaide zich om in de richting waar ze vandaan was gekomen. Nova brulde instemmend en liep achter haar trainster aan, Mimi vloog naast Silvie en zorgde er voor in de buurt van het meisje te blijven. Het zou even duren voordat de Misdreavus anderen zou vertrouwen, dat kon Silvie zo zeggen. Het einde van het bos gedeelte kwam in zicht en een opgeluchte zucht ontsnapte aan de mond van het meisje. Nova gaapte, Mimi vloog even weg van de scherpe tanden, en keek moe om haar heen, blij weer buiten bereik van de vreselijke spook pokémon te zijn. Silvie keek naar de Salamence, Nova zag er moe uit en het had geen zin de grote pokémon over de markt te slepen. “Wil je in je pokébal?” Eerst even vragen, altijd beter dan een pokémon verassen en een boze Salamence te krijgen. Nova brulde vermoeid en keek haar trainer aan met zulke ogen dat het best duidelijk was. Silvie liet de pokémon terug keren in de pokébal en haalde een andere tevoorschijn. Mimi keek zwijgend toe en toen een Totodile uit de bal kwam slaakte ze een geschrokken kreetje en vloog een paar meter hoger. Silvie keek naar Aqua en haalde een pakje tevoorschijn, niet echt een pakje eigenlijk, alleen een nep schedel en bot. Aqua wachtte geduldig tot Silvie de schedel op haar hoofd had gedaan en nam toen gretig het neppe bot aan. Vrolijk zwaaide de Totodile met haar Cubone bot en slaakte ook wat opgewonden kreetjes. Mimi keek met grote ogen naar de pokémon die onder haar bezig was met het vrolijke gespeel. Silvie keek verbaast omhoog, de Misdreavus maakte geen aanstalte naar onder te komen. “Wat is er?” Mimi slaakte een angstig kreetje en hield haar blik op de Totodile, Aqua was zich van niks bewust. “Dat is Aqua maar,” Mimi leek niet overtuigd en keek met grote, bange ogen naar de krokodil. Silvie zuchtte, ze wist dat dit een klus zou worden. “Mimi,” met zachte stem prate Silvie met het spookje.  Aqua is echt heel lief, ze doet je echt niks,” de Misdreavus keek terug, haar uitdrukking niet verandert. Aqua had opgekeken bij het horen van haar naam en probeerde er achter te komen wat er precies aan de hand was. Een kreetje kwam uit de bek van de kleine, blauwe krokodil en Mimi vloog nog een meter hoger. Silvie zuchtte, dit ging zichtbaar nog wel even duren. “Kom op, Mimi,” kreunde ze, dit was vreselijk, maar de schuwe pokémon in het bos achterlaten? Dat ging wat te ver. Aqua keek nietbegrijpend van haar trainster naar de Misdreavus die hoog en veilig boven de grond zweefde. De Totodile liep tot onder Mimi en keek vragend omhoog, de spook soort pokémon keek met een angstig dreigende blik terug. Silvie pakte Aqua op en hield haar in de buurt van de schuchtere Mimi. De Misdreavus vloog deze keer niet hoger, maar keek naar de Totodile met een inschattende blik. Aqua brulde iets zachts en geruststellends. Mimi riep iets terug met haar hoge stem en wachtte een reactie af, de Totodile reageerde met een vrolijk klinkende ‘toto’. De Misdreavus leek niet helemaal overtuigd, maar ze keek aan de andere kant ook niet echt erg bang meer. Silvie zette Aqua neer en keek richting het festival, daar zouden ze nu de nacht doorbrengen. Storm en Nova zouden wel in hun pokébal blijven, en Aqua zou meelopen in haar Cubone outfit. En Mimi, tja, de Misdreavus werd nu pas echt actief en het was meteen een mogelijkheid de pokémon te leren kennen. “Laten we gaan, naar Santalune,” Aqua riep vrolijk haar getotodile en zwaaide met het bot wat ze had gekregen. Mimi leek de Totodile nog niet helemaal te vertrouwen, maar ging wel een paar meter naar onder tot ze naast Silvie zweefde en alles veilig kon overzien. Silvie liep richting de stad en bekeek onderweg de versiering in de bomen, er hingen nepspinarak webben en iemand had iets neer gezet wat een spook geluid maakte. Het kon ook een spook pokémon zijn bedacht Silvie later. Het festival was redelijk druk, er liepen veel verklede mensen rond, als gewone dingen als vampiers, spoken, weerwolven. Maar ook als pokémon, niet enge zoals Spinda’s of Pikachu’s, maar ook als dingen als Dusknoir, of Garbodor. Wacht, een Garbodor? Silvie bekeek het ding nog eens en zag de naden, maar waarom in hemelsnaam als een vuilniszak? Ze schudde haar hoofd om de gedachten kwijt te raken, van Mimi kwam een protesterend geluidje. De Misdreavus was natuurlijk door de beweging opgeschrikt. In elk geval zag de pokémon er meer op haar gemak uit, en net meer zo gespannen en bang. Aqua liep vrolijk door de menigte en liet per ongeluk iemand schrikken door iets te enthousiast te glimlachen. Silvie glimlachte even bij het zien van de verbaasde snuit die de Totodile had gekregen toen het meisje wegrende van de open bek van de pokémon. Mimi maakte het zich gemakkelijk op de schouder van haar trainster en keek om zich heen, nog steeds wel op haar hoede. Silvie botste tegen iemand aan en viel op de grond, Mimi vloog op en keek geschrokken neer.

Closed