Vocal Confession

De witharige dwaalde door Dendemille Town, hij had gehoopt nog wat te kunnen gaan trainen maar dat leek er op het moment niet op, zijn Pokémon tegenelkaar laten vechten was een oplossing maar Lars kon nog niet op tegen zijn andere Pokémon, dat was een van de dingen waar aan gewerkt zou moeten worden maar voor dat ging gebeuren moest hij Myra en Venenum nog op een gelijk level met Tygo moeten brengen. De man was tegen een van de windmolens gaan leunen, aan het denken over hoe hij het beste kon gaan trainen en over andere dingen. Terwijl Ren dat aan het doen was lette de man ook nog op wilde Pokémon die langs zougen komen waarmee hij zou kunnen vechten, alhoewel, Ren zelf natuurlijk niet maar zijn Pokémon. De man kwam overeind en liep de trap op die vlak naast hem was, totdat de man helemaal boven was, verderop was een brug te zien en de man liep daar heen en volgde de enige weg die er was. Hij was na het pad te hebben gevolgd bij een één of andere grot uitgekomen en wat de plek ook mocht zijn, het was buiten koud en jammer genoeg leek het binnen ook niet bepaald warm maar iets in die plek wekte de intresse van hem. Meteen bij de eerste stap naar binnen werd alles troebel voor zijn ogen, het was te verwachten dat de ogen witharige niet meteen aan de duisternis waren gewend en na een paar keer knipperen met zijn ogen kon hij vormen onderscheiden maar dat was het wel. Op zijn gemakt liep Ren dieper de grot in, kleine Pokémon waren vaag te zien op de achtergrond, of in welk geval, hij dacht dat het Pokémon waren maar waneer de man dichterbij kwam was er niks te zien dus het was of ze waren weggegaan, of het was zijn verbeelding.

Een meetaalachtig geluid klonk door de grot, was de witharige uit zijn gedachten liet opschrikken, vlak daarna klonk er een stem "Yo." vanaf dat moment pas keek Ren op, dat had hij niet verwacht, want in de paar minuten dat hij in die koude grot bevond verwachtte hij niet echt dat er iemand anders zou zijn. Een vrouw stond een eindje verderop, iets jonger dan de man, waarschijnlijk iets van drie jaar. De Steelix die vlak naast haar was hield de witharige goed im de gaten, terwijl hij terugsprak "Hoi." kleine condens wolkjes vormden bij zijn lippen elke keer dat de man aden haalde, waarom had hij nou niet Tygo erbij gehaald, die kon misschien nog een beetje warmte bieden met zijn Ember. "Ook lekker an het afkoelen?" een droog glimlachje vormde op het gezicht van hem, er leken helemaal geen Pokémon in de buurt te zijn, jammer, het was namelijk zijn eerste doel om wat te gaan trainen en misschien zelf nog iets vangen.

De Steelix gromde even, wat gezellig zeg. "Mja, 'k dacht dat hier nog wel wat interessants rondliep, maar blijkbaar niet." Ren knikte, ja dat snapte hij wel, aangezien dat ook zijn primaire doel was. "Heb ik jou al een eerder gezien? Ik krijg namelijk een bekend gevoel bij je." werd er gemurmeld door haar en nadat de witharige een stap of twee dichterbij had gezet had hij ook een bekend gevoel, wist hij veel of de man haar eerder had gezien, het was niet ofzo had hij het gezicht van iedereen nog wist. ”Zou kunnen.” even haalde Ren een wenkbrauw op bij het volgende wat ze zei ”Misschien, wie weet.” werd er met een droge glimlach gezegt.

"Hmm, en wat zijn de pronkstukken van deze jongeman dan?" de witharige vernauwde zijn ogen, dit begon behoorlijk veel te lijken op de manier waarop sommige leden van Team Rocket te werk gingen. Natuurlijk ging hij liegen, het was not niet geheel zeker of zij echt van Team Rocket was, of gewoon iemand die zich zo gedroeg ”Ik heb een Grovyle bij me.” dat was voor dat moment even de eerste Pokémon die in hem opkwam, hij moest gewoon voor een tijdje smetteloos gaan liegen, meer informatie over de vrouw kreeg en ervoor zorgen dat hij niet de verzonnen Grovyle uit zijn Pokéball moest halen.

Het leek er niet op dat ze hem geloofde maar ze nam het wel aan en ging geen vragen stellen "Hmm, klinkt niet echt zo stoer." het werd langzaam duidelijk dat deze vrouw geïnteresseert was in zijn Pokëmon, naar zijn zin iets té geïnteresseert. "Had wel wat beters bij je verwacht, to be honest." een gespeeld glimlachje vormde rond de lippen van de witharige "Hoe kan je nou iets van mij verwachten als je mij helemaal niet kan." nog steeds hield Ren de stalen Pokémon nog goed in de gaten, wie weet wat dat ding ging doen.

Op het gezicht van de vrouw vormde een pruillipje, welke vlak na een paar opgehaalde schouders kwam "Ik ken wel wat gasten die alleen maar stoer doen met hun Grovyltjes, maar dan wegvluchten zodra ze een iets grotere pokemon zien." oh, dat scheelde weer voor Ren, hij ging niet zomaar wegrennen van iemand, dat was iets wat de witharige gewoon niet ‘kon’ doen. De ogen van de Steelix prikten tegen hem, het was ietwat ongemakkelijk al liet de witharige dat niet zien. "Maar dan leren we elkaar toch wat meer kennen?" Ze zette een meisjesachtige glimlach op haar gelaat. "Ik ben Scarlet." Scarlet dus, dat zou Ren waarschijnlijk moeten ontouden ”Ren.” stelde hij zichzelf voor, hij moest nog geen verdacht gedrag vertonen of in welke geval, nog niet. Vanuit de schaduwen waren er diverse Pokémon te zien maar niet echt naar wat de man zou willen hebben.