Rage

Lucia liep met Lucy aan het begin van route 4, ze hadden de gym gedaan, Halloween meegemaakt, dus er was niks meer wat haar in Santalune hield. Lucy was er ook sterker op geworden, de Charmeleon leek in een goede bui te zijn. Ze moest oppassen dat ze geen brand veroorzaakte, er waren vreselijk veel bloemen op de route. Lucia wist niet zeker wat ze nu moesten doen, het best was om een mega stone te kopen en een keystone te krijgen, maar daarvoor moest Lucy eerst evolueren. En dan was er de vraag of ze Lucy wel wilde laten evolueren, want als de vuurpokémon veranderde in een Charizard kon ze niet meer buiten lopen. Lucia vond het altijd wel fijn als er een pokémon mee liep, niet voor bescherming, daar had ze zelf lessen voor gehad, maar gewoon voor het gezelschap. Dan moest ze of Lyra leren zich te gedragen, en dat was een kát, dus dat zou wel onmogelijk zijn. Of ze moest een nieuwe pokémon vangen, het liefst een met een mega evolutie. Lucia zou niet weten welke, er zaten verschillende leuke mega pokémons bij, maar welke? Lucy liep, huppelde bijna, door het gras, staart omhoog, en keek nieuwsgierig in het rond, aan het kijken naar mogelijke gevaren. Tot nu toe was alles erg rustig geweest, geen problemen met pokémon of zo iets.
Lucy spotte hem natuurlijk als eerste, het gevaar. Een grom ontsnapte de keel van de Charmeleon en het zonnige humeur dat de pokémon was op slag verdwenen. Lucy kreeg meteen een geïrriteerde en wat boze uitdrukking bij het zien van Ace, ze waren precies drie stadjes door gekomen, waarvan een bedekt met sneeuw, zonder het zien van de groenharige, zijn haar was nog steeds erg lang. Lucia keek ook op, deze keer leek Ace niet zo vrolijk. En als ze een beetje een idee van hem had dan zou hij vast weer komen om haar te irriteren, en Lucy te beledigen, dat hoorde er natuurlijk ook bij. Lucia was niet zeker om nu om te draaien en weg te lopen, of Lucy eindelijk eens een plezier te doen en te proberen om Ace te laten schrikken. Moeilijk, ze zou het aan de trainer over laten, hij mocht háár negeren, of aanspreken. En dan wachten tot Lucy boos werd...

& Ace

Natuurlijk had Ace haar opgemerkt wanneer dat hij haar zag lopen. Lucia samen met haar o zo lieve Charmeleon liep iets verder op. Normaal had de jongen niet getwijfeld en was hij gewoon op haar af gelopen, maar hij was werkelijk niet in de moed. Hij had geen zin om haar te irriteren, al was dat bijna een hobby aan het worden van hem. Ace was van plan om gewoon verder te wandelen en haar te negeren. Zijn gedachten waren gewoon volledig ergens anders en als hij een gesprek met haar zou aangaan werd zijn humeur er niet beter op. Corvo dacht er echter anders over. Corvo was zijn nieuwe aanwinst. Een Drowzee die hij gevonden had in de Friend Safari. De groenharige jongen had gedacht dat het wel een goede aanwinst zou zijn voor zijn team, nu dat hij één lid kwijt was. Hij had vervanging nodig tot dat zijn Magmar terug zou keren. Daarna ging hij nog wel zien of hij de gele pokémon ging houden, maar hij vermoede van wel. Corvo had iets engs, en het paste wel bij hem. Jammer genoeg had hij niet meteen het karakter dat Ace wilde in zijn team. Het karakter werd ook zichtbaar wanneer dat de pokémon Lucia in het oog kreeg. Zonder te twijfelen liep de pokémon op het meisje af met zijn armen naast zich, klaar om een knuffel te geven.
'Damn it, Corvo!' riep Ace naar zijn pokémon. De frustratie was duidelijk in zijn stem te horen. Op andere momenten had hij het misschien wel grappig gevonden maar toen zeker niet. Hij wou niet gestoord worden maar daar was het te laat voor. Ace moest de confrontatie wel aan gaan, Of hij het nu wou of niet. Hij volgde de Drowzee maar tot bij Lucia. De Charmeleon negeerde hij gewoon volledig. 'Dat is lang geleden.' zei Ace sarcastisch. Een grijns was nergens te bekennen op zijn gezicht.

Een Drowzee kwam aangelopen, van Ace zo te zien. Lucia keek naar de pokémon, ze mocht de pokémons niet echt, maar een Drowzee was beter dan zijn evolutie, Hypno. Lucy nam natuurlijk meteen een verdedigende houding aan, het was een van Ace pokémons. Maar deze leek helemaal niet op de Luxio, het zag er bijna grappig uit. Het deed Lucia ergens denken aan Lyra, de Meowth had ook zo een karakter waarvan je dacht dat het onmogelijk was dat het een team Rocket pokémon was. Knuffels en eten, en daarmee was de poes tevreden, maar als je over trainen begon... Dan was Lyra nergens meer te bekennen. 'Dat is lang geleden.' Lucia keek Ace koud aan, het was al een tijdje terug. "Jij ziet er vrolijk uit," merkte ze droog op. "Iets ergs gebeurt?" Lucy keek omhoog en wachtte op een antwoord, of bedreiging, die haar het excuus zou geven om aan te vallen. Iets wat de Charmeleon ongetwijfeld al een tijdje wilde doen. De Drowzee leek verre van een bedreiging, er zat geen dreigende uitdrukking op het gezicht van de pokémon. Lucia keek ook kort naar de pokémon, ze had niet echt een idee hoe het team van Ace er uit zag, maar als dit de pokémons waren die hij bezat zou ze toch liever de Luxio buiten willen hebben. Dat maakte in elk geval nog een wat dreigende plaatje, de Drowzee was erg onschuldig.

Juist voordat de Drowzee het meisje een knuffel kon geven greep Ace één van zijn armen vast en trok de pokémon weer bij haar weg. Bij andere pokémon zou je misschien een kwade reactie verwachten maar Corvo keek enkel wat verward naar zijn trainer. Je zou bijna denken dat de pokémon niet wist dat je niet zomaar op iedereen kon af lopen. Lucia had ondertussen opgemerkt dat hij er niet al te vrolijk uit zag. 'Altijd.' zei hij terwijl dat hij met zijn ogen rolde. Corve had ondertussen maar een been van zijn trainer vast genomen en met een vrolijke uitdrukking was hij die aan het knuffelen. Even wierp Ace een blik op zijn nieuwe pokémon om vervolgens hoofdschuddend weer op te kijken. Hij moest echt eens zien of hij wat aan het karakter kon doen of niet. Misschien dat het karakter nog ging veranderen nadat hij was geëvolueerd. 'Laten we zeggen dat Team Rocket binnenkort weer een lid minder heeft als ik klaar ben met iemand.' Ace had niet meteen iets tegen de organisatie. Hij had niks tegen ze zolang dat ze hem en zijn pokémon met rust lieten. Iemand had echter het geweldige idee gehad om zijn Magmar te stelen.
'Eén van mijn pokémon is weg, dus is het logisch dat ik niet al te vrolijk ben.' hij had General in haar bal gelaten omdat hij anders zijn frustraties op haar zou uit werken. Niet dat hij kwaad op haar zou zijn maar ze hield er niet van als Ace al zijn problemen tegen haar zat te vertellen. Bolton was soort van hetzelfde, enkel luisterde hij gewoon niet omdat het hem niks interesseerde en hij liever andere zaken wou doen. Waar de pokémon op het moment uit hing was echter een raadsel. De paarse pokémon zat niet in zijn bal maar was wel ergens aan het rond dwalen. 'Dat mormel van je ziet er trouwens nog steeds even vrolijk uit. Ze is waarschijnlijk het zonnetje in huis niet?' elk woord dat hij uitsprak werd uitgesproken met een goede hoeveelheid frustratie. Iets dat hij voor die keer eens niet kon verbergen.

'Laten we zeggen dat Team Rocket binnenkort weer een lid minder heeft als ik klaar ben met iemand.' Lucia kreeg het gevoel dat er iemand problemen had opgezocht, in elk geval betekende het de Ace zelf geen lid was. Lucy zou opgelucht zijn. 'Eén van mijn pokémon is weg, dus is het logisch dat ik niet al te vrolijk ben.' Gestolen? Het werd steeds interessanter, welke pokémon zou het dan zijn? De Luxio? Lucia gokte maar op een andere, die kat had zo een karakter dat niemand die wilde stelen. Lucy keek ondertussen alleen nog naar Ace, de Drowzee was afgedaan als geen bedreigen. Het viel meer onder knuffelbeer. 'Dat mormel van je ziet er trouwens nog steeds even vrolijk uit. Ze is waarschijnlijk het zonnetje in huis niet?' Ace was gefrustreerd. Lucia, die nog steeds met haar gedachten bij team Rocket was, keek naar de Charmeleon. Lucy was gespannen, de pokémon stond klaar om in actie te komen al er iets aan de hand was.
"Ik denk dat team Rocket dan maar moet oppassen," mompelde Lucia, ze had geen zin voorzichtig te zijn. Lucy ook niet, die wilde maar al te graag met wat vuur spelen, het brandde in haar ogen. De brunette deed wijselijk drie grotere stappen terug, om ruimte te maken, je weet het nooit. "We waren net onderweg naar de basis," glimlachte Lucia duister, Lucy hoorde het ook en leek zich nog eens in te spannen om klaar te staan voor een gevecht. "Wat denk je Lucy, zullen we kijken wat er met die pokémon is gebeurt?" De Charmeleon keek met haar dodelijke blik kort naar haar trainster en toen weer terug, haar blik zei nee. Natuurlijk.

Ace zijn ogen vergroten voor een moment toen het meisje begon over een basis maar al snel verduisterde zijn blik volledig. Met half dicht geknepen ogen keek hij het meisje aan om vervolgens weer enkel dreigende stappen naar voor te zetten. ‘Wat zei je daar?’ als hij haar goed begreep dan wilde ze zeggen dat ze ook bij Team Rocket hoorden. In een snelle beweging nam hij het meisje bij haar kleden vast en tilde haar zo zelfs een stukje omhoog. Hij hield haar gezicht dichter bij zijn eigen gezicht en keek haar strak aan. ‘Jij bent toch zeker ook niet van Team Rocker? Nee, domme vraag je hoort er sowieso wel bij.’ en hij liet het meisje ruw weer los. Als ze erbij hoorde was het niet meteen haar beste dag. Ze had er dan misschien niks mee te maken maar dat maakten hem op het moment niks uit. Iemand moest boeten voor het stelen van zijn Magmar, en het liefst iemand van Team Rocket zelf.
Gengar was ondertussen tevoorschijn gekomen achter de Charmeleon. De lange tong van pokémon hing uit zijn bek en ging over de rode pokémon heen. Vervolgens draaide die zich zo snel mogelijk om zodat hij vervolgens weg zou kunnen lopen. Gewoon om geen risico te nemen. Je wist maar nooit dat de rode pokémon ineens zou aanvallen. Ace had op dat moment zijn aandacht voor al de pokémon verloren. Hij was bijna vergeten dat de pokémon er nog bij was.

Ace kwam had in een paar passen de afstand overbrugd en tilde haar op, met een bijna net zo duistere blik als Lucy. "Verkeerde zet Ace," zei Lucia met een waarschuwende stem en een blik op de Charmeleon, Lucy kwam snel dichterbij met uitgestoken klauwen en een kwade snuit. ‘Jij bent toch zeker ook niet van Team Rocket? Nee, domme vraag je hoort er sowieso wel bij. Lucia keek hem koud aan en kreeg toen een wat trieste glimlach. "Je denk dat ik er voor gekozen heb hé?" En toen was Lucy er met haar waarschuwings zet. De Charmeleon sneed door het lange groene haar van Ace met een slash, een paar centimeter haar dwarrelden op de grond. In elk geval was de kapper nu een tijdje overbodig, als hij er al heen ging. Of de pokémon meer had geraakt dan alleen het haar kon Lucia niet zien, als het zo was waren het vast een paar oppervlakkige snijwonden.
Ace liep weer weg, of dat nu aan Lucy lag die met een bek vol vuur klaar stond. De Charmeleon sloeg even door de Gengar toen die te dichtbij kwam in de wetenschap dat de aanval door de geestpokémon heen ging, al de tweede waarschuwing vandaag. Lucia keek naar haar pokémon met toch wat nieuwsgierigheid in haar blik, normaal deed Lucy niks op eigen houtje en volgde ze gewoon bevelen op. Maar het leek er op dat dit meer een gevecht ging worden tussen Ace en de vuurpokémon. Lucy had er al lang op gewacht, eindelijk eens de grijns van het gezicht te vegen van degene die haar het bloed onder de nagels vandaan haalde. Een flame burst verliet de bek van de hagedis, de vuuraanval kwam gevaarlijk dichtbij Ace. Met raken zou Lucy nog even wachten, al was het niet lang, naar Lucia's idee. Lucia keek in richting van de trainer met een waarschuwende blik in haar ogen, Lucy zou niet terug houden. Al deed Ace dat waarschijnlijk ook niet. De Charmeleon stond kwaad sissend tussen hun in, klaar om haar langverwachte gevecht te voeren. Voor Lucia's idee had Ace nog een laatste kans om om te keren, voordat Lucy in de aanval ging.

Het was niet dat zijn haar zo belangrijk was, maar zodra dat de klauwen van de Charmeleon erdoor heen gingen en een heel stuk afsneden kon hij niet zeggen dat hij er vrolijk van werd. Een duivelse blik kwam op zijn gezicht toen dat hij zich naar de Charmeleon omdraaide. 'Weet je mormel, van moment één kon ik je nek al omwringen, maar nu denk ik dat zelfs dat niet genoeg gaat zijn.' sprak hij dreigend. De bedreiging die hij kreeg van de pokémon zelf drong totaal niet tot hem door, en dat was niet meteen zo veilig. Als hij te ver ging kon dit nog eens zeer nadelig voor hem aflopen. Dat wist hij, maar het drong op dat moment niet tot hem door. 'Night shade.' beval hij de Gengar. De paarse pokémon had enkel zitten lachen wanneer de rode pokémon naar hem had uitgehaald. De grijns die haast altijd op zijn gezicht te zien was werd daar alleen maar breder door. Waarom zou hij schrik moeten hebben van een aanval die hem niks zou doen? Natuurlijk voerde hij wel de opdracht uit die hij had gekregen van zijn trainer, maar enkel niet op de rode pokémon. Nee, zijn slachtoffer was het meisje zelf. Niet dat hij wat tegen haar had, maar het was meer om haar te plagen. Al kwam kon je het beter pesten noemen.
De rode pokémon had zelf ook niet stil gezeten. Ze had een Fire Blast werd afgevuurd op Ace en snel zetten hij een stap opzij om het vuur te ontwijken. Nee, hij vond het echt geen geruststellende gedachten dat de pokémon hem ging aanvallen met vuur aanvallen. Meteen nam hij de pokébal van Luxio erbij en liet de pokémon uit haar bal. Ze keek even wat verward rond maar zodra dat ze de twee bekende zag wist ze wat eraan de hand was. Het werd al helemaal duidelijk toen dat ze enkele bloemen in brand zag staan. Beschermend ging ze voor haar trainer staan en met een dodelijke blik keek ze naar de Charmeleon. Corvo was misschien de enige die niet bedreigend over kwam. Hij verstopte zich vooral achter zijn trainers been, al was dat niet de beste verstopplek. Hoe dan ook, Covro vond dat allemaal niet oke. 'Denk je dat het mij uit maakt of je ervoor gekozen hebt of niet? Wat boeit het mij dat je verdomme niet in Team Rocket wilt zitten?!' riep Ace en dat was ook wanneer dat de Luxio in de aanval schoot met een bite. Het maakte haar niet uit of ze verwondingen op liep, ze moest de rode pokémon weg houden bij haar trainer.

Lucy had er duidelijk genoeg van, de Charmeleon brulde en wat er daarna gebeurde kwam heel snel. Lucy gloeide op en veranderde in een of twee seconden van vorm, in tegenstelling tot de eerste keer dat de pokémon evolueerde was dit erg snel. Lucy kreeg vleugels en groeide tot de grote van Ace, of eigenlijk net iets er onder. De Charizard deed een stap naar voren en grijnsde naar de trainer voor hem. Lucia had ondertussen Lyra tevoorschijn gehaald, de Meowth had geen idee wat er aan de hand was, maar een extra strijdkracht kwam altijd van pas. De brunette keek verbaast naar haar pokémon, net had ze nog nagedacht over of ze de Charmeleon wel wilde evolueren, uiteindelijk had ze het wel gedaan, maar toch. Lucy sloeg met haar vleugels en steeg op, ze had Blaze het veel vaker zien doen, de draak vloog omhoog. Met een snelheid kwam de Charizard op Ace af, de pokémons negerend. Lucia keek naar haar kat en knikte, Lyra schoot naar voren en keek even ongelovig naar de Charizard. De Meowth ging voor haar trainer staan om haar mogelijk te verdedigen. Lyra was sterker geworden door de trainingen, al was ze nog niet sterk genoeg om te evolueren. Lucy sloeg met haar vleugels om een sterke windvlaag op te roepen om iets van een tegenstander te raken, ze had niks tegen de Drowzee, maar de andere twee leken een bedreiging. De Charizard bevond zich ondertussen op nog maar een paar meter afstand van Ace en deed haar bek open om een aanval uit te voeren. In plaats van een vuurvlaag kwam er een ongelofelijke hete lucht uit, een nieuwe aanval van de draak. Lucy leek er in te komen, ze was nog niet klaar met haar aanvallen en eerder net begonnen. Lucia keek toe, ze wilde Lucy niet tegenhouden, al zou ze de Charizard niet tot moord over laten gaan, dat Blaze een monster was kon ze accepteren, maar Lucy zou niet zo ver komen. Zelf al was het Ace.

Ragemood, aka Blaze activated xD

Dat de Charmeleon evolueerde kwam totaal onverwacht. Ace had het echt niet zien aankomen en hij was werkelijk niet blij met de verandering. Het zorgde enkel maar voor herinneringen die hij niet opnieuw wou oproepen. Eigenlijk leek het allemaal wel op elkaar. Weer stond hij samen met General voor een pokémon die ze waarschijnlijk niet aan konden, en liet die pokémon nu juist een Charizard zijn. Hij moest snel handelen, en hij had werkelijk geen zin om zich druk te moeten maken om de kleine kat die het meisje zou moeten verdedigen. 'Corvo, eerst Hypnosis op de Meowth en nadien poison gas.' zei hij vlug. Hij hoopte maar dat die twee zaken het meisje en de kat bezig zouden houden zodat hij daar geen rekening mee moest houden. Snel wierp hij een blik op de gele pokémon die naar de twee toe ging. Wat er vervolgens zou gebeuren wist hij niet meteen want hij richten vervolgens zijn volledige aandacht op General en op de Charizard.
Natuurlijk vloog het wezen in de lucht en Luxio zou daar nooit geraken. Door de vleugels van Lucy ontstonden er harde windvlagen en om zich ertegen te beschermen hield hij zijn armen voor zijn gezicht en spreiden hij zijn benen wat om te kunnen blijven staan. De bescherming van zijn armen zou niet veel doen maar het was meer een reflex. Het was General die zich tegen de wind verdedigde en haar kans greep om zich hard af te zetten. Ze probeerde op de Charizard te geraken en probeerde haar tanden in de pokémon te zetten in de hoop er zeker op te kunnen blijven. Ze zou beter kunnen aanvallen als ze op de rug van het wezen zat.
De hete lucht die ondertussen de omgeving vulde deed Ace zeker niet goed. Het was te warm, maar dan ook echt veel te warm. Het brande op zijn huid en als hij niet beter wist zou hij nog gaan denken dat de lucht alleen al voor lichte brandwonden zou zorgen.

---

Haha, ik zou zeggen; leef je uit en houd je niet in xD

Lyra was helemaal in de war, waarom werd ze aangevallen. Verbaast en boos sissend keek ze naar de Drowzee die op haar af kwam, al leek het niet al te dreigend. "Sluit je ogen," murmelde Lucia tegen de kat, zelf hield ze haar aandacht op Lucy, maar ze had het hypnosis gehoord en als de Meowth niet keek zou ze ook geen schade krijgen, of eigenlijk in slaap vallen. Lyra luisterde, dat was ook de eerste keer, en sloot haar ogen, nu moest ze vertrouwen op haar andere zintuigen. De poes blies in de richting waarvan ze dacht dat de Drowzee stond, ze zat er half naast. Een giftig gas omringde de Meowth en geschrokken sperde Lyra haar ogen open. Haar tegenstander stond redelijk dichtbij, met een grom rende ze op de Drowzee af en sperde haar mond open om een venijnige beet te geven. Lucia had kort gekeken, de Meowth had talent voor vechten, alleen geen discipline. De dark aanval was sterk tegenover de pokémon, aangezien Lyra het verder ook prima afhandelde keek de brunette weer terug naar Lucy, die had twee vijanden om tegen te vechten.
Toen General op de rug van Lucy kwam probeerde de Charizard de pokémon niet af te schudden, er kwam juist een gemene grijns op de snuit van de pokémon. Lucy vloog naar boven en liet Ace even voor wat het was. In de lucht was ze in haar voordeel en ook al zou ze waarschijnlijk een paar schokken krijgen, en dat was waar de Charizard in het nadeel was, met haar halve vliegtype. Lucy vloog hoger en hoger, ze vond de Luxio niks en dat zou die merken ook. Toen Lucy hoog in de lucht vloog draaide ze opeens half om zodat ze ondersteboven kwam te vliegen. Geen pokémon, behalve misschien een Feraligatr, kon zich lang vast blijven houden aan een gladde huid. De Charizard wachtte tot General viel en dook er toen achteraan. Lucy vloog op een redelijke afstand achter de snel vallende Luxio aan en schoot genadeloos een flame burst af. De Elektrische pokémon was een makkelijk doelwit nu ze naar onder viel zonder echt controle te hebben. Door de vuuraanval zou General alleen sneller vallen. Nadat de Luxio op de grond was gevallen besloot Lucy Lyra eens te helpen met Corvo, aangezien ze de Meowth nog konden gebruiken in het gevecht.
Lucia probeerde tegelijkertijd naar Lyra en Lucy te kijken, makkelijker gezegd dan gedaan. General zou heel wat schade hebben opgelopen aan de val, het was een tactiek die Blaze vaak gebruikte, alleen had Lucy er nooit mee kunnen oefenen omdat ze geen vleugels had. Nu het drama in de lucht was afgelopen keek de brunette naar haar poes. Lyra had zich boos vastgebeten in een van de armen van de Drowzee, de Meowth was van slag omdat de pokémon haar had aangevallen en deed de dark aanval tegen Corvo. Lucy kwam ook aangevlogen en brulde een waarschuwing dat ze er aan kwam. Lyra liet los bij het zien van de draak en vluchtte achter Lucia's benen. De Charizard vloog een bocht en zwiepte haar staart zo dat ze de Drowzee zou raken. Lucy keek ondertussen naar Ace met een blik die zei dat ze zo voor hem kwam.

Corvo vond het allemaal maar niks. Hij had gedacht dat hij de kat gewoon in slaap kon laten vallen en dat hij nadien niks meer moest doen. Toen dat hij de beet kreeg van de kat deed hij ook niet meer dan wat kloppen met zijn armen. Nee, hij was echt nog niet goed in zelf vechten. Hij kon enkel goed aanvallen wanneer dat hij de commandos kreeg omdat hij anders gewoon niet wist wat dat hij moest doen. Het wad dan ook lichte paniek toen dat de Meowth haar tanden in hem had weten te zetten. het was dat Ace totaal niet op zijn gele pokémon aan het letten was. Hij had geen flauw idee wat zich daar aan het afspelen was want hij had dat deel haast volledig buiten gesloten. Ace had verwacht dat de Meowth wel zou slapen dus hij zou zich daar niet meer mee bezig moeten houden. Had hij eens verkeerd gedacht.
Zijn aandacht was echter volledig bij zijn pokémon die op de rug van de Charizard zat. Het was niet de beste zet geweest, maar Ace apprecieerde de moed van de Luxio zeker wel. General probeerde ondertussen wel aan te vallen maar het had geen effect. Ze moest zich te hard vast houden toen dat de Charizard recht naar boven vloog waardoor ze geen aanvallen kon uitvoeren. Het werd al helemaal erg toen Lucy zichzelf omdraaide om haar eraf te krijgen. In het begin had General nog moeiten gedaan om op de rug te blijven maar het had geen effect. Ze viel recht naar beneden en kon de grond alleen maar dichterbij zien komen. De Fire Blast had ze al helemaal niet zien aankomen. Het was er ineens en het deed echt pijn. De aanval deed haar landing zeker niet verzachten en met een harde klap viel ze op de grond neer. Stof dwarrelde omhoog waardoor ze voor even niet eer te zien was. Ace was niet eens zeker of ze op dat moment nog wel kon vechten.
De groen harige jongen had maar even de tijd om te kijken naar de Luxio maar hij zag niks. Hij kon alleen maar hopen dat alles goed met haar ging.
Corvo was het allemaal maar beu. De Meowth had zijn arm vast en hij kreeg haar niet los. Hij bleef er maar op kloppen maar de moed verdween al helemaal toen dat hij de brul hoorde van de Charizard. Snel draaide hij zich om en zag de staart van de Charizard. Hij sprong nog net op tijd opzij om zo de staart te ontwijken.
Ace keek alleen maar toe naar het schouw spel. Het was niet dat hij veel meer kon doen dan dat. De charizard was duidelijk sterker geworden en hij had niet meteen een pokémon dat in het voordeel was. Wanneer dat hij naast zich een harde brul hoorde keek hij snel opzij en zag nog net hoe dat General uit de rook sprong. De schade was duidelijk nog zichtbaar maar de kleine Luxio was weg. In plaats daarvan stond er een Luxray die niet al te vrolijk uit haar ogen keek. Ze zetten zich af met haar krachtige achterpoten en rende op de Charizard af voor een tackle. Lang zou ze het zeker niet uit kunnen houden, maar één of twee aanvallen die goed raken waren en krachtig genoeg waren, en ze had gedaan met vechten.

Lucy keek om bij de brul van General en leek verbaast te zijn dat de pokémon was geëvolueerd. De Luxray kwam snel op haar af en ze reageerde door haar speciaal grote ember af te vuren, al de elektrische pokémon op haar af kwam kon ie niet missen. Daarna vloog de Charizard omhoog, Ace was nog steeds haar doel. Al was het natuurlijk een pleziertje om de pokémon aan te vallen die ze daarna het meest verachte. Lucy was dan misschien niet in het voordeel tegenover General, maar de aanvallen van de Luxray evolutielijn waren gericht op fysieke aanvallen en als ze uit de buurt van de pokémon bleef zou ze die makkelijk kunnen verslaan, met vleugels zou dat makkelijk moeten zijn. Met haar blik op Ace vloog de Charizard in de richting van de trainer en een opwinding was af te lezen van de draak.
Lucia keek naar Corvo die vlak naast haar was gevallen/gesprongen de Drowzee was nog helemaal niet zo ervaren en zou het nooit lang volhouden zonder zijn team. "Je hoeft niet te vechten Corvo," mompelde ze zachtjes tegen de pokémon, deels zodat Ace het niet zou horen, anders dan General was de Drowzee waarschijnlijk gewoon een pokémon die alleen de bevelen van zijn trainer op volgde, en niet per se tegen Lucy en Lyra wilde vechten. De Luxray was wel wat vals. "Als je niks doet zal je ook geen schade oplopen." Van achter Lucia's been keek Lyra met een boze blik naar de pokémon die haar zo had aangevallen, ze blies net niet, de Meowth zou de Drowzee waarschijnlijk niet snel mogen. Lucia vroeg zich af hoe lang het nog zou duren totdat ze in moest grijpen, Ace had wel een lesje verdient met zijn gedrag, maar Lucy zou waarschijnlijk te ver kunnen gaan. En om haar tegenstander half te verbranden? Liever niet. De Charizard was bijna bij hem en had een triomfantelijke blik in haar ogen, ze zinde op wraak.

General had de aanval van Lucy zien aankomen en ze had toch geprobeerd om opzij te springen. Ze zetten zich weer af om de ember vervolgens te kunnen ontwijken maar het was niet gelukt. Ze werd niet volop geraakt maar toch één van haar poten werd door het vuur geraakt. De Luxray verloor volledig haar evenwicht en viel weer op de grond en schoof zo nog een eind verder.
Corvo keek even naar de trainster toen dat ze tegen hem begon te praten. Wat ze zei klopte wel, maar volgens hemzelf had hij niks mis gedaan. Voor zover hij wist gebruikten mensen pokémon om tegen elkaar te vechten. Pokémon tegen pokémon en dat was ook gewoon wat hij had gedaan. Hij had gewoon geluisterd naar de bevelen van zijn trainer maar toch leken de andere pokémon volledig te flippen. Misschien kwam het gewoon omdat ze alles niet snapten. Dat moest gewoon het geval zijn. De Charizard en de Meowth wisten niet wat een gevecht was.

Ace zag hoe de Charizard teon eindelijk op hem af kwam. Hij kon zijn hartslag duidelijk voelen versnellen maar hij wou het wezen haar plezier niet gunnen. Als hij zijn angst gewoon liet doen en zou gaan smeken en wat dan nog zou de pokémon alleen maar blij zijn. Nee, hij ging haar het plezier niet gunnen. Daarom ging hij gewoon rechter staan en spreiden hij zijn armen. Zijn blik was strak gericht op de aankomende pokémon maar hij zou niet uit de weg gaan springen. 'Kom dan! Als jij graag het grote bloeddorstige monster wilt zijn houd je dan vooral niet in!' riep hij. Zijn borstkas ging zwaar op en neer omdat hij de angst die toch door zijn lichaam heen raasde onder controle probeerden te houden maar dat was niet zo simpel wanneer de pokémon waar je het meest schrik voor had op je af kwam.

Lucy kwam tot vlak voor Ace en maakte toen weer de draai zodat haar lange staart tegen hem aan zou komen en zou vallen. De Charizard was op zo een afstand dat ze niet kom missen, haar vlam raakte de jongen niet, al raakte het, zware, ongevaarlijke deel wel. Toen Ace viel zette Lucy een van haar zware poten op de borst van haar tegenstander, ze zette niet al haar gewicht op haar poot, maar wel genoeg zodat haar prooi niet kon ontsnappen. Met een opgewonden blik keek de Charizard degene onder haar aan, rook kwam uit haar neus en ze deed haar bek een beetje open zodat Ace het vuur dat in haar mond brandde kon zien. Lucia liep naar voren, Lucy zou Ace niet verbranden, niet vandaag. "Stop." Haar stem klonk ijzig duidelijk over de velden, de Charizard deed haar bek dicht en keek even, wat geïrriteerd, om. Lucy ging ook niet verder, ze wachtte met haar poot op Ace tot haar trainster daar was, met een ongeduldige blik in haar ogen.
"Dat is wel genoeg." Lucy gromde zachtjes en keek Ace boos aan, alsof het zijn schuld was dat ze deze keer haar woede niet compleet kon uiten. Lyra keek ook met ontzag naar de grote draak, zij was verbaast over het gedrag van de pokémon, maar zij had dan ook geen idee van de haat van de pokémon. Lucia keek neer op Ace. "Ik hoop niet dat je Lucy onderschat hebt." De Charizard snoof, al sloeg de brunette er geen acht op. "Als ik jou was zou ik wat manieren leren, of Lucy doet het." Vervolgde Lucia met een gevaarlijke glinstering in haar ogen, ze had zich herinnerd dat Ace ook zo iets had gezegd, toen ze hem de laatste keer had gezien, over Lucy. En als je met vuur speelde moest je de gevolgen aanvaarden. De Charizard kreeg weer een hoopvolle blik en een brede grijns, ze keek er naar uit. Als Ace vond dat ze zich moest gedragen als lid van team Rocket zou ze het doen, Lucy ook, met veel meer enthousiasme. Lucia pakte de pokébal van Lyra en liet de kat weer terug keren. "We gaan," Lucy gromde wat geïrriteerd, en verzette geen stap. De trainer van de Charizard was al een paar meter richting Lumiose gelopen. "Hij is het niet waard Lucy." Mompelde ze tegen de oranje draak. Ace was het zeker niet waard om Lucy de stap van gevaarlijk naar monster te laten zetten, niet zoals haar vader. Lucy gromde en ging van Ace af om haar trainer te volgen, wel hield ze hem in de gaten, klaar om aan te vallen als haar tegenstander iets probeerde, of zijn pokémon. De Charizard was niet moe of uitgevochten, ze zou blij zijn als Ace nog iets probeerde en ze een goed excuus had om toch nog die lang verwachte ember af te vuren. Maar voor nu liep ze achter Lucia aan en keek om met een dodelijke blik. Ze was nog niet klaar, nog lang niet. Nu liep ze tussen Ace en Lucia in zodat hij haar trainer niks kon aandoen, al kon de Gengar natuurlijk iets proberen. Als dat gebeurde zou Lucy waarschijnlijk weer op Ace af gaan, zijn pokémon, zijn verantwoordelijkheid. En daarbij wierp de geestpokémon herinneringen op aan het spookhotel, waar hij als Gastly was gevangen.