Rage

Natuurlijk werd Ace geraakt. Hij had niet eens moeiten gedaan om het te ontwijken maar zodra dat hij de grond onder hem raakten en de poot van de Charizard op hem kwam drong het tot hem door dat het niet het beste idee was dat hij ooit had gehad. Zeker niet wanneer het vuur in de pokémon haar bek zichtbaar werd. Het was Lucia die op tijd in greep maar de groen harige jongen keek haar niet aan. Nee, hij hield zijn blik mooi op de oranje pokémon gericht. Je kon onmogelijk het gedrag van de pokémon goed gaan keuren. Ace had haar eens een trap gegeven, maar het was Lucy die het allemaal had gestart. Bij de eerste ontmoeting was zij degene die meteen was beginnen grommen zonder dat ze werkelijk een reden had. Dat was enkel maar vragen om problemen.
'Ow ja, ik moet manieren leren. Dat is volgens mij het grappigste dat je al hebt gezegd. Naar mijn weten probeer ik geen mensen te roosteren, of zwaar te verwonden, of misschien wel te doden.' zijn blik was gericht op de Charizard. Zijn ogen waren vernauwd en hij was duidelijk niet blij met de overwinning van het wezen dat met één poot op hem stond. Lucia begon al weg te wandelen maar de Charizard leek koppig te blijven staan. Natuurlijk wou die niet vertrekken. Ze wauw maar al te goed het vuur in haar mond op hem af sturen maar uiteindelijk deed ze het toch niet. Haar poot kwam af zijn lichaam en ze zou haar trainster volgen. Ace ging rechter zitten en door die beweging kon hij voelen dat hij net een harde klap had gekregen van de staart. Gelukkig was het niks al te ergs. Het had veel erger gekund als de pokémon gewoon haar gang was gegaan zonder dat Lucia ertussen was gekomen.
'Ik ben misschien niet de aardigste persoon die je tijdens je reis tegen komt, maar ik ben geen monster. Iets wat je Charizard duidelijk wel is.' ging Ace op een vrij rustige toon verder, al kon je aan zijn stem horen dat hij nog trilde van de confrontatie van net. Maar dat was enkel als je goed zou luisteren. Hij deed een poging om recht te staan en het lukten hem. Zijn blik gleed even naar de Luxray die iets verderop lag. Hij nam haar pokébal er maar bij en liet haar vervolgens terug keren. Hetzelfde deed hij met Corvo die alles probeerde te negeren maar wat hem niet lukte. De enige die uit de bal bleef was Bolton. Hij had heel de tijd niks gedaan maar had wel staan toekijken om alles te bestuderen.
Ace zijn blik gleed dat ook even naar de Gengar. Nee, de laatste paar dagen waren zeker niet positief voor hem geweest. Ze waren alles behalve positief en het voorval die dag had het er niet beter op gemaakt. 'Ik vind nog steeds dat je een leiband moet kopen, al is het wat te laat. Een Charizard is net wat te groot voor een leiband.' zei hij gevolgd door een zachte lach. Hij bedoelde het totaal niet gemeen. Niet die keer. Je kon toch moeilijk altijd de boeman uithangen? 'Maar vertel eens, wat heb ik zo verkeerd gedaan dat je lieve knuffel pokémon me haast dood wilt? Is ze soms vergeten dat zij degene was die zo vreselijk lief over kwam de eerste keer?'

'Ow ja, ik moet manieren leren. Dat is volgens mij het grappigste dat je al hebt gezegd. Naar mijn weten probeer ik geen mensen te roosteren, of zwaar te verwonden, of misschien wel te doden.' Lucia zei niks, maar keek gewoon met een blik die ja zei, al had Ace zijn blik op de Charizard gericht en kon hij het niet zien. 'Ik ben misschien niet de aardigste persoon die je tijdens je reis tegen komt, maar ik ben geen monster. Iets wat je Charizard duidelijk wel is.' Ace mocht vinden wat hij wil, maar Lucia liep gewoon verder. "En Lucy zal dan misschien niet een van de aardigste Charizards zijn die je tegen komt, monster of niet, ze is niet half zo gevaarlijk als andere draken die ik ken," antwoordde Lucia onheilspellend, op een bepaalde manier miste ze de aanwezigheid van Blaze wel, de Charizard was gevaarlijk, een rasecht monster, maar niemand zou ook maar durven iets te doen in de aanwezigheid van de draak. Lucy snoof afkeurend, ze wist dat het over haar vader ging, en ze had een bepaalde minachting voor wat hij deed, in verband met TR. 'Ik vind nog steeds dat je een leiband moet kopen, al is het wat te laat. Een Charizard is net wat te groot voor een leiband.' Lucia fronste even, maar besloot er niet op in te gaan. 'Maar vertel eens, wat heb ik zo verkeerd gedaan dat je lieve knuffel pokémon me haast dood wilt? Is ze soms vergeten dat zij degene was die zo vreselijk lief over kwam de eerste keer?'
Nu moest Lucia even lachen, Lucy wierp haar een wat verbaasde blik toe. "Je gaat me toch niet vertellen dat je een knuffel wil van Lucy," de Charizard grijnsde, het zou inderdaad de laatste knuffel zijn die Ace ooit zou krijgen. "Misschien wil ze je dood hebben, maar ze doet niks als ik dat zeg, zo is ze opgevoed en daar gaat ze zich aan houden". Ergens zat er ook een waarschuwing voor Lucy in, de Charizard mocht haar positie niet vergeten, en dat zou ze gelukkig ook niet snel doen. Lucia bleef staan en draaide zich om. "Als antwoord op je vraag. Ik zou zeggen zo vader zo dochter," zei ze met een blik op de draak voor haar, Lucy's blik verduisterde bij het noemen van haar vader. "Waarschijnlijk doe je haar aan Blaze denken, zelfde grote, zelfde karakter." Ace met een Charizard vergelijken was een van de laatste dingen waarvan ze zou verwachten het ooit te doen, maar het was waar. Blaze had ook zo een heerlijk karakter waar hij voorkwam harteloos te zijn, en alleen trouw aan zichzelf, behalve haar vader dan. Al was zijn karakter verbazingwekkend omgeslagen toen hij voor zijn dochter moest zorgen, helaas was hij er niet bepaald vriendelijker op geworden. "Zo gedraagt ze zich naar iedereen, maar alleen degene die een slechte indruk achterlaten krijgen haar wrok over zich," Lucia glimlachte even. "Maar misschien heb je wel geluk en ben ik de volgende keer niet in bezit van een bodyguard, Lucy is inderdaad wat groot om mee over straat te lopen." Lucy siste geschrokken, maar ook zij wist dat ze nu vaker in haar pokébal moest, een Charizard met één tachtig was ze wat groot om mee te lopen door de drukke straten van Lumiose. Het vooruitzicht om Lucia alleen met Ace te laten was alleen niet echt iets waar de draak naar uit keek. De brunette draaide zich weer om om naar Lumiose te lopen, mega evolutie kwam niet naar hun toe. Ace of niet.

Ace haalde even zijn schouders op toen het meisje zei dat ze nog ergere draken kende Eigenlijk was de Charizard niet eens een dragon type. Het zag er wel uit als één maar het was er zeker niet één. 'Misschien, maar vanuit mijn eigen ervaringen zijn alle Charizards hetzelfde. Als het niet zo is moet ik nog steeds de Charizard tegen komen die mij kan overtuigen dat het niet zo is.' de beste ervaring had hij zeker nog niet gehad met die wezens. Ace was nog niet één Charizard tegen gekomen die ook maar een beetje aardig was. Het moest wel gewoon in het karakter van de pokémon liggen. Kort moest hij lachen toen ze begon over de knuffel. Natuurlijk wou Ace geen knuffel van de Charizard, dat was niet iets dat op zijn bucket list stond. 'Natuurlijk wel, het is zo'n teddy beer.' zei hij sarcastisch. Op de rest gaf hij zelfs geen reactie. Als ze dacht dat de pokémon niks zou doen zonder dat ze dat mocht moest ze dat zeker blijven denken. De pokémon had die dag ook volledig zelf gehandeld. Oké, ze was gestopt toen dat Lucia het zei, maar dat was ook niet met heel veel zin. Voor toen luisterde de pokémon nog, maar Ace vroeg zich af of het altijd zo zou blijven. Misschien dat de tijd nog wel kwam dat de pokémon niet meer zou luisteren. Pokémon bleven nu eenmaal gevaarlijke wezens. Als ze je dood wilden zou hen dat maar weinig moeiten kosten. De Charizard had hem makkelijk kunnen vermoorden toen dat hij daarstraks onder de poot van het grote wezen lag.
Een frons kwam op Ace zijn gezicht zodra dat hij werd vergeleken met een andere Charizard. De vader van Lucy moest kennelijk ook niet zo'n schatje zijn geweest als hij ermee werd vergeleken. 'Wat een leuke vader moet ze dan hebben.' zei Ace, maar hij was er zelf niet zeker van of dat het wel een leuke vader moest zijn. Hij kende zichzelf wel en waarschijnlijk was hij niet de aangenaamste persoon, maar toch vond hij dat sommige mensen overdreven. Mensen en pokémon overdreven gewoon. De Charizard was daar het goede voorbeeld van. 'Dan moet ik vast een geweldige indruk hebben nagelaten.' antwoordde Ace sarcastisch en hij wierp even een blik op de Charizard. De reactie van Lucy toen ze hoorde dat ze vaker in haar bal moest zitten was geweldig. Een kleine grijns kon hij dan gewoon niet onderdrukken. 'Misschien dat we volgende keer een een echt gevecht moeten proberen. Eén waarbij ik niet het doelwit ben.' Ace legde tijdens het uitspreken van zijn zin duidelijk de nadruk op de 'ik'. 'Dus vast tot een volgende keer?'

'Wat een leuke vader moet ze dan hebben.' Lucy snoof weer en keek een beetje pissig, het was duidelijk een gevoelig onderwerp, ze had er ook een hekel aan om met haar vader te worden vergeleken. "Vertel me er niet van." Zei Lucia wat nors, haar brandwonden waren allemaal van de Charizard geweest, niet echt een fijne ervaring. "En daarmee is ze opgegroeid, dus je weet van wie ze het heeft." Het was een genen ding, Lucy stamde af van een hele lijn 'valse' Charizards, en Ace was nou net dat dat er voor zorgde dat de vuurpokémon zich er naar ging gedragen. 'Misschien dat we volgende keer een een echt gevecht moeten proberen. Eén waarbij ik niet het doelwit ben.' Lucia grinnikte. "Ik moet Lucy toch ook eens wat plezier gunnen," zei ze met een halve grijns, Lucy had er zeker plezier aan beleefd, natuurlijk wilde liever ze veel verder gaan, maar dat zou iets té ver zijn. 'Dus vast tot een volgende keer?' Lucia keek om en glimlachte. "Vast wel, ik zoek wel een vervanging voor Lucy, misschien doe je het bij de volgende beter." Met vervanging werd alleen een reismaatje bedoeld, Lucy was onvervangbaar en haar beste vriendin. De Charizard wist dat en ze reageerde er niet boos of verdrietig op, op alle routes, zonder al te veel bomen, mocht ze nog steeds uit haar pokébal. Natuurlijk had Lucia geen idee wat voor karakter haar volgende buiten pokémon zou hebben, maar het zou in elk geval niet zo eentje zijn als de Drowzee, met zijn knuffels. Lucy brulde ongeduldig, ze had duidelijk geen zin nog langer bij Ace te blijven, behalve dan als ze nog een keer mocht 'spelen'. De brunette draaide zich om, naar Lumiose, op naar team Rocket, daar keek ze naar uit. Lucia rolde met haar ogen en liep weer verder, hoe sneller het gebeurt was hoe beter.