I think we all start here? [open]

MY HEART IS JUST TOO DARK TO CARE

Het leek erop dat de Absol, die door Jace Abyss werd genoemd, niet echt blij ermee was dat Dante op haar rug was gaan zitten. Lucian floot zachtjes tussen zijn tanden en de Quilava ging op zijn achterpoten staan, gericht naar zijn trainer. "Kom hier Dante, anders komt er nog ruzie van," sprak hij de Quilava toe. Deze reageerde echter door het vuur uit zijn hoofd en onderrug op te zetten en kwaad naar hem te sissen. Lucian gromde zachtjes en pakte z'n pokéball erbij. "Hier, of je komt er niet meer uit voorlopig," sprak hij toen op strenge toon, waarbij hij zijn stem iets verhief. De Quilava liet het vuur dimmen en sprong van de rug van de Absol af, waarna hij kalm en onderdanig naast de voeten van de zwartharige jongen ging liggen. Dante was m er eentje zeg, ontzettend koppig en af en toe zeer dominant. Gelukkig wist hij hoe hij zijn pokémon onder de duim moest houden, waardoor er bijna nooit ongelukkig gebeurde. "Sorry, meneer is koppig," zei hij, terwijl er een strenge blik in de richting van de Quilava ging.

MY HEART IS JUST TOO DARK TO CARE

Lucian grinnikte zachtjes en haalde zijn schouders op. Iedere trainer moest wel een koppige pokémon hebben waarschijnlijk, anders kon je jezelf bijna geen pokémon trainer noemen, toch? Hij hielt de Absol in de gate toen deze naar de Quilava liep en aan hem begon te snuffelen. Een van de ogen van de pokémon gingen open en een zacht gegrom was te horen, maar toen de Quilava de blik van Lucian opving werd het stil en liet hij het maar toe. Wel ging de Quilava overeind zitten, op z'n achterpoten, zodat zijn snuit net tegen die van de Absol aan kon tikken. De pokémon snuffelde eventjes aan de Absol, waarna zijn gezicht vertrok en er een harde "Lava!" te horen was. De nies zorgde ervoor dat het vuur uit zijn onderrug en hoofd schoot, maar dat verdween even snel weer. Lucian zuchtte zachtjes en glimlachte daarna. "Het is een eigenaardig stel zo samen," mompelde hij vervolgens. "Trouwens, Jace. Waarschijnlijk zullen de eerste winkels in Santalune nu wel open zijn, wat dacht je ervan om een bakkie koffie te doen? Ik betaal," stelde hij daarna vriendelijk voor.

MY HEART IS JUST TOO DARK TO CARE

Lucian schoot in de lach door het plotselinge enthousiasme van de jongeman, de combinatie koffie met het feit dat hij zou betalen was een goede blijkbaar, die moest hij onthouden. Hij pakte een pokéball en riep de Quilava terug. Die had voor vandaag wel genoeg lol gehad. Ace was inmiddels weer op de schouder van Lucian gaan zitten, maar had wel het hele schouwspel gevolgd. Gelukkig had Lucian maar weinig problemen gehad met de Pikachu, niet zoals met Dante die hem in het begin meer dan eens verbranden als hij zijn zin niet kreeg.
Lucian keek op toen Jace vroeg of hij een cafeetje in de beurt wist en lachte zacht. "Ja hoor, er zit er hier eentje niet zo heel ver weg, daar kan je geweldige koffie krijgen en misschien loopt er ook nog wel een leuk meisje voor je rond," hij gaf een knipoog aan de blonde jongen en kruiste zijn handen achter zijn hoofd terwijl hij al fluitend weg liep, eens zien of Jace hem zou volgen.

MY HEART IS JUST TOO DARK TO CARE

Hij haalde zijn schouders op toen er werd gevraagd wanneer hij de eerste gym wilde gaan uitdagen. "Ik heb nog werkelijk geen idee, waarschijnlijk zal ik eerst nog wat meer gaan trainen, misschien zelfs een nieuwe pokémon vangen voor in mijn team. Daarna zien we wel weer verder. Ik wil goed voorbereid zijn op de gyms en ze niet gaan rushen, want dat zorgt ervoor dat je te veel overmoedigd raakt en je fouten gaat maken," Lucian glimlachte. Hij sprak uit ervaring op dat vlak. Hij had genoeg fouten gemaakt omdat hij er zeker van was dat hij alles aan kon. Ondanks dat zijn pokémon nog niet eens op zo'n ziek hoog level zaten. Hij glimlachte eventjes en seinde Jace dat ze hier rechtsaf moesten slaan. Aan het einde van deze straat zat een klein cafeetje, waar ze makkelijk wat konden gaan drinken. "Dus Jace, vertel eens wat meer over jezelf," sprak Lucian toen maar om het gesprek op gang te houden. Hij had geen zin om het gesprek dood te laten bloeden. Eigenlijk vond hij het wel leuk zo.