Zubat, zubat's everywhere

wake me up when it's all over

Met een zorgelijke blik in haar ogen keek ze naar de duisternis van de tunnel. Dit was het dan. De start van haar reis. En ze moest meteen al over een drempel heen door de tunnel te betreden. Miku hield niet echt van grotten, maar ja, wie deed dat nou wel? Je kon geen hand voor ogen zien, en binnen waren vleermuizen en stenen die je konden aanvallen. Ze slikte en zette toen een geforceerde zelfverzekerde frons op. Geen tijd om terug te krabbelen, ze moest door de tunnels of ze dat nou wilde of niet, want ze moest naar Cyllage City. Haar oom woonde daar, en ze had beloofd hem een bezoekje te brengen voordat ze verder zou trekken door Kalos. Hij had gezegd dat hij een cadeautje voor haar had. En dat vormde natuurlijk een uitstekende motivatie om langs te gaan.

Miku haalde een pokéball tevoorschijn en klikte die toen met een ferme beweging open. Voor haar in het felle licht verscheen een Charmeleon, die met een vragende blik naar haar opkeek. Ze wees naar de tunnel. "Jij moet voorop lopen," zei ze met een pruillipje, terwijl Damon haar vinger volgde. Toen hij de grot had gezien, keek hij haar weer aan, en vouwde hij afkeurend zijn armen in elkaar. Wat, was hij nu een levende fakkel? Miku zag zijn blik en bracht haar handen bij elkaar in een smekend gebaar. "Alsjeblieeeft? Ik zie niks daarbinnen." De enige reactie van haar Pokémon was een opgetrokken snuit, maar uiteindelijk knikte hij toch schamper. Het kwam niet vaak voor dat Miku het nut van zijn staart wilde gebruiken. Meestal vermeed ze die. Vandaar dat hij zich omdraaide en toen met een klein grijnsje de grot in liep. Miku volgde met een zenuwachtig pasje.

Het licht van haar Charmeleon sloeg als een zachte oranje cirkel om hen heen. Voor het eerst in haar leven was ze blij met het vuur, zodat ze kon zien waar ze liep en niet over een plotselinge in de weg liggende steen hoefde te struikelen. Het was vrij bedompt in de grot, en Miku kon zweren dat ze af en toe het geluid van naggeltjes over steen hoorde krassen. Zubat's Roost, zo werd het hier ook wel genoemd, en er liep een rilling over haar nek. Plotseling sneed er een gil door de stilte van de tunnel en Miku sprong angstig omhoog. Tientallen, nee misschien wel honderden geschrokken Zubat's kwamen in een zwerm aanvliegen en vlogen over haar hoofd heen. Ze dook in elkaar en begon ook te gillen, terwijl ze haar handen naar haar hoofd bracht om zich te beschermen. Het oranje licht van Damon draaide zich van haar af, en voor ze het wist vloog er ineens een krachtige ember door de lucht die de grot nog meer verlichtte dan zijn staart deed. De Zubat's doken uit elkaar en vlogen snel verder de tunnel in, weg van de brandende vonken. Miku bleef nog voor een lange tijd in elkaar gedoken zitten, totdat ze zeker wist dat Damon alle zubat's had verjaagd, en bracht toen voorzichtig haar handen weer van haar hoofd.

wake me up when it's all over

De windvlaag die plotseling hun kant op werd geblazen, kwam als een verrassing. Miku wist niet hoeveel verrassingen haar hart nog aan kon. Half verwachtend dat ze weer werd aangevallen door een zwerm monsters, sloeg ze haar handen weer boven haar hoofd. Maar, toen zag ze dat Damon opeens tegen de wand van de tunnel werd geslagen. Geschrokken sprong ze overeind en rende ze naar haar Charmeleon toe, maar die had zich snel hersteld en wierp een woedende blik naar voren.Toen hij de Vivillon zag werd zijn blik nog kwader. Waar haalde die vlinder het lef vandaan?! Grommend opende hjj zijn bek en vuurde hij opnieuw een golf van hete sintels hun kant op. Miku zag de trainer en begon toen snel aan haar Pokemon te trekken in de hoop hem te stoppen. "Damon, nee!" riep ze geschrokken. Straks raakte hij dat meisje!

wake me up when it's all over

De Vivillon reageerde snel en Miku zette zich schrap toen de wolk stof hun kant op werd geblazen. Het waaide in haar gezicht en ze wreef met samengeknepen over naar neus omdat het jeukte. Wat was dit voor aanval? Haar ogen werden zwaar en ze was plotseling heel licht in haar hoofd. Ze zwenkte. Sleep powder? "W-wa...?" brabbelde ze verrast, terwijl ze op de grond zakte. Haar ogen waren al gesloten voordat ze de grond raakte. Bij Damon duurde het wat langer, die vocht grommend tegen het slaapverwekende stof, maar uiteindelijk moest hij er ook aan geloven. Zijn ogen zakte dicht en hij kwam naast Miku op de grond terecht. Allebei in diepe slaap.

wake me up when it's all over

wake me up when it's all over

'Zou jij voortaan die uit de kluiten gewassen hagedis in toom kunnen houden?' klaagde het meisje. Miku knipperde verdwaasd, maar sprong toen geschrokken omhoog toen ze de brandplekken in haar kleren zeg. "Oh nee, het spijt me heel erg!" stamelde ze, terwijl ze een verontschuldigende buiging maakte. Haar oog viel op de brandwond op haar arm en ze maakte een nog diepere buiging, haar hoofd rood vanwege de rotzooi waar ze zich nu al in had gebracht. Nog maar één dag als trainer en ze hadden al ruzie gemaakt met zubats, een persoon aangevallen, en was ze in slaap gevallen in een grot door een sleep powder aanval. Ze voelde zich diep beschaamd, maar plotseling bedacht ze een oplossing om de situatie misschien iets te verbeteren. "Wacht, ik heb nog wel iets!" zei ze, terwijl ze op haar knieën zakte en haar schoudertas open maakte. Er kwam van alles tevoorschijn. Kleding, potions, pleisters, eten. Je kon wel zien dat ze ouders had die haar niet onbepakt en onvoorbereid weg hadden laten gaan. Het was ten slotte Miku waar we het over hadden, een meisje die vaker struikelde en ongelukken veroorzaakte dan een dronken Spinda. Er viel een voorwerp uit haar tas die bovenop de kop van haar Charmeleon landde. Damon opende geërgerd zijn ogen, alsof hij net was gewekt uit een heerlijk schoonheidsslaapje, en liet een protesterend geluid horen. Maar, toen zag hij de Vivillon en hij kwam dreigend omhoog. "Ah, hebbes!" riep Miku opgelaten toen ze eindelijk de tube uit haar tas had gevist. Ze hield hem omhoog, maar hoorde toen opeens het bekende angstaanjagende geluid van knetterende vlammen. "Damon, nee!" Geschrokken draaide ze zich om en gooide ze zich tegen haar Charmeleon aan, voordat hij zijn sintels kon afvuren. Met een verraste blik belandde Damon op de grond en keek hij naar Miku, die bovenop hem was gaan zitten en haar lippen boos bij elkaar tuitte. Ze wees in een snel gebaar naar het meisje. "Zij heeft al een brandwond en de Vivillon kon bijna naar het pokécenter. En dat is jouw schuld!" riep ze boos. Damon zette een frons op, een blik die zei: 'wat kan mij dat schelen?', maar eigenlijk verborg dat hij onder de indruk was. Miku vouwde haar armen in elkaar en keek boos neer op haar Charmeleon. "Dus wees een brave hagedis, anders ga je weer terug je pokébell in," sprak ze hem streng toe. Hij trok zijn neus op, niet blij met de term die ze nu voor hem gebruikte, maar omdat het Miku was besloot hij te gehoorzamen. Voor nu. En die Vivillon moest niks uithalen, want dan zou hij hem vooralsnog roosteren. Miku knikte goedkeurend en hees zich met een glimlachje omhoog door haar handen op zijn buik te zetten. Tevreden over haar korte moment van optreden, veegde ze het stof van haar benen en pakte ze toen de tube van de grond, die ze het meisje vervolgens toe reikte. "Hier, dit helpt heel goed," zei ze vol overtuiging.

wake me up when it's all over

Ze kon zien dat het meisje het niet helemaal vertrouwde. Ze pakte de tube van haar over en vroeg toen twijfelend wat het was. Miku glimlachte bemoedigend. "Dat is een zalfje voor brandwonden. Het werkt goed hoor, het komt uit mijn moeder's apotheek," legde ze uit. Het was één van de eerste dingen die haar moeder had meegegeven, omdat ze een Charmeleon had die nogal opvliegend was. Bovendien was Miku bang voor vuur en dat ze in ieder geval een goed medicijn had voor brandplekken, stelde haar iets meer gerust. Ze ging weer op haar knieën zitten en begon weer rustig haar spullen weer terug in haar tas te stoppen. Het was niet super netjes, maar ze wilde zo snel mogelijk deze grot weer uit. "Mijn naam is trouwens Miku," stelde ze zichzelf voor, terwijl ze haar tas dichtritste en toen weer even vriendelijk naar het meisje keek.

wake me up when it's all over

Miku boog voorover om haar tas van de grond te pakken, maar schoot weer omhoog toen Lilium ineens een pijnlijke kreet slaakte. Ze keek meteen naar Damon, alsof die weer iets had uitgehaald, maar toen zag ze de tube op de grond vallen. "Oh, voorzichtig," zei ze, terwijl ze even zorgelijk naar de wond op haar arm keek. Vervolgens liet ze haar blik weer afkeurend op Damon vallen, met een blik van ja-dit-is-jouw-schuld. De Charmeleon trok zijn neus op en sloot arrogant zijn ogen. Waren ze allemaal vergeten dat hìj de Zubats had verjaagd? Tot zover de held uithangen dus. "Doet het zo'n pijn?" vroeg Miku voorzichtig aan Lilium, omdat ze zich nog altijd schuldig voelde over de situatie. Beschaamd begon ze met het puntje van haar schoen in de grond te poeren. "Ehm misschien moet je er anders mee naar de dokter?" voegde ze er twijfelend aan toe. Ze wist niet of dat nodig was in zo'n situatie.

wake me up when it's all over