Soms voelde het gewoon niet ok aan... En anderen konden het dan gewoon niet begrijpen eh. Met een zucht legde ze de gsm weg en legde ze haar beide handen in haar gezicht. Kalmpjes wreef ze even langs haar slapen en leunde ze toen tegen de bank aan met haar hoofd, door deze neer te leggen. Het feit dat ze dingen deed die ze niet snapte irriteerde haar. Het was vast niks ja, maar het was gewoon hatelijk als je wakker werd met dingen die je haatte. Zoals melk. ugh... Walgelijk gewoon. Ze knipperde even en keek terug naar de phone. Er waren nog dingen die haar echter irriteerde. Het feit dat ze er plannen voor aan het maken was... Was dat wel veilig voor haar? Hm... Ergens zou zij natuurlijk wel veilig zijn maar... Hoe zat het met de rest van de mensen daar? Ze sloot haar ogen even. Sinds wanneer gaf ze om hen... Sinds wanneer hadden zij om haar gegeven? Juist ja, dat hadden ze nooit gedaan. Ze hadden enkel een verveeld monster binnen gehaald, met de gedachte haar lang genoeg in bedwang te kunnen houden om genoeg uit haar te krijgen. Wat was ze? Een juweeltje die niet geschaad mocht worden? Ze voelde zich met de dag meer misbruikt, misbruikt talent, misbruikte kracht. Het zou niet lang meer duren voordat ze zou knappen... En dan wat? Zouden mensen achter haar staan? Neh, waarschijnlijk niet. Ze stond voor zo'n dingen alleen. Want niemand wilde de grote vissen aanvallen. Ze hadden het vaak niet door dat de kleinere vaak de grotere konden neerhalen. Daarbij was het ook zo dat zij alleen met gemak alles eruit kon halen. Want zo was er altijd iemand die grootser dan je was, sterker, beter, zoveel... Meer dan dat jij was. Maar was er nog iemand die dat was? Was er iemand waar ze naartoe kon streven om grootser dan die persoon te worden? Nee dacht het niet. Ze haalde even diep adem. Ze kon natuurlijk ook gewoon sommige mensen uit het leven verwijderen. mensen die ze niet leuk vond. Ze kon worden zoals alle andere psychopaten... Een zombie ziekte... Was het eigenlijk? Eenmaal je gebeten werd erdoor kon je zelf een worden, of je kon dood gaan. Het was allemaal eigenlijk een soort zombie reagentia... maar goed.
Ze rechtte haar rug wat, wreef nogmaals langs haar hoofd heen en rekte zich uit. Voor de zoveelste keer deze week was ze in dilemma gegaan met zichzelf. En ja, ze zat eraan te denken zo goed als te stoppen met Team Rocket. Ze had niemand meer om tegen aan te kijken en waar streefde ze naar? Een rang die ze toch niet kon krijgen ondanks dat ze haar weg naar binnen kon hyper beamen als ze dat wilde? Jep. En veel vroeg ze niet, gewoon het lab tot haar beschikking hebben. Dat kreeg ze nu ook, af en toe een keer. maar het was niet leuk. Er was niks hier. Dit was een doodlopend spoor. Hier was niks meer te beleven. Het eindigde hier voor haar. Kalm keek ze even op. Ze wilde spanning in haar leven, ze wilde niet dit. Ze wilde iets dat haar opnieuw liet opleven. Ze had gehoord over de rangers... Misschien moest ze maar proberen bij hen. Ze was helemaal niet bang om weg te gaan uit Team Rocket en bij hun aan te sluiten. Wat kon TR tegen haar doen? Ze hadden niks die haar bang maakte. Oh yeah ze hadden die jongen, Nathan. De rest? Wat waren zij? Hm... Niet veel eigenlijk. Also Ragya en Ciro? Die twee kon ze met een kalm gebaar met de grond gelijk maken. En dat met al haar ledematen vastgebonden. yeah, dat kon ze. Ze mochten zelfs beide op haar afkomen als ze dat wilden. Voor de rest was er niks speciaals in Team Rocket. haar ouders, haar zus? Heh. Ze lachtte even schuin. Wat zouden zij tegen haar beginnen? Ze was veel te goed voor hun. Voor die hele organisatie. Ze haalde even diep adem en keek schuin naar een auto die voorbij kwam gereden. DE koude herfstwind was hier kil en het had haar in zijn greep. Gelukkig voor haar had ze nog een jas kunnen vinden, eentje die nog een beetje warm was. Ze zuchtte even zacht en keek kalm naar Lawrence, die even een wenkbrauw ophaalde. hij had onder de houten bank gelegen tot nu toe... Zij had op de bank gelegen, starende naar haar phone zonder veel interesse. Wat was er ook? Waar wachtte ze nog op?
Met kalme passen wandelde het meisje de stad in. Haar rode ogen gloeiden lichtjes terwijl haar hakken luid weerklonken. Ze liep kalm op het overbevolkte voetpad. Wonder boven wonder week iedereen voor haar uit. Waarom? Omdat er een beest met tanden zo scherp als dolken achter haar liep en luid grommend iedereen waarschuwde. Hij zou niemand aanvallen, niet als zij nog niet zei dat het mocht. Ze was pissed en dat was duidelijk. Langzaam verscheen een grijnsje op haar gezicht. Ze keek even op, sloeg af in de straat die leidde naar het hoofdkantoor en deed haar jas uit, om deze ergens in de menigte te gooien. Het veel te korte kleedje was iets ongemakkelijk voor haar. Maar goed dat de inkijk niet zo dodelijk als dat was. Met een forse tred wandelde ze het hoofdkwartier binnen. Nee, ze stampte naar binnen. Ze zette een hand in haar zij, sloeg haar hand door haar haren heen en keek even zuchtend rond. Lawrence was op vier poten gezakt, zijn zwarte ogen glommen in de chique verlichting die ze hadden opgehangen. Geen idee waarom ze wapens op haar hadden gericht, maar lang zou dit niet duren. Ze hield haar ene hand op en knipt er even mee.
Was het het waard op het hoofdkwartier van de chemische industriegevallen te overvallen? Geen idee, maar ze had nu wel de dingen die ze wilde. Kalm keek ze naar het pakje papieren die in haar hand aan het rusten waren. Er stonden formules op, dingen stonden erop gedocumenteerd die ze wel interessant vond... Kalm klikte ze een van de zwarte koffertjes op en legde ze papieren erin. Daarna keek ze even kalm rond en koos ze een jas uit in een van de ruimtes waar de laborantes hun spullen achterlieten. Paniek was uitgebroken in het gebouw toen haar Pokémon van buiten hadden aangevallen. Ze had dit allemaal al gepland en met een Metagross die telepathie had was het allemaal snel gegaan. Het had in totaal een kwartiertje geduurd. Nu stond Maybel op haar te wachten bovenop het gebouw. Met twee deftig gevulde koffertjes was ze de trappen naar het dak opgelopen. Het was maar hopen dat de shiny wat vlieglessen had genomen, want ze wilde niet crashen in een of ander politiebureau. Dat zou eigenlijk vrij ironisch zijn. Rustig knipperde ze even terwijl ze de deur naar het dak opende en de kille wind haar meteen liet trillen. Waarom had ze besloten zo'n kort kleeddje aan te doen? Ze voelde zich een slet. Rustig keek ze even neer... Ze had de koffertjes, de spullen en ook al haar Pokémon bij zich. Perfect dus. Ze was klaar om te vertrekken. De Charizard keek meteen blij op toen ze de deur kwam doorgewandeld en vloog naar haar toe... Kalm legde ze een hand op de neus van de Pokémon voordat ze de koffers in een hand nam en de ander gebruikte om op de zwarte draak te klimmen. DEze spreidde haar zwarte vleugels en schoot op. Het meisje kneep haar ogen toe terwijl de wind aan haar paarse lokken trok. DE koude sneed in haar gezicht en liet haar ogen lichtjes tranen. Het was al zo koud geweest op het gebouw, maar hier in de lucht was het gewoon belachelijk als ze heel even eerlijk mocht zijn. Het waren als scheermesjes die als scherpe wapens langs haar lichaam scheerde. gelukkig maakte ze nog een stop thuis voordat e verder ging. Daar zou ze haarzelf in een broek en shirt heisen, dingen die ze graag droeg en die ook nog es verdomd gemakkelijk zaten. Dit was gewoon geen werk. Maar ze had het noidg gehad. Met het lichaam van haar kon je namelijk shit doen zoals mensen afleiden en verleiden. Maar veel carede ze daar eigenlijk niet om. Kalmpjes rilde ze even terwijl ze haar rode ogen toekneep. Het was als een zweep die tegen haar huid aankwam en haar huid in repen wilde trekken. Het was geen fijn gevoel, maar als je er een tijdje in doorbracht kon je het accepteren en goed nemen. Het was net als mentale pijn. niemand wilde het hebben, het was er toch... En uiteindelijk werd je er zo goed als immuun aan. Een zucht rolde van haar koude lippen af terwijl de vuurdraak even in duikvlucht ging en ze haar ogen steviger toekneep. Ze zou gaan tranen als ze de ogen opende. Dat zou er ook echt niet uit zien uiteraard. Ze klemde haar tanden wat meer op elkaar, bad snel even tot de heilige Arceus en voelde toen hoe de vleugels open gingen en de de zwarte drakin een soepele en stille landing maakte op de begaande grond. Rustig opende het meisje haar ogen terwijl de shiny even diep adem haalde en een zucht langs haar lippen liet gaan in een soort manier van opluchting. Tawn wist dat het niet alleen dat was, ze was ook uitgeput omdat ze zo snel had gevlogen en dat had concentratie en aandacht gevergd. Niet alleen dat, maar ze had onder spanning gestaan van haar... En het was niet bepaald makkelijk vliegen met iemand extra op je rug. Veel kracht en snelheid was van toepassing geweest hier, maar het leek erop dat ze er geen last van had nu. Een maand terug zouden ze neergestort zijn in een meertje ofzo. Dat zou haar geluk namelijk wel zijn. Kalm keek ze even rond en zag ze dat de draak rechtstreeks was gegaan naar haar bestemming; Thuis. Met een kleine glimlch kwam ze van haar Charizard af en gaf ze haar een aai, waarna ze kalm naar de achterdeur wandelde. De jas die ze aanhad zorgde ervoor dat ze bijna naakt leek. Je kon haar veel te korte en strakke kleedje niet eens zien onder dat ding. Was het een schande? Niet meteen. Het was maar waar je het deed met welk volk en of je echt het woord 'hoer' naar je kop wilde. Het was niet dat ze het niet gewend was. Ze was een hoer en een slet, het horen was enkel een bevestiging van haar gedachten. Kalm wandelde het meisje naar binnen nadat ze de deur met haar elleboog had open gedaan. Ze had namelijk nog die twee zwarte koffers in haar handen. Het zag er vrij verdawcht uit als je het van een eindje zag. Niet alleen van de verte, maar ook van close up zou je zien dat het niet allemaal kips zat.
Kalm wandelde de jong volwassene naar binnen. De warmte overrompelde haar als een spontane golf die het strand op kwam gerold. Het was echter het tegenovergestelde van dat dat haar lichaam omhulde; warmte. Ze sloot haar ogen wat en zoog een goede inhoud van warme lucht naar binnen, om deze met een zucht weer naar buiten te werken en zo haar longen even leeg te hebben. Rustig haalde ze adem, haar rode ogen scanden de gang af terwijl de hakken een echo door de gang lieten klinken. Het bond dat rond de kraag van de jas zat verwarmde haar nek sneller dan verwacht nu ze hier zo was. Buiten had het weinig effect gehad, aangezien de koude lucht langs alles heen was gegaan en zou aan haar hals had zitten buiten. Met een zucht draaide ze zich, keek ze even op naar de trappen die voor haar tevoorschijn kwamen en langzaam begon ze met deze te beklimmen. Een, trede, twee tredes... En zo ging het maar verder. Haar blik was strak gericht op alles wat onder haar gebeurde. Geen idee waarom maar ze wilde niet opkijken, niet staren naar boven. Toen ze de laatste trede opging, keek ze eindelijk op en draaide ze haar hoofd meteen weg van de muur die ze even voor een seconde had gezien. Met een gehangen hoofd versnelde ze haar pas. Gedempt door het tapijt dat de bovenverdieping bedekte waren haar voetstappen amper te horen. Zelfs niet met de hakken die ze daarnet nog als een onheilspelbare aankonidng liet komen. Oh well. het was allemaal saai e well dat was hoe haar leven was, saaiheid. Leven in een grote saaierige goodheid. Het was gewoon een cyclus van dingen die mensen niet zagen en dit was een van hen. Hoe ze deze trappen, die muur en dat tapijt zag. Hoe ze elke dag dat geluid hoorde omdat ze niks anders had te doen en haar hoofd gevuld was met leegte omdat dat het enigste was dat in haar leven het niks opvulde. Leegte. Leegte vulde het niks op. Het was iets dat je pakte, vastgreep, veranderde en omwentelde. Het vertwiste je, nam je en plaatste je terug, om niet meer dezelfde te zijn als je was voordien. Was er een remedie voor? ja, een uitdaging. Maar dat was schijnbaar onbestaande in de wereld waar de paarsharige vrouw leefde. Er was niet zoiets als spanning en uitdaging en er was ook niet zoiets als iemand die beter dan haar was. Er was niks voor haar. Ze had nergens macht over, noch had ze de wil daarvoor. Daarbij als ze dat wilde kon ze evengoed haar gewonnen kracht gebruiken. Maar dan opnieuw was dat allemaal maar iets wat haar koud liet. Ze had geen doel voor ogen, ze had niemand voor ogen die ze moest gaan verpletteren. Over het algemeen.... Was het eigenlijk heel erg saai. Wie zou ze moeten gaan elkaar slaan? Nathan? Hah, liet haar niet lachen. Die fucker was te vol van zichzelf en zou zichzelf wel ooit in zijn ogen dood lachen, daar hadden ze haar helemaal niet voor nodig hoor. Het interesseerde haar ook gewoon niet. Hoe zijn gevangen POkémon allemaal netjes al van een hoog level waren. Ze knipperde kalm, haar rode ogen gloeiden lichtjes in het licht van het spotje dat aan het plafond ging. Het as namelijk allemaal hetzelfde. Al die stomme grunts, agents en al die trainers, coördinators. Ze zou hun allemaal de kop inslaan als ze niet oppasten. Ze voelde een vlaag van woede opkomen. Ze stond maar ter plekke te trippelen terwijl ze hoorde hoe van alle kanten mensen profijten kregen voor wat? Dat snapte ze niet helemaal. Hetzelfde om Mossdeep eigenlijk. Waarom had ze niet mee mogen doen? Was ze te zwak geweest? Kom op ze kan met gemak iemand zoals Ragya verpletteren en die was gewoon meteen als agent in de organisatie gestapt, wat ook niet echt fair was als je het haar vroeg. Echt niet. Ze had ook van grunt moeten beginnen, zoals elk van hun deed. Haar blik verduisterde wat meer toen ze echter een idee kreeg. Misschien was dat het wel. Ze moest die agents die daar niet hoorden terugdringen naar hun grunt rang. Dat klonk heel opwindend als je het haar vroeg. Zoals haar zus even de grond inboren met Pokémon die nog niet eens haar zwakste aankonden. Arme LAwrence. Hij was zo ongewild in haar team, het was vrij zielig als je het aan haar vroeg maar dat was nu eenmaal hoe alles draaide binnenin haar team. Hij was een van haar favo's maar ze wist dat ze hem weldra zou moeten laten voor een sterkere Pokémon. Geen idee wie dat zou worden maar over dat soort dingen zou ze haar nek nog niet breken. Kalmpjes wandelde de paarsgarige haar kamer binnen, plaatste ze de koffers neer naast haar bureau en duwde ze haar deur toe met een tikje van haar voet. Eerst rekte ze zich uit, gevolgd door een luide zucht en een zacht gegrom, die samen ging met handen die door haar lange haren werden gehaald. Ze zette haar handen vervolgens op haar rug en begon te prutsen aan haar eigen ristje. Het duurde niet lang of ze hoorde het fijne en melodieuze geluid van een rits die open ging en niet veel later stond ze dan ook in haar ondergoed. Met een zucht van opluchting strekte ze zich nogmaals uit en sloot ze haar ogen wat, om een vlaag van energie te voelen. Snel wandelde ze naar haar bed toe, ging ze erop zitten en begon ze te prutsen aan de hakken die haar voeten in een pijnlijke greep hadden gehouden voor de afgelopen uren. Ze gooide de dingen weg toen ze eenmaal los waren van haar voet en stond op waarna ze snel nieuwe kleding greep. Nog nooit had ze zo snel een broek en een shirt aangetrokken, gevolgd door een trui en een paar sokken. Een sjaal ging rond haar nek heen, een jas boven haar trui. Ze voelde hoe warmte teveel werd maar zonder echt na te denken pakte ze haar ruim en gleed deze nog in haar broek. Ze klikte het vast opde goede grootte en keek naar de collectie mooi opgepoeste ballen die daar lagen. Zoals altijd klikte ze eerst de ball van haar trouwe Glaceon vast, gevolgd door Saiko en Kido, haar twee sterkste Pokémon. Vervolgens klikte ze de ball van Maybel, die buiten stond, nog vast. Ze keek nadenkend naar de rest en besloot dat Lawrence nog goed was hiervoor. Sheelsea was immers iet sterk genoeg en Queen zou enkel goed zijn met haar destiny bond. Ze knipperde even en staarde wat langer naar de ball van Arya. Ze glimlachte even en greep deze nog vast voordat ze naar de trappen rende en deze begon af te lopen. Ondertussen probeerde ze in aller hand stomme positioneringen de ball aan haar riem te bevestigen en boy, dat was een uitdaging, maar gelukkig was die in no time volbracht.
Auw, haar handen. De wind sneed in haar vingers zoals kleine meisjes deden in een wortel als iemand lekkere worteltjes aan het klaarmaken was. Ze beet opp haar onderlip in een hoop de snijdende koude wind weg te krijgen van haar lichaam. Maar het had weinig effect. Ze mocht al blij zijn dat koude het enigste was dat haar lichaam niet had en niet de snijdende wind. Dat was enkel te voelen in haar gezicht en haar handen. Herfst was goed en ok en all maar het was ook gewoon shit als je naar die dingen keek weet je wel. Kalmpjes kreunde ze even terwijl ze haar vingers wat bewoog, ergens toch wel bang dat ze zouden afvallen als ze deze te hevig bewoog. Het kon gebeuern dat ze afvrozen en dat was iets dat ze niet wilde. Het zou pijnlijk zijn en opnieuw iets waar ze zich in zou vervelen en in zou gaan irriteren. Ze wist het, ze irriteerde en verveelde zich zelfs in zaken dat vat hadden op haar gezondheid. Ze wist dat er meerdere dingen waren waar ze meer inbreng en interesse voor zou moeten hebben maar dat was er gewoon niet en daar kon ze helaas weiniig aan doen, dat was hoe ze was namelijk. Rustig knipperde het meisje even en staarde ze naar beneden. Het snijdende wind was lastig en het liet haar ogen even tranen. gelukkig had ze onderweg naar beneden de make-up er nog van gehaald anders was het nu nog meer een mislukte mess dan dat het alm was. Het was niet dat ze anders geen mislukte mess was, maar men kreeg het punt wel natuurlijk. Ze wilde niet gezien worden als iemand die niet in de spiegel keek want dat deed ze uiteraard wel. Niet vaak genoeg om er als een fotomodel uit te zien maar wel genoeg om er nomnom uit te zien. ja, dat klonk vreemd maar niet helemaal als je erover dacht. Ze wilde gewoon wat aandacht en meestal kreeg je dat door de dingen te dragen die jongens leuk vonden zoals dat natuurlijk. Kalmpjes voelde ze hoe de Charozard naar beneden aan het dalen was. Fijn ze zuchtte even en voelde de koude wind tegen de binnenkant van haar mond gaan. Auw, dat sneed zelfs daar. Aan haar tanden en tandvlees voelde ze de brandende pijn cvan dit alles en oh boy wat was het een pain in the asshoe. Ze slikte even het koude speeksel door en voelde het door haar keel gaan, maar schudde dat nutteloze iets van zich af in een poging meer grip te krijgen in de realiteit. Zo kon ze haar aandacht zetten op de naderende grond, die voor haar nu niet langer een bezorgdheid was zoals ze vroeger altijd was geweest uiteraard. Ze slikte even, beslott haar piekende ogen wat te sluiten en genoot van het snijdende gevoel aan haar ogen en het feit dat de huilende wind in haar oren weerklonk. Het was een manier van doen, een manier van genieten. Zoals men van de zonsondergang kon genieten natuurlijk. Vreemd maar goed. Je genoot ervan dat het donker werd,, wat een duistere gedachte als je er eens goed over nadacht. Ja, mensen waren eigenlijk fucked up shits als je erover nadacht. Hm... Ze was geen uitzondering hoor, maar als je je er zo op ficuste... Ze slachten de dingen af die ze vrienden noemden om te feesten op hun bloed en spieren en weefsel. Die opgebouwd waren uit dezelfde stof waar ook hun lichaam was opgebouwd. Wat grappig, niet? Iedereen was fucked up, hoe onschuldig ze ook waren, ze konden het niet ontkennen. Een duister geheimpje hier, een duister familielid daar en voor je het wist was je een of andere gestoord kind dat rondging om mensen hun keel door te snijden en te feesten op hun bloed. Upupup, wat grappig. Heel erg grappig. Ze schudde haar hoofd wat en drukte haar gezicht tegen het warme lichaam van haar reptiel aan. Het was niet echt warm, maar beter dan haar gezicht in de kille, snijdende wind te houden als je het aan haar vroeg. Ze kreunde even lichtjes toen ze het in haar nek voelde prikken. Ze zou weldra sjaals aanschaffen, een grote pak nieuwe want dat had ze nodig nu. De koude buitensluiten op een zo snel mogelijke en efficiënte manier was iets dat ze wilde en wel meteen. Maar goed, hier midden in de luct kon ze niet opeens een stuk stof tevoorschijn halen en dat gewoon gaan gebruiken als sjaal. Ze snoof even en voelde hoe de lucht langs haar minder begon te snijden en hoe de vleugels harder begonnen te slaan om de wind en alles tegen te werken. Zwaartekracht en andere dingen. Kalm knipperde ze even vluchtig voordat ze haar ogen opende en zag dat ze bijna waren op een plek waar ze enkele weken terug iets vreselijk had gedaan... Want... Je stak niet elke dag een gymleader met een zwaard right?
Zuchtend was ze van haar draak geklommen en even klopte ze kalm op diens nek terwijl ze even omkeek naar haar, een glimlachje kwam ook van de shiny af, die zelfzeker was van het gevecht die haar te wachten stond. Ze was van plan gebruik te maken van drie Pokémon en ze was niet bang om tot het uiterste te gaan. Wetende dat de Pokémon ook deels een zwak zouden hebben tegen haar hoog gelevelde Pokémon. Wat was het enigste probleem? Nou Lawrence en zijn dark typing. fairy was sterk tegen dark, maar dat betekende uiteraard niet dat hij geen kans maakte om te winnen. Hij was ook nog deels ground en stond daardoor sterk tegenover steel. En er was ook een Mr. Mime en die zou niks kunnen doen naar haar krookodile, want die had voor psychic moves en die deden dus niks naar hem. Ze grijnsde even schuin. Eigenlijk was het wel grappig. Je kon gewoon al je plan uitstippelen voordat je de gym inging. Natuurlijk deed deze dame dat soms eens als ze teveel op had ofzo, maar nja, nu niet. Nu wist ze alleen dat. Want Maybel en Sachi konden met gemak elk twee van die Pokémon aankunnen, want ze waren zo zwaar onderleveld dat het gewoon belachelijk zou worden. Daarom rechte ze even haar rug en maakte ze een kalm gebaar naar de vuurdraak, die even haar rug rechte, haar ogen vernauwde en haar trainster kalm volgde, de stad verder in, in de richting van de gym.
Natuurlijk had Tawn haar niet opgedragen recht voor de gym te landen, dat zou gekkenwerk zijn en ook een doodvonnis voor mensen die niet eens wisten dat ze zou komen. Maar goed. Met kalme passen wandelde het meisje het raze boomgebouw in en even keek ze rond, niet echt onder de indruk omdat ze hier al eens was geweest. De drakin was haar kalm gevolgd. Het was handig dat ze even groot was als haar, een beetje groter hm, maar dan nog was het heerlijk als je het aan haar vroeg. Ze legde een hand op de zwarte schubben van de fire flying type en keek even rond. Ze had Sheelsea eigenlijk ook moeten meedoen, maar even heel eerlijk... Ze had geen zin in een of ander gepraat en gezeik over heo ze niet mensen mocht neersteken met levende wezens. Dan opnieuw, wie kon HAAR nu de les spellen? Ze grijnsde even schuin en legde een hand op haar paars eharen en haalde haar vingers erdoor. Hm... Het was allemaal zo simpel, niet? Rustig zuchtte ze even, kantelde ze haar kopje wat en keek ze rond. Zoals verwacht kwam iemand met een behoedzame pas naar haar toe. de gsm lag nog in haar handpalm, klaar om de politie te bellen. Waren ze behoedzamer geworden nu? Wat een slimme idioten waren het toch geworden! Fuckers... Toch leek het niet tot hen door te komen dat de roosharige van even terug dezelfde persoon was die nu hier stond met paarse lokken. Van ver kon men zeggen dat ze inderdaad leek op de roze psycho die hier enkele maanden terug naar binnen was gewandeld om gek te doen, maar goed, daar was ze niet voor gekomen vandaag. Ze keek dan ook glimlachend naar de ander en stak een hand op, degene die niet op de schubben en het lichaam van de final evo starter lag. Ze knikte even naar het meisje en opende haar mond kalmpjes. "Ik kom de gym uitdagen, is dat goed? Is dat mogelijk of..?" even fronste het meisje en klapte ze de klappergsm kalm toe. Ze slikte even en knikte kalm naar haar. "Ik denk dat het wel ok zal zijn, Valerie is wel zo goed als genezen," klonk er rustig. Even glinsterde de rode ogen van de agent waarna ze even haar ogen vernauwde, haar gezicht bleef wel vlak zoals het hoorde uiteraard. "IS er wat gebeurd met de fairy master?" puh... Master, zij was een steel master en dat was pas iets meesteren. Als je alles had en te sterk wazs voor de rest. heh. "Ze is nu beter, dus het maakt weinig uit wat er is gebeurd... Kom maar mee," zei ze kalm waarna ze zich gewoon omdraaide en weg begon te wandelen. Even keek ze kalm naar de zwarte drakin, die even knipperde en knikte. Uiteindelijk begon ze achter dat meisje aan te gaan en op haar beurt werd ze kalm gevolgd door haar draakje, die met kalme passen door de gang voortbewoog.
Het duurde niet lang of ze waren in een soort van veel te kleurrijke gevechthal die Tawn bijna liet kotsen van al die ugh kleuren en happy stuff. Het was niet dat ze er niet tegen kon maar ze ging bijna over haar nek omdat ze er niet echt tegen kon... Ze vernauwde haar ogen ook toen een paar spots aangingen. Ze kwam al snel op, een of andere persoon die spot trok van de rang guymleader door zich zo te gedragen en zo'n dingen te dragen. Werkelijk waar walgelijk en gewoon afzichtelijk als je het aan haar vroeg. Ze knipperde kalm, tilde haar kin wat meer in de hoogte en staarde hierdoor half neer op de gymleadster met de rare kleren aan. Deze knikte enkel een keer en spreidde haar armen wat, het was duidelijk dat ze nog last had van iets en Tawn wist precies wat dat iets was, een steek in de buik. Maar inderdaad, het was zoals het meisje had gezegd, ze zag er al veel beter uit en dat was wel een zege voor de vrouw natuurlijk. Tawn vond het niet echt zo speciaal en het carede haar eigenlijk ook niet. Als e doodviel, des te beter, was de wereld een gek minder rijk en daarbij was ze dan eindelijk bevrijd van die gedachte, van die droom, van het neersteken en het herrijzen van iemand die gewoon niet goed in har kop was. Want zoals history zei, soms kwamen ze terug om je in de rug te steken. Maar dat zou niet gebeuren bij haar, niet door dit mens. Bij lange niet door zo'n type mensen. Heh.
"Laat het gevecht beginnen!"
Eindelijk zou het beginnen. Zonder er echt aan te denken tilde ze haar hand op en wees ze naar voren. De zwarte drakin vloog op en lande kalm op het strijdveld. De vrouw bewoog haar handen even en liet haar armen toen zakken, dat was beter. Ze pakte een Pokéball bij de hand en gooide die op waarbij in een flits een rare, paarse Pokémon verscheen. Het paarsharige meisje vernauwde haar ogen en herkende deze Pokémon als een Aromatisse. Iets raars die van de aarde moest verdwijnen dus. Kill.
VS.
Kalm spreidde de draak haar vleugels en even schraapte tawn haar keel. "Heat wave," begon ze meteen. De draak brulde, opende haar vleugels nog meer een hele hittegolf werd als een wild laaiende aanval losgelaten op de POkémon die bijna 40 levels onder haar zat. Dit zou te makkelijk zijn. "Vlieg op en daarna Flamethrower," zei ze snel waarbij de Pokémon meteen na haar eerste aanval opvloog en luid brullend een straal van hete vlammen langs de grond liet razen. De ogen van de fairy type Pokémon werden groot waarna ze werd geraakt en even luid kreunde, geen schuin van kans once again. Het verbaasde haar niks. Wat kon deze underleveld ding ook doen tegen haar? Ze was sterker, beter, zoveel beter dan haar en haar stomme Pokémon. Ze tilde al snel haar hand op, waardoor de blauwe ogen van de drakin even die van haar kruisten, ze knikte. De zwarte POkémon draaide zich een kwartslag in de lucht, plaatste haar achterpoten tegen de muur aan en drukte haar kin tegen haar borstkas aan... Om vervolgens haar af te zetten tegen de muur. Deze kraakte natuurlijk meteen onder de druk ervan, waardoor een grote barst in de muur zat nu. Ze zuchtte even en keek toe hoe de fire, flying type haar vleugels opende, even een krachtige slag gaf en een hevige Inferno afvuurde op de lompe fairy type. "Snel Moonblast!" het was vast een klap, hoe de draak zo snel kon bewegen en hoe haar arme fairy type niks echt ertegen kon maken. Het verbaasde haar niks. De ander had geen tijd om de aanval in te zetten. in de plaats daarvan kreeg ze de full hit van de fire move iin haar gezicht, wat haar zo in de bodem boorde. Ze kantelde haar kop wat en even kon ze het niet laten even duivels te glimlachen. Het was fijn mislukte wezens uit hun leiden te verlossen, maar tja, niet iedereen kon uiteraard haar mening delen, jammer genoeg. Ze grijnsde even schuin naar het mens... Haar ogen glinsterden even. Ze wilde dit snel afhandelen, hoe sneller, hoe beter. Ze kon deze gym plaatwalsen en deze persoon doden mocht ze willen... maar tja, dat was niet zo heel aardig. "Draining kiss!" De zwaar gewonde Pokémon keek kreunend op en wonder boven wonder kwam ze in beweging en voerde ze de aanval uit, die raakte, maar amper effect had op de POkémon. Jammer genoeg stond ze nu verdomd dicht bij de draak. Het was eigenlijk best grappig dat deze gevleugelde salamander de gevreesde vijand van de dragons in elkaar aan het slaan was. Nja, mocht ze mega evolven zou het niet lang duren voordat een fairy move hard zou landen. Nou? Nou deed het niks. "Heat Wave, Inferno," Klonk er even. De bek van de Charizard vulde zich met vlammen en door de gigantische kracht die erachter zat werd de straal van hete vlammen in combinatie met de Heat Wave een beetje te hard geraakt. De rooskleurige mislukking werd naar achter toe geslingerd en kwam met een plof neer. knock-out, natuurlijk. Niemand die zo underleveld was kon zo'n aanval overleven, dat wist ze nu ook wel. Toen de Pokémon echter nog bewoog keek ze meteen scherp op. Ze zou dit toch niet even moeten gaan over vermoorden? Nja, het bleek wel zo'n speelding te zijn. Ze rolde met haar ogen. Elke freaking gym, waar ze aper werd geraakt en de ander de grond in boorde tot de Pokémon werkelijk... Niet meer kon bewegen. Het was zielig ergens maar niemand stopte haar. Zoals nu. DE gymleader kon slim zijn en haar Pokémon terugkeren, zeggen dat het voldoende was. maar in die vijf seconden dat ze misschien overwoog het te doen vloog de mond van het ongeduldige meisje open. "Ben er zo done mee, Flamethrower, Inferno en dan een Heat Wave," De Pokémon lag nu al zo... Maar langzaam en zeker had ze haar face wat van de grond getild en keek ze zwaar vermoeid op naar de shiny tegenstander. deze brulde even luid en schoot omhoog, om even een loop te maken en terug te schieten naar haar lieve tegenstander. Haar bek opende zich en een vlammenzee die een Flamethrower moest voorstellen raakte het ding redelijk hard. Het werd zo weer de grond in geboord, waar haar gezicht als eerste erin ging. Tawn ziuchtte even en aan een razende snelheid draaide de zwarte glinsterdraak zich om. Ze sloot haar vleugels, kwam met een knal op de grond en opende haar bek, waar een krachtige Inferno uitschoot, die weer samen ging met de Heat wave Zoals eerder. DE Aromatisse werd weg gelanceerd van haar plek hier, dus de plek waar ze zowat de grond in was geboord en kwam zowat naast haar gevlogen. Met een luide knal en zwaar gekraak van de muur kon ze waarnemen dat de fairy type tegen de muur terecht was gekomen... En zo volgde er geen geluid meer, van niks. Kalm draaide de jonge trainster zich om, om even zuchtend te kijken naar de POkémon die er alles behalve goed uitzag. Zwaar verband en duidelijk niet langer instaat nog te vechten. Laat staan te vechten tegen pokémon die zij in haar bezit had. Dit was een slecht idee, voor deze gymleadster en haar Pokémon, echt, dat zweerde ze.
3x Heat Wave
2x Flamethrower
3x Inferno
VS.
Met een zucht keerde Valerie haar Pokémon terug... Om al snel scherp naar haar te kijken. Even trok Tawnee een wenkbrauw op terwijl ze kort keek naar haar fire starter evo, die kort grijnzend opkeek naar de gymleadster. "Je zal toch echt met iets beters dan dat moeten komen," zei ze kalm terwijl ze haar ogen wat vernauwde en bijna uitdagend de vrouw aankeek. Naast Maybel had ze enkel nog Sachi en Lawrence voor dit gevecht mee. Law kon wel afrekenen met de Mawile waar ze van gehoord en ze wilde eigenlijk Sach sparen voor de Sylveon. Al de kleintjes mocht May doen. En zoals ze had gehoopt te doen, deed ze het ook. De vrouw had een ball genomen en deze op gegooid. In een flits verscheen de pure fairy type, Florges. Deze Pokémon had een hele hoge special defense als ze zich niet vergiste. ze moest deze uit gaan schakelen met staling. Een Fire sppin opzetten en eventueel wat andere moves en hopen een burn te krijgen. Ze wist allesinds dat dit een langer gedeel van het gevecht kon zijn. maar goed, het was de enigste Pokémon die nog een echt probleem was. Mr. Mime kreeg immers ook nog steeds normale schade van de dark moves en was boven de 20 levels van Lawrence, dit gevecht was zo goed als gewonnen met deze swap hier en dat besefte de dame net iets te laat zo te zien aan haar mooie, met emotie gevulde gezichtje. Het liet haar even zuchten, maar toch zachtjes lachen. Uitlokken, het gebeurde toch zo grappig, niet?
"Fire spin en daarna een Smokescreen," De draak brulde even waarbij een reeks vlammen van de aarde stegen en deze de fairy type stevig raakten. Vervolgens keek ze scherp op en spoog ze een fel, dik gas uit, rook welliswaar. het vulde al snel het veld en daarvan maakte de draak gebruik van, want ze vloog op en hield alles vanuit de lucht strak in de gaten. Nu was het wachten tot ze over zou schakelen op een move...Plots schoten er echter scherpe blaadjes langs de draak heen en dat merkte de paarsharige op, dat was geen gewone razor leaf... Dat was een magical leaf. Ze zuchtte even en tilde al snel haar hand op. "Inferno!" zei ze met een sterke stem. De draak bulderde luid en schoot in duikvlucht tegen de blaadjes in. Al snel rukte ze haar bek open, om een hevige vlammenzee aan haar tanden te laten ontsnappen. Met laaiend en loeiend lawaai brandde het zowat de aanval weg, deze was nu enkel nog maar as en kon enkel nog gebruikt worden om nieuwe plantjes te groeien, sobsob. Het vuur raasde verder en raakte de grond met een zwaar geluid, maar de draak opende haar vleugels, zette er kracht achter en richtte haar machtige kop op. De vlammenstraal werd zowat naar boven toe gericht en raakte de Florges recht in haar fragiele en mooie gezichtje. Duidelijk gepijnigd door de plots aanval, draaide ze zich met een piepend -of wat een florges ook van geluid maakt- weg, met haar handjes in haar gezicht, dit was dus mooi haar kans. "Slash, Fire fang!" Nu ze afgeleid was van haar gezicht, die nu mooi verbrand was, kon ze naar voren schieten. De Fire spin deed daarbij ook nog steeds mooi zijn damage, wat echt prachtig uitkwam. de vlijmscherpe klauw raakte de Pokémon op haar schouder en ze keek bijna luid sissend op naar May, die even een beetje bang naar haar keek. Het was niet zo dat elke Pokémon naar haar siste. Toen Tawn echter zag dat de ander een aanval aan het voorbereiden was stak ze haar hand uit. "Nu!" zei ze. De mond werd geopend en omringd door vlammen voordat deze zich weer sloot rond het lichaam van de fairy type Pokémon, die net een moonblast wilde uitvoeren. Verrast en deels ook echt in pijn staakte ze haar aanval en begon ze May gewoon een mep te geven... Dat was een manier om te vechten ja. Ze knipperde even en haalde diep adem, dit zou niet aanhouden en als het zo bleef doorgaan... Hm... "Florges, Petal Dance!" Een sterke grass type move, maar was dat wel slim tegen een flying fire type? De draak die nu nog bij de fairy type Pokémon was, door de aanval die ze eerder had uitgevoerd, werd recht in haar gezicht geraakt door de krachtige aanval en werd naar achter gegooid. Met verbaasde ogen keek de Pokémon op toen ze even deze had toegeknepen van de pijn. Dit kon je niet menen? Hoe kon het zijn dat zo'n underleveld Pokémon haar nog zoveel pijn kon geven. tawn vernauwde haar ogen even en hield een hand op. "Blokkeer en breek door met Heat waves!" klonk er van het meisje af. De Charizard zette een poot naar achter en vernauwde ook haar ogen waarbij ze met een luid gebulder een hittegolf afvuurde op de gym Pokémon. Deze vuurde net op dat moment een reeks bloemblaadjes op haar af. De gekleurde bloemending gingen zowat in vuur op, waarbij de krachtigere vuuraanval doorbrak tot de Florges, die de Heat wave kreunened opving. Het duurde echter niet lang voordat ze haar ogen opende en een vurige blik in haar ogen lag. Het begon echter wel een beetje genoeg te worden voor de jongedame en even haalde ze diep adem. Nog steeds liep ze schade op van de Fire spin, maar het leek erop dat deze weldra weer opgezet zou moeten worden. "Fire spin en daarna Inferno!" zei ze. De draak bulderde eve luid, waarbij vlammen langs haar rezen en ze even met een luide knal lande op de grond voor de fairy. Deze keek even op naar haar, duidelijk in pijn door de dingen die ze al had moeten opvangen. De vlammenzee begon haar te omringen en al snel was ze ook weer in de vortex opgenomen. Hierdoor kon Maybel snel een Inferno erop laten volgen, deze ook niet zo gemakkelijk kon gaan ontwijken. Rustig keek de paarsharige toe hoe haar draak alles rustig onder controle had en het gevecht heel goed verliep... Nja goed, dit was overkill op zijn beste en dat wist ze maar al te goed. Zodra de ander confused zou zijn door de petal dance zou een slag in haar eigen gezicht voldoende zijn om een einde te brengen aan dit eenzijdige gevecht. De laatste petal dance werd naar haar Pokémon geworden die met toegeknepen ogen het opving. Daarna keek ze met een vurige blik op naar de Florges, een kleine grijns in haar gezicht toen het voorspelde effect begon te werken. "Disarming Voice!" klonk er van de dame die aan de andere kant van het veld stond. Rustig keek ze toe hoe de POkémon door de confused status ging en de fairy move afvuurde. Een aanval die niet kon missen, mooi zo. "Inferno, Inferno, Inferno," klonk er droog waarbij Maybel haar vleugels opende en voor het luchtruim koos. met kalme slagen opende ze haar bek en begon ze met het inferno's te laten regenen. Twee van de drie die ze had opgedragen raakten en al snel lande de shiny terug op haar plaats. Rook en stof was van de grond gestegen en had het veld in een soort mistige aura gebracht. May vernauwde haar ogen, de situatie niet vertrouwende. het was bekend dat florges geweldige special defense stats kon hebben, dus deze moves kwamen allemaal minder hard aan dan dat ze bij een normale POkémon zouden moeten doen. Toen de rook wat begon te dalen keek de trillende fairy op. "Again! Petal Dance!" klonk er op een vastberaden toon van de gymleader... De Florges tilde haar handen op, maakte een luid piepgeluid en riep de blaadjes op die.. Die haarzelf raakten! Tawn grinnikte even, daar was de status weer.. De fairy Pokémon kneep haar ogen toe en kreunde luid, voordat ze eindelijk knock out neerviel op de grond van de gym. "Florges is uitgeschakeld!"
2x Fire Spin (1x - 5 turns damage | 1x - 4 turns damage)
1x Smokescreen
4x Inferno
1x Fire Fang
1x Slash
1x Heat wave
1x damage from being confused
VS.
Met een lach die van oor tot oor reek keek ze naar de dame, die met een zucht, maar toch een respectvol knikje, haar fairy POkémon liet terugkeren. Rustig keek Tawn naar haar. Ze klikte de ball vast aan haar riem en pakte een nieuwe bij de hand. Rustig dacht Tawn na, dit kon van alles zijn, maar wat het ook was, het was een fairy. Even liet ze haar blik vallen op de zwarte drakin, die al zwaar aan het hijgen was. Ja, ze kon wel nog even vechten voordat ze Lawrence erbij zou moeten halen. Ze knipperde even en keek toe hoe de gymleader haar derde Pokémon tevoorschijn haalde, iedereen's favoriete mislukte clown; Mr. Mime.
Hij keek lachend naar hen en ugh... Tawn trilde even lichtjes bij het zien van die stomme smirk... Het was zo dom en waarom droeg hij dat zelfs? Het was werkelijk waar een dom iets... Ze haalde diep adem en draaide haar hoofd weg. "Maybel haal die grijns van zijn smoelwerk!" Het gaf haar gewoon goosebumps en dat haatte ze dus echt voor dood! Ze konden maar beter snel dit simpele gevecht afronden of ze zweerde echt dat ze een inzinking zou krijgen. De draak brulde even en verzamelde haar energie om op te stijgen en even met een vurige blik naar de fairy, psychic type te kijken. Deze grijnsde wat breder en vuurde een Psybeam af. DE Charizard spreidde haar vleugels en counterde de aaanval met een flamethrower. De twee stralen raakten elkaar en een zachte knal was te horen. Rook steeg op in de zaal, maar het duurde niet lang voordat May in duikvlucht een weg had gevonden uit de rook. Ze opende haar bek even en vuurde en krachtige Inferno vanuit vlucht af op de ander. Deze raakte de roze Pokémon en al snel draaide de drakin zich om en schoot ze weg. "Psychic!" De ogen van de ander kleurden even in een andere kleur voordat de draak zowat in de lucht werd onderbroken en overal rond werd getost. Tawn gromde even toen ze zag dat haar fire starter het niet meer zo lang zou uithouden. Ze had al twee gevechten achter de rug en het was duidelijk dat de derde begon door te wegen... Maar eerst. "Inferno once more, daarna Fire Spin!" zei ze terwijl ze haar ogen vernauwde. De zwarte Pokémon werd als laatste tegen het plafond gegooid, die kraakte onder de druk van de kracht... Nu pas zou blaze inwerken. De ogen werden woest open gesperd en met een luide brul dook de draak naar beneden. Haar bel vulde zich met krachtige vlammen, die aan een hoge snelheid naar de tegenstander vlogen. Deze keek echter geschokt op en dook nog net weg voor de aanval. Met een knal lande de starter op de grond, haar blauwe ogen gloeiend in het beetje stof dat was opgestegen door haar actie. Grommend, brullend hees ze haar vleugels op en rezen vlammen van de aarde om de psychic type in een vuur vortex te gooien. De roze Pokémon kneep zijn ogen toe en keek even langzaam op toen de vlammen wat waren gedaald. 3opnieuw Mr. Mime!" beviel de vrouw even. Hij grijnsde en tilde zijn hande op die weer een andere kleur krijgen. "Doe Inferno! Snel!" NOg voor de gloed rond haar lichaam kon verschijnen schoten wat vlammen haar bek uit... Maar het was van korte duur. Aan hoge snelheid werd de drakin weg geslingerd en tegen de muur gegooid. Stof steeg op en even kneep Tawn haar ogen toe... Kom op Maybel... Je kon zeker een burn krijgen hierop! Dan was haar werk zo goed als gedaan... "Flamethrower! May please!" klonk er bijna hopeloos... maar goed dat haar draak overleveld was, want ze schoot na enkele seconden de rook uit... Maar zo te zien aan haar vleugels en haar instabiele manier van vliegen zou het niet meer lang duren... Ze moest schade aanbrengen, zoveel ze nog kon... "Inferno ook!" Klonk er meteen toen ze de gedachte kreeg. "Psybeam!" De Mr. Mime schoot de straal af en op haar beurt vuurde ook Maybel haar vuurstraal af. Beide raakten elkaar weer in het midden van de lucht, waar rook en geluid hand in hand gingen. Het was echter de drakin die deze keer naar voren schoot en naar een lager niveau dook. Ze schoot op de roze gym Pokémon af en gaf een hevige Slash in diens gezicht, voordat een Inferno de Pokémon zowat wegblies. Tawn grijnsde even kalm bij het beeld... Maar kreeg meteen een bezorgde blik in haar ogen toen ze zag dat haar draak aan het trillen was op haar benen. Het blaze effect en ook de schade begon zijn tol te eisen, zo bleek... Ze haalde diep adem en keek even snel naar de gymleader. Ze zou het nu moeten doen, anders was het gedaan met May en kon ze het niet meer doen. "Heat wave!" Nog voor de andere een commando kon geven was een krachtige hittegolf over het veld aan het rollen. deze raakte de Mr. Mime even en al snel tilde ze een hand op. "Maak het af met een Flare Blitz!" Een zelfmoordaanval in dit geval, maar ze wist heel goed dat het meer schade zou aanbrengen dan wat dan ook nu... Het moest nu gebeuren, anders was de drakin dood voordat ze deze konden gebruiken. De draak zette zich stevig op, haalde diep adem, en bulderde even. De mengeling van haar gebrom en gegil ging gepaard met pijn, maar ook vastberadenheid, voordat ze opsteeg en haar lichaam in vlammen werd gehuld. De vleugels werden gespreid en aan een hoge snelheid vloog de shiny op haar tegenstander aan, om tegen deze aan te knallen en een luide ontploffing tot ontstaan te brengen. rook steeg op van het veld en even moest Tawn haar gezicht bedekken, opdat gruis en vuil langs haar heen vloog door de kracht van de aanval die nog eens werd versterkt door Blaze... Ze kon hopen ja, hopen dat de aanval haar niet had uitgenomen en ze nog een van die aanvallen kon uitvoeren... Maar toen het gruis, de stof en het vuil terug was gedaald en een plaats had gevonden op het strijdveld was het duidelijk dat haar eerste Pokémon neer was... "De charizard is uitgeschakeld!"
(Blaze effect on)
2x Inferno
1x Fire spin (1x - 5 turns damage)
1x Slash
1x Heat Wave
1x Flare Blitz
VS.
Met een zachte zucht, maar toch een tevreden gezicht -waar een glimlach opstond- liet ze de shiny terugkeren. Even keek ze naar de ball van haar kleine May, om er even een zoen op te drukken. "You did well, little one..." zei ze zacht voordat ze de ball aan haar riem klikte. Dit was het plan geweest ja... NU was het enkel een kwestie van tijd voordat de psychic clown zou doodvallen. Toen ze opkeek en zag dat de laatste aanval een burn had gelaten op de ander glinsterden haar ogen even. Dat was een goed iets ja!
Ze pakte al snel de ball van haar Krookodile en gooide deze op. In een flits verscheen haar meest loyale Pokémon; Lawrence, die met een plof op de grond lande en zijn kraaloogjes vernauwde. Een grijns sierde echter al snel de lippen van de dark type Pokémon, het was immers al even terug dat hij even all out mocht gaan, net zoals Maybel... Zou zij er eigenlijk van genote hebben? Ze betwijfelde het ergens... maar wat kon zij eraan doen... Sigh... Ze had willen meevechten en dat was het resultaat geweest. "Earthquake," beviel ze meteen naar haar krok, die meteen even boos op de grond stampte. Het hele gebouw, en dus ook het veld, begon op zijn grondvesten te daveren. De gymleader verloor hierbij haar evenwicht en ook de fairy clown, die er al erg aan toe was, viel om... En kwam niet meer recht. Het was duidelijk dat hij niet meer zoveel hits zou kunnen nemen. "Crunch!" zei ze meteen. Al snel vloog hij naar voren, liet hij zijn vlijmscherpe tanden in het lichaam van de Pokémon zakken en slingerde hij deze weg. Met een luide knal kwam deze tegen een muur terecht... Maar wonder boven wonder kwam ze nog recht hmm... Tawn grijnsde even. Pyschic moves kkonden niks doen tegen hem! Hah! "Finish it!" zei tawn meteen waarop de krokodil een tweede aardbeving tot stand bracht. OPnieuw viel de clown op, trillend en duidelijk in pijn door de burn... "Magical leaf!" klonk er van haar tegenstander. Tawn snoof even en vernauwde haar ogen. "Dig!" zei ze, waarna de Pokémon al snel onder grond dook. De glinsterende blaadjes raasden langs de grond heen en kwamen er uiteindelijk mee in contact. Luid geknal, veel stof, weinig schade, zo wilde ze het zien. "Crunch!" Klonk er wel meteen van Tawn. Law kwam de grond uit geschoten en raakte de clown hard in het gezicht met de dig om vervolgens zijn tanden in de keel te laten zakken van de Pokémon en deze weg te slingeren. Hij lande een eindje verderop en eindelijk bewoog hij niet meer. "Mr. Mime is uitgeschakeld!"
Pokémon is Burned
2x Crunch
2x Earthquake
1x Dig
VS.
Toen ze haar roze Pokémon liet terugkeren en een Pokémon tevoorschijn haalde die ze maar al te goed kende werden haar ogen groot. Dit was het moment. "Embargo!" Wel meteen gloeiden de ogen van de krok blauw op waarbij de Mawile even trilde en even versteende, voordat ze in een vechtpose ging staan. Nu zou ze even niet kunnen mega evolven. Kalm knikte ze even naar de andere, die even luid had gesnoven op dit beeld... Tja, ze wilde het eerlijk doen, nog even en de Pokémon zou kunnen mega evolven, maar voor nu niet. Rustig tilde ze een hand op en keek ze uitdagend naar de ander. Kom maar op!
"Fairy Wind," ze gromde even en keek toe hoe haar dark type werd geraakt door dat sullige windje... Nou dat zou hem weinig schaden voor nu, dat was amper iets! Puh... Ze knipperde even rustig en keek naar hem. " Torment!" Nu zou ze geen twee dezelfde moves na elkaar kunnen gebruiken. De ogen van Law lichten even op en hij brulde uitdagend naar haar, wat het effect ervan allemaal mooi opzette en ze even glimlachte. "Dan nu Earthquake!" De grond begon op zijn grond vesten te trillen waarbij de steel type schade opnam en nog niet zo'n beetje op. Ze viel op en keek langzaam grommend op. "Iron Head!" klonk er en tawn keek even kalm naar haar krok. "Mud-Slap!" nu moesten ze opzetten voor straks, nu moest het gedaan worden. De Mawile schoot naar voren, haar grote bek gehuld in een ijzeren glans... maar nog voor ze iets kon doen draaide de dark type zich een halve draai en gooide hij een goeie hoeveelheid zand naar haar, met een slag nadien. "Goed zo, nogmaals!" "Fairy Wind!" NOg voor de fairy move tot uitvoering kon gebracht worden werd deze nog geraakt door de ground move. Het irriteerde haar duidelijk, want ze legde luid brullend en piepend haar handjes in haar gezichtje voordat ze boos een roze wind opriep. Law wankelde even van het gay windje en keek even fel op... Tawn glimlachte kalm naar hem. Het zou goed komen. "Nogmaals!" zei ze waarna het zand weeral werd opgegooid en Law meteen ook een vierde Mud-Slap erop gooide. IN frustratie begon de Pokémon in het rond te slaan, grommend en briesend dat ze niks meer kon zien en raken! Tawn lachte het uit en keek naar het strijdveld die helemaal in haar palm lag. "Zo is het genoeg, Mega evolve Mawile!"
1x Earthquake
4x Mud-Slap
VS.
Het felle en bekende licht van de mega evolutie liet haar even opkijken, voordat ze knikte naar haar loyale vriend die op het veld stond. "Houd een Swagger klaar vriend, daarna Mud-Slap..." zei ze rustig terwijl de steel type nu uit haar mega ball brak. Ze wreef echter nog steeds in haar oogjes en gromde gefrustreerd. De ogen van Law gloeiden nogmaals waarna hij weer uitdagend naar haar brulde... Deze keer gloeiden ook de ogen van de tegenstander even, waarbij ze ook uitdagend terug brulde naar hem... Nu was ze confused... Dit was de perfecte combinatie... Ze kon hem bijna niet raken en was confused... Hehe. De krok vloog naar voren en gooide weer zand op, die zijn doelwit perfect raakte. Ze gromde even en begon in het rond te slaan met haar bekken in de hoop Lawrence nog mee te hebben, maar het maakte hem niks, want hij was al onder de grond verdwenen. De gymleader keek even verward op en slikte... Tja. Ondertussen begon de tegenstander boos in het rond te slaan en raakte even zelf gewond doordat ze werd geraakt door haar eigen bek, wat een idiot! Tawn lachte even... Slim hoor... Na nog enkele seconden schoot Lawrence de grond uit en sloeg de mega evolutie de lucht in. Deze won wat hoogte, maar keek fel op om een Fairy wind op te gooien naar de dark type. Deze werd geraakt omdat hij zo dichtbij was en werd zo naar de grond gegooid. Met een plof kwam hij nog net op zijn poten terecht, voordat hij snel opkeek naar de Mawile die elegant was geland op de grond. "Assurance, Sand Tomb!" zei ze meteen waarbij Law naar voren schoot en de andere raakte met een stevige slag van zijn staart. De Mawile liet echter de tanden zakken van een van haar bekken in zijn staart en hij gromde het uit voordat een Sand Tomb werd opgegooid en hij vervolgens boos op de grond stampte. De Mawile loste echter niet en nam de schade allemaal netjes op... Om daarna hoppa... Lawrence weg te gooien. Met een knal raakte hij de muur... Maar wonder boven wonder kwam hij nog op zijn pootjes terecht. Diep vanbinnen wist ze dat Law eigenlijk een kat was... HIhi... "Earthquake!" Boos begon hij weer op de grond te stampen, waardoor het gebouw weer begon te trillen en kleine barstjes in de gevoelige delen van het muur en plafond tevoorschijn kwamen. De Mawile viel om van de schade... Nog even en het zou voldoende zijn. "Fairy wind!" klonk er. Lawrence schoot echter al snel weg en kon de aanval met gemak ontwijken. Boos keek de Mawile even op en tawn grinnikte kalmpjes toen ze zag dat frustratie in haar blik lag, de arme ziel. Nogmaals tilde de Krookodile zijn staart op en liet ij het gebouw opnieuw trillen, een vierde Earthquake. De Mawile viel wederom om en keek grommend op... Ze drukte zich echter al snel op met de hulp van haar twee bekken. Even keek tawn snel naar Lawrence, die naar haar knikte en onder grond dook. Nog net schoot een van de zoveelste Fairy winds langs het gat van de dig heen en tawn haalde opgelucht adem, wetende dat haar Law geen pijn moest gaan verdragen van die stomme fairy move. Boos begon de fairy, steel type haar bekken op de grond te slaan, gegrom ontglipte van haar enigste normale mondje... Tawn nam namelijk altijd aan dat de mond van het lichaam de echte mond was en de rest... Was tja, decoratie zoals men het wel zou kunnen noemen, niet? Snel keek ze echter op toen de Krookodile achter de fairy uit de grond schoot en haar een krachtige slag gaf met zijn tail. Hierdoor werd het geelachtige wezen met de twee reuzenbekken naar achter geslingerd. Ze land op de grond en gleed nog even over het strijdveld heen voordat ze tot stilstand kwam en geen kick meer gaf. Rustig knikte Tawn even naar haar Law, die met een rustige glimlach terug knikte naar haar, blij om te weten dat hij goed had gedaan voor haar. "Mawile is uitgeschakeld," klonk er. Het was haar gelukt. Ze had vier Pokémons neer gehaald... Nu was nog alleen de laatste over, een eeveelution... En ze wist precies wie ze hiervoor zou moeten bovenhalen. Een vriend, een familielid... Misschien? Maar nu was het tijd om Sachi erbij te halen. Haar echte starter, haar eerste Pokémon, kon zich laten gaan tegenover een ander van haar soort... Ja... dat zou mooi worden!
1x Mud-Slap
2x Dig
1x damage from being confused
1x Assurance (attack doubled)
1x Sand Tomb (1x - 5 turns damage)
4x Earhquake
VS.
De gymleader liet de Pokémon, die nu alweer uit haar mega vorm was, terugkeren. Tawn volgde rustig haar voorbeeld, waarbij de ander een wenkbrauw optilde. De paarsharige hechte er echter geen aandacht aan en pakte kalm de ball van de Glaceon bij zich toen ze de andere ball aan haar riem had geklikt. Ook Valerie had de ball er nu bij genomen, haar andere hand bevestigde de ball met de uitgeschakelde Mawile aan haar riem. Tawnee wist dat als het zou mislopen ze nog steeds Lawrence had... HEt zou goedkomen, wat er ook zou gebeuren, dat was een zekerheid... Rustig gooide ze de ball op en in een flits verscheen de blauwe eeveelution met het rode sjaaltje. Dit liet de gymleader lachen, voordat zij ook haar eeveelution liet verschijnen. In de plaats van een elegante pose aan te nemen zoals Sachi, vernauwde ze haar ogen even bij het zien van de ander. Deze Sylveon had meteen een gevechtshouding aangenomen... En iets aan het ding voelde gewoon niet goed... het zou dood moeten en wel nu meteen!
"Hail!" zei tawn meteen waardoor een hagelstorm losbarste en ze even snel een gabaar maakte naar Sachi. De Glaceon liet een uitdagend gepiep horen voordat het naar voren schoot en een paar ijspegels rond haar verschenen en op de Sylveon afvlogen. met een elegant sprongetje ontweek de Sylveon de aanval met een grijns. "Swift!" klonk er. Sterretjes schoten langs de POkémon heen en vlogen op de ice type POkémon af. "Swift!" zei tawn ook meteen, waarbij Sach met een zacht gepiep de sterren last minute vormde en afvuurde. Als in show raakte elke ster elkaar, waardoor een ontploffing in de sneeuw waar te nemen was. "Ga Sachi!" zei ze, niet meteen een commando geven. Ze wist dat Sach een was met de sneeuw en wist wat ze moest doen nu.... Hier in de hagel maakte de fee geen schijn van kans uit... Ze grijnsde even. "Moonblast!" Oh shi... de fairy Pokémon werd omgeven door een roos iets waarna ze een soort roze bal afvuurde op haar eeveelution. DEze bleef echter rustig staan. "Sachi kijk u-" te laat... ze werd geraakt door de aanval, waardoor sneeuw en ijs opvloog. DE Sylveon lande met een elegante beweging op de grond en keek grijnzend naar de plek waar Sachi moest staan... Het was echter toen er plots een krachtigere bal werd afgevuurd dat de trainster van de ice type moest lachen. Dat was haar Sach en haar Mirror Coat. Verbaasd staarde Vallerie naar de aanval die terug was gelanceerd. De roe POkémon keek met grote ogen naar de aanval en wilde zich net afzetten om de aanval te ontwijken, maar het was te laat. Met een knal werd de ander geraakt en naar achter geslingerd door de sneeuw en hagel heen. Ze lande een eindje verderop, maar keek fel op... Ze was niet eens omver gevallen door de aanval of wat dan ook... Tawn snoof even en keek naar de wolk van ijs en sneeuw die was gedaald... Gelukkig was Sachi niet al te hard geraakt door de Moonblast... Tja, het was ook niet dat het een suoer effective move was tegen haar. De Glaceon schoot echter al snel naar voren, het duidelijk makende dat ZIJ hier in haar element was. Met een luid gepiep vuurde ze een Blizzard af, die Sylveon niet asap kon ontwijken en dus head on moest opvangen. Grommend had de roze tegenstander opgekeken, om een snelle Swift terug te gooien naar haar. Deze was onmogelijk te ontwijken... De sterren sneden langs haar huidje heen en even keek de ice type fel naar de ander. Dat was duidelijk niet geapprecieerd. Met een zacht gegrom die een ondertoon had van een geniepig lachje schoot de Sylveon op haar tegenstander af om haar een zacht zoentje te geven. Meteen ging een trigger af bij Sachi, die luid grommend een tweede Blizzard op de ander afvuurde. Dit zorgde ervoor dat de ander naar achter werd geslingerd... Maar ook dat de terug gewonnen energie al zo goed als weer verloren was gegaan. Goed... Goed... Dit was goed... Toen Sachi echter opkeek en door begon te krijgen dat de hagel wat begon af te nemen, riep ze een nieuwe hagelstorm op... Dit mocht ze niet verloren laten gaan... Echt niet... Ondertussen had Sylveon haar kans gegrepen om een tweede Moonblast af te vuren op haar tegenstander. De bal raasde langs het strijdveld heen en liet sneeuw en ijs opvliegen... maar raakte de Pokémon nog harder dan eerst. De impact liet de koude combinatie die de grond bedekte opstijgen, om deze terug op een hamorieuze manier te laten dalen. Tawn snoof even, het was tijd hier even wat aan te doen. "Blizzards!" Oh yeah, je hoorde het goed. Dankzij de ability van haar sachi kon ze zoveel blizzards erop laten uitgaan als ze wilde. De Pokémon schoot meteen op het commando naar voren, de sneeuwwolk uit, om een stevige sneeuwstorm op de ander af te vuren. Deze maakte zich wat klein en gebruikte haar strikdingen wat om zich af te schermen... Maar het was tevergeefs... Ze zou haar niks meer kunnen maken. Ijs begon zich al te vormen aan de oortjes en de neus van de andere Pokémon, het zou Tawn niet verbazen mocht ze opeens de frozen toestand hebben... Een vierde Blizzard liet de ander eindelijk omvallen en echt opkrullen, bijna trillend van de koude temperaturen... Tawn begon het eigenlijk ook echt... te... Koud te krijgen... maar ze was eigenlijk teveel in het gevecht om er ook maar iets van te merken. Ze was er zo in verwerkt, ze in gebracht... Ze moest haar gedachten er dan ook echt bij gaan houden... Anders kon het mislopen. "Ice Fang!" Zei Tawn meteen waarbij haar Glaceon naar voren schoot en haar bek opende. Haar vlijmscherpe tanden werden kort door ijs omhuld, voordat ze verdwenen in de andere Pokémon. Deze piepte het uit en verstijfde even van de pijn. Sachi loste echter al snel, sprong naar achter en vuurde nogmaals een blizzard met een felle blik in haar ogen... Duidelijk makende dat zij hier de beste eeveeluiton was... Toen de andere echter opstond en naar voren schoot voor een tweede draining kiss uit te voeren was het zo goed als over voor de ander. Met een luid gepiep van frustratie en boosheid werd de Sylevon naar achter geslingerd nog voor ze de fairy draining move kon gebruiken. Blizzard once again. Snuivend keek Sach neer naar de POkémon terwijl de hagelstorm begon te minderen. Met een luid gegrom sprong Sachi met elegante passen naar voren om haar tanden nogmaals in de POkémon te zetten, nog een Ice fang. De Sylveon piepte even van de pijn en sloeg de ander even met haar strikdingen. Sachi sprong naar achter en keek fel naar de ander, die moeizaam opstond. "Nog een keer Sachi, Blizzard!" En met die woorden vuurde ze voor de laatste keer een sneeuwstorm af, recht in het gezicht van de laatste Pokémon van dit gymgevecht. Sneeuw en ijs vloog op, raakten het roze ding. Ze was verdwenen in een wolk van sneeuw en ijs... en nu was het wachten op het dalen van dat... Om te weten hoe ver ze stonden.
2x Hail (5 turns)
1x Mirror Coat (Moonblast)
7x Blizzard
2x Ice Fang
