Bug photographer

Elisia was naar Santalune city afgereisd om de Gym te halen, maar wist niet zeker of ze het wel wilde, of ze het sowieso al wel kon. Ze was nog niet zo lang trainer, had nog niet heel vaak een gevecht gedaan en dit allemaal was wel wat veel voor haar. De kracht die de Blitzle had laten zien tijdens het gevecht tegen de Starly was groot, evenals dat van de Starly en de Ponyta, maar of het haar zou lukken? Wat nou als haar pokémon niet luisterden of hun dag niet hadden? Twijfelend stond het bruinharige meisje voor de gym, ze trok nerveus aan de mouw van haar shirt, maar het maakte het alleen nog maar erger. Ze zuchtte eventjes en schudde haar hoofd. Ze wist niet of ze dit kon hoor. Ze was wel een trainer, maar echt heel ervaren kon je haar niet noemen en echt controle had ze nog niet over haar pokémon. In het gevecht met de Starly, die nu ook deel uitmaakte van haar team, deed de Blitzle het goed, maar zou het nu weer goed doen? Het meisje zuchtte eventjes en draaide zich om, zodat haar rug naar het gebouw stond. Ze moest er nog echt eventjes over na denken. Met grote passen liep het meisje naar het meest dichtstbijzijnde bankje, om er vervolgens op te gaan zitten.
“Rustig Elisia, rustig..” sprak ze toen. Er kon zo veel gebeuren waar het meisje nog helemaal niet op voorbereid was, wat haar ook nu al streste. Opnieuw ademde ze diep in, om het weer uit te ademen. Tot rust komen was nu eventjes noodzaak. Het meisje haalde haar tas van haar rug en leunde haar rug tegen de rugleuning van het bankje. Een koel briesje blies langs het gezicht van het meisje, waardoor ze het koeler kreeg, Dit was eventjes fijn. Eventjes sloot ze haar ogen en bedacht ze allemaal leuke dingen, zoals huppelende shinx’ en vrolijke Starly’s, om tot rust te komen. Het werkte wel wat, maar toen een stem haar weer in de realiteit bracht, kwam alle stres weer even hard terug. Een oudere vrouw, die misschien net de leeftijd van haar moeder had, kwam naar haar toe gelopen. “Hallo,” sprak ze met een vriendelijke stem. Elisia keek op, met een waterige glimlach. “Gaat alles wel oké?” vroeg de vrouw vervolgens. Het bruinharige meisje knikte, maar wist dat ze niet uit haar woorden kwam. Ze probeerde wat te zeggen, maar besloot het te houden op een knikje. De vrouw ging naast haar zitten. Oh nee toch. Hopelijk ging ze haar nu niet helemaal ondervragen. Echter begon de vrouw wel met vragen stellen. “Ben je een trainer?” vroeg ze. “Ja,” sprak Elisia toen, met een glimlach. Ze keek eventjes naar de vrouw. “Aha,” zei ze toen begripvol. Elisia keek weer voor zich en streek eventjes haar bruine haren uit haar gezicht. Ze zuchtte opnieuw, maar keek weer op toen de vrouw alweer begon te spreken. “Dan ga je vast de gym uitdagen,” zei ze toen, met een vriendelijke glimlach en opnieuw knikte Elisia. “Al twijfel ik wel..” zei ze toen, haar stem klonk een beetje trillend. De vrouw keek haar begripvol aan, maar ook weer nieuwsgierig. “Hoezo twijfel je dan?” vroeg ze toen, en inderdaad, de nieuwsgierige toon was niet te missen. Alle momenten dat de pokémon iets overkwam of dat ze iets deden wat niet mocht, kwamen weer terug in haar geheugen. “Nou ja.. Ze luisteren allemaal nog niet helemaal goed en degene die wel goed luistert is nog niet zo sterk als de rest,” legde het meisje toen uit, met een verslagen zucht. Ja, misschien moest ze toch nog wat beter gaan oefenen, vooral met Dusty, die nog weleens deed wat hij zelf wilde, al luistert hij bij gevechten wel goed, al is dat natuurlijk niet alles. Ze zuchtte opnieuw. “Oh.. Welke pokémon heb je?” vroeg de vrouw toen, waarna ze voor zich uit keek. Zou zij ook pokémon hebben? Of hebben gehad? “Een Blitzle, een Starly, een Ponyta en een Totodile, al mag de Totodile nog niet mee doen, ze is nog te jong en te onervaren,” sprak Elisia toen. De Totodile zou toch wel veel te snel afgeleid zijn, zou proberen de tegenstander te bevrienden en dat was alles behalve de bedoeling. Nee, dat moest Elisia haar blauwe pokémon nog moeten leren. De pokémon kon amper normaal Tackle, het enige wat de pokémon kon was ‘bite’ en dan nog niet eens de officiële aanval, maar een zelf bedachte bite. “Kom op, vertrouw er maar op dat het je lukt!” zei de vrouw, met een vrolijke toon in haar stem. Elisia slikte eventjes en knikte. “Ja, wat kan er gebeuren als het niet lukt?” zei de brunette toen met een kleine glimlach. De vrouw stond op en klopte haar opp haar schouder. “Nou, ik moest eens gaan!” zei de vrouw toen. Elisia knikte, met een kleine glimlach. “Bedankt!” zei ze. De vrouw liep er vandoor en het meisje bleef nog eventjes zitten. Ja, het lukte haar. Ze moest er op vertrouwen.
Het duurde nog maar eventjes of het meisje stond opnieuw voor het grote gebouw, met een groen dak. Ja, nu moest ze wel. Het meisje liep de trap op en stond nu echt voor de deur. Nu moest ze echt wel gaan. Het meisje liep het gebouw binnen. Het eerste wat haar opviel waren de vele foto’s die aan de wand van het gebouw hingen, van vele bugpokémon. Ze had ergens gehoord dat de gymleader een fotograaf was. Hm. Misschien waren dit wel haar pokémon. Elisia zuchtte eventjes. Dit ging erg leuk worden.
Algauw kwam er een vrouw aangelopen, een met een fotocamera, die aan een soort van ketting om haar nek hing. Hoe dat werkelijk heette wist Elisia niet, maar dit leek wel verdacht veel op de gymleader. Ze had blonde haren. “Hallo, ik ben Viola, de gymleader van de Santalune gym,” stelde de vrouw zich voor en zo bevestigde ze het vermoeden van het jongere meisje. “Ben je hier om me uit te dagen?” had de vrouw gevraagd, waarna Elisia knikte. “Ik ben hier inderdaad om u uit te dagen,” sprak Elisia, maar haar stem klonk nog altijd ietwat nerveus. De vrouw knikte. “Volg me maar,” had ze gezegd, waarna Elisia haar volgde naar de plek waar ze het tegen elkaar op zouden nemen.

“Surskit, ik kies jou!” had de vrouw gesproken, waarna ze de pokémon liet verschijnen. Elisia keek eventjes naar de omgeving en vervolgens naar de pokémon. “Keegan, ik kies jou!” riep ze, en ze gooide de bal omhoog, waarna de pokémon er met een straal uitkwam. De Starly maakte een opgewonden geluid, toen hij de omgeving en de trainer zag staan. Elisia slikte eventjes nerveus. Wat zou ze doen? Elisia keek naar haar pokémon. “Starly, wing attack!” riep ze, waarna de Starly meteen zijn vleugels spreidde om de lucht in de gaan. Hij schoot op de Surskit af, maar die ontweek hem behendig. “Bubble!” riep de gymleader vervolgens, waarna deze aanval de pokémon hard in zijn zij raakte. De Starly viel echter niet hard en sprong meteen weer op. “Kom op, doe Tackle!” riep Elisia toen, nog niet geheel overtuigd van de zaak. Keegan keek naar de Surskit, die hem ook doordringend aankeek en hij schoot opzij. Huh? Wat ging hij nou doen? De Starly leek eventjes er vandoor te gaan, maar draaide zich op het laatste moment om en deed een harde Tackle tegen de zijkant van de Surskit, al leek die het echter te verdragen. Elisia keek eventjes met een glimlach naar de Starly, die zich meteen weer klaar maakte voor een aanval. De vrouw keek eventjes bedenkelijk naar de Surskit. “Surskit, Quick attack!” riep ze, waarna de Surskit met een snelle Quick attack richting de Starly stoof. “Ontwijken!” riep Elisia daarom luid, aangezien de aanval er aardig krachtig uitzag. De Starly sprong wat ongemakkelijk opzij en kreeg de halve aanval tegen zijn borst. Oh nee.. Hij scheen de aanval echter ook te verdragen en schoof wat naar achteren, waardoor er wat stof omhoog kwam. Elisia dacht eventjes na. Misschien kwam dit wel goed uit. “Keegan, doe Wing attack!” riep het meisje toen. De pokémon gehoorzaamde hem echter niet. Toen het stof zakte, was er een bijzonder fel licht om hem heen. Het meisje drukte haar hand voor haar mond en keek toe, hoe de pokémon langzaam groter werd, van vorm veranderde. E-evolueerde hij nu?! Het duurde nog een korte tijd, voor de waas om hem heen weg ging en plotseling stond er een gloednieuwe pokémon voor de neus van het meisje, die er krachtiger uitzag. Hij strekte zijn vleugels uit, die nu een stuk groter waren, en een luide kreet kwam uit zijn bek. “Keegan!” riep Elisia blij, bij het zien van haar grotere pokémon, die geëvolueerd was naar een Staravia. De gymleader keek geamuseerd toe. “Okay, Surskit, doe nu opnieuw Bubble!” riep de vrouw naar haar pokémon. De Staravia was niet voorbereid op zijn aanval en kreeg hard de bubbels tegen zich aan, maar deze bleef dapper staan, met nog meer energie dan eerst. Elisia keek nog eventjes twijfelend naar de Surskit, maar wist dat ze er gewoon helemaal voor moest gaan. “Keegan, doe wing attack!” riep het meisje toen, opnieuw. De Staravia vloog omhoog. Deze wing attack zag er anders uit dan bij de Starly. Zijn gehele vleugel werd lichtgrijs, het zag er net zo uit als toen de Staravia evolueerde. Met een volle snelheid kwam de vogelpokémon tegen de Surskit aan, die een stuk over de grond naar achteren schoof. Opnieuw kwam er stof omhoog. “Surskit, doe Quick attack!” riep de vrouw toen. De Staravia zag de aanval aankomen, maar schoot de verkeerde kant op, waardoor hij de aanval hard tegen zijn borst kreeg. Oh nee! Hij stond echter wel op, met een pijnlijke blik in zijn ogen. “Kom op Keegan..” sprak Elisia toen. Ze dacht eventjes terug aan het gevecht tussen de Blitzle en de – toen nog – Starly. De Starly vloog steeds de lucht in.. Zo kwam de aanval vast harder aan! “Kom op, de lucht in nu!” riep de trainster luid, waarna de Staravia haar bevel opvolgde en de lucht in vloog. “Nu, doe Tackle!” riep het meisje en de Staravia liet zichzelf naar beneden vallen. “Ontwijk Surskit!” riep de Gym leader. De Surskit keek naar de Staravia, die vlak voor de grond zich wat kantelde en zo vlak over de grond vloog. Deze sprong opzij, maar wist de halve aanval van de vogelpokémon toch op de vangen. De Staravia remde zichzelf wat af na de aanval en keek naar de pokémon, die op de grond lag. De Surskit was knock out! “Surskit, keer terug..” sprak de Gym leader toen, waarna de pokéball de pokémon met een rode straal opzoog. “Wil jij nog wisselen?” vroeg de gym leader. Elisia keek naar de Staravia, die flink aan het hijgen was. Ze knikte. De Staravia liep terug naar zijn trainer, een trotse blik had zijn ogen gevuld. “Je hebt het heel goed gedaan Keegan,” zei ze toen, en ze richtte haar pokéball op haar pokémon, die door de straal opgezogen werd. Ze glimlachte eventjes en borg haar pokéball goed op. Nu was haar Ponyta aan de beurt. Ze pakte de pokéball van Chantal en richtte deze op het veld. “Chantal, nu ben jij aan de beurt!” riep de luid, waarna ze naar Viola keek, die haar voorbeeld volgde en haar pokémon uit zijn pokéball liet gaan. De Ponyta keek verbaast om zich heen en keek vervolgens ook verbaast naar haar trainster. Zij? In een gym? Elisia glimlachte en keek vervolgens naar de pokémon van haar tegenstander. Ze voelde dat ze al flink tot rust gekomen was en straalde nu enkel nog zelfverzekerdheid uit – afgezien van het bijtende hongergevoel, maar dat was zo opgelost na de gym. Ze haalde eventjes diep adem. Kom op. Nu gaat het je lukken ook. En anders heb je nog altijd Dusty, right? Ze keek naar de pokémon van haar tegenstander. Wat was dat voor een pokémon?

“Kom op Chantal!” riep Elisia. De pokémon onderzocht eventjes de pokémon van haar tegenstander. Vivillon. Elisia wist – vreemd genoeg, dat de pokémon niet geheel bestand was tegen vuur aanvallen. Echter kende de Ponyta er nog geen, dus dat was een aardig groot probleem. Elisia dacht nog diep na. Oh ja, ze kon Ember! De pokémon kon nog een andere aanval, Flame wheel, maar die had ze nog niet helemaal onder de knie. “Okay, Vivillon, doe gust!” riep de gym leader luid, waarna de Vivillons vleugels verkleurde. De aanval trof te Ponyta, die zich probeerde te verzetten, maar het lukte niet. “Kom op, doe Ember!” riep Elisia vervolgens, kijkend naar de pokémon voor haar. De Ponyta opende haar bek en verschillende, roodgekleurde bolletjes schoten tegen de Vivillon aan. Deze leek eventjes haar gezicht te vertrekken van pijn, maar gaf nog lang niet op. “Strugglebug!” riep de Gym leader. Haar pokémon voerde meteen netjes de aanval uit. “Ontwijk en doe meteen Flame wheel!” riep de trainster vervolgens. Vlammen kwamen rondom de pokémon, en vormde een soort wiel rondom haar. “Ontwijk!” riep de gym leader, maar de aanval raakte net de vleugel van de pokémon, die daardoor eventjes uit balans rakte, maar algauw weer goed vloog. “Doe nog een keer Gust!” riep de gym leader. Opnieuw herhaalde hetzelfde ritueel zich en  opnieuw kwam er een harde wind tegen de Ponyta aan. “Chantal! Lukt het nog?” riep Elisia, maar dapper knikte de pokémon, die zichzelf weer overeind hees. “Ember!” riep ze. Opnieuw schoten er vuurbolletjes uit de bek van de pokémon, maar de Vivillon ontweek hem met gemak. De pokémon van de gym leader leek sterker dan haar Ponyta, wat nog al in haar tegendeel was. “Doe stunspore!” riep de pokémontrainer naar haar pokémon. “Ontwijk!” riep de brunette, maar de gele bolletjes poeder kwamen al op de pokémon, die zich vervolgens nog amper kon bewegen. Oh nee! Wat nu? Elisia keek toe en dacht eventjes na. “Ponyta.. Doe Tackle!” riep het meisje, maar de pokémon kon zich gewoon niet bewegen. De Gym leader riep een aanval. Oh.. Elisia keek toe en zag hoe haar pokémon tegen de vlakte ging, nog altijd niet in staat zichzelf te kunnen bewegen. Deze pokémon was echt niet meer in staat om te vechten! Elisia zuchtte eventjes en keek naar de gym leader. Wat nu? Ze pakte er gauw de pokéball van haar pokémon bij. “Chantal, keer terug!” riep het meisje zuchtend. “Je hebt goed gevochten..” zei ze zachtjes en ze pakte de pokéball van haar Blitzle. Nu was het maar hopen, hopen dat hij niet zijn eigen weg ging, hopen dat hij niet een of andere domme fout maakte en daardoor verloor. Ze zuchtte en keek naar de Gym leader. Het kwam vast wel goed! Ze moest in haar Blitzle vertrouwen! Elisia drukte op het witte knopje en liet de pokémon doormiddel van een rode straal in het veld komen. “Dusty, we gaan een gymgevecht doen,” zei ze enkel. Meteen schoten de oren van de pokémon omhoog. Ja, die had daar vast veel zin in. “Dusty, doe quick attack!” riep ze luid. De pokémon snoof opgewonden en begon snelheid in zijn pas te maken. Een witte flits ontstond achter de pokémon. “Ontwijk en doe Gust!” riep de gym leader. De Vivillon ontweek de aanval met een aantal centimeter en deed een gust richting de Blitzle. “Ontwijk en doe Flame charge!” riep het meisje toen luid. De Blitzle maakte opnieuw een opgewonden geluid, maar liet een geïrriteerde, vechtgrage uitdrukking zien, waarschijnlijk omdat zijn eerste aanval ontweken was met succes. De pokémon snoof en begon te steigeren, zijn harde hoeven sloegen rond, waarna hij ze met volle kracht op de bodem zette. Stof vloog op en verborg zijn lichaam, maar algauw vaagde het weg en was er een felle, vuurkleurige ‘schild’ om hem heen. Met een grote snelheid kwam de pokémon tegen de Vivillon aan, die zich nog met moeite in de lucht hield. Ze had een vermoeide uitdrukking op haar gelaat, al had ze dan natuurlijk ook aardig wat aanvallen die extra vermoeiend voor de pokémon waren tegen zich aan gehad. Het vuur rondom de blitzle verdween langzaam, een voldane uitdrukking lag op zijn gezicht. Het meisje keek naar haar pokémon, die enkele keren met zijn hoef over de grond schraapte. “Rustig aan Vivillion..” sprak de gym leader. “Doe Lightscreen!” riep Viola vervolgens. Algauw was er een gekleurd beschermingsschild rondom de pokémon. Hoe kon de Blitzle daar nou doorheen? Elisia dacht na, maar kon geen oplossing vinden. “Quick attack!” riep ze vervolgens. De pokémon keek haar eventjes verbaast aan, maar deed vervolgens een Quick attack, zonder enige schade aan te kunnen richten aan de Vivillon. Dusty keek naar het scherm, wat langzaam verdween. “Doe Strugglebug!” riep de Gym leader. Elisia keek eventjes naar haar Blitzle. “Ontwijk en doe Spark!” riep ze luid. De Blitzle sprong behendig opzij, maar kreeg alsnog de aanval tegen zich. Hij schoof naar achteren, in zijn ogen was pijn te lezen, maar algauw stond hij weer klaar om aan te vallen. Hij was een doorzetter, het verbaasde Elisia ergens wel dat hij niet een domme fout maakte. Hij snoof eventjes, de woede was te lezen in zijn ogen. Hij kon er niet tegen dat de Vivillon nog altijd niet knock out was, maar genoot blijkbaar wel van het vechten. Ook Elisia keek nu ietwat angstig. Wat nou als de Vivillon haar Blitzle toch op het laatste moment knock out kreeg? Dan had ze verloren, hoe hard ze ook gevochten had. Nee, dat ging niet gebeuren! De Blitzle sprong op de Vivillon af en raakte de pokémon goed, waardoor deze op de grond stortte. Elisia keek afwachtend af. Had ze gewonnen? Had de Blitzle haar knock out gekregen? Of kon de pokémon nog verder vechten? De seconden die Elisia moest wachten duurden bijna uren, ze werd er nerveus van. Ook de Blitzle begon met zijn oortjes te bewegen, nog altijd klaar om iedere aanval die de pokémon onverwachts kon uitoefenen op de pokémon te ontwijken. Elisia keek naar de pokémon, wachtend op het teken van de Gymleader dat haar pokémon knock out was, of misschien ook niet.