[OPEN] Changing plans

Onderwerp: [OPEN] Changing plans za apr 21, 2018 12:50 pm

Twijfelachtig staarde Tyson naar een voorwerp dat hij tussen duim en wijsvinger vasthield. Het had de vorm van een insect en was donkerbruin van kleur, de eerste badge dat hij samen met Kyro had gewonnen. Voor een moment flitste dat beeld door zijn hoofd toen de Pikachu zonder veel moeite de Vivillon had verslagen van Viola. Op dat moment leek het voor hen beide een van de grootste mijlpalen in zijn trainerscarrière te zijn en waar hij ook heel erg trots op was alleen zou dat ook zo zijn bij de tweede gym? Trainen voor een gym leek allang niet meer zo belangrijk te zijn in zijn ogen dan voordat de problemen met zijn opa waren begonnen. Zijn Pikachu had al bijna een burn out te pakken gehad toen ze voor de eerste gym waren gaan trainen wat de reden voor zijn vertrek naar Hoenn was geweest. Tyson zuchtte eventjes terwijl hij zijn bruine ogen richtte op het gele wezentje dat op zijn schoot lag. Hij wilde niet dat de geschiedenis zich weer zou herhalen. Kyro opende langzaam zijn oogjes terwijl hij zijn kopje ophief en hem slaperig aanstaarde. “Pi..ka?” kwam er langzaam uit zijn mond waarop de gele pluizenbol een aai over zijn bol ontving nadat hij zijn badge zorgvuldig terug had gestopt in zijn doosje. “..Goed..” mompelde hij zachtjes toen hij de Pokéball van Natsumi had gepakt en deze in zijn hand hield nadat hij op was gestaan. Kyro keek nieuwsgierig toe hoe de jongen de Pokéball naar voren wierp dat halverwege de lucht open klapte waaruit een wit licht spatte. Uit dat licht verscheen een grote Charizard dat luid brullend uit het licht verscheen en spuwde wat vuur uit haar bek.

“Ook leuk om jou weer te zien, Natsumi,” grijnsde Tyson toen de Charizard haar ogen had gericht op haar omgeving. Vervolgens sjokte Natsumi met dreunende voetstappen naar haar trainer toe om hem te begroeten waardoor de grond leek te trillen door de grootte van de Charizard die haar lange nek naar Tyson boog en hem een lik over zijn gezicht gaf. De jongen grinnikte eventjes bij het voelen van de natte tong van de oranje draak en legde zijn beide handen tegen haar wangen aan als een soort van omhelzing. “..Laten we een eindje gaan lopen met z’n drieën,” legde hij in het kort uit terwijl hij met zijn hand voorzichtig tegen de wang van Natsumi klopte die haar ogen had gesloten. De Charizard rechtte haar rug waarna ze vragend naar de jongen keek. Vervolgens wenkte hij naar zowel Kyro als Natsumi om mee te komen zodat ze Santalune City achter hen konden laten en richting Route 4 konden gaan. Natsumi en Kyro volgden hem op de voet. Wat eigenlijk voor een deja vu gevoel zorgde. Toen hij pas begon met zijn reis had hij ook constant twee Pokémon aan zijn zijde lopen, hoewel het toentertijd enkel nog Daichi was dat samen met hem en Kyro meereisde toen. Het voelde best raar om een gigantische Charizard naast hem te hebben staan wat toentertijd nog enkel bestond uit een Pikachu en Riolu. Wat nog vreemder aanvoelde was dat Natsumi zo een drastische karakter omslag had ondergaan dat hij er zelf een beetje van stond van te kijken dat dit gebeurd was. Het was niet iets slechts maar een paar maanden geleden wilde de Charmeleon hem geeneens aankijken of bevelen van hem opvolgen en nu deed ze gewoon wat er van haar werd gevraagd. Dat was best grappig eigenlijk nadat hij haar had gezegd dat hij haar niet zomaar zou dumpen omdat ze niet luisterde en dat hij haar zelfs heel aardig vond. Soms stond hij daar wel van te kijken hoeveel hij eigenlijk om zijn Pokémon gaf.

Tyson kreeg een tevreden glimlach rond zijn lippen terwijl hij zich naar Natsumi en Kyro omdraaide. Misschien moest hij zich niet zo druk maken om het verleden en het trainen gewoon weer oppakken voor de gyms maar niet vergeten om af en toe even te relaxen. Het moest geen straf worden om voor een badge te moeten vechten, het draaide allemaal om teamwork en dat was waar het trainerschap omdraaide. Samenwerken om iets te kunnen bereiken. “Jongens..” begon hij langzaam terwijl hij bedenkelijk naar zijn twee Pokémon keek -Natsumi wierp hem een nijdige blik toe- “..en meisje, ik wil vanaf vandaag een andere trainingsschema invoeren,” legde Tyson uit en was gestopt met lopen zodat hij zijn Pikachu en Charizard aan kon kijken. Beide keken hem vragend aan. “Pika?” reageerde Kyro maar Tyson kreeg een brede grijns rond zijn lippen terwijl hij het schema erbij pakte en deze door scheurde, de snippers liet hij op de grond vallen. “We gaan het op een hele andere manier aanpakken vanaf vandaag,” vervolgde hij zijn uitleg. “En dat is dat we het op mijn manier gaan doen. Ik heb heel lang dat schema van mijn opa gevolgd maar ik weet dat dit voor sommige gewoon te zwaar is,” eindigde hij zijn uitleg en keek hierbij even veelbetekenend naar Kyro die beschamend zijn blik naar de grond richtte. “..en dat is helemaal niet erg dat is juist goed. Ik weet om heel eerlijk te zijn niet eens waarom ik me daar zolang aan vast heb gehouden maar ik ben opa niet.” Tyson klopte bemoedigend de Pikachu op zijn hoofdje nadat hij voorover gebukt was om Kyro op te beuren. Het wezentje keek de jongen aan met een kleine glimlach. “..ik wil daarmee eigenlijk zeggen dat we dit op onze eigen tempo gaan doen want Cecille halen we toch nooit meer in,” grijnsde hij en ging weer recht staan. Het kon wel maar dan moest hij nu effe wat gymleiders gaan verslaan en dat was juist iets wat hij niet wilde over haasten op dit moment. Hij had ook geen flauw idee hoeveel badges het meisje had en dat deed er ook niet toe.. hoelang was het eigenlijk geleden dat hij haar had gesproken? De laatste keer dat hij haar had gezien én had gesproken was in Slateport City op het strand toen hij op vakantie was in Hoenn. Daarbij had hij ook nog Hikari die binnenkort haar eerste gevecht mocht gaan doen als ze daar zelf klaar voor was maar voor dit moment was het van belang om erachter te komen welk type de tweede gym gebruikte. Natsumi zou sowieso een deel uit maken van het gevecht want dat had hij haar beloofd of Kyro van pas zou komen dat wist hij niet zeker omdat hij niet wist welk type de gym was. Misschien dat hij dat aan Cecille kon vragen maar eerlijk gezegd wilde hij dat dit een verrassing bleef. Hij had het immers ook niet geweten toen hij tegen Viola moest strijden. Het enige dat hij wist was dat de Gymleader Grant heette.

Een luide brul was te horen waardoor Tyson opschrok uit zijn gedachte en zich omdraaide. Natsumi had een speelse blik in haar ogen waarna ze haar zware staart richting zijn benen slingerde en hem expres omver liet vallen. “Hé!” riep hij verrast uit en plofte met een doffe dreun op het gras neer. Kyro grijnsde breed toen de Charizard geamuseerd naar de jongen keek die op de grond lag. “Waarom deed je dat?” vroeg Tyson lichtelijk geïrriteerd aan de Charizard die enkel een uitdagende grijns op haar gezicht had staan. Vervolgens merkte hij op dat de oranje draak haar klauwen recht naar hem uit had gestoken en in een alerte houding was gaan staan. “Oh.. wil je soms een potje worstelen?” grijnsde hij waarna hij zichzelf overeind hees en de klauwen van Natsumi beetpakte. Hij was geen partij voor de grote Charizard maar dat boeide de jongen niet hij had dit wel vaker gedaan met de Lucario van zijn opa vroeger. Natsumi spande haar spieren lichtjes aan waarna ze hem een stukje naar achteren duwde maar Tyson zette zich schrap en probeerde haar tegen te houden door haarzelf naar achteren te duwen maar ze was veels te zwaar. Kyro liep inmiddels blauw van het lachen want hoewel het er best vrij heftig uitzag zag dit er ook best hilarisch uit. De jongen kwam amper tot de middel van Natsumi daarbij was de Charizard behoorlijk groot voor de jongen van zestien, niet te spreken over de sterke achterpoten waar ze opstond. Voor een grote reus was Natsumi nog best vriendelijk maar voor voorbijgangers kon dit er ook best dom uitzien. Of waren er zelfs mensen die stom genoeg mee wilde doen? Kyro besloot om de boel maar in de gaten te houden voor als het echt gevaarlijk werd.

(OPEN)

Onderwerp: Re: [OPEN] Changing plans za apr 21, 2018 9:41 pm

Hij was zijn nieuwe badge aan het bewonderen, terwijl hij de stad verliet. Hij was even hiervoor aan Victors winkeltje gepasseerd en had vriendelijk gezwaaid naar hem. Na het glinsterende metalen figuurtje, in de vorm van een insect, grondig te hebben bestudeerd, gaf hij het door aan Achilles op zijn schouder. Hij had alle recht om het te mogen vasthouden, hij had er zelf hard voor gevochten. De Froakie droeg gelukkig altijd zorg voor zijn spullen en hij vertrouwde erop dat hij de badge heelhuids zou terugkrijgen. Terwijl Achilles dus met glinsterende ogen de badge aan het onderzoeken was, hoorde hij een floepende knal vanuit zijn broekzak en verscheen er een fel wit licht. Hij zuchtte verveeld toen Diete op zijn schouder verscheen. "Hoe vaak moet ik nog zeggen dat je niet uit jezelf uit je pokéball mag komen, jij gele bontjas." Hij maakte zich helemaal niet graag boos op zijn pokémon, maar Diete was gewoon een uitzondering. Daarop begon ze weer te huilen. Hoewel hij wist dat het valse tranen waren, kon hij er toch niet aan weerstaan en gaf hij toe, alweer.
Hij zuchtte opgelucht toen de Pichu bij de eerste vriendelijke woorden haar act stopzette en haar hoofdje tegen zijn wang schuurde. Hij moest glimlachen bij de gedachte dat ze ooit eens een eerste gevecht met hem zou moeten houden. Hij zag al voor zich hoe hij haar naar het strijdveld zou moeten sleuren.

Nu dat gele mormel er was, kon hij evengoed al zijn andere pokémon er ook bijhalen. Zo bleef het tenminste gezellig. Niet veel later was de pas geëvolueerde Fletchinder en haar dochtertje er ook bij. Argus vloog direct weg op verkenning, terwijl de Fletchling op zijn hoofd ging staan, nog niet in staat om te vliegen. Argus kwam iedere keer veel sneller terug bij hem en vloog veel minder ver dan normaal, om haar jong in het oog te houden. Stel je voor dat hij iemand zou tegenkomen, het was nog vroeg, maar later zou er een boel meer volk langskomen. Wat zouden anderen niet van hem denken. Het moest nogal een zicht zijn: een Froakie en een Pichu op zijn schouders, een Fletchling op zijn hoofd genesteld en een Fletchinder rond zijn hoofd fladderend. Eigenlijk kon het hem niet schelen wat die mensen dachten, hij genoot van het moment samen met al zijn pokémon en dat was het enige wat telde. Hij voelde zich zo gelukkig op dit moment, dat hij gewoon moest gaan zingen. Al moest het wat stil zijn, hij had geen zin om aandacht van voorbijgangers te trekken. Hij vond het echt heerlijk om luidkeels te zingen, maar hij kon moeilijk inschatten hoe goed hij was. Zeker zonder instrumenten wou hij geen overlast bezorgen aan de mensen. Hij hield het maar bij een soort neuriën. "Oooh, sometimes, I get a good feeling." Hij hoorde Achilles zacht meezoemen. Nu ze al zolang samen waren kende hij ongelooflijk veel liedjes, of hij het nu wilde of niet. Het leek er ook niet echt op dat de Froakie het erg vond. "Get a feeling that I never, never, never, never had before"

Hij werd abrupt onderbroken door een luid gebrul, een eindje verderop. Toen hij ging kijken wat er aan de hand was zag hij een trainer worstelen met... een Charizard?! Hij twijfelde of de trainer misschien in gevaar was, dus ging hij ernaar toe om te helpen, moest het nodig zijn. "Hulp nodig?" vroeg hij voorzichtig. Hij besefte ook dat hij Lumiose City naderde en moest oppassen met wie hij omging. Je wist maar nooit wie je hier tegen het lijf liep... Achilles was ondertussen van zijn schouder gesprongen, klaar om de Charizard aan te vallen als het nodig zou zijn. Zelf al was de reusachtige draak waarschijnlijk een stuk sterker dan hem.

R.I.P. Avicii <3

Onderwerp: Re: [OPEN] Changing plans za apr 21, 2018 10:44 pm

Zweetdruppels begonnen langs de zijkant van zijn hoofd te glijden van de inspanning die het hem kostte om Natsumi van zich af te duwen. Tyson had daarom ook moeite om de klauwen van Natsumi goed vast te houden omdat hij last van zweethanden begon te krijgen. In tegenstelling tot de Charizard die breed grijnzend neerkeek op de jongen die zijn uiterste best deed om terug te ‘vechten’. Vervolgens weerklonk er een stem waardoor Natsumi stopte met het worstel partijtje zodat de jongen weer bijna onderuit ging toen de Charizard abrupt losliet. Hij had nauwelijks in de gaten gehad dat er een andere trainer op hun geworstel af was gekomen, voor een vreemde moest het er wel vreemd uit hebben zien . Er werd vervolgens gevraagd of er hulp nodig was waarop Tyson ongemakkelijk over zijn achterhoofd krabde. “Nee hoor, er is niets aan de hand we waren gewoon aan het stoeien,” gaf hij als reactie terwijl hij een glimlach rond zijn lippen toverde en wisselde vervolgens kort een blik uit met Natsumi die instemmend een grom liet klinken. Kyro voegde zich ook aan de andere zijde van zijn trainer waarbij er een brede grijns rond zijn snoet te zien was.

Onderwerp: Re: [OPEN] Changing plans zo apr 22, 2018 7:47 am

De Charizard bleek zijn eigen pokémon te zijn. Hij had deze trainer voor niets lastig gevallen. Hij besloot uit beleefdheid zichzelf nog eens voor te stellen, en daarna was het beter om deze trainer met rust te laten. Deze persoon was waarschijnlijk hard aan het trainen en hij had al genoeg van zijn tijd verspeeld. Robin zou toch zelf ook niet graag hebben dat iemand zijn tijd verspilt, wanneer hij aan het trainen is? "Ik ben Robin, uit Unova. Hier rechts is Achilles, Argus, een Fletchinder, vliegt hier ook ergens in de buurt..." Hij floot eens op zijn vingers en, nog sneller dan normaal, kwam Argus aanfladderen. "Dan heb je op mijn hoofd nog haar dochtertje Fletchling en de gele pluizebol heeft ook een naam, Diete." Diete, die nijdig was omdat hij haar nu twee keer achter elkaar luidop beledigd had, gebruikte Thunder Shock op hem. Hij legde zijn haar terug zoals het hoorde en keek dan verwonderd naar Diete. Dit was de eerste keer dat ze hem aanviel. Hij hoopte dat hoe ouder ze zou worden, hoe beter ze hem zou gehoorzamen. Op dit moment werd ze enkel rebelser. "Diete, dat doe je niet!" Hij wilde niet roepen, om de andere trainer niet ongemakkelijk te laten voelen. Moesten ze alleen zijn had hij dat misschien wel gedaan. Als straf liet hij de gele bontjas terugkeren in haar ball. Hij richtte zich kort naar Achilles: "Wat moeten we toch aanvangen met al die meisjes?" De Froakie glimlachte. Hij leek minder last gehad te hebben van de Thunder Shock dan hijzelf. Argus, die alles had zien aankomen, had haar jong van zijn hoofd kunnen plukken. Gelukkig, want de aanval zou niet erg gezond voor haar geweest zijn. Niet veel later voelde hij dat Fletchling terug op zijn hoofd werd geplaatst en dat die zich opnieuw innestelde. Nu pas bemerkte hij de andere trainer opnieuw, met al die drukte was hij bijna vergeten dat hij er ook was! "Ehhm, sorry voor dat. Let er maar niet te veel op. Ik heb ze nog niet erg lang en er is een hoop werk aan. Het spijt me dat ik je gestoord heb. Je was aan het trainen denk ik? Geen probleem, ik zal je wel met rust laten dan. Dat gaat vast ietsje makkelijk dan om te trainen. Het was echt niet de bedoeling om jullie te onderbreken."

Onderwerp: Re: [OPEN] Changing plans zo apr 22, 2018 1:33 pm

Tyson liet voor een moment even zijn blik over de Pokémon gaan die de andere jongen bij zich had waarvan hij er twee wel herkende. Pichu en Froakie. Aangezien hijzelf een Pikachu en Froakie had alleen zat deze in haar Pokéball maar een Fletchinder had hij nog nooit echt van dichtbij gezien. Hij voelde vervolgens wat gerommel aan zijn rug waardoor hij uit zijn gedachte werd gehaald, Kyro klom via zijn rug naar zijn schouder. Het was maar goed ook dat Kyro dit had gedaan want de jongen stelde zich voor als Robin en zijn Pokémon voor als Achilles, Argus, Diete en Fletchling want anders had hij het voorstel rondje gemist. Het waren een hoop namen om te onthouden maar hij ging zijn best doen. Nog voordat hij een reactie kon geven om zichzelf en zijn Pokémon te kunnen voorstellen had de Pichu van de jongen haar eigen trainer onder stroom gezet, nadat deze hem had beledigd. Tyson wisselde een blik met Kyro uit, nadat Robin zijn haar weer glad had gestreken, de Pikachu keek een beetje ongemakkelijk naar zijn eigen trainer. “Geef maar toe. Wij mochten elkaar ook niet in het begin,” grijnsde Tyson tegen zijn Pikachu terwijl hij toekeek hoe Kyro zijn pootje tegen zijn voorhoofd aansloeg. “Piiikaa..” murmelde het gele wezentje klagelijk. Natsumi daarentegen begreep niks van wat er zojuist was gebeurd en sloeg verveeld haar armen over elkaar heen.

Een moment ontstond tussen de ander en zijn Pokémon waarop Tyson de tijd kreeg om zijn kaart erbij te pakken. Want dat was wat hij eigenlijk had willen doen voordat Natsumi hem uitdaagde tot een worstelgevecht. “Het lijkt erop dat onze volgende bestemming Cyllage City is.” Hij draaide zich even naar zijn Charizard die uit haar trance ontwaakte en zich richtte op haar trainer. “Natsumi ..zou je misschien kunnen checken hoever het nog is naar Lumiose City?” vroeg hij vervolgens aan de oranje draak die knikte. Ze strekte haar vleugels uit waarna ze zich met een stevige trap tegen de grond afzette en recht omhoog vloog. De jongen keek toe hoe zijn Charizard meteen in beweging kwam en de lucht in verdween. Zo had zij wat te doen en kon hij zich richtten tot de ander. “Je hebt een leuk stel Pokémon,” zei Tyson in een poging om een gesprek opgang te brengen. Het was namelijk wel netjes om jezelf even voor te stellen. “Om terug te komen op eerder. Ik ben Tyson en dit hier is mijn partner Kyro. De Charizard die net wegvloog is Natsumi,” vervolgde hij zijn eigen voorstel rondje en wees tijdens het zeggen van de namen op de Pikachu dat aan zijn schouder hing en het oranje stipje in de lucht. Kyro stak als begroeting zijn pootje omhoog naar Robin en zijn Pokémon.

Hij wilde nog iets zeggen maar Robin was hem voor. Hij verontschuldigde zich voor het gedrag van zijn Pokémon en hij hun ‘training’ had onderbroken maar Tyson kon hier wel een beetje om lachen. Het was niet dat hij de jongen uitlachte maar meer omdat hij zonet nog een uitleg had gegeven aan Kyro en Natsumi om hun trainingsschema aan te gaan passen. “Maakt niet uit we waren niet echt aan het trainen. Ik ben wel wat gewend want mijn Pokémon zijn ook een stel apart,” gaf Tyson als reactie. Hij keek even naar Kyro die hem een nijdige blik toewierp maar besloot er niet op te reageren. In plaats daarvan liet de Pikachu een zucht vrij uit zijn mond.

Onderwerp: Re: [OPEN] Changing plans zo apr 22, 2018 4:37 pm

Met al die drukt had hij de tijd nog niet gehad om de andere persoon in zich op te nemen. Ook nu had hij de kans niet want opeens gebeurden er weer allerlei dingen. De trainer, die Tyson bleek te heten, nam er nu zijn kaart bij. "De kaart is niet nodig, ik ken de weg. Ik kwam van Lumiose City en ben ook onderweg naar Cyllage City. Als je nu te voet zou vertrekken kom je nog voor het donker aan." Hij keek hoe de Charizard een stipje werd. "Leuke pokémon! Je worstelt met een Charizard en het is niet eens training." Hij glimlachte.

Het was even stil en daarbij een uitgelezen kans om zich te focussen en meer te weten te komen over deze trainer. De manier waarop hij de Charizard aanpakte wijst erop dat hij een vorm van gevechtssport doet. Geen Judo of worstelen, anders had de Charizard al lang op de grond gelegen. Tenzij die ook een geoefend was in dezelfde sport, maar dat is niet aannemelijk: de Charizard is daar veel te kalm voor. Daarbij vertoont Charizard een soort van rebellie tegenover haar trainer. Vast een litteken uit een periode waarbij ze hem niet wou gehoorzamen. Gebeurt regelmatig bij de evoluties van Charmander en Charmeleon. Deze periode moest al een tijd achter de rug zijn, want nu gehoorzaamde ze hem blindelings. De Pikachu is overduidelijk zijn partner en eerste pokémon, kan niet anders gezien hun manier van communicatie en de tijd dat ze al samen doorgebracht hebben. Een lange tijd omdat hij verschillende dingen verteld over vroeger. Zijn eerste pokémon ooit die hij erg lang geleden had ontmoet, niet in deze regio, waarschijnlijk zijn home region. Hij nam deel aan de League, het is geen toeval dat je van Santalune City recht naar Cyllage City wil reizen. "Een stel apart, juist ja." zei hij wat afwezig.

Onderwerp: Re: [OPEN] Changing plans di mei 08, 2018 9:35 pm

Tyson fronste eventjes bij de opmerking dat de kaart niet nodig was plus dat Robin de weg scheen te weten. Jep, in het verleden had hij weleens de fout gemaakt om te verdwalen en ergens weigerde hij ook om een digitale kaart te gebruiken. Het was ergens ook waar dat als hij nú te voet verder zou gaan dat ze inderdaad voor het donker in Cyllage City aan zouden komen maar zelf wilde hij dit niet overhaasten. Er was nog een hoop dat hij wilde doen voordat hij de gym binnen zou gaan en daar hoorde zowel een stevige training als een goede nachtrust bij. Lumiose City doorkomen zonder dat er een van zijn Pokémon werden gejat bijvoorbeeld. “Bedankt voor de info ik denk dat ik het toch een beetje rustig aan doe,” gaf hij als reactie vervolgens vouwde hij een van zijn armen achter zijn hoofd omdat op de ander zijn Pikachu zat. Vervolgens kreeg hij ook een compliment waarna hij snel een blik uitwisselde met Kyro. “..tsja.. ik heb het niet van een vreemde,” hij grijnsde eventjes toen hij terugdacht aan zijn opa die ook altijd met zijn Pokémon ‘speelde’. Vervolgens leek er een stilte te vallen waardoor Tyson de tijd kreeg om Robin in zich op te nemen. Zijn Pokémon waren niet echt onbekend voor hem tenminste de soort dan en daarbij zagen ze er ook sterk en goed verzorgd uit. Zo nu en dan zag hij wel eens een Fletchling overvliegen en had hijzelf een Froakie maar een Fletchinder zag je minder vaak.

Tyson ging er daarom maar vanuit dat hij ook een trainer was waarna hij Kyro een aai over zijn bol gaf. Het gele wezentje genoot zichtbaar van de aandacht dat hij kreeg. “..ben je ook onderweg naar de volgende gym?” vroeg Tyson vervolgens terwijl hij door zijn knieën zakte en op het gras ging zitten ook deed hij tijdens deze handeling zijn rugzak af. Natsumi had waarschijnlijk een hoop lol in haar kleine vlieg tocht want ze bleef lang weg. Zijn Pikachu sprong inmiddels over op zijn schoot waar het gele wezentje zijn zwarte oogjes op de Pokémon van de ander gericht hield. “Hoeveel badges heb je al?” Dit was uit pure interesse gewoon omdat hij het leuk vond om te weten buiten Cecille kende hij niet echt trainers ofzo. Tyson haalde zijn eigen badge doosje tevoorschijn die hij zo hield zodat Robin het kon zien waarop hij opmerkte dat Kyro overeind was gaan zitten en met een trotse blik naar de badge tuurde. Het grappige was dat de Pikachu zijn uiterste best deed om dit te verbergen maar hartstikke faalde. “..ik geloof dat Kyro hiermee wilt zeggen dat hij deze gewonnen heeft voor me,” grijnsde Tyson en ging ruw met zijn hand over het hoofdje van de Pikachu waardoor zijn kuif alle kanten op stond.

Onderwerp: Re: [OPEN] Changing plans do mei 10, 2018 6:07 pm

De andere jongen wilde het wat rustiger aan doen. “Het is belangrijk om af en toe eens te relaxen, je moet niet altijd alles overhaasten. Daar geef ik je gelijk in.” Rustiger aan doen… Zou hij dat ook niet beter eens doen? Nee, dat kon niet. Dat kon hij zijn pokémon niet maken. Of was hij het nu té rustig aan aan het doen? Zou hij niet beter beginnen zoeken naar zijn pokémon? Nee, hij zou het nooit kunnen halen. Stel dat ze sterk bewaakt werden! Het stukje dat volgde schudde hem weer wakker. Hij had geen idee waar Tyson het nu over had. Misschien was het wel niet eens tegen hem gericht. Niet van een vreemde… Hij besloot het te laten rusten, het zou gevoelig kunnen liggen. Het deed hem weer terugdenken aan zijn eigen pokémon. Hij zou daar zelf kunnen gestaan hebben! Dat deed hij vroeger altijd met zijn pokémon. Spelen en trainen en vechten, plezier maken. Spijtig dat hij dat met zijn huidige pokémon niet deed. Hij vond het een meerwaarde voor zowel de pokémon als de trainer. Hij wierp een blik naar de Froakie. Achilles is misschien nog wat te klein als tegenstander. Niet bepaald de ideale gevechtspartner. Zeker niet voor worstelpraktijken.

Op weg naar de volgende gym? Natuurlijk! Maar niet rechtstreeks. Hij had wat tussenstops gepland. “Ik ben ook op weg naar de Cyllage gym. Maar ik heb een afspraak met professor Sycamore in Lumiose City om een paar dingetjes te regelen en eentje met een vriend in Camphrier Town. Ik heb dus wat tussenhaltes voordat ik daar ga aankomen…” Hij haalde Diete er weer bij. Ze zou haar lesje voorlopig wel geleerd hebben. Ondanks dat ze vaak een irritant en vervelend geel mormel is, heeft hij haar toch graag rond hem. Net zoals met al zijn andere pokémon. “Diete, wat hebben we nu geleerd? Owee als je me nog eens ongevraagd volpompt met die elektriciteit van je!” Hij trok een wenkbrauw omhoog wanneer Tyson in het gras ging zitten. Wat vreemd midden in een gesprek, maar gelukkig hield hij van vreemd. Hij zou zelfs in staat zijn om “dankje” te zeggen wanneer iemand hem vreemd noemde. Hij zag de Pikachu naar zijn pokémon staren, en deed teken dat ze wat dichter bij hem moesten komen. De pokémon wouden elkaar ook beter leren kennen. Dat laatste liet de Pichu zich geen twee keer zeggen. Als een magneet sprong ze op de Pikachu af. Ze sloeg haar kleine armpjes om zijn nek. Geen idee of ze paardje wilde spelen of dat het een “onschuldige” knuffel was. In ieder geval, Diete leek hem te mogen. Dat was niet bepaald goed nieuws voor de Pikachu. Hij wist hoe het voelde wanneer die gele donsbol je aardig vond. Hij had zelfs lichtjes medelijden met de Pikachu. Of zou die het juist erg leuk vinden? Zijn andere pokémon volgden op een iets gemoedelijkere manier. Anyway, hij had een gesprek met de trainer van de pokémon. Wanneer hij om zijn aantal badges vroeg haalde hij de pas-gewonnen Bug Badge uit zijn broekzak. Trots stak hij hem naar voren. “Eén!” Hij besefte dat de manier waarop hij het nummer uitsprak door andere mensen gebruikt zou worden voor zes of meer badges. Maar hij was niet de andere mensen en gelukkig ook. Hij grijnsde toen hij identiek hetzelfde zag in de andere trainer zijn doosje. Een Badge Case… dat had hij nog niet! Hij moest toch langs de professor, dan kon hij er daar evengoed eentje halen. De badge te danken aan de Pikachu hé… misschien kon hij zelf ook wat meer uitleg geven bij zijn badge. “Ik heb mijn badge aan Argus en Achilles te danken… Beide evenveel, Argus heeft erg hard gevochten, maar Achilles heeft het afgemaakt waar Argus te kort schoot.” Hij vond zelf dat hij dat best deftig verwoord had. De kleine Fletchling was ondertussen terug op zijn hoofd gaan zitten. Ze had enkel beleefd kennis gemaakt en geluisterd naar wat haar trainer haar opdroeg. Ze hield meer van de veiligheid van haar “nest”. Hij zou het eigenlijk wel logisch vinden moest de andere trainer hem niet serieus kunnen nemen. Wat een zicht was het ook: een trainer wiens Fletchling zich innestelde in zijn haar, als een hoofddeksel.

Gesponsorde inhoud

» Times are changing.
» [open] switching moods [ganzenopdracht] [open]
» [open] A new team member [open]
» Open lucht muziek [Open]
» [open]the one with a Quilava[open]