[route 8] OK!

Ongeduldig wiebelde een jongen met zijn voet op de grond terwijl hij glazig naar buiten staarde vanuit het Pokémon Center. Het was saai om constant binnen te moeten zitten terwijl zijn vader buiten bezig was met veldwerk te verrichten voor Professor Birch, maar Josh mocht na het incident in de Chamber of Emptiness niet meer alleen op pad. Zijn voet was allang weer genezen van de val maar zijn vader nam het zekere voor het onzekere. Aan zijn zijde zat een kleine Pikachu die knabbelde aan een brokje wat hij als ontbijt had gekregen die ochtend. “Ugh.. Sparky..” kreunde hij na een lange stilte en wierp zijn ogen even op zijn partner die vragend opkeek van zijn eten. “Pika?” kwam er vragend van de Pikachu af die nieuwsgierig zijn blik richtte op de jonge trainer. “..ik wil hier weg..” voegde hij eraan toe maar Sparky sloot hierop zijn ogen waarna hij met zijn kopje schudde. “Pikachu.” Vervolgens stak hij zijn kleine pootje omhoog waarmee hij een afkeurende beweging maakte. “Verrader, je klinkt nu net als pap,” gromde hij enigszins beteuterd waarop hij een lange zucht vrijliet en zijn hoofd op de tafel liet vallen. Sparky wierp hem een plagerige grijns toe. Josh had gehoopt dat de research die zijn vader van de Professor had moeten doen minder lang geduurd had, in plaats van de oorspronkelijke drie maanden die waren gegeven was het nu bijna een jaar en zeven maanden geworden. Hij had in die tijd net zo goed zijn reis kunnen hervatten om de Gymleaders in Hoenn uit te dagen en zich te kwalificeren voor de Hoenn League. Ondertussen was hij net veertien geworden en was hij zelfs daar niet mee op geschoten. De jongen schraapte zijn keel waarna hij overeind ging zitten en zichzelf uit rekte voordat hij een blik wierp op de schuifdeuren die opengingen. Zijn pa kwam er doorheen gelopen richting Josh en Sparky waar hij met een brede glimlach op zijn gezicht naar hun tafel kwam gelopen. “Ha jongen!” sprak de man vrolijk zodra hij dichtbij genoeg was en naast hem was gaan zitten. Alleen zijn lach gleed van zijn gezicht zodra hij de boze blik van de jongen opmerkte waarop al af te lezen was dat hij niet blij was. “..wat is er aan de hand?” vroeg zijn pa alsnog ook al wist de man wat er ging komen. Ze hadden het hier al maanden over dat het werk wat zijn vader deed te langdradig was en dat Josh zich ontzettend verveelde de hele dag. Hij had in de tijd dat hij zich moest vermaken geconcentreerd op de aanvallen van zijn Pikachu en deze met hem verbeterd. “Duurt die research nog lang?” vroeg de jongen lichtelijk geïrriteerd. “Volgens mij hebben we het hier al over gehad, jongen,” kreeg hij uiteindelijk als reactie maar Josh zuchtte geërgerd voor hij een blik uitwisselde met Sparky. “..waarom ga je nu niet even naar buiten, een luchtje scheppen doet je vast goed,” stelde zijn vader toen voor waar Josh op had zitten wachten. Nog voordat de man er iets aan toe kon voegen deed de jongen al zijn hand omhoog met zijn vinger omhoog gestoken en sloot zijn ogen. ”Blijf in de buurt en probeer jezelf niet in de nesten te werken zoals de vorige keer,” herhaalde hij de woorden van zijn vader die hem een mep verkocht tegen zijn achterhoofd. Grinnikend stond Josh van zijn stoel op waarop hij Sparky wenkte die de jongen snel op de voet volgde die richting de uitgang liep van het Pokémon Center. Het wezentje zocht zich een weg naar zijn schouder waar hij aan ging hangen nadat de knul zijn rugzak om had gedaan. Eenmaal buiten kwam de zilte lucht van de zee in zijn neus gaten waar een klein briesje mee aan te pas ging en door zijn haren ging. Jep, het deed hem aan thuis denken. Even wisselde hij met zijn Pikachu een blik uit die boekdelen sprak waarna Josh zich richting Route 8 bewoog om daar eens een kijkje te gaan nemen. “Weet je Sparky.. ik hoop eigenlijk dat we een Pokémon tegenkomen.. zodat we die kunnen vangen,” grijnsde hij naar de Pikachu die even opkeek. Ja, dat zinnetje kende Sparky inmiddels wel een beetje uit zijn hoofd maar de Pikachu wist ook dat het de vorige keer niet zo goed had uitgepakt voor de jongen. “Pikapi.. pikachu..” gaf het gele wezentje als reactie maar Josh negeerde dat even voor het gemak. Josh was zich ervan bewust dat hij zijn huidige team weg had moeten doen omdat zijn moeder dat had geopperd tegen zijn vader nadat ongeluk in de toren. Nope, hij ging echt niet luisteren naar zijn moeder omdat zij te overbezorgd was!


Josh liep met een stevige pas Ambrette Town uit om daar met Sparky te gaan trainen. Hij had op dit moment ook nog een Houndour, gekregen van zijn pa, die ook training nodig had en waarschijnlijk vond Vitani het niet eens zo heel erg om met hem te trainen. “Je wilt toch nog wel met me mee?” vroeg hij na een korte stilte aan Sparky die opkeek en even naar de jongen staarde. De Pikachu wierp hem een verwarde blik toe waarop hij meteen instemmend knikte. “Pikachu!” piepte hij vluchtig waarop Josh goedkeurend glimlachte. “Maar waarom doe je dan zo? Ik weet waartoe ma in staat is maar denk je dat ik naar haar luister?” zei Josh vervolgens met een grijns tegen het gele wezentje. Sparky begon toen ook breed te grijnzen na deze woorden van de jonge trainer en ontving kort erop een aai over zijn bol van de jongen. “..als ze aan jouw komt dan heeft ze een heel groot probleem,” verzekerde Josh zijn Pikachu terwijl hij door liep en even om zich heen keek. Het tweetal was al zo goed als buiten Ambrette Town en waren beland op Route 8 richting de Connection Cave. Hier kon je overduidelijk zien dat ze zich op een klif bevonden omdat de zee net een lappendeken leek vanaf deze afstand. Hoog boven de zeespiegel. “Wauw!” Met ogen die begonnen te twinkelen zodra hij de glinstering van de zonnestralen zag op het water dat leek te glinsteren door het felle licht. “Nooit gedacht dat Kalos haar mooie kanten heeft,” mompelde hij tegen Sparky die dezelfde twinkeling in zijn ogen had als zijn trainer. “Pika..chu!” gaf hij als reactie. De Pikachu drukte zijn rode wangetje tegen het gezicht van de jongen aan als affectie waarna Josh zich omdraaide. Er klonk een luid gekwetter die hun moment verstoorde waardoor de knul zich richtte tot het geluid. Er waren ineens aan tientallen Taillow verschenen die in cirkels boven hun hoofden rond vlogen, alsof ze een plek zochten om te landen. “Moet je kijken, Spark. Wat een hoop Taillow!” sprak hij bijna geluidloos tegen Sparky waarbij de jongen zijn ogen richtte op zijn Pikachu die instemde met deze woorden door te knikken. Nog geen seconde nadat de jongen dat had gezegd maakte een Swellow een duikvlucht waarop een van de Taillow hem achtervolgde, in een tollende beweging. Josh zag de zelfverzekerde blik in de ogen van de vogel die zijn doel had gevestigd op de Swellow. De vleugels van de Taillow lichtte op waarop hij sneller begon te vliegen en zijn tegenstander leek in te halen. Josh zag al van een afstandje dat de Swellow van een hoger niveau was dan de Taillow maar de kleine vogel liet zich hier niet door afschrikken. Met een kleine schijnbeweging maakte Swellow een koprol in de lucht om de Wing Attack van de Taillow te ontwijken. Vrijwel meteen sloeg de grotere vogel terug door kort even te verdwijnen en achter de Taillow te verschijnen. Aerial Ace. Met een goed gemikte Peck aanval beukte Swellow met zijn snavel de rechterflank van de Taillow die hierdoor uit balans werdt gebracht en met volle snelheid op de grond afraasde. Nog voordat hij de stenen vloer raakte herstelde Taillow zich nog op tijd voordat hij met volle vaart tegen de grond viel, met een witte streep vloog hij rechtop de Swellow af die al door had wat de kleine Taillow van plan was. Swellow klapte zijn vleugels in waarop hij een scherpe bocht maakte en zich vervolgens liet vallen. Dat..dat was als Josh het goed had een Brave Bird aanval. De Taillow werd kort daarop vol geraakt met het zware lijf van de Swellow die nog op het laatst een snelle Air Slash als genadeslag gaf. Niet te over zien dat de Swellow ook schade had opgelopen. Taillow viel verzwakt en gewond op de grond waarop de Swellow hem even met een afkeurende blik bekeek. “Swellow! Swel! Low!” sprak de vogel op een schelle toon waarop Taillow met veel moeite overeind kwam en een poging deed om opnieuw op te vliegen, maar hij had er geen energie meer voor. Swellow had inmiddels een neerbuigende houding aangenomen voordat hij een vuile blik wierp op de Taillow. Vervolgens ging hij rechtsomkeert en kwetterde iets waarop de groep Taillow ervandoor vloog.

Josh wisselde voor een moment een blik uit met Sparky die met een strakke blik naar de Taillow keek. De jongen wist niet wat er precies aan de hand was maar hij kreeg het gevoel dat deze Taillow een buitenbeentje was van de groep. Josh kon zien dat Sparky de Taillow wilde helpen maar was dat wel verstandig? “Ik weet niet zo goed of we ons hier wel mee moeten bemoeien, Spark,” zei hij zachtjes tegen de Pikachu maar het gele wezentje was resoluut. “Pikachu!” sprak hij vastbesloten en sprong vervolgens van Josh zijn schouder af. Die jongen wist ook niet wat hij wilde, eerst wilde hij een Pokémon vangen maar nu wilde hij zich nergens mee bemoeien..? Wat onvoorspelbaar! “Sparky, wacht nou even!” riep Josh de Pikachu na toen deze op de Taillow af rende. De kleine vogel keek vragend op voordat hij een strijdlustige blik in zijn ogen kreeg toen hij de Pikachu opmerkte. Sparky grijnsde breed waarna hij hetzelfde deed als de Taillow en zijn staart naar voren stak. Hijgend stopte Josh met rennen terwijl hij zijn hand naar voren stak om Sparky tegen te houden maar hij kreeg de kans niet om iets te zeggen. Het was geen eerlijk gevecht zolang de Taillow nog gewond was van het gevecht met de Taillow! Deze scheen hier geen punt van te maken en wist zich met een stevige druk van de grond af te zetten en op te vliegen. Taillow vloog op terwijl een witte streep achter hem verscheen. Quick attack! “Sparky, uhm.. ontwijk!” riep Josh enigszins overdonderd door het plotselinge gevecht. De Pikachu grijnsde breed voordat hij snel aan de kant sprong om de naderende Taillow te ontwijken. Hij rolde over de grond heen waar hij op zijn buik terecht kwam. “Doe je Thundershock!” riep Josh. Sparky duwde zichzelf van de grond af met zijn voorpoten waarop hij zo snel als hij kon zijn pootjes balde tot vuisten en zijn elektriciteit ontlaadde die hij op de Taillow richtte. Met veel moeite wist Taillow om de straal te vliegen waarop zijn snavel licht begon te geven. Hij pikte met zijn snavel naar de Pikachu die nog op tijd weg kon duiken. “Nu doe je Thundershock nog eens!” Sparky deed zonder iets te zeggen wat er van hem gevraagd werd en balde opnieuw zijn vuisten waarmee hij zijn elektriciteit ontlaadde die af werd gevuurd op de Taillow. Deze werd volop geraakt en het was ook meteen doeltreffend want de aanval was super effectief. “Gebruik Iron Tail!” Sparky brak de Thundershock af waarna zijn staart wit licht begon te geven en hij de ijzeren staart tegen de Taillow, die nog bij moest komen van de Thundershock, liet neerknallen. Taillow slaakte even een kreetje van pijn voordat hij zich herstelde van de klap en deze met moeite van zich afschudde. Zijn vleugels begonnen wit op te lichten waarna hij met een duikvlucht op Sparky afstevende die daar nog stond. Josh dacht na maar was niet op tijd met een bevel aan zijn Pikachu te geven waardoor hij vol werd geraakt, gelukkig kon de Pikachu tegen een stootje en schudde hij het van zich af. Wat vonkjes kwam van het verendek af van de Taillow waardoor hij even stopte en een van zijn ogen dichtkneep. “Nu doe nog eens Iron Tail” riep Josh naar Sparky die even omkeek en vervolgens kort knikte en zich afzette tegen de grond. Zijn staart begon weer wit licht te geven waar hij deze in de richting van Taillow slingerde die niet op tijd weg kon komen en vol werd geraakt. Waarschijnlijk eiste het eerdere gevecht met de Swellow nu zijn tol.. Josh keek toe hoe de Taillow naar de grond viel waarop hij snel een lege Pokéball pakte die hij had verstopt voor zijn ouders. De rode straal zoog de kleine vogel op en verdween in de bal waar het ronde voorwerp begon te wiebelen. “Onze training heeft gewerkt,” grijnsde hij naar Sparky die zich inmiddels bij Josh had gevoegd en breed glimlachend instemde met de woorden van de knul. Zou het genoeg zijn..?



Hits on Taillow(♂):
1x Aerial Ace
1x Peck
1x Brave Bird
2x Thundershock + Paralyses
2x Iron Tail

Tot zijn verbazing klapte de Pokéball weer open nadat het voorwerp contact had gemaakt met de Taillow. Triomfantelijk keek de vogel neer op Sparky en Josh die elkaar even kort aankeken nadat Taillow een kleine salto had gemaakt in de lucht. De vogel had zijn kraalogen gericht op de Pikachu. “Dit is een taaie,” merkte Josh op met een grijns, waar zijn Pikachu mee instemde door te knikken. “Taillow!” kraaide hij strijdlustig, waarna hij met een scherpe bocht recht op Sparky afstormde. Voor een moment dacht de jongen dat Taillow Wing Attack zou gaan gebruiken maar nog voordat hij de Pikachu daadwerkelijk bereikte, verschenen er uit het niets meerdere Taillow. Dat was Double Team! “Sparky, wees op je hoede die Taillow gebruikt Double Team!” riep Josh waarbij Sparky even achterom keek en kordaat knikte. De Pikachu ging op vier poten staan en wierp alert zijn zwarte kraalogen op de naderende Taillow klonen. Deze hadden inmiddels de gele muis omsingeld. “Knal ze neer met Thundershock!” Josh had vanwege de adrenaline, die door zijn lijf stroomde, zijn handen gebald tot vuisten. Sparky deed vrijwel meteen wat de jongen hem opdroeg en ontlaadde zijn elektriciteit die hij op verschillende dubbelgangers afvoerde. Er verdwenen een paar maar ze kwamen net zo snel weer terug als dat er eerst waren. Ineens vanuit het niets verscheen de echte Taillow uit het niets die met een flinke snelheid op zijn Pikachu afkwam gevlogen. Hij tackelde Sparky in zijn rechterflank die met een pijnkreet door de lucht vloog en op de grond terecht kwam, waar hij tegen een rots tot stilstand kwam. “Sparky!” riep Josh geschrokken maar zag dat de Pikachu ondanks de klap toch weer overeind krabbelde. Ja, zijn partner was niet zo snel klein te krijgen, zeker niet na hun zware training. “Taillow!” kwetterde Taillow en kwam dit keer met een witte streep op Sparky afgevlogen. “Snel pak hem terug met je Iron Tail!”


De staart van de Pikachu lichtte wit op, op het moment dat Taillow aan kwam scheren met een Quick Attack. In eerste instantie leek het erop dat Sparky langzamer was maar nog voordat hij ook daadwerkelijk werdt geraakt, bukte het wezentje. Met een snelle reflex slingerde hij de ijzeren staart tegen de buik van de vogel aan die even verbaasd kwetterde door de plotselinge comeback. Hij raakte uit balans en crashte bijna tegen de grond. “Nu pak hem met je Electro Ball!” brulde Josh opgewonden en schudde met zijn beide vuisten. Sparky aarzelde geen moment, waar hij de elektrische bal op begon te laden en deze weggooide. Taillow die last had van het bij effect van Sparky’s Ability kon niet op tijd wegkomen en werd volop geraakt door de bal van elektriciteit. Het was echter niet genoeg om Taillow te verzwakken want nadat hij was geraakt steeg hij gewoon weer op. Te hoog om te kunnen raken. Josh beet op zijn onderlip toen dit gebeurde waardoor de knul zichzelf vervloekte omdat Pikachu niet kunnen vliegen… Een tweede Pokémon had hij op dit moment niet bij de hand. Wacht eens even… Sparky kon dan wel niet vliegen zoals Taillow dat konden maar wel…. Met een brede grijns keek de omgeving door en zag iets verderop een rots die wel als zetje gebruikt kon worden. “Sparky! Die rots daar! Spring op die rots!” riep Josh en wees met zijn wijsvinger naar de plek die hij voor ogen had. Sparky leek verward te zijn door de opdracht maar deed toch wat de jongen hem opdroeg. Hij rende zo snel als hij kon richting de rots en sprong soepeltjes op het puntje van het gesteente. “Nu gebruik je staart als springveer!” vervolgde de jongen zijn opdracht. De Pikachu deed zonder enkele aarzeling de opdracht waarbij hij zoals werdt gezegd zich afzette tegen de rots met zijn staart. Hierdoor sprong hij met een kleine boost de lucht in waarop hij halverwege op dezelfde hoogte kwam als Taillow die verbaasd opkeek.


“THUNDERSHOCK OP VOLLE KRACHT!” schreeuwde Josh erachteraan, waarop Sparky zijn pootjes balde tot vuisten en zijn elektriciteit ontlaadde op volle kracht. De Pikachu gaf al zijn energie in deze Thundershock, waardoor hij sterker leek dan eerst. De Taillow kon door het effect van de Static Ability niet snel wegkomen, waardoor hij door de krachtige Thundershock werdt geraakt. Een nieuwe pijnkreet volgde maar Taillow herstelde zich vlug en deed een poging terug de lucht in te vliegen nadat Sparky wat hoogte verloor. “IRON TAIL!” De staart van Sparky lichtte op die hij tegen de rug van Taillow liet knallen zodat hij nog sneller naar de grond begon te vallen. Die extra boost zorgde ervoor dat Sparky ook hoogte verloor. Allebei de Pokémon vielen kort daarna met een doffe klap op de stenen vloer, waarbij Sparky enkel wat versuft een grijnsje liet zien nadat hij overeind was gekomen en even wankelde. De klap was behoorlijk hard geweest en de energie die hij verbruikt had na zijn krachtige Thundershock, eisde nu ook zijn tol bij het gele wezentje. “Alles oke.. Sparky? vroeg Josh voorzichtig, waarbij het wezentje zijn kleine duimpje bij opstak. Alles oké! Josh keek even naar Taillow die ook moeite had om overeind te komen maar aan de blik te zien was hij niet van plan om op te geven. Voor een allerlaatste keer, zette Taillow zich af en steeg op de lucht in, dit keer met heel veel moeite. Sparky zette zich af zodra Taillow even kort verdween en met een snelle reflex vlak voor de Pikachu verscheen. Deze reageerde door snel zijn Iron Tail te gebruiken en de Aerial Ace te blokkeren voordat hij schade aanrichtte. Sparky had moeite om Taillow naar achteren te duwen en schoof een stukje naar achteren. Kort nadat besefte het gele wezentje dat hij nog een aanval kon doen en dat Thundershock. Zonder te wachten op een bevel van Josh laadde Sparky voor een allerlaatste keer een Thundershock op en ontlaadde die. “Pika..Pika-Pika….CHUUUUUUU!” Een krachtige straal elektriciteit raakte de Taillow volop omdat hij in contact stond met de Pikachu. Pas toen Taillow in elkaar zakte, kneep Sparky vanwege de vele moeite die het hem kostte een van zijn ogen en door zijn pootjes naar de grond. Te moe om nog een stap verder te zetten. Josh had vol ontzag toegekeken hoe Sparky zijn allerlaatste beetje energie gebruikte om Taillow te verzwakken waarop hij kort nadat de vogel in elkaar was gezakt een Pokéball gooide naar de Taillow die op werd gezogen door een rode straal. Vlug liep Josh richting Sparky om te kijken of zijn maatje in orde was en knielde naast hem neer. “Je hebt het zo goed gedaan, jochie,” complimenteerde hij het wezentje dat met veel moeite omhoog keek en kort knikte. Hij tilde Sparky in zijn armen op en keek samen met hem naar de wiebelende Pokéball.. zou hij blijven zitten?


Hits on Taillow(♂):

1x Iron Tail
1x Electro Ball + Paralysis
1x Thundershock
1x Iron Tail
1x Iron Tail
1x Thundershock + lichaamscontact

Krampachtig staarde Josh naar de wiebelende Pokéball op de grond… het leek wel eeuwen te duren voordat hij stopte met bewegen. Sparky wilde alweer uit zijn greep glippen toen het ronde voorwerp stopte met bewegen en een bevestigende pling hoorbaar was. Zijn mond viel open van verbazing voordat Josh besefte wat dit betekende en kreeg een brede grijns rond zijn lippen. “YES!” riep hij uit en gooide uit enthousiasme zijn gebalde hand de lucht in terwijl hij op en neer sprong. Hij had al drie Pokémon gevangen maar toch bleef het elke keer spannend wanneer het erop aankwam. “..het is ons gelukt!” voegde hij eraan toe. Snel stapte hij op de Pokéball af waarin zijn Taillow zat en keek er met een vrolijke twinkeling in zijn ogen naar. Sparky kreeg een brede trotse grijns rond zijn snoet en knikte uitbundig toen Josh de bal liet zien aan hem. Een langzaam geklap was hoorbaar waardoor de grijns van zijn gezicht viel en zich omdraaide. Josh slikte toen hij zijn vader achter zich zag staan en wisselde gauw een nerveuze blik uit met Sparky. “Pap..” bracht hij er verrast uit maar aan de houding van de man te zien was hij niet boos. “...ik kan het uitleggen..?” murmelde Josh terwijl hij snel de Pokéball achter zijn rug verstopte maar zijn pa kreeg een glimlach rond zijn lippen. “Dat hoeft niet, jongen,” reageerde zijn vader waarop de jongen verbaasd opkeek. “Ik ken je goed genoeg om te weten dat dingen die je het liefst doet, je niet tegenhouden wanneer je deze verbiedt,” sprak zijn vader waarna hij een brede trotse glimlach rond zijn lippen kreeg. Josh slaakte opgelucht een zucht maar richtte meteen weer zijn bruine ogen op de man die nog niet klaar was met praten. “..Je werkt zo hard samen met Sparky om je doel te bereiken dat ik vind dat je daarom terug moet naar Hoenn om je reis voort te zetten.” De man legde zijn hand op de schouder van zijn zoon terwijl hij een trotse blik in zijn ogen kreeg. Vervolgens werd er een pakketje aan hem gegeven waar wat spullen in zaten dat voelde hij aan het geschuif in de doos.


Verbaasd zijnde omdat zijn vader dit zojuist had gezegd pakte hij het kartonnen doosje aan en opende deze. Zijn Holocaster, Pokédex, Board pass en nog vier gloednieuwe Pokéballen die eerst waren afgenomen zaten in de doos. “Pap.. mam gaat dit nooit goed vinden..” mompelde Josh waarop zijn vader zuchtte en knikte. “Weet je, soms moet je aan bepaalde regels lak hebben.. je bent oud en wijs genoeg om voor jezelf te kunnen zorgen,” reageerde zijn vader kordaat en haalde iets uit zijn zak dat hij overhandigde aan zijn zoon. Het was een envelop. Josh grinnikte kort terwijl hij de envelop aan pakte. “Een enkele reis naar Slateport City.” Enigszins verrast wisselde hij met Sparky een blik uit waarop hij de envelop in zijn broekzak stopte en op zijn vader afliep om hem een knuffel te geven. “Bedankt pap.. dit betekend echt heel veel vo-” maar zijn mond werd door zijn vader gesnoerd. “Het is graag gedaan. Ik kan alleen niet veel voor je betekenen wat je andere Pokémon betreft maar ik hoop dat je hiermee wel een beetje het kan vergeten,” zei zijn vader terwijl hij hem verontschuldigend aankeek. Weer werd er iets uit zijn zak gehaald, dit keer was het een Pokéball en bukte hij om een koker aan te geven waar een ei in zat. Overdonderd nam hij de twee voorwerpen aan van zijn vader en keek er even naar. Josh zou nooit het moment vergeten waarop hij zijn Vulpix had gevangen en zijn andere Pokémon… niemand kon hen vervangen maar hij waardeerde wel wat zijn vader probeerde te doen voor hem. Josh moest even slikken maar hij schudde het van zich af waarop hij Sparky met een zelfverzekerde blik aanstaarde. “We gaan ze allemaal verslaan.. ofniet soms, Sparky?” De Pikachu grijnsde breed toen de jongen deze vraag stelde al was het meer een belofte dan dat het bedoeld was als een vraag. Sparky hoefde daar geen antwoord op te geven want hij wist allang dat hij alles aan kon, zelfs na dit gevecht met de Taillow. “Pikapi!pi-pika-pikachu!” grijnsde het gele wezentje en gooide zelfverzekerd zijn kleine hand naar voren. Josh grinnikte. Jep, ze konden eindelijk hun reis vervolgen! Maar eerst naar het Pokémon Center om zijn Pokémon op te lappen.