Singularity

ǁǁΞ□ЖⱷE=mc2ϖψ∞≡ǁSINGULARITYǁΞσφϖЖΩψ∞≡ǁǁ

Een aantal dagen geleden had Owen voor het eerst voet aan wal van Kalos gezet. Meteen nadat hij aan was gekomen in de haven van Coumarine City was hij doorgereisd naar Lumiose City, waar hij een appartement had gehuurd. Het was niet dat hij niet geïnteresseerd was in alles wat zich tussen Coumarine en Lumiose bevond, maar hij wilde zijn kennismaking met Kalos meer structuur geven. Structureren was een puur automatisme in zijn hoofd.
Dat was dan ook de reden dat hij zich vandaag in Couriway Town bevond, want hij had besloten in het oosten te beginnen en van daaruit naar het westen te reizen, waarbij hij alle belangrijke punten op de kaart zou aandoen. Hij kon niet leven in een land dat hij niet kende, dus moest hij het gaan ontdekken. Hij was benieuwd naar alle verschillen en alle overeenkomsten met Johto - waar hij vandaan kwam. Hij was nieuwsgierig naar welke Pokémon hier leefden, maar ook naar de mensen. Je kon het leven niet begrijpen, als je niet wist wat er allemaal op de aardbol rond liep – en het leven begrijpen, dat was zijn grootste doel.

Owen had een hotelkamer gehuurd om te voorkomen dat hij telkens weer terug moest naar Lumiose City om te slapen. Hij wist niet hoeveel interessante inzichten hij hier in het oosten van Kalos op kon doen, maar hij wist dat hij in ieder geval een dag kwijt zou zijn aan het bezoeken van Terminus Cave, een grottenstelsel ten noorden van Couriway. Couriway zelf was op het eerste gezicht ook veelbelovend. Owen had zich al wat ingelezen over de watervoorziening van het stadje, maar het met eigen ogen zien gaf natuurlijk een extra dimensie. Bovendien was er niet veel te vinden over de stad, wat betekende dat hij voor meer informatie zelf op onderzoek uit moest gaan.
Nadat hij bij het hotel had ingecheckt, maakte hij dan ook een wandeling langs het water, waarbij hij elke waterval bekeek. Hij vroeg zich af of ze natuurlijk waren, of door mensenhanden gebouwd. Het was vreemd dat daar geen notities over waren. Hij vermoedde dat ze wel door de natuur zo geschapen waren, anders waren er wel meer lovende woorden te vinden over de creativiteit en grootsheid van de mensheid. De mensheid kon zichzelf niet vaak genoeg de hemel in prijzen, iets waar Owen zelf van walgde. Hij erkende absoluut dat de mens een wonderlijk schepsel was, maar de meeste mensen die hij had ontmoet, deden niet bepaald hun best om de kracht van hun brein ten volle te benutten.

Het was aan de voet van een van de watervallen, dat hij uiteindelijk besloot om meer informatie over de stad te vragen aan een willekeurige inwoner. Inwoners wisten soms meer belangwekkende feiten over hun stad dan een boek. Vooral als dat boek een bepaalde encyclopedie was die niet meer kon vertellen dan dat het motto van Couriway “A town connecting differences” was. Nu had Owen zich wel voor een moment afgevraagd of er misschien meer achter dat credo zou schuilen dan op het eerste gezicht scheen, maar hij vermoedde dat het gewoon op het grote treinstation sloeg. Zo vindingrijk was de gemiddelde mens nou eenmaal.
Met die minachting in gedachten tikte Owen de dichtsbijzijnde persoon op de schouder en vroeg: ‘Woon jij misschien in deze stad? Ik zou graag wat meer willen weten over het leven in Couriway City...’

OOC: Voel je vrij om degene te zijn die wordt aangesproken

Lucia liep over de weg, ze wilde snel door naar Santalune, maar de watervallen hadden interessant geklonken en nu liep ze met Lucy naar het vallende water. De watervallen zagen er zeker indrukwekkend uit, de brunette snapte dat het een toeristische attractie was, ook kon je er natuurlijk water pokémon vangen, maar daar was ze niet zo een fan van. Lucy bleef met een snuit vol afschuw ver weg van het water, en Lucia kon de Charmeleon geen ongelijk geven, de pokémon moest maar in het water vallen en de vlam ging uit, dan was het over voor de vuurpokémon, de staart hield Charmeleons in leven, net als bij de andere evoluties. De trainster liep door, verder langs de watervallen, en toen ze besloot te geen werd ze op de schouder getikt. ‘Woon jij misschien in deze stad? Ik zou graag wat meer willen weten over het leven in Couriway City...’ Verbaast keek Lucia naar de jongen, niet zo veel ouder dan zij, en antwoordde. "Nee sorry, misschien moet je het aan hem vragen," ze wees naar een oudere man die langs kwam gesloft. Lucy keek argwanend naar de trainer en kneep haar ogen half dicht.

Het was een jonge vrouw geweest die hij had aangesproken. Misschien nog niet eens volwassen volgens de wet van Kalos. Ze was iets kleiner dan hij en had een uiterlijk dat door de meeste mensen als knap zou worden omschreven. Misschien was het slimmer geweest om een ouder persoon aan te spreken, die wat meer van de wereld had gezien, wat meer had meegemaakt, wat meer levenservaring had. Maar de vraag was nu al gesteld en het had geen zin om weg te lopen.
‘Nee sorry,’ was het antwoord van het meisje. ‘Misschien moet je het aan hem vragen.’ Ze wees naar een oude man die net op dat moment langs kwam gewandeld. Owen wist dat het een goed idee was, maar hij besloot dat hij, nu hij toch al woordelijk contact had gemaakt met een onbekend persoon, net zo goed kon vragen wat zíj hier dan te zoeken had. Hoeveel had Couriway Town nu eigenlijk te bieden aan een trainer? Er was een contesthall, dat had hij gezien, maar voor zover hij wist werd daar op dit moment geen contest gehouden.
Daarom vroeg hij: ‘Waarom ben je dan naar deze stad gekomen? Als toerist? Voor een contest? Of om een bepaalde Pokémon te vangen?’ De beweegredenen van mensen konden altijd interessant zijn. Alles kon interessant zijn, als je maar wist wat je met de gegeven informatie moest beginnen.

De trainer besloot door te vragen en Lucia bleef staan, het kon interessant zijn. ‘Waarom ben je dan naar deze stad gekomen? Als toerist? Voor een contest? Of om een bepaalde Pokémon te vangen?’ Lucia keek even naar Lucy, ze was hier op doorreis en de Charmeleon leek wat ongeduldig, ze bleef op blikken op de trainer richten als teken van argwaan. "Ik ben hier op doorreis," antwoordde ze simpel, eigenlijk moest ze zich melden in Lumiose, in het HQ van team Rocket, maar ze zag er nogal tegen op. "En jij?" Vroeg de brunette terug, als je een gesprek begon moest je dingen vragen, en jezelf voorstellen, al kon dat wel even wachten. Lucy zuchtte en ging op de grond zitten, de Charmeleon wilde weg bij het water, en dit ging niet helpen. De pokémon hield haar blik wel op de jongen, ze liet haar concentratie niet verslappen. Lucia zou niet weten wat ze hier zou moeten, er was geen gym, wel een contesthal, maar wie wilde daar heen?

Nadat hij zijn vraag had gesteld, keek de jonge vrouw een kort moment naar de Pokémon naast haar. Owen volgde automatisch haar blik. Het was een Charmeleon die niet al te blij leek. Dat was op zich niet vreemd, want uit onderzoek was gebleken dat Charmeleon over het algemeen ongeduldiger en heethoofdiger waren dan zijn pre-evolutie. Owen had zich wel eens afgevraagd of dat ermee te maken kon hebben dat Charmeleon een tussen-evolutie had, waardoor hij geen kind meer was en ook nog niet volgroeid – een soort puber dus.
‘Ik ben hier op doorreis,’ antwoordde de onbekende. ‘En jij?’ Daarna liet ze een zucht horen en ging op de grond zitten. Daaruit concludeerde Owen dat ze er ofwel van uit ging dat het een lang gesprek ging worden, ofwel ze had al een tijd niet meer gezeten en ze was moe. Hij zelf bleef staan.

‘Ik ben hier gekomen om meer over Kalos te weten te komen,’ was zijn antwoord. ‘Ik zelf ben geboren en opgegroeid in Johto, dus al mijn kennis over Kalos komt van het geschreven woord. Nu wil ik graag met mijn eigen ogen zien wat waar is en wat niet.’ Tijdens het beantwoorden van haar vraag, besefte hij dat Charmeleon een Pokémon was die van origine uit Kanto stamde. Daarom vroeg hij: ‘Ik zie dat je in het bezit bent van een Charmeleon. Ben je misschien dan afkomstig uit Kanto en ook een immigrant in Kalos?’
Zijn blik dwaalde terug naar de Charmeleon, die hem aankeek. Hij was niet onder de indruk van de starende blik. Voor hem waren Pokémon nog altijd wezens die slechts primaire gedachten konden produceren, en daardoor nog altijd inferieur waren aan de mensheid.

‘Ik zie dat je in het bezit bent van een Charmeleon. Ben je misschien dan afkomstig uit Kanto en ook een immigrant in Kalos?’ Lucia keek omhoog naar de jongen, hij prate naar haar idee een beetje raar. "Ja, ik kom uit Kanto," aangezien deze trainer een soort van formeel was kon zij dat misschien ook maar het best zijn. "Ik ben Lucia Blaze en de Charmeleon heet Lucy," Lucy keek even weg van de trainer, maar vervolgde haar blik toen er niks aan de hand bleek te zijn. Lucia keek even naar de watervallen en besloot ook maar een vraag te stellen. "Welke pokémon heb jij dan als je uit Johto komt?" Ze zag al een Chikorita met haar vrolijke blad staan, of een Totodile met zijn gevaarlijke tanden, en anders een Cindaquil met zijn vlammende rug.

Hij had goed geoordeeld: ze was afkomstig uit Kanto. Ze stelde zich meteen maar even voor. ‘Ik ben Lucia Blaze en de Charmeleon heet Lucy.’ Daarna vroeg ze welke Pokémon hij had, aangezien hij had verteld dat hij uit Johto kwam. Hij had echter geen starter uit zijn thuisland meegenomen.
‘Ik ben in het bezit van een Slugma,’ vertelde hij. ‘Die ik heb gekregen nadat ik summa cum laude was afgestudeerd.’ Het was misschien nutteloze en irritante ijdelheid, maar Owen kon het toch niet laten om te vertellen hoe intelligent hij wel niet was. Die trots was, zo vond hij zelf, zijn slechtste eigenschap, maar hij wist ook dat er tegen slechte eigenschappen niet te vechten viel. Had je de ene slechte eigenschap overwonnen, dan diende zich wel een andere aan.

‘Later,’ vervolgde hij. ‘Terwijl ik onderzoek deed naar de verschillende verschijningsvormen van Unown in de Ruïns of Alph, heb ik een Unown A gevangen.’ Zijn hand ging even kort naar de Pokéballs die aan zijn riem hingen, maar hij besloot zijn twee Pokémon toch niet tevoorschijn te halen. ‘Ik heb me trouwens niet voorgesteld. Ik ben Owen.’ Hij had de neiging haar te vertellen dat hij naar Kalos was gekomen om wetenschappelijke experimenten in Team Rocket uit te voeren, maar besloot dat dat te riskant was. Hij wist niet helemaal zeker hoe ze tegen de controversiele organisatie aan keek. Dat nam niet weg dat hij nieuwsgierig was naar waarom zij uit Kanto was vertrokken en naar Kalos was gekomen, dus vroeg hij:
‘Waarom ben jij naar Kalos gekomen?’

‘Ik ben in het bezit van een Slugma. Die ik heb gekregen nadat ik summa cum laude was afgestudeerd.’ Lucia keek even op, cum laude, dat was best goed. Zijzelf had thuis les gehad en was er niet echt iets als cum laude, niet dat het haar iets uitmaakte. ‘Later. Terwijl ik onderzoek deed naar de verschillende verschijningsvormen van Unown in de Ruïns of Alph, heb ik een Unown A gevangen.’ Unowns, het waren pokémon die Lucia niet helemaal begreep, naar haar idee waren het eerder een taal dan een pokémon, je moest die alleen ontcijferen, maar als deze trainer met cum laude was afgestudeerd moest dat wel lukken. ‘Ik heb me trouwens niet voorgesteld. Ik ben Owen.’ De brunette knikte en keek even naar Lucy, de Charmeleon begon ook op te geven met haar staren ‘Waarom ben jij naar Kalos gekomen?’ Lucia keek weer op en zuchtte. "Mega evolutie," gaf ze als simpel antwoord, in opdracht van haar vader, dat wel, en dat stond gelijk aan team rocket, kon zij niks aan doen. En anders zou ze uit zichzelf wel naar Kalos zijn gereisd, de mega evolutie interesseerde haar wel.

Ah, natuurlijk, mega evolutie! Hoewel mega evolutie niet per se alleen mogelijk was in Kalos, was Kalos toch op een of andere manier hét land waar mega evolutie plaats vond. Interessant, vond Owen, die eigenlijk bijna alles interessant vond.
Hij keek naar de Charmeleon van de vrouw en concludeerde: ‘Je Pokémon is nog helemaal niet in staat tot mega-evolutie. Verwacht je dat hij binnenkort zal evolueren naar een Charizard? Of heb je een andere Pokémon...’ In zijn hoofd speelde zich intussen een het proces van een mega evolutie af, wat hem op een andere vraag deed komen. Met een niet te verbergen nieuwsgierigheid vroeg hij dan ook meteen daarna: ‘Heb je al een steen?’ Er was een haast hebzuchtige glinstering in zijn ogen te zien. Niet dat hij iets aan zo’n steen zou hebben, want voor zover bekend kon noch Unown, noch Magcargo verder evolueren, maar dat nam niet weg dat hij er graag een zou willen hebben voor onderzoek.

‘Je Pokémon is nog helemaal niet in staat tot mega-evolutie. Verwacht je dat hij binnenkort zal evolueren naar een Charizard? Of heb je een andere Pokémon...’ Lucia keek naar Lucy, de Charmeleon was bijna sterk genoeg om te evolueren, ze wist het. "Nee, ik verwacht dat Lucy binnenkort evolueert, en verder wil ik nog meer pokémon met een mega evolutie vangen." De hagedis wierp ondertussen ook angstvallige blikken op het water, daar wilde ze echt niet in vallen. ‘Heb je al een steen?’ Lucia schudde haar hoofd en deed alsof ze de hebzucht niet had gezien. "Daarvoor ga ik ook naar Lumiose," zei ze met een vage glimlach, en in de tussentijd kon Lucy evolueren, het was perfect. Behalve dan dat ze team Rocket dan ook onder ogen moest komen, het enige waar ze geen zin in had. Maar ze was aan de andere kant ook niet verplicht pokémons te stelen, de mega evolutie onderzoeken was voldoende.