Cooking 101[+Björn]

_{Eerst leek het erop dat hij de blondie niet genoeg overtuigd had maar met eenmaal het microfoontje gegeven, bleek dat net genoeg te zijn en nam de ander zijn hand aan. Kijk, en dat had hij willen zien, en om echt eerlijk te zijn kon een beetje hulp nooit kwaad. Eenmaal de blondie in actie, verschool hij zichzelf gelijk weer door de illusie die de Zoroark gemaakt had en nog voordat de missie echt van start was gegaan bleek de blondie al enkele vegetariërs weggejaagd te hebben. Bijna had hij hardop willen lachen maar met een hand over zijn mond wist hij het enigszins in te houden. Na een test gehoord te hebben, liet Ciro met een zachte maar hoorbare gebrom weten dat hij hem goed kon verstaan. Hij was nu wel behoorlijk benieuwd hoe hij het er vanaf zou gaan brengen. Er werd zelfs gehoopt dat hij hem kon horen, waarop Ciro ironisch genoeg zweeg, al was dat eerder omdat zijn eigen blik ook gevestigd was op het raam en de deur waar de blondie doorheen gestapt was. Eenmaal mee spelend en geamuseerd reagerend op hun actie, bleef het even stil aan de lijn totdat hij een luide argwanende uit ademhaling hoorde, een verwarde ‘huh’ van een man, en toen een zachtere vrouwenstem. ‘Hoe… heb je ons gevonden?’ begon de stem nieuwsgierig, waarna vriendelijkheid door heen leek te schijnen, ‘Niet iedereen weet ons namelijk op te sporen, maar daarvoor moet je wel een fan van ons zijn, niet waar? Okay, ik stel je een vraag en als je dat goed hebt, hoor je erbij, hoe klinkt dat?’ Hmm, hij had al een vermoeden welke vraag ze gingen stellen en hoopte maar dat ze het microfoontje niet zouden opmerken maar… het waren vegetariërs, opletten op dat soort dingen? Pfft.}

Na enig gebluf leek het of de vegetariërs hem wat meer vertrouwden. 1 vraag was genoeg om hun complete vertrouwen te winnen? ‘’prima kom maar op’’ sprak Björn zelfverzekerd. ‘oke dan.’ sprak de vega vrouw. ‘here goes. Is product X vegetarisch….’ Wauw. Daar was hij bij stomgeslagen. ‘’p-product X?’’ vroeg Björn zachtjes. ‘Ja je weet wel. elke vegetariër hoort het te weten. komop het is makkelijk.’ sprak de vrouw aanmoedigend. Björns hersenen begonnen bijna te piepen en te kraken. ze werden compleet ge-overclocked. wat moet product X in arceusnaam wezen. oke, tijd om te bluffen. bedacht hij zich. ‘ben je wel echt een fan?’ vroeg de man weer aan hem. ‘’natuurlijk doe niet zo raar. en bijna hadden jullie me hoor.’’ sprak Björn weer met zelfverzekerdheid in zijn stem. ‘’Goede strikvraag van jullie hoor. Kijk gewoon op de verpakking van product X en je ziet het vanzelf staan.’’ En nu maar hopen dat de bluf goed was en niet zomaar nergens op sloeg. langzaam begon een kleine magere bleke jongen van achter de groep te klappen. Björn keek vragend op. had hij het goed? de rest leek niet enthousiast. ‘wat een geweldig inzicht heeft deze nieuweling ons gegeven. Natuurlijk moet het erop staan. Dat is ons recht nietwaar? als grote bedrijven het er niet groot opzetten met een keurmerk of tekst. dan zitten zij fout. en kunnen we ze aanklagen.’ ‘oh zo had ik het niet bedacht.’ klonk het door de rest van de groep. langzaam begon de rest ook te klappen. Björn snapte nog steeds niet wat er gaande was maar besloot het maar te accepteren. terwijl de rest nog juichte hield Björn het microfoontje dichter bij zijn mond. ‘’en hoe ging dat?’’ fluisterde Björn met een tevreden grijns op zijn gezicht.

_{De spanning was te snijden of de blondie in staat zou zijn de vraag daadwerkelijk te beantwoorden, van de Agents wist hij dat dit zowat hun standaard vraag was. Zeker omdat ze altijd een alfabetische volgorde afgingen met de producten, dus product A tot en met Z, en de meest recente keer product W aan bod was gekomen. Zelf wist hij wel bijna alle producten die voorgeschoteld werden maar helaas waren ze nog niet zover met X. Via het microfoontje merkte hij ook hoe de blondie langzamerhand in de problemen kwam terwijl hij nadacht over een fatsoenlijk antwoord. Zelfs als je geen ‘juist’ antwoord had, kon je altijd het vervangen door een beschrijvend antwoord zoals met wiskunde. Soms telde net de weg er naar toe. En zodoende, deed blondie dat ook door een betweterig antwoord te geven die noch fout noch het antwoord was wat ze zochten. Het was exact een antwoord wat een docent moeilijk kon behandelen. Gelijk volgden de woorden dat het de recht van de vegetariërs was dat de ingrediënten op de verpakking moesten staan en gejuich vormde zich op de achtergrond. Hmm…? Tevreden hoorde hij de blondie door het microfoontje praten en hij gaf toe dat hij het zeker niet slecht had gedaan, ”Goed bezig,” Nu kwam pas het echte werk door hem de groep te laten volgen, ”Kijk wat ze van plan zijn en eventuele toekomstplannen als jullie eenmaal binnen zijn, en ik zal proberen het verder in de gaten te houden, “ Hij was uiterst geamuseerd, dit voelde dan ook eerder aan als een Team Rocket Quest dan simpelweg vegetariërs oppakken.}

Even voelde hij zich Ursaringetrots. Zijn meerdere Ciro gaf hem een complimentje. ‘’Goed bezig. Kijk wat ze van plan zijn en eventuele toekomstplannen als jullie eenmaal binnen zijn, en ik zal proberen het verder in de gaten te houden, “
‘komt voor de bakker.’ sprak Björn zelfverzekerd. Ze liepen nu als een groep naar binnen en na wat chit chat begreep Björn dat de haat op het vlees niet helemaal uit het niks kwam bij deze mensen. Al vond hij het wel een beetje overdreven en dacht dat het verhaal misschien door de tijd heen wat aangedikt was. hij zou Ciro nooit als zon kwaadaardig figuur zien die anderen pijn deed voor zijn eigen doel. ‘’Overmorgen is er weer een kookles met vlees.’’ sprak de man met het baardje. ‘’eigenlijk wilde we daar een stokje voor steken, maar sinds blijkbaar zelfs nieuwelingen ons zo snel vinden dachten we dat we ons beter gedeist kunnen houden.’’ Daar kon Björn even goed op inspelen. sinds ze hem blijkbaar als een vernieuwend denker zagen. ‘Denk je?’ sprak hij. ‘misschien juist omdat het zon groot succes was deze keer en de angst nu redelijk hoog ligt. kan je beter snel weer hard toeslaan. misschien dat die shenanigans met dieren dan spoedig ophouden.’ De groep keek een beetje beduust. Maar ook wel ergens vastberaden. ‘’misschien.. kunnen we kijken of er wat te regelen valt.’’ sprak het meisje. ‘I mean jullie zijn zo dicht bij. nog een of een paar harde klappen en die kippenshow die is er niet meer.’ sprak Björn zelfverzekerd. Als hij niet beter wist zou hij ook denken dat hij bij de vegetariers hoorde en helemaal geen spion was. Hij begon zowaar te geloven in het neerhalen van het vlees. ‘Wat waren jullie van plan?’ sprak hij opgetogen. “Nou we wilden de stroom van de vrieskisten afsluiten zodat ze niet zeker zouden weten dat het vlees nog goed was… maar.’’ er zat een maar aan vast dus. ‘’maar dat vinden wij zo zonde van de kip. Dan is het echt helemaal voor niks gestorven.’’ ‘Soms moet je offers voor het grotere doel maken nietwaar?’ sprak Björn met passie. ‘Als we het nu niet doen dan komt het er nooit van straks krijgen ze jullie door en dan zijn jullie het buneary.’

_{Hoorde hij nou vreugde in de stem van de blondie door een compliment? Zijn ogen neergeslagen bleef hij ijverig luisteren naar de stemmen, gevolgd door het sluiten van de deur. Gelukkig kon hij hen nog steeds horen en het ging puur over hun motivaties waarom ze besloten geen zalige, malse vlees meer te vreten. Het waren typische té drama gevulde redenen die je eerder op een soap-kanaal zou verwachten dan in het echte leven maar helaas bestonden zulke typen. Na het tijdelijk muten van het microfoontje, besloot hij het weer aan te zetten en op tijd ook want toen werd er gesproken van een tweede daad, ditmaal overmorgen maar wegens de blondie’s aanwezigheid besloten ze het schijnbaar te laten voor wat het was. Dat zou zonde zijn, maar dat had de jongen tijdig door en nog voor hij zelf instructies had gegeven, zat deze de groep al te manipuleren het juist te laten doorgaan. Het is’m d’r een. Bij het horen van hun strategie, rolde hij met zijn ogen bij hun stupide suggestie om de koelers uit te schakelen om verrotte kip te gaan serveren. Ze hadden niet door met wie ze te maken hadden of wel dan, hij kon het van ver al zien of een kip nog goed te serveren was of niet. Direct trok hij daar minachtend zijn neus van op. Absurd. ”Goed bezi-“ Amper zijn woorden afgemaakt raakte hij afgeleid door de Muk die in de vuilnisbak onrustiger en onrustiger was geworden sinds de blondine erin gevallen was en in de wilde weg zijn Sludge Bomb gebruikte. De muren in de steeg kwamen eronder te zitten, ook de niet bestaande.. BAM! Hele laag drek over hem heen. Ieuwl, ieuwl, hij had liever bloed over zich heen dan… Wat was dit.. Ugh, hij werd niet goed. Het van zich af proberen te vegen met zijn blik afgewend had hij twee dingen niet door gehad; de Zoroark had de illusie laten verdwijnen en… het microfoontje was door de beschadiging in morse-code mode gegaan in de vorm van het laten horen van een lied alsof het radio was of een ringtone met bepaalde boodschappen erin. Een van hen was… ‘Gevaar’.}

Inspirerend als hij was had hij de vegas aangemoedigd om hun plan toch uit te voeren. Vagelijk hoorde hij Ciro wat zeggen. maar het viel weg en hij dacht dat Ciro misschien het niet de moeite waard vond om iets te zeggen. al pratend liepen hij en de groep verder om daarna afscheid te nemen. Iedereen wilde naar huis gaan. Totdat er gepiep uit De mic kwam. ‘’huh’’ kwam er zachtjes uit Björns mond. terwijl het geluid door de gang drong. de rest van de groep keek om naar hem. ‘wat is dat??’ vroeg de vrouw. nu moest hij snel iets bedenken. ‘’ehm mijn mobiel denk ik. Het is ride of the valkyries, hoor je wel?’’ Terwijl hij deed of hij zocht naar zijn holocaster probeerde hij tegelijk de mic en zijn mobiel in een hand te proppen. ‘’Ah ehm. mijn moeder beld.’’ Sprak Björn ietwat nerveus. Heel goed in ter plekke liegen was hij niet. ‘je hebt je caster nu al opgenomen waarom gaat het geluid door?’ werd hem gevraagd. ‘dat geluid komt niet van je mobiel!’ sprak de man verontwaardigd. ‘’Ik weet het ook niet’’ probeerde Björn zich nog te verontschuldigen. Hij voelde zich in een hoek gedreven worden terwijl de groep zich om hem heen begon te sluiten. ‘wat houd jij nog meer in je hand?’ sprak de jongen die hem eerder had aangemoedigd. De grote man kwam naar voren nu en hield Björn tegen de muur. ‘’Hé Laat me gaan. Dit mag niet.’’ ‘Ons bespioneren wel dan.’ sprak de man boos. ‘Misschien moet je hem niet aanraken opperde.’ een wat kleiner meisje die zich op de achtergrond had gehouden. ‘En hem er vandoor laten gaan met een beschrijving van al onze gezichten? echt niet.’ De man werd langzaam rood. Heel ongepast bedacht Björn zich dat hij wel een vega tomaat leek. ‘wij hebben bijna allemaal wel een crimineel verleden hier. Dit maakt het verschil niet.’ Hij greep Björn hard bij zijn arm vast. Nu pas zag Björn hoe gespierd hij onder zijn wat bredere lichaam was. Hij schrok van de pijn die door zijn arm liep en liet zowel zijn mobiel als microfoon vallen. Ik moet snel wat bedenken anders zitten de problemen hoog. Bedacht Björn zich snugger. Het melodietje bleef vrolijk doorspelen totdat de man er hard opstapte. ‘Dit kunnen we niet maken.’ sprak het kleine meisje weer maar de vrouw pakte haar bij haar schouder en trok haar verder weg. terwijl de jongen en de man dichterbij kwamen. ‘’blijf van me af.’’ gromde Björn. ‘’het zal je berouwen als je dichterbij komt.’’ sprak hij stoer, maar de overige mensen lachten hem uit. Het zweet brak Björn uit. wat gaan ze doen? een vraag die beide partijen deelden. ‘we stoppen hem in een voorraadkast en sluiten hem daar op.’ opperde de jongen. Dat was de meest vreedzame weg. ‘goed idee’ stemde de rest in. en de man die eerst wel vriendelijk leek maar nu als een enge titaan eruit zag, probeerde hem nu onder zijn oksels op te pakken en over zijn rug te leggen. Björn schreeuwde en sprong voordat hij helemaal was opgetild met zijn voeten van de muur af en kwam met zijn knieen in de buik van de man. tegelijk beet hij in de onderarm van de man waar hij werd vastgehouden. Die schreeuwde van de onverwachtse pijn en hijgend van de trap liet hij los. Björn twijfelde geen moment en rukte zich uit de zwakke handen los en kwam terecht bij de kleinere jongen. ‘’Jou kan ik hebben.’’ gromde Björn meer in zichzelf dan hardop en stortte zich op de jongen om hem te overmachtigen. Die grinnikte alleen maar terwijl hij met een snelle worp Björn op zijn rug had gelegd. Hijgend bedacht hij zich hoe hij hieruit kon ontsnappen en hij greep om zich heen voor iets wat op de grond lag. vond een voorwerp en smeet dat richting de jongen. Een kreet volgde en de jongen hield een hand voor zijn neus. Björn trapte op de jongen zijn knieschijf en nu was hij vrij. Hij stond op en rende richting de uitgaan… Toch niet een hand greep nog zijn enkel en met een smak werd Björn weer gevloerd. Licht in zijn hoofd klauwde hij met zijn handen om zich heen en vond het gezicht van de man die hem tegenhield. ‘Rotzakje.’ schreeuwde deze. Met zijn vrije voet trapte hij hem in zijn gezicht en was weer vrij. hij stond hijgend op en wilde wegrennen. De andere jongen had zich weer opgericht en beukte nu zichzelf met Björn erbij tegen de muur. Door het dolle heen begonnen de twee te trekken, stompen, en duwen om van de ander af te komen. Björn kon nog niet zien hoe de grote man een arm ophief om toe te slaan. Net wist hij de andere jongen aan de kant te krijgen en die kreeg een harde klap op zijn schouder. Liet Björn los, en voordat hij het besefte Rende hij vooruit. Door het dolle heen geen idee welke kant hij op ging. met een tunnelvisie op rennen Schreeuwde hij “CIRO. WAAR *HIJG* BEN JE. CIROO’’ Hij had Ciro nodig. hij rende een hoek om en kwam daar even op adem. met een hand zijn gezicht aftastend voelde hij nattigheid en voelde zijn lip prikken. Ook zijn oog voelde groot. Langzaam kwam hij tot rust, maar niet voor lange duur want hij hoorde hysterische geluiden van zijn achtervolgers. Hij rende weer door en zag een raam dat open kon. Hij begon eraan te sleuren en merkte dat er een dubbele grendel op zat. Het maakte veel geluid en dat hoorden zijn vega vrienden ook. ze renden op hem af ‘STOP’ schreeuwden ze. wat Björn alleen maar meer aanmoedigde door te gaan. Met trillende handen van de spanning had hij de eerste open gekregen maar die 2e zat vast. *klik* de 2e was ook open. Wind blies naar binnen en vrijheid was binnen handbereik. Hij kroop over de vensterbank en dolfijnduik naar buiten. maar een voet bleef haken en hij hing pijnlijk voor een seconde half uit het raak. ‘hebbes!’ schreeuwde de man terwijl hij hem bij zijn shirt weer naar binnen probeerde te takelen. Als Björn nu nog niet hysterisch was dan was hij dat nu wel. Als een mudkip zonder kop begon hij te spartelen en te slaan en te schreeuwen. Een scheurgeluid Later was hij vrij. faceflat in het gras vallend. strompelde Björn door naar de straat en het licht. ‘’vrij. vrij. vrij.’’ mompelde björn door strompelend tot hij het gebouw om gelopen was en Weer bij de plek kwam waar hij Ciro het laatst had gezien. Bijna huilend viel hij tegen de muur aan en bleef daar liggen. hopend Dat Ciro hem had gehoord en zich naar hem toe zou haasten. Hij kon niet meer. Hij was helemaal op.

<sub>Stress. Oké, dit was de mist in gegaan en hun dekmantel was compleet in as opgegaan door de geagiteerde Muk. Nog vanuit de steeg weerklonk het lied en hij hoorde verre van de beste geluiden uit de ruimte komen waar de blondie zonet in was verdwenen. De geluiden die nog door de microfoon buiten de muziek doorkwamen waren kreunen en geluid van klappen en stoten. Al kon hij dat net zo goed uit de ruimte horen. De smurrie eenmaal van zich afgeveegd, probeerde hij te bedenken wat een goede tweede stap was. Nu wist hij dat hun nog niet wisten dat de blondie met hem samenwerkte, dus dat kon hij beter in zijn voordeel gebruiken. Hij had hier een wellicht simpel maar effectief idee voor, en haalde zijn loyale Katana tevoorschijn die hem stilletjes toeknikte. De Dewott glinsterde nog na door haar shiny-mutatie en met een zwaai-beweging van zijn vinger die eerder op een ‘no, no’ leek. Vastberaden sprong ze naar hem toe met de twee schelpen elk in haar hand, fel opgegloeid en haalde daarmee uit naar Ciro’s huidige kleren. Ze werden grondig bijgeknipt, aangepast en de vest die hij los gedaan had stak hij naar haar uit. Na een tweede Pokémon, Torracat erbij te hebben gehaald en haar een Water Gun van Katana extreem deed verhitten, begon de vest te verkleuren, doordat hij een stuk van zijn shirt aan de achterzijde, die donkerblauw was, ervoor hield. Na de vest opgedroogd te hebben met de Ember deed hij deze weer aan. Tevreden met zijn nieuwe vermomming die nu niets weg had van een kok of een excentriek figuur, maar eerder een zakenman of advocaat. Nu werd het eens tijd ze aan te pakken.

Beide Pokémon keerde hij terug en Houwitser liet hij als back-up verschuilen in de vuilniscontainer. Alles stond gereed voor het geval het écht mis ging. Hmm, het gevecht klonk heftiger en spoedig had hij de blondie zien verschijnen. Terug in de steeg, door een raam uit te springen. Nu werd het dus tijd. ”Hey, wat moet dat daar?! Een onschuldig kind mishandelen is uiterst strafbaar!” Een gesnauwde reactie volgde van de gespierde Vegetariër die allemaal onzin uit kraamde en ‘beweerde’ dat de schuld bij de jongen lag, ”En mijn grootmoeder heet Gijs, heeft u bewijs en… arme jongen, ik ga hiermee naar de rechter hoor!” De man ging weer tekeer maar de vrouw kalmeerde hem weer maar het was nog de vraag of dat zou helpen. Hij rolde zelf met zijn ogen, zakte door zijn knieën neer bij de blondie en gaf hem een aai over zijn hoofd, waarna hij voorover boog bij zijn wang, ”Het komt allemaal goed,” De groep vegetariërs waren inmiddels de ruimte uitgerend, eveneens de steeg in en een enkeling staarde hem angstig aan maar de meest gespierde’s blik stond vol woede. ”Wat er ook gebeurd is geweest, een kind uit het raam zien vluchten vol angst… Dat is onacceptabel, vinden jullie dat ook niet? Ach, ik ga mijn tijd er niet mee verdoen, laten we je naar een veilige plek brengen...” Houwitser hield zich gedeisd maar ook hij begon zich te ergeren aan de Machamp-vormige vegetariër die... hun kant woest rende met wartaal. De Alolan Grimer porde de andere Grimer en spoedig vuurde ze elk een Poison Gas de kant van hen uit. Houwitser zou wel de weg terug naar Ciro vinden, en greep de hand van de blondie en snelde zo snel als hij kon weg. Puur om als ze eenmaal uit het zicht waren, de blondie te verassen met een sluwe actie. Een video. Van de tafereel van zonet.</sub>

Het ging als Een waas voorbij. Het moment van uit het raam springen en faceflat aarde happen, tot tegen een muur aankruipen en van uitputting zitten snikken. Hoe had alles zo snel zo fout kunnen gaan. Hij hoorde wel geluiden dichtbij hem maar het kon hem niet schelen. voor nu was hij veilig. Hij schrok van een persoon die opeens dicht bij hem kwam. Hij wilde om zich heen slaan maar hoorde een vertrouwde stem zeggen:”Het komt allemaal goed,” Ciro was er.. Hij voelde zich rustiger worden en liet zijn emoties gaan. met een hand op zijn hoofd voelde hij zich rustiger en in iedergeval veilig van de groep duivels die hem achterna hadden gezeten in een achtervolging waardig voor een tv-serie. ”Wat er ook gebeurd is geweest, een kind uit het raam zien vluchten vol angst… Dat is onacceptabel, vinden jullie dat ook niet? Ach, ik ga mijn tijd er niet mee verdoen, laten we je naar een veilige plek brengen...” Daar was hij het helemaal mee eens. Ciro pakte zijn hand en gehoorzaam als een klein kind liep hij mee. Voor vandaag was hij gebroken. ze liepen snel naar het volgende blok huizen. Daar hielden ze halt.

Björn was tot rust gekomen en inspecteerde zijn pijnlijke plekken. Nooit zou hij meer zonder pokémon op stap gaan. Met Rora erbij zou dit alles niet zijn gebeurd. Die had ze wel een les geleerd. En het was ook een rustgevend gevoel dat de ringen om Rora’s poten licht gaven in het donker. bedacht hij zich ietwat beschaamd. Deze nacht had hem wat gedaan. Ciro hield halt, En bond en blauw keek Björn hem recht aan. ‘’Hebben we genoeg bewijs om deze gekken weg te bergen?’’ Sprak hij met een schorre stem.

_{Uit de nare situatie beland en op een veilig plekje met de Blondie, keek deze hem vervolgens aan en vroeg of ze nu genoeg bewijs verzameld had. Oh, als het alleen maar wist wat hij zonet uitgevreten had met de camera die hij toen hij hem tegen de muur had gedrukt op hem en zichzelf gezet had. Hij plukte een minuscuul camera dan ook van zijn schouder, die de weerhaken van Kecleon’s poten gebruikte om goed te kleven, en koppelde die aan zijn mobiele telefoon. Al snel verwijderde hij de niet belangrijke scenes en speelde tevreden deze af voor het gezicht van de jongen. Dat niet alleen wist hij wel dat hij zou winnen door de connecties die hij binnen de politie had. De politie had TR nog steeds weggeruimd, dus… hoe zou zoiets dan toch komen. Nu ze echter het bewijs hadden en hij direct een back-up maakte voor op de Cloud binnen TR, keek hij toen de jongen dankbaar aan. Eindelijk zou hij van ze af zijn. De jongen leek echter nogal… getraumatiseerd, en het beste wat hij kon geven was een beloning. ”Is er iets wat je zou willen hebben? Een vlucht op een uitgestorven Pokémon? Een zelfgemaakt gerecht…? Iets? Dat vind ik wel zo eerlijk,”}

Een video met bewijs genoeg om dat schorriemorrie weg te krijgen was gelukt. Al voelde het toch niet zo goed als hij had verwacht. Hij had Ciro geholpen en hij leek dankbaar. Maar toch voelde hij zich leeg. Was dit het waard geweest? Hoe had het fout kunnen gaan. Hij bleef peinzen. Ook Ciro leek minder tevreden. Björn bleef wat afwezig. ”Is er iets wat je zou willen hebben?’’ Sprak Ciro. Iets wat ik zou willen.. ‘’Een vlucht op een uitgestorven Pokémon? Een zelfgemaakt gerecht…? Iets? Dat vind ik wel zo eerlijk,” Björns gedachtes bleven leeg. Zonder antwoord te geven op Ciro’s vraag vroeg Björn gedempt: ‘’Waarom maakte de microfoon geluid? wat was het doel daarvan?’’ Hij kon niet geloven dat het opzettelijk was. Maar zijn achterdocht nam het een beetje over. Dankzij dat het fout ging hadden ze keihard bewijs. Het meeste stond op film. Inclusief zijn aframseling. Zou dat zijn waarom Ciro hem iets wilde aanbieden?

_{Hij wilde schijnbaar niets van het lijstje wat hij hem voorgesteld had, al vond hij ze zelf hele goede keuzes voor een beloning. Wie wilde beide nou niet, zou hij denken, maar de blondie dacht er anders over en bleef zwijgend voor zich uit staren. De blik van Ciro veranderde van speels en opgelucht tot kil voor een ogenblik toen hij door had dat deze jongen geen genoegen zou nemen met een ‘beloning’. Het was echter nog steeds geen reden tot zorgen, hij kon namelijk eerlijk zijn tot een zekere hoogte… wat hoe snel kwamen de Scientists met een nieuwe versie? Snel. Dit was al een oudere dus dat die snel stuk ging was te verwachten en vertrouwde hij een vreemdeling toe. Hij merkte echter dat de vraag over de microfoon ging maar nog belangrijker, hij niet de boodschap had begrepen. Hmm, dat zou de uitleg wellicht gemakkelijker maken en het was niet dat hij loog. Dat was een fijne win-win situatie, en hij keek de jongen dan weer aan die wachtte op een eerlijk antwoord. ”Het geluid, een lied in dit geval is ter afleiding en zodat de kans dat iemand te hulp schiet vanwege de random muziek die af word gespeeld,” begon hij, waarna hij een vage knik gaf richting de steeg waar ze uit waren geglipt een ogenblik geleden, ”Dan zou misschien iemand buiten ik je hulp te kunnen schieten,” Vervolgens keek hij hem weer geamuseerd aan met zijn handen gerust op zijn heupen en lichtelijk voorover gebogen naar de Blondie. Nou had hij dan wel een hele belangrijke vraag voor hem waar hij ook al antwoord op eiste. ”Dus… “ begon hij op een plagende toon, waarna hij zijn rug weer had gerecht, ”Je wilde echt niets…?”}

Björn wachtte terwijl hij vermoeid toekeek. Hij vroeg zijn vraag en wachtte op antwoord. Ciro kon hem niet met opzet verraden hebben. Dat zou hem geen held maken, maar een Schurk. Dat kon niet waar zijn. Ciro leek na te denken over een antwoord. ”Het geluid, een lied in dit geval is ter afleiding en zodat de kans dat iemand te hulp schiet vanwege de random muziek die af word gespeeld,” Björn bleef stil. Te hulp kunnen schieten? TE HULP KUNNEN SCHIETEN?? Waar was die hulp dan. Voor zijn gevoel had het een eeuwigheid geduurd sinds het geluid afging en hij uit het raam tuimelde. Het was overal te horen. En toen het opeens stopte was het ook niet raar genoeg om in te grijpen? Hij had meerdere mensen gezien in die steeg. ”Dan zou misschien iemand buiten ik je hulp te kunnen schieten,” Het raasde door Björns hoofd heen. CIRO JIJ HOND. HAD ME GEHOLPEN, IK HAD JE NODIG… Dat had hij willen zeggen. “Oh.’’ kwam er alleen uit zijn mond terwijl zijn blik afdwaalde.
Ciro ging met zijn handen in zijn zij staan en keek in Björns ogen arrogant. ”Dus… Je wilde- ‘’Ik denk dat de microfoon het niet deed. De hulp kwam niet.’’ sprak hij zonder er verder bij na te denken. Hij stapte half opzij en liep langs Ciro. Als in een trans liep hij vooruit. Hij wilde naar Rora.

_{Akelig stil bleef de blondie naar zijn woorden luisteren zonder een vin te verroeren. Het was pas na zijn woordenreeks dat er een zwakke ‘oh’ uitkwam op een toon die hem niet bepaald aanstond. Hij had de jongen zonet toch geholpen uit de situatie en dat het even duurde kwam door de vermomming maar dat bleek hij niet door te hebben. De visie die hij hoopte dat de jongen had, ontbrak nog en daarmee de grondlegging van een Grunt maar hij had er toch hoop in dat deze knul tegenover hem weleens van dienst kan zijn. Er moest nog een heleboel veranderen en ontwikkelen maar de ervaring van vandaag en de koppigheid bij zijn mening te blijven waren al goede eigenschappen.
Björn stapte hem voorbij.
Oei, oei, dat waardeerde hij des te minder en hij liet de jongen een paar stappen nemen. De jongen dacht hem te passeren en gewoon een normaal leven te gaan leiden, huh? Nee daar was het nu zeker veel te laat voor en met vrij weinig moeite toverde hij een Pokémon tevoorschijn, die door de handbeweging van Ciro zich eerst liet omringen met zand, voordat deze recht op de jongen afvloog, hem bij zijn nekvel probeerde te grijpen en op zijn gevederde rug probeerde te werpen. Geamuseerde liep hij op het zand om zich heen gehulde Pokémon af en liet zijn blik weer vallen op de blonde jongen. ”Als we gelijk al willen gaan, dan is dit een tikkeltje sneller als we de politie een bezoekje willen brengen,”}

Simpelweg passeren zat er niet in.4 passen verder hoorde hij achter zich het geluid van een pokéball die opende en het volgende moment voelde hij wind en zand tegen zijn achterkant aankomen. hij draaide zich vermoeid om en keek in de ogen van een gekleurd vogel beest, dat recht op hem af vloog. Te laat besefte Björn wat er eigenlijk gebeurde en hij kon alleen zijn ogen dichtknijpen. Klauwen pakten hem vast en slingerde hem om zich heen zodat hij er boven op zat. Stomverbaasd keek Björn met nieuw opgewekte interesse naar het beest en naar Ciro. ‘Wat is dit?’ vroeg Björn ietwat nerveus. Ciro kwam op hen af en sprak: ”Als we gelijk al willen gaan, dan is dit een tikkeltje sneller als we de politie een bezoekje willen brengen,” ‘We gaan hier op vliegen?’ klonk er vol ongeloof in Björns stem. Nooit eerder had hij gevlogen. Enthousiasme en angst kwamen er tegelijk in zijn ogen terwijl hij het idee in zijn hoofd liet tollen. vliegen. wauw. had Ciro dit beest eerder bedoelt met zijn aanbod? Een kleine omweg naar het politie bureau zou niet zo lang duren toch? hij moest terug naar Rora. Maar misschien zou hij Ciro ook kunnen vragen om hem Na dit naar het pokécenter brengen. Björn zou bijna vergeten dat een halve minuut geleden hij nog in elkaar gedoken zou hebben bij de eerste beste schim en hij kapot was. Maar soms heb je afleiding/ Awesome rides nodig om je beter te voelen nietwaar?


Dat was geweldig. Dacht Björn. nooit had hij zoveel plezier gehad in een paar minuten. Nou ja misschien wel toen hij zijn pokémon ei als cadeau kreeg en Rora eruit tevoorschijn kwam. Maar vliegen was geweldig. de stad had zowaar klein geleken. Ook al was de reis kort hij zou het nog een keer willen. De paar mensen die nog op straat waren hadden hun raar aangekeken toen ze waren geland op de parkeerplaats bij het bureau. Blijkbaar hadden die ook nog nooit een prehistorische vogel zien vliegen. Nog na glunderend van de vlucht vroeg Björn: ‘Zou je mij zo nog naar het pokécenter kunnen vliegen? ik moet zo toch wel naar Rora.’ Hij hoopte heel erg dat het niet teveel gevraagd was. Het was zo gaaf. Hij moest en zou Rora in geuren en kleuren vertellen wat hij had meegemaakt… Oh ja. Alles wat hij had meegemaakt. Dat had weer een deukje in zijn enthousiasme gemaakt. hij keek Ciro aan wachtend op antwoord.

Vragen stellen die elk moment beantwoord zouden worden liet hij aan zich voorbij gaan. Het had geen nut om ze te beantwoorden in deze situatie; het antwoord was er al. In de korte rit op de rug van de Archeops vlogen ze boven de relatief grote stad en ieder tel zag hij een glimlach van mondhoek tot mondhoek op het gezicht van Björn, terwijl hij zelf bezig was de video te bewerken. Even genoot hij zelf ook van de vlucht zelf, wetende dat hij jaren terug toen hij nog maar een eenvoudige Team Rocket Grunt ook zo verbaasd was en gefascineerd om op een vliegende Pokémon te zitten. Toen der tijd had hij op de rug van een Charizard van Nathan gezeten om kattenkwaad uit te halen rondom en in de steden zonder al teveel gevolge voor hem als individu. Nu zou hij lukraak flink gestraft worden en dat zou nog heel lief zijn, maar goed, het vliegen zelf… de wind langs zijn gezicht, de bevrijding van de beschaving onder hem en het uitzicht die hij had. Bijna durfde hij iets absurds te zeggen voor zijn doen. Bijna. Hij was oprecht vergeten hoe leuk het kon zijn te vliegen op de rug van een Pokémon. In rust als overnames of andere gevechten. Het was eng hoe hij dat eigenlijk vergeten was.

Met die conclusie naderde Arrow al het politiebureau, wapperde met zijn vleugels voor een zachte landing en liet de jongen rustig op de grond komen, voordat hij dat deed. Pokémon Center? Hmm? ”Alleen als je Arrow hier bedankt voor de vlucht,” Verrast van de aanprijzing keek de Pokémon hem vervolgens dankbaar aan, voordat zijn kijkers op de onbekende jongen vielen, wachtend op zijn woorden. Na een moment gegund te hebben, keerde hij de Pokémon dankbaar terug en wenkte de jongen met hem mee. Netjes klopte hij driemaal op de deur, voordat hij het gebouw binnenstapte en naar de balie liep waar nog iemand voor hem stond, aangifte te doen. ”Hebben we toch bijna die nare mensen hun lesje laten leren, niet waar?” Het persoon voor ons bleek klaar te zijn en liep met een nors gezicht weg, net op het moment dat ook achter de balie van assistent werd gewisseld. ‘Hallo, hoe kan ik u helpen?’ begon deze, een jonge vrouw met blond haar, vastgezet in een knotje en twee diepblauwe kijkers. ”Nou, deze arme jongen is verbaal mishandeld door een groep mensen… Het waren een vervelende groep vegetarïers van wat hij me verteld had,” begon hij, waarop de dame lichtelijk fronstte en naar een bewijsstuk vroeg voordat ze er verder naar zou kijken. ”Ik denk dat hij het levende bewijs is en... ik heb alles gefilmd met mijn mobiele telefoon en.. ik denk dat hij je meer kan vertellen dan ik,” Ze keek ditmaal met meer belangstelling en vroeg hen mee te komen naar een aparte kamer waar ze hen plaats liet nemen voor verdere ondervraging.