Zuchtend en kreunend pakte Camiel zijn spullen uit dat hij op het bed aan het uitstallen was, af en toe nijdig een blik werpend op het hoopje vacht dat op zijn hoofdkussen lag, zelf werd hij ook achterdochtig aangekeken vanaf het kussen. “..ugh.. ik dacht dat het hebben van een Pokémon leuk zou zijn,” mopperde Camiel tegen zichzelf waar hij zijn handen tegen de onderkant van zijn rug aan zette, en deze strekte want door de houding waarin hij stond begon hij last te krijgen van zijn rug. De opmerking van de jongen viel niet in goede aarde bij de Pachirisu die nijdig snoof en zijn kop van hem weg draaide, terwijl hij iets mompelde in zijn eigen taal, wat hoogstwaarschijnlijk op hem gericht was. Camiel zuchtte wederom waarna hij de spullen van het bed begon op te ruimen dat hij opborg in de lades van zijn kast. Het begon er al snel uit te zien als een kamer zonder een stapel kleren en elektronisch apparatuur dat rond slingerde op bed en op de grond. “Opgeruimd.. staat.. netjes!” zei hij langzaam terwijl hij zijn koffer moeizaam in de kledingkast wist te proppen, en sloot de deur achter zich. Camiel veegde het zweet van zijn voorhoofd af waarna hij zijn bril rechtop zette dat scheef op zijn neus was gaan hangen door de inspanningen van het uitpakken. Vervolgens draaide hij zich naar het bed waar Odin op het hoofdkussen zichzelf aan het wassen was op zijn gemak. Alsof er helemaal niks aan de hand was. Toen zijn vader hem vertelde dat deze Pachirisu een probleem geval was nadat hij hem ontving, was Camiel er van overtuigd dat het iets tijdelijks zou zijn. Ze moesten nog aan elkaar wennen en dat had gewoon tijd nodig tenminste dat hoopte hij, anders zouden ze nooit samen een team kunnen vormen.
Even schudde de jongen de gedachten van zich af om een blik te werpen op zijn horloge dat aangaf dat het half elf was. Dat was waar ook hij moest zijn uniform en styler beneden bij de balie nog ophalen! “Odin!” riep hij in een poging de aandacht van de elektrische eekhoorn te trekken maar deze gaf geen reactie op de jongen. “..we moeten- ik moet mijn spullen nog ophalen beneden, ga je mee?” voegde hij toe aan zijn woorden. Odin ging nonchalant door met het wassen van zijn staart waarop Camiel geërgerd zuchtte terwijl hij op het bed afliep en de Pachirisu van het kussen plukte. “Pachii!” klonk het geschrokken uit de mond van Odin maar de jongen negeerde dit eventjes voor het gemak. “..ik laat je voor geen goud alleen met me spullen,” gromde hij tegen de Pachirisu. Deze begon te spartelen in zijn armen nadat hij dit gezegd had maar het was waar, Camiel vertrouwde Odin voor geen meter met al zijn spullen. Misschien dat het niet zo werkte in het brein van een Pokémon maar als ze eenmaal de neiging hadden om te slopen.. nee, Camiel wilde niet dat zijn laptop naar de vernieling werd geholpen. Hij wilde dat ding nog langer als vandaag hebben. “Hé! doe nou eens rustig man!” beet hij het wezentje toe dat heviger in zijn armen begon te spartelen in een poging zich uit zijn greep te bevrijden. “Pachii! Pachii!” riep Odin paniekerig uit waarna hij zijn tanden in de hand van de jongen boorde. “Hé Auw!” Camiel kneep zijn oog dicht waardoor de Pachirisu uit zijn armen sprong en een stukje van hem wegliep om hem van een afstandje achterdochtig aan te staren. Even liet Odin waarschuwend wat vonkjes vrij uit zijn gele wangetjes, Camiel deed snel een stap naar achteren terwijl hij zijn hand onderzocht.
”Dan had je maar moeten luisteren, stuk eigenwijs.” Boos sloot Camiel de deur met een klap achter zich dicht nadat gezegd te hebben tegen het wezentje en draaide het met zijn sleutel op slot. Zijn hand bloedde niet dus de verwonding viel mee maar hoe kon zo’n kleine Pokémon een hoop stampij veroorzaken? Zuchtend wenkte hij het wezentje dat voorzichtig achter hem aan sjokte waar hij een gepaste afstand behield. Hij had echt geen zin in gedoe met Odin beneden in de hal van de Academy vandaar dat hij hem maar gewoon zijn gang liet gaan. Af en toe tuurde hij over zijn schouder of de Pachirisu hem volgde.. gek genoeg deed hij dat wel. Eenmaal bij de balie aangekomen werd hij begroet door een vriendelijk uitziende vrouw die achter haar computer bezig was met typen, ze richtte haar ogen vervolgens op de jongen die aarzelend wachtte totdat ze klaar was met haar werk. Nerveus wreef Camiel onder zijn neus niet helemaal zeker zijnde van zichzelf. “uhh.. kan ik je ergens mee helpen?” vroeg ze vervolgens aan hem waardoor hij eventjes verstijfde. “j-ja, ik kom mijn spullen ophalen,” stamelde Camiel ietwat ongemakkelijk. Vanuit zijn ooghoeken kon hij zien dat Odin geamuseerd naar de ongemakkelijke houding van de knul staarde, met een brede grijns rond zijn snoet. “Dan ben jij vast Camiel? De nieuwe student?” vroeg ze vervolgens verder waar Camiel knikte als bevestiging. “Ja, dat klopt.” De vrouw rolde toen met haar stoel een stukje naar achteren waarna ze opstond en bukte om een doos van de grond te rapen. Op het blad van de balie legde ze een aantal spullen voor zijn neus neer, dat bestond uit een stapeltje kleding, een rood apparaatje en een groen tolletje. Vervolgens zette ze de doos weer weg waarna ze terug liep, waar ze het rode apparaatje oppakte. “Dit is je Capture Styler, die ga je nodig hebben op je missies en studie. Met je capture disc kan je de hulp inroepen van wilde Pokémon.” Camiel strekte zijn armen uit om de twee apparaatjes van haar aan te pakken om deze te bekijken. Een korte uitleg volgde hoe hij de capture disc in zijn houder kon plaatsen.
Vervolgens kreeg hij zijn ranger uniform in zijn armen geworpen dat hij aan moest trekken zolang hij hier op de ranger academy studeerde, ook moest hij dit met opdrachten aantrekken. “Veel succes met je studie Camiel, en doe je best!” De jongen knikte ietwat onzeker naar de vrouw waarna hij zich tot Odin wendde die nog steeds om zich heen aan het kijken was. ”veel succes” tsja dat kon hij wel gebruiken met een ongehoorzame Pokémon die niet naar hem wilde luisteren en hem liever uitlachte. Misschien was het een idee om opnieuw te starten met hun ontmoeting want de eerste keer was niet helemaal soepel verlopen. “Odin..” begon hij tegen de Pachirisu die vragend zijn kopje naar hem toe draaide nadat ze richting de kantine waren gelopen om wat te eten. Het tweetal was inmiddels aan een tafeltje gaan zitten met hun voedsel waar zijn Pachirisu nu van wat Pokémon voer aan het genieten was, inmiddels niet meer omdat de jongen hem had aangesproken. “..ik heb het idee dat je me niet mag.. is dat zo?” vroeg hij toen aan het wezentje dat een norse uitdrukking op zijn gezicht kreeg. Odin haalde zijn schouders op waarna hij een brokje in zijn mond propte zodat hij een excuus had om er geen antwoord op te geven. Camiel trok een gezicht toen het wezentje uitgebreid zijn mond voller begon te proppen met eten waarop de jongen een diepe zucht slaakte. Hij mocht het niet opgeven! “..ik mag jou wel. En ik hoopte eigenlijk dat we opnieuw zouden kunnen beginnen.. alsjeblieft?” De jongen stak zijn hand uit naar de kleine eekhoorn maar deze keek hem enkel aan.. alsof hij niet helemaal begreep waar dit heen ging. “Pachii!” Nukkig draaide Odin zijn hoofd van Camiel weg waarop hij nog een brokje pakte uit het voerbakje. Camiel kreunde eventjes terwijl hij teleurgesteld naar het ruggetje van zijn Pachirisu staarde, die ongestoord verder ging met eten. Ugh, dit ging een lange weg worden naar hun volgende doel als Odin niet mee wilde werken, Hij kon ook niet zomaar van partner wisselen en dat was ook iets dat hij absoluut niet wilde, maar ja.. er zat niets anders op dan harder te werken om het vertrouwen te winnen van de Pachirisu door hem met rust te laten, hopelijk zou Odin dan inzien dat hij het wél echt goed bedoelde.
