[SF Toernooi - 2e ronde] Lynn Xavier vs Jace Thorn

Met de overwinning op haar vorige tegenstander in haar achterhoofd, maar haar zorgen over de Horsea met confusion ervoor, was Lynn meteen na haar gevecht naar de plek gegaan waar ze haar twee Pokémon kon laten helen. Het had even geduurd voordat de kleine Dragon Pokémon weer bij zinnen was gekomen en nadat Lynn de vrouw die hem en de Milotic behandeld had bedankt had, was ze meteen weer op weg gegaan naar waar haar volgende gevecht plaats zou vinden.

Opnieuw stond Lynn te vroeg op haar vlonder. Ze haalde de Pokéballs van de Pokémon die ze gekregen had uit haar zak en gooide ze met een boogje op. De Milotic en Horsea kwamen met twinkelende oogjes tevoorschijn en spoten kleine waterstraaltjes richting Lynn als uiting van hun blijheid. Het zwartharige meisje probeerde een tijdje lachend de waterstraaltjes te ontwijken, maar gaf op een gegeven moment een teken dat het genoeg was. De twee Pokémon keken haar vanuit het water vrolijk en nieuwsgierig aan toen ze begon te spreken. "Milotic, Horsea, jullie waren fantastisch. Door jullie samenwerking zijn we door naar de volgende ronde, en ik weet haast zeker dat jullie net zo graag als ik nog een tijdje in de competitie willen blijven, dus laten we nog even trainen voor het volgende gevecht begint." De twee Waterpokémon knikten enthousiast en Lynn ging opgewekt verder: "We hebben nog een halfuurtje waarin ik nog een paar dingen wil uitproberen. Oké, laten we beginnen!"
Een serie movesets later zat Lynn in kleermakerszit op het vlot terwijl de Milotic en de Horsea met elkaar speelden. Het meisje keek geamuseerd naar de twee Pokémon terwijl ze zich afvroeg wie haar tegenstander deze keer zou zijn en of ze de persoon zou kennen. Een versterkt stemgeluid galmde over het water. "Op veld één, Lynn Xavier tegen Jace Thorn. Op veld twee.." De scheidsrechter noemde nog meer namen en velden op maar Lynn luisterde er nog maar met een half oor naar. Jace Thorn. Die kende ze nog niet. Hij was blijkbaar ook geselecteerd voor de tweede ronde en zou dus, dacht Lynn, in ieder geval net zo goed als zij zijn. Of zelfs beter, je wist het maar nooit. "De gevechten beginnen over vijf minuten!" Schalde de stem van de scheidsrechter door de microfoon. "Horen jullie dat, jongens?" Vroeg Lynn met een glimlach aan de twee rondspetterende Pokémon "We beginnen zo weer." Met het geluid van enthousiaste piepjes in haar oor, keek Lynn naar het vlot aan de overkant.

Net op tijd voor het begin van de start kwam een blonde jongen op de rug van een Milotic aan bij zijn vlonder, wat Lynn even de tijd gaf om de tweede Pokémon van haar tegenstander te scannen. De witte Pokémon met een hoorn op zijn hoofd bleek een Seel te zijn en als enige type water te hebben. Het meisje fronste toen ze zich bedacht dat haar Horsea dit gevecht niet erg effectief zou zijn en dat het gevecht daarmee moeilijker te winnen was geworden.
Lynn stond op en zocht even haar balans, waarna ze zich naar haar twee Pokémon draaide. "Oké, het gevecht gaat zo beginnen. Net als vorige keer gaan we onze tegenstander gewoon zo veel mogelijk schade toedoen." Snel zwommen de Waterpokémon naar de voorkant van Lynns vlot, wachtend op instructies en klaar voor het gevecht. "Goed, beginpositie!" Riep Lynn opgewekt. Zij en haar Pokémon hadden er zin in.
De Milotic bedekte de kleine Horsea met haar lichaam, net als in het eerste gevecht en Lynn vervolgde: "Milotic, Twisters in een cirkel om je heen, Horsea, Smokescreen onderwater!". De Tender Pokémon sloeg haar staart krachtig heen en weer totdat er een cirkel wervelwinden om haar en de Horsea ontstaan was. De slangachtige Pokémon sloeg nog een keer met de waaier aan het einde van haar staart en alle wervelwinden schoten, ieder in een andere richting, weg over het water, tegelijk een verdedigende barrière en een aanval vormend. Onder de bescherming van het lichaam van Milotic spoot de Horsea een rookgordijn het water in en verdween uit het zicht.

Een met ijs gevulde wervelwind kwam onderwater op Lynns Pokémon af. Horsea, die in zijn grote rookgordijn richting de tegenstanders zwom, zou zelf geen tegenaanval kunnen doen, omdat zijn plaats in de wolk dan verraden zou worden. In plaats daarvan riep Lynn net voor de ijsscherven uit de Twister en op haar twee Pokémon af spatten: "Milotic, zend die ijsscherven terug met een Water Pulse, gevolgd door nog een Twister!". De golven die veroorzaakt werd door de Milotics tegenaanval deden de scherven de andere kant op draaien en in de Water Pulse meegaan. De Twister die daarna gecreëerd werd slokte de ijsscherven in zich op en schoot met de extra snelheid van de Water Pulse op de Pokémon van Lynns tegenstander af. In de tussentijd was de wolk rook met daarin Lynns Horsea in de buurt van de Milotic gekomen. Lynn keek een kort moment naar de baan van de Twister, die bijna bij de Milotic en Seel aangekomen was en riep: "Horsea, Bubble Beam, nu!". Meteen nadat de Twister de kleine afstand die nog tussen de wervelwind en de twee Pokémon had afgelegd, schoot er opeens een straal bubbels uit de rookwolk. Lynn hoopte dat de snelheid waarin de twee aanvallen elkaar opvolgden er minstens één zou raken.

De Milotic en Seel van de tegenstander werden tegen Lynns Horsea ingezet op hoge snelheid. Lynn wist dat haar Dragon Pokémon hier nier zonder kleerscheuren uit kon komen, maar dacht snel na over hoe de schade beperkt kon blijven. Het vervelendst, oordeelde ze, was de Wrap. Net voordat de Seel de rookwolk in vloog, riep Lynn: "Milotic, hinder die twee Pokémon zo veel mogelijk, geef ons tijd! Horsea, gebruik je Water Gun om je over je tegenstanders heen te lanceren, creëer afstand!". De slangachtige Pokémon kwam snel dichterbij en begon snel elkaar opvolgende Twisters naar de tegenstander te vuren, in de hoop die te hinderen. De Horsea richtte een krachtige waterstraal onder zich en bewoog zich zo, eerst wat langzaam omdat de straal water nog op gang moest komen, maar daarna erg snel door het water. Door de opstartproblemen werd de kleine Pokémon geschampt door de Headbutt, maar daarna schoot hij met een boog uit het water om vervolgens een eind verderop zich te laten vallen om te kunnen landen. "Horsea, Bubble Beam!" Al vallend schoot de Dragon Pokémon een straal bubbels op de Milotic en Seel, waarop makkelijk gericht kon worden omdat de Horsea zich boven hen in de lucht bevond. Met een kleine plons verdween de kleine Pokémon weer in het water en zigzagde weg om aankomende aanvallen te ontwijken. "Milotic," De Pokémon had de afstand tussen haar en haar twee tegenstanders wat verkleind, dus zouden die misschien makkelijker te raken zijn "Water Gun, daarna meteen Twister!" Meteen na de harde straal water schoot er een Twister op de andere Milotic en de Seel af en Lynn vond dat het tijd was om weer wat afstand te maken. Als de tegenstander dichtbij wilde komen, wilde zij dat absoluut niet. "Milotic, maak afstand door jezelf mee te laten voeren door een Water Pulse!" De Tender Pokémon deed hoge golven ontstaan en liet zich meenemen door de snelle stroming ervan, weg van haar tegenstanders. Afwezig knikte Lynn even, haar twee Pokémon hadden een veilige afstand van haar tegenstanders en zouden nu goed eventuele tegenaanvallen kunnen ontwijken. Toen de golven van Water Pulse bij haar vlot aankwamen, moest ze haar best doen om te blijven staan maar daarna keek ze weer ingespannen naar de Milotic en Seel van de tegenstander.

De twee Pokémon van de tegenstander werden opnieuw geraakt door de Bubble Beam en het leek erop dat Lynns tegenstander van tactiek veranderde. Muren van ijs vormden een.. Doolhof? Een doolhof. Naar Lynns smaak was het wat vergezocht, maar ze begreep ook wel dat haar Pokémon makkelijker te raken zouden zijn als ze niet weg zouden kunnen. Toen hoorde ze dat de oudere, blonde jongen het commando gaf om een Twister te veroorzaken die haar Pokémon het doolhof in zouden sleuren, kwam Lynn in actie. "Horsea, naar Milotic. Klem je met je staart aan haar vast." De Dragon Pokémon snelde naar zijn teamgenoot, die van de twee het verst van het doolhof af was geweest en klemde zich vast aan diens staart. Als haar Pokémon in het doolhof kwamen, waren ze makkelijke prooi. En om daar dus niet te komen, riep Lynn: "Milotic, Horsea blijf aan het wateroppervlak. Milotic, stuur een serie Twisters op die van de tegenstander af! Horsea, Bubble Beam en Water Gun in de Twisters van Milotic!". Een stuk of vijf, zes Twisters met hun lading bubbels of water vormden een soort muur die met grote snelheid op de grotere Twister afkwamen. Met een soort doffe klap raakten de Twisters elkaar. Door de kracht van de impact ontstonden hoge golven die Lynns vlot en waarschijnlijk ook dat van Jace heftig heen en weer lieten deinen. Maar Lynns aanpak had effect gehad; de grote Twister die van de tegenstander was gekomen, viel uit elkaar, net zoals die van haar. Nu was alleen nog het doolhof onderwater over, al was dat nu niet zo'n groot probleem als eerst. "Horsea, stijg op uit het water door een Water Gun te gebruiken en kijk waar die Seel en Milotic zijn!" De kleine Pokémon steeg op uit het water en spotte de twee tegenstanders, waarna hij op hen afdook. "Horsea, Bubble Beams! Milotic, zwem naar die plaats, daarna Wrap!" Bubble Beams schoten op de Seel en Milotic van de tegenstander neer terwijl Lynns Horsea richting het water viel. Haar Milotic zwom snel naar waar haar strijdmakker zou gaan landen en krulde haar staart en lichaam om de twee tegenstanders onder de dekking van de verscheidene Bubble Beams die uit te lucht kwamen. Lynn wist wel dat Wrap gebruiken risicovol was, maar nu haar twee tegenstanders zich op één plaats bevonden, kon ze deze kans niet laten schieten.

Haar Milotic en de twee tegenstanders werden ingesloten in een ijsdoos. Er werd een Icy Wind op Lynns Milotic afgestuurd en een golf frustratie schoot door Lynns lichaam. Ze drukte het snel weg, ze moest de schade beperkt houden. "Milotic, hou je staart vrij en hou vol!" Verwoed begon de Tender Pokémon haar staart te bewegen, hem uit de straal van de Icy Wind houdend en er zo voor zorgend dat hij niet vastvroor. "Horsea, breek het ijsplafond met Water Gun!" De zeepaardachtige Pokémon schoot naar de ijskubus, het was duidelijk dat hij zijn teamgenoot zo goed mogelijk wilde helpen. Een gat vormde zich in het ijs en snel ging Lynn verder met haar plan. "Horsea, Smokescreen en houd daarna het gat dicht! Milotic, Twister!" De beperkte ruimte vulde zich met rook waar niemand doorheen kon zien. Lynn hoopte maar dat Milotics staart nog niet bevroren was en wachtte in spanning af. Een halve minuut ging voorbij en toen, opeens, schoten ijsscherven alle kanten op. Ze werd meegesleurd door de wervelwind die de Milotic opgewekt had, samen met de rook. Lynn juichte; het ging weer beter, het ijs was weg. Nu moest ze snel handelen, een geconcentreerde frons nam plaats op haar gezicht. "Horsea, Leer, beide Pokémon. Milotic, Twistercirkel. Horsea en Milotic, laat je meevoeren op een Water Pulse, creëer afstand." De serie aanvallen werd meteen uitgevoerd. Binnen de kortste keren schoten er weer Twisters alle kanten op, een verdedigende en aanvallende linie vormend en omdat de Milotic zo zich bij haar tegenstanders was geweest, zouden die, waarschijnlijk geraakt, een eind weggeslingerd worden. Door middel van een Water Pulse van Milotic werden allebei Lynns Pokémon in veiligheid gebracht. Horsea had blijkbaar een goed idee en draaide zich op zijn rug terwijl hij meegevoerd werd door de snelle golven. Rook sijpelde uit de mond van de Pokémon en verborg hun aftocht. Lynn grijnsde, het ging weer goed. De laatste frustratie verdween toen Lynn riep: "Milotic, Recover! Horsea, spuit jezelf omhoog, daar Bubble Beam!". Als het aan haar lag zou dit gevecht nog lang duren.

Een Twister en een regen ijsscherven kwamen op Lynns Pokémon af, maar dat was niet haar grootste probleem. De Seel was van plan om compleet te helen, en dat zou erg nadelig zijn. "Horsea, volg Seel, gebruik je Water Gun en Bubble Beam! Milotic, Twister op de Seel, geef hem snelheid met een Water Pulse! Probeer allebei zo veel mogelijk aanvallen te ontwijken!" Lynns kleinste Pokémon schoot achter de Seel aan de diepte in, constant krachtige waterstralen en bubbels op zijn tegenstander afvurend. Op een gegeven moment haalde een Twister de Horsea in en stoof op volle snelheid op de rug van de Seel af, de Dragon Pokémon ging door met aanvallen op de witte Pokémon afvuren. Lynn wist dat ijsaanvallen haar Pokémon niet veel zouden doen, maar was toch blij dat haar Horsea met de Seel van de tegenstander ver onderwater was gedoken en daarom niet geraakt werd. Haar Milotic had minder geluk, ze wist de Twister te ontwijken maar werd geraakt door een aantal ijsscherven. Gelukkig is het maar een ijsaanval, dacht Lynn. Nadat de Milotic van de tegenstander zichzelf had geheeld, beval Lynn haar eigen Milotic: "Op je tegenstander af!". Op volle snelheid schoot de Tender Pokémon door het water en net voordat ze bij haar tegenstander aan zou komen riep Lynn: "Je weet wat je moet doen! Van erg dichtbij vloog een Twister op de Milotic van Jace af en meteen daarna was Lynns Milotic al weer een eind van haar tegenstander verwijderd.