UGH!

Onderwerp: UGH! za jan 21, 2017 12:16 am

De bus pakken had haar een goed idee geleken. Het ging vlugger dan lopen, in ieder geval, en op dit late tijdstip was Jordan liever snel dan alleen. Ze moest terug naar de Ranger Base in Hoenn, en haar vlucht vertrok over een uur of drie. Te laat komen betekende slapen op het het vliegveld; ze had geen tijd te verliezen.

Waar ze in die beredenering alleen niet op gerekend had, was dat bussen zo vol konden zijn als degene die nu voor haar stopte. De deuren openden wijd, als om duidelijk te maken dat er makkelijk nog wat mensen bij konden. Als die mensen in de bagagerekken gingen liggen, misschien. Jordan zuchtte geërgerd. Na Flup teruggekeerd, en zijn Pokéball in de zak van haar jas gestopt te hebben, zette ze een voet naar binnen. Verder dan dat kwam ze niet. Ugh. Misschien had ze haar Grimer toch uit zijn ball moeten laten, bedacht de brunette zich; toen het wezen naar de bus geglibberd was, had hij daarmee effectief een aantal mensen al enkele centimeters naar achteren laten schuifelen. Die stank deed ze haarzelf en de anderen in de afgesloten ruimte die het openbare voertuig vormde liever niet aan, echter. Het werd wringen.

Wat boze blikken en geduw later, en Jordan stond in haar geheel in de bus. Oncomfortabel dicht op een jongen met opvallend wit haar, dat wel, maar ze stond. Dat niemand zonder een soort domino-effect te veroorzaken kon draaien, irriteerde Jordan; het gedwongen staren naar de jongeman vond de persoon in kwestie vast ook niet prettig.

For Echo!

Onderwerp: Re: UGH! za jan 21, 2017 12:38 am

Drukte, hij haatte drukte. Waarom kwam hij ook al weer op 't vervloekte plan om met de bus te gaan? Hij had hier niet eens hoeven zijn, maar natuurlijk waren zijn superiors weer eens wat vergeten en mocht hij het hele zaakje gaan oplossen. Echo gromde zachtjes, terwijl de bus stopte en er weer een wisseling en mengeling van mensen ontstond. Hij werd naar achter geduwd, waardoor hij bijna tegen het raam aanstond en stak zijn hand omhoog om een van de grepen vast te kunnen pakken. Door het geduw en gesjor om hem heen, stond er opeens iemand voor hem. Een grietje, met een bos haar dat zo ongeveer zijn weg in zijn neus probeerde te wurmen. Echo trok een gezicht alsof hij moest niezen en wende zijn gezicht eventjes af om de neiging te kunnen onderdrukken. "Yo, kan die bos haar uit m'n neus?" vroeg hij geïrriteerd aan het grietje dat voor 'm stond.

Onderwerp: Re: UGH! za jan 21, 2017 1:32 am

De jongeman vond iets anders een groter probleem: haar haren, die in de buurt van zijn neus kwamen. Zijn toon had vriendelijker kunnen zijn. Jordan hield zichzelf kalm. Ze zat een uur of langer haast tegen deze gast aangeplakt, immers. "Heb je elastiekjes?" besloot ze te beginnen, haar toon neutraal. Dat was niet nors, right? Ze had haar best gedaan, in ieder geval. Het volgende moment maakte de bus een bocht en ook Jordan greep nu naar een van de handvatten. Druk gemompel en gegiechel hier en daar ging door de ruimte. Dat ze door de bewegingen van het voertuig nog dichter bij de jongeman in de buurt kwam, had ze niet helemaal door; ze was te druk bezig met voorkomen dat de persoon achter haar en zij binnenkort op de grond zouden liggen, als dat met deze hoeveelheid mensen op zo weinig vierkante meters nog mogelijk was.

Onderwerp: Re: UGH! za jan 21, 2017 1:54 pm

Echo keek eventjes vreemd op, zo'n arrogant antwoord had hij niet verwacht. Maar goed, als zij 't zo nodig zo moest spelen. Hij zuchtte zachtjes en zocht zijn zakken af. "Hier, mompelde hij rustig, terwijl hij haar een elastiekje voor hielt. Hij was niet de ergste om mee om te gaan en aangezien hij niet meer naar de kapper was geweest sinds zeer lange tijd, had hij altijd wel een elastiekje bij zich voor het geval zijn haar hem te veel in de weg zou zitten bij zijn onderzoeken. Misschien moest hij toch maar weer eens naar de kapper toe gaan.
Ondertussen maakte de bus een bocht en werd hij tegen het raam aan geslagen, waardoor het grietje voor hem tegen hem aan viel en de lucht uit zijn longen sloeg. Eventjes hapte de witharige naar adem en begon te hoesten. Muk.

Onderwerp: Re: UGH! ma jan 23, 2017 9:23 pm

Oh hey, ze kreeg daadwerkelijk een elastiekje aangeboden. Jordan nam het ding aan met een bedankje. Meteen voelde ze al dat hij haar hele haarbos niet bij elkaar zou kunnen houden – de dikte en krullerigheid ervan zouden dat niet toestaan – maar dat hoefde ook niet. Nu de witharige had laten zien normaal te kunnen reageren, wilde Jordan best iets van moeite doen om zijn busrit niet nog erger te maken.

Tijd om ook echt iets te doen, kreeg ze niet. De bus maakte een plotse beweging en Jordan had haar beide handen nodig om niet met haar gezicht tegen het glas te komen. In plaats daarvan viel ze tegen de jongen, wat eigenlijk geen beter alternatief was. Toen hij begon te hoesten, wilde Jordan meteen weer overeind komen, maar de persoon achter haar was meegevallen en sandwichte haar. Oh boy. Ze zette haar handen nu aan beide kanten van de jongen neer, zodat ze zichzelf een klein stukje van hem af kon duwen en hem zo iets van lucht kon geven. De persoon die op haar gevallen was, leek nog niet genoeg bijgekomen te zijn om zelf ook te bewegen en maakte alleen maar een geschrokken geluid toen Jordan dat wel deed. De brunette negeerde het en richtte haar ogen op de jongen. "Alles oké?"

Onderwerp: Re: UGH! di feb 07, 2017 3:32 pm

Het elastiekje werd aangenomen, maar daar bleef het ook bij. Echo had verwacht dat ze wel direct zou proberen om d'r haar erin te draaien, maar de bus had daar andere ideeën over. De bus maakte een vreemde bocht en voor hij het goed en wel besefte, werd de lucht uit z'n longen geslagen door het grietje dat tegen hem aan viel. Hij begon te hoesten en deed een poging om naar lucht te happen. Haar van zich af duwen ging ook niet, aangezien diegene achter haar ervoor zorgde dat ze in een sandwich terecht was gekomen. Met moeilijke halen haalde de jongeman adem en wist wonder boven wonder nog wat zuurstof te vinden. Zijn longen branden en hij voelde zich benauwd, maar hij leefde nog.
De woorden van het meisje drongen langzaam tot hem door en hij keek eventjes op naar haar. Toen hij door had wat ze precies tegen hem zei knikte hij langzaam. "Ik leef, somehow," zei hij moeizaam, terwijl hij een poging deed om in een iets wat comfortabele houding te gaan staan. "Jij?" vroeg hij hees daarna.

Onderwerp: Re: UGH! ma apr 24, 2017 1:21 am

Het duurde even voordat ze een antwoord kreeg. Aangezien Jordan kon zien dat de jongen tijd nodig had om op adem te komen en ze niet de behoefte voelde om irritant te zijn en de vraag te herhalen, wachtte ze rustig op een reactie. Ondertussen probeerde ze wel degene die half op haar lag van haar af te duwen, wat helaas niet erg goed lukte.

De geërgerde grom bleef in haar keel hangen; ze kreeg een antwoord en een vraag, waarmee de witharige Jordan effectief van haar irritatie afleidde. "Good," besloot ze te beginnen. "En helaas wel." Eindelijk ging de persoon die half op haar had gelegen weer staan, waardoor Jordan ook iets meer afstand van haar gezelschap kon nemen. Eindelijk.

Haar herwinning van personal space was van korte duur. "Ik neem voorlopig geen bussen meer, fu—" De bus had blijkbaar genoeg gehoord. Opnieuw maakte het voertuig een zwengel, dit keer de andere kant op. Nog voordat Jordan er meer uitspraken uit kon gooien die zowel de bus als de busreizigers niet zouden kunnen waarderen, werd ze achterover geworpen. Geweldig.

Onderwerp: Re: UGH! za apr 29, 2017 3:36 pm

Ze leken hier allebei niet echt vele vrolijker op te worden. Wat ook niet zo gek was, want de bus bleef maar heen en weer schommelen. Echt, ze moesten deze buschauffeur ontslaan, hij bracht veel te veel mensen in gevaar. Echo snoof zachtjes, terwijl hij eindelijk weer wat meer ademruimte kreeg.
Helaas was 't niet voor lang, want de bus maakte weer een bocht de andere kant op, waardoor 't dit keer het geval was dat hij op háár landen. Wat op zich niet zo'n probleem zou zijn, als hij daarbij ook niet zijn grip op de handvatten kwijt zou raken. Hij verloor zijn evenwicht en wist zich nog net op te vangen door zijn armen om haar heen te slaan, waardoor hij met zijn neus in haar boezem terecht kwam. Oh Arceus nog aan toe. Had hij weer.

Onderwerp: Re: UGH! wo jun 07, 2017 5:54 pm

Waar Jordan echt een bloedhekel aan begon te krijgen, naast de rijstijl van deze buschauffeur, waren jongens in Kalos en hun onvermogen om niet in contact te komen met haar boezem. Om te weten wat er gebeurd was, hoefde ze niet eens naar beneden te kijken. Ze reageerde onmiddellijk en in een ijzige stilte. Een speciaal soort woede golfde door haar lichaam, en met veel kracht stootte ze haar knie omhoog om vervolgens te proberen zichzelf uit de menselijke sandwich te wringen. Nu ze door boosheid aangewakkerd werd, lukte het wegduwen haar beter dan toen ze eerder had geprobeerd de persoon achter haar weg te krijgen. Ze was vrij – min of meer, in ieder geval; voor wegstormen of nog een trap was nog steeds niet genoeg ruimte.

Voor woorden was er nooit te weinig plek, echter. Jordan wilde net haar mond opendoen toen de buschauffeur abrupt op de rem trapte. Gegil en geschreeuw klonk op uit de bus, mensen die net als haar met veel moeite overeind hadden weten te komen, vielen opnieuw om. Oh nee, schoot het door het hoofd van het brunette toen ze voelde dat ze alweer bijna haar evenwicht verloor, ze zou niet weer op de grond belanden. Haar hand schoot naar de paal waar een aantal handvaten aan bungelden en greep die vast. Ze stond nog. "Wat is er mis met deze bus?!" Jordan wilde eigenlijk naar de chauffeur lopen en hem aan de kant smijten om dan maar zelf de bus te besturen, of zoiets, maar zag dat dit niet eens een optie was; de weg naar het stuur werd geblokkeerd door de vele andere busreizigers. Nu deze toevallig voor een moment iets minder geluid maakten, viel Jordan iets op. Haar ogen versmalden. Ze hoorde sirenes. Haar blik richtte ze op de achterruit. "Wa—" Daar, enkele meters achter de bus, reed een politiewagen, de zwaailichten aan. "Natuurlijk, waarom niet," sprak Jordan, duidelijk nogal done. Op wat voor bus was ze in hemelsnaam gestapt?

Onderwerp: Re: UGH! zo sep 17, 2017 3:23 pm

Het was een stevige pijn door zijn kaak heen, die ervoor zorgde dat hij instantly koppijn had, dat er voor zorgde dat hij weer overeind zat. Hij kreunde zachtjes, terwijl hij over zijn kaak heen wreef en wilde vragen waar de hel dat op sloeg, maar aangezien hij (wellicht buiten zijn macht om, but still) met zijn neus tussen haar borsten terecht was gekomen, kon hij het wel enigszins snappen. Hij gromde zachtjes en merkte dat hij licht duizelig was door de koppijn, maar voor de rest voelde het niet aan alsof zijn kaak gebroken was.
Terwijl hij bezig was met zichzelf weer in een enigszins menselijke houding te krijgen, maakte de bus weer een paar bochten waarvan hij niet eens wist dat ze bestonden. Het grietje tegenover hem schreeuwde iets door de bus heen, waar niemand echt op leek te reageren. "Lijkt er meer op alsof de chauffeur een hartaanval heeft gekregen ofzo," gromde hij, meer tegen zichzelf dan tegen andere. Als dat het geval was moesten ze hier zo snel mogelijk uit, al was het maar om zijn eigen hachje te redden. Hij keek op toen hij de sirenes hoorde en wist met enige moeite uit het achterraam te kijken. Fijn, politie, dat kon er ook nog wel bij. "Raampje in slaan en eruit springen, misschien is dat wel de beste optie," mompelde hij daarna.

Onderwerp: Re: UGH! zo okt 08, 2017 12:46 am

Of de witharige nou tegen haar praatte of niet, wist Jordan niet zeker. Zo ja, dan kon hij nog lang op een antwoord wachten, want haar hoofd stond niet bepaald naar conversatie op het moment. Door het incident van eerder, vooral, maar ook misschien, y'know, een klein beetje omdat de chauffeur doorgedraaid was en erop uit leek te zijn iedereen in zijn bus naar Arceus te sturen. Oh ja, en er was politie. Ook leuk.

Een raampje inslaan en naar buiten springen, dat was het plan. Jordan keek de jongeman met opgetrokken wenkbrauwen aan. Had hij wel door hoe snel ze gingen? Was hij gemaakt van ~~[Sia voice]~~ titanium? Ze verbrak haar stilte – met tegenzin. Een overlijden wilde ze toch liever niet op haar geweten hebben. "Misschien kan de politie je dan van de grond schrapen, nu ze toch in de buurt zijn." Liever levend in de bus van hel dan plat op het asfalt. Opnieuw ging Jordans blik naar de voorkant van het voertuig. Ze moest dit ding stoppen. Een betere optie was er niet. De eerste persoon die op haar pad lag, was te druk bezig met proberen overeind te krabbelen om door te hebben dat ze er langs moest. Een poging doen om over de man heen te stappen, zou er waarschijnlijk mee eindigen dat haar voet in zijn maag eindigde gezien de wilde bewegingen van de bus. Een kotsende passagier was het laatste dat ze nodig hadden. Met een grimmige blik in haar ogen en haar ene hand stevig om een stang geklemd, greep Jordan met haar andere de arm van de man vast, vervolgens proberend hem omhoog te sjorren.

Gesponsorde inhoud