[Quest] Our Terf

Echt veel zin om op te staan had hij toch al niet gehad, maar de dreigementen die hij naar zijn hoofd geslingerd kreeg als hij het niet zou doen, waren ook niet echt iets waar hij zin in had. Dus met een luide zucht rolde de oudere man uit zijn te lage bed en rechte zijn rug. Een akelige krak deed de jongere grunt die bij hem had gestaan geschrokken omkijken, maar hem deerde het niet veel. Rustig zakte hij weer terug in de gebogen houding waar hij bijna om bekend stond, waardoor zijn eeuwige licht vettige haar in slordige slierten langs zijn magere en grauwe gezicht liepen. Als je hem zou zien zou je echt niet denken dat hij pas dertig was, maar hij moest toegeven dat er meer mensen bij Team Rocket waren waarvan je de leeftijd niet durfde nog wilde inschatten. De man grauwde wat onverstaanbaars en deed zijn sjaal goed. Rustig pakte hij zijn riem met de drie pokéballs eraan en hing deze rond zijn middel. Hij wist ook wel wat hem te doen stond, maar dat betekende niet dat hij er zin in had. Sowieso zag hij nooit echt het nut er van in om een gevecht te gaan houden, maar het zag ernaar uit dat een van zijn collega’s problemen had met een wat sterkere pokémon. Sommige grunts dachten dat ze de hele wereld aan konden, terwijl ze onderaan de ladder stonden. Een ladder waar hij sowieso niet echt om gaf. Het was meer dat hij hier een dak boven zijn hoofd had en niet de hele tijd werd aangesproken alsof hij een of andere zwerver was. De lange magere man draaide zich om en ving een glimps van zichzelf in de spiegel. Hij gromde zachtjes en liep zijn kamer uit. Het TL licht buiten verblinden hem bijna en hij vervloekte zichzelf dat hij zijn oogdruppels niet had ingedaan vanmorgen. Het probleem dat hij had zijn droge ogen werd nog eens een reden waarom hij blind zou kunnen worden. Hij snoof zachtjes en draaide zich om. Hij moest maar eens opzoek gaan naar die grunt die hij uit de brand moest gaan redden. Het liefst zou hij gewoon in bed blijven liggen, wat series kijken en misschien beginnen aan een nieuw boek. Stiekem had hij een paar goede kookboeken gevonden tussen wat oude boeken van Team Rocket en was eager om weer eens goed te gaan koken, maar aan de andere kant was dat een side van hemzelf die hij niet graag prijs gaf. Misschien dat hij eens moest kijken of er een leuke instelling was waar hij kon koken, of iets in die richting. Hij keek eventjes om zich heen, terwijl hij met een hand boven zijn ogen naar buiten liep. Damn, het was veel te zonnig buiten. Hij moest nodig eens op zoek gaan naar een goede zonnebril. Dan zou hij ook een stuk minder last hebben van zijn ogen. De magere man kneep zijn zwarte ogen tot spleetjes, terwijl hij door de straten van Lumiose City heen dwaalde. Er was hem niet specifiek verteld waar de grunt was die hij moest helpen, maar hij verwachtte niet dat ze in een van de druk bezochte straten zouden zijn. Zo slim waren de grunts nou hopelijk ook wel weer. Hij keek om zich heen en was eventjes van plan om zijn pokémon erbij te roepen om te gaan zoeken naar de grunt, maar aan de andere kant wilde hij ze ook weer niet belagen met zo’n soort stompzinnige opdrachtjes. Dus besloot hij maar gewoon rond te blijven dwalen totdat hij enig teken van een gevecht kon vinden.
Gelukkig duurde dat niet al te lang, rechts van hem klonk een explosie, toen hij langs een bakkerij liep. Een man rende schreeuwend naar buiten toe en begon te vloeken en te tieren dat ze zijn buurt en zijn bakkerij met rust moesten laten. Niet veel later ontstond er een rookwolk boven de gebouwen en brak de man in huilen uit. “Dit is nou al de zoveelste keer, geen wonder dat ik geen klanten meer krijg,” hoorde hij de bakker jammeren. De tengere man besloot er geen aandacht aan te geven en besloot om om het gebouw heen te lopen. Terwijl zijn gezicht nog altijd saai en vermoeid stond, keek hij om zich heen. Hij had zo te zien het gevecht gevonden waar de melding over was gekomen en hij inspecteerde de schade. Ondanks dat de schade vooral  huizen en omgeving waren, de grunts waren niet echt van het subtiel vechten, leek het niet alsof er echt een kant aan het winnen was. De trainer bleek een Gengar op het veld te hebben staan, die zo te zien op een aardig hoog level was. Dit was dus ook de reden waarom de Grunt, die op het veld stond met een Snubbull. Nu snapte hij ook wel waarom de grunt het niet voor elkaar kreeg om de trainer te verslaan. Een Snubbull was ontzettend in het nadeel door zijn type tegenover een Ghost en Poison type zoals de Gengar. “Ben jij de versterking?” werd toen opeens naar hem geroepen door de Grunt en de man keek hem eventjes met een vermoeide blik. ”Ik geloof van wel, aangezien jij het zo te zien niet aan kan,” zei hij tegen de man. De Grunt gromde wat naar hem en ging al snel weer over op de aanval tegen de trainer. ”Ik geloof dat dat het einde van dit gesprek was,” mompelde de man tegen zichzelf, waarna hij een pokéball van zijn riem af haalde. Met een lichtflits verscheen een kleine lichtgrijze pokémon op het veld. ”Lyssa, je weet wat je moet doen,” vertelde hij zijn pokémon. De oudere man verschool zichzelf in de schaduwen, terwijl de kleine Espurr zich richtte op de Gengar die voor haar stond. De tegenstander was aardig wat keren groter dan dat zij was, maar dat maakte haar niet uit. Ze keek hem vermoeid aan en slaakte een geeuw, een geïmiteerd gedrag van haar trainer. De Gengar was daar zo te zien niet al te blij mee en ging over op de aanval.

vs &

De Gengar haalde uit met een Shadow Punch aanval en snel sprong de Espurr er van door. Lyssa was misschien niet de grootste van de Espurr familie, maar dat betekende niet dat ze niet kon vechten. Ze had andere kwaliteiten, waaronder het feit dat ze opvallend snel was. Nu was de Speed stat van een Espurr sowieso al erg hoog, nu was die van Lyssa nog iets hoger dan gebruikelijk. Dit ging echter wel ten koste van haar andere stats, waardoor ze minder goed was in de defensie. De Shadow Punch aanval gleed langs haar heen, waarbij ze lichtjes geraakt werd tegen haar oor aan, maar niet genoeg om schade te kunnen toebrengen. Ze opende een van haar oren voorzichtig en viel terug aan met een Psybeam aanval. De Gengar siste kwaad toen hij de psychische kracht tegen zich aan voelde en achterover werd geslagen. Achter haar hoorde ze de jongere Grunt een gasp slaan, waarschijnlijk onder de indruk dat ze een gevecht deed zonder dat haar trainer opdrachten gaf. Ze was eraan gewend geraakt, Darian was geen gewone trainer. Hij voelde zich snel verveeld en had al zijn pokémon geleerd om voor zichzelf te vechten. Hij zou alleen inspringen als er echt dingen waren die goed mis liepen of als er een speciale handeling gedaan moest worden, zoals de opkomst van de Mega Stones. Echter had haar trainer nog geen enkele pokémon in bezit die een Mega Stone zou kunnen dragen, maar er waren eventuele plannen voor de toekomst. De Gengar was ondertussen weer overeind gekomen en wilde aanvallen, maar werd onderbroken door de Snubbull. Lyssa keek eventjes dankbaar naar de roze pokémon, die de Ghost/Poison pokémon had aangevallen met een Bite aanval. De Gengar verdween na het opvangen van de aanval en voordat Lyssa kon reageren, voelde ze een scherpe pijn in haar rug. Ze werd tegen de grond gedrukt en voelde verschillende slagen tegen haar rug. Een Sucker Punch aanval! Ze had het probleem dat ze geen overtuigende match was tegenover deze pokémon. Ze was weak tegen ghost aanvallen, maar de Gengar was weak tegen haar psychic aanvallen. Het probleem was alleen dat hij sterker was dan haar. Ze probeerde weer overeind te komen en viel de Gengar aan met een Confusion aanval. De paarse pokémon histe nog een keer en werd door de verwarring aangevallen door een nieuwe aanval van de Snubbull. Dit keer bleek het een Ice Fang aanval te zijn. De Gengar gooide de Snubbull van zich af en gooide hem tegen een muur aan, waarna hij aanviel met een Shadow Punch aanval. Lyssa reageerde snel door een Light Screen ervoor te gooien. Dit zou ervoor zorgen dat de special aanvallen van de Gengar minder schade zouden toebrengen als ze zouden raken. Helaas had ze er niet bij doordacht dat Shadow Punch een fysieke aanval was en machteloos keek ze toe hoe de Snubbull in elkaar geslagen werd. Ze voelde een speciaal soort woede in d’r op komen en met enige moeite wist ze zichzelf overeind te duwen. Ze wankelde nog een beetje, maar haar psychische krachten hielpen d’r overeind te blijven staan. De Espurr pakte een steentje van de grond en met de kracht van haar psychische krachten wierp ze het tegen de Gengar aan. Of nou ja, het ging door hem heen, maar het zorgde er wel voor dat ze zijn aandacht te pakken had. De Gengar schoot de schaduwen in, klaar om aan te vallen met een Shadow Sneak aanval. Lyssa sprong de lucht in toen ze de schaduw onder zich voelde, maar werd door een schaduw klauw uit de lucht getrokken. Met een harde klap kwam ze op de grond terecht en verloor ze haar concentratie. D’r oren vielen plat op d’r kopje en ze had moeite met ademhalen. Misschien was dit toch iets teveel van het goede. Misschien had ze dit niet in d’r eentje moeten doen. Haar ogen zakte dicht, maar niet voordat ze merkte dat er iemand bij haar stond. De Snubbull was op d’r afgelopen en hielp d’r overeind. Ze gaf de fairy pokémon een vragende blik, maar deze werd beantwoord met vastbeslotenheid. Ze zouden dit samen kunnen winnen. Lyssa haalde diep adem en slaakte een zucht. Hij had gelijk, ze konden dit samen winnen. Ze knikte en ging weer recht staan. De Snubbull keek naar de Gengar, die lachend boven hen uittorende en sprong naar voren toe. Snel deed Lyssa een Psybeam aanval op de Gengar af te leiden van de aankomende Snubbull. De Gengar werd tegen de muur aan geslagen door de aanval, waardoor haar partner kon aanvallen met een Bite aanval. Daarna sprong de Snubbull in de lucht en viel aan met een Shadow Ball aanval. Lyssa keek, bewonderd, omhoog. Ze vroeg zich af waarom de trainer van de Snubbull dit gevecht niet alleen had kunnen winnen, zijn pokémon was zoveel sterker dan dat zij was. Toch zou ze zich niet gewonnen geven en toen haar aanval was afgelopen, viel ze direct weer aan met de Confusion. Ze zouden de Gengar geen tijd geven om te reageren op hun dubbele aanvallen. Helaas was het plan iets minder rooskleurig dan dat ze dachten en de pokémon brak uit haar psychische aanval. De Snubbull werd uit de lucht geslagen met een Payback aanval, die zo te zien zeer veel schade deed op de Snubbull en kwam daarna dreigend op haar af. Lyssa dook in elkaar, bang voor wat er komen ging. Ze voelde zijn schaduw over haar heen glijden, maar kreeg geen klap? De Espurr keek op en merkte dat de gengar verstijfd was. Terwijl ze langs hem heen keek, merkte ze dat de Snubbull aangevallen had met een Lick aanval en daarbij de Gengar verlamd had. Dit was haar kans. Nu zouden ze de pokémon kunnen verslaan! Ze concentreerde zich en langzaam opende ze haar oren. Ze voelde hoe haar psychische krachten vergroot werden en viel nog een laatste keer aan met een Psybeam aanval. De Gengar vloog achteruit en zakte in elkaar tegen de muur. Nu hopen dat het genoeg was voor dit gevecht!