Working out. [OPEN]

Met twee vingers volgde Hunter zijn lange litteken dat van zijn borstkas naar zijn zij liep. Hij moest eerlijk toegeven dat hij soms nog steeds nachtmerries had over hoe de man van de fokkerij opeens een Pokémon tevoorschijn had gehaald en de Pokémon had opgedragen om naar hem uit te halen. Hunter’s Pokémon waren toen niet erg sterk geweest en eigenlijk had hij, achteraf gezien, ook nooit de opdracht mogen doen, maar de organisatie wilde zijn moed testen en de andere collega die met hem mee was gegaan, was niet op tijd geweest om de Pokémon tegen te houden. Hij herinnerde zich vaag hoe mensen om hem heen schreeuwen en hij door een Pokémon van zijn collega naar het ziekenhuis gebracht werd, herinnerde zich de pijn die hij voelde toen de zusters zich op zijn wonden richtten. Het was een vervelende herinnering en Hunter knipperde even met zijn ogen om de beelden die op zijn netvlies gebrand leken te zijn weg te krijgen. Hij haalde een hand door zijn haar en trok vervolgens het shirt over zijn hoofd dat voor hem lag. Het shirt hing wat losjes over zijn bovenlichaam heen en tevreden zijnde liep Hunter naar de zaal waar hij kon gaan trainen. Hij besloot om eerst een half uur op de loopband te spenderen en daarna direct naar het gewichtheffen te gaan. En zo gezegd zo gedaan zat hij niet veel later op de bank de gewichten te verdelen over de draagstang. Toen hij dacht dat hij ongeveer dezelfde gewichten had verdeeld als dat hij normaal had, ging hij liggen en zette zijn handen om de draagstang heen. Vervolgens tilde hij de draagstang op en zuchtte een keertje waarna hij de draagstang naar zijn borst en weer terug omhoog bracht. Hij was tevreden over het feit dat het deze keer een stuk beter ging dan de vorige keer en hoopte dat hij volgende week zwaardere gewichten kon gebruiken om te trainen.